พิชัยสงครามจอห์นนี่ พิชัยสงครามปฏิพัทธิ์ ปิ่นรัตน์ how to win war

เขียนครั้งแรก: วันพุธ 31 กรกฎาคม พ.ศ.2567(ค.ศ.2024) เวลา:21นาฬิกา29นาที

เขียนครั้งที่2: วันพฤหัสบดี 1 สิงหาคม พ.ศ.2567(ค.ศ.2024) เวลา:05นาฬิกา22นาที

หากขาดแหล่งน้ำอาจแพ้สงคราม หากมีแหล่งน้ำอาจชนะสงคราม อย่าให้อีกฝ่ายมีแหล่งน้ำ ให้เรามีหรือใช้แหล่งน้ำ ในสงครามอุมมาลากาซ ลากาซเปลี่ยนเส้นทางน้ำ อุมมาจึงขาดน้ำ ทัพอุมมาแพ้สงครามในเวลาต่อมา สงครามสิบกษัตริย์ในแคว้นปัญจาบ สุทัศพังเขื่อนให้น้ำท่วมจึงชนะ มากใช่ว่าจะชนะ ยิ่งใหญ่ใช่ว่าจะชนะ เกรียงไกรใช่ว่าจะชนะ ปราการธรรมชาติกั้นขวาง หากจะบุกย่อมต้องสูญเสียมาก แม่น้ำเชี่ยวกราก ลมมรสุมพัดแรง น้ำกว้างใหญ่และลึก ไร้ทางข้ามไป หากคิดจะข้ามไป แม้จะชนะ ก็อาจสูญเสียมาก มากใช่ว่าจะชนะน้อย มากกว่าใช่ว่าจะชนะน้อยกว่า สงครามไม่ควรรอ สงครามควรทันที เมื่อโจมตีควรโจมตีทันที ไม่ควรรอ ไม่ควรรอใครมาช่วย ไม่ควรใช้กำลังเสริม ควรใช้แต่กำลังของตัวเองฝ่ายเดียว ขจัดการรอเวลา กำจัดศัตรูทันที เราไม่เสียเวลา ฝ่ายตรงข้ามไม่มีเวลาตั้งตัว เมื่อเราไม่รอ เราจึงไม่เสียเวลา เมื่อเราไม่เสียเวลา กำลังเราจึงไม่เสียหาย ไม่ควรให้ฝ่ายตรงข้ามล้อมเรา ชนะ ใช่ว่าสงครามครั้งต่อไปจะชนะ ชนะหลายครั้ง ใช่ว่าสงครามครั้งต่อไปจะชนะ ชนะหลายครั้ง ใช่ว่าจะชนะทุกครั้ง เหตุนี้ ซุนจื่อจึงว่า รบร้อยชนะร้อย ไม่ใช่ยอดเยี่ยมในยอดเยี่ยม ไม่รบแต่ชนะฝ่ายตรงข้ามคือยอดเยี่ยมในยอดเยี่ยม สงครามไม่ได้มีอย่างน้อยสองคือแพ้ชนะ แต่สงครามมีอย่างน้อยสี่คือ แพ้ ชนะ เป็น ตาย เหตุนี้ แม่ทัพไร้ความสามารถ ไม่ฟังคำผู้ใต้บังคับบัญชาที่มีความสามารถ จึงแพ้ จึงตาย แม่ทัพไร้ความสามารถ ฟังคำผู้ใต้บังคับบัญชาที่มีความสามารถ จึงชนะ จึงเป็น น้อยก็ชนะได้ ด้อยกว่าก็ชนะได้ วิธีรบด้อยกว่าก็ชนะได้ อาวุธด้อยกว่าก็ชนะได้ วิทยาการด้อยกว่าก็ชนะได้ มากก็แพ้ได้ เหนือกว่าก็แพ้ได้ วิธีรบเหนือกว่าก็แพ้ได้ อาวุธเหนือกว่าก็แพ้ได้ วิทยาการเหนือกว่าก็แพ้ได้ เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า มากใช่ว่าจะดี ไม่สุ่มไม่เสี่ยง ไม่สุ่มเสี่ยง คาดคะเนฝ่ายตรงข้ามแม่นยำเที่ยงตรง ก็ชนะได้ ผู้ใต้บังคับบัญชาแม้มีความสามารถ ก็ไม่ควรใช้ผู้ที่อยู่ตรงข้ามเรา ไม่ควรใช้ผู้ที่ไม่มีจิตใจฝักใฝ่ด้วยเรา ไม่ควรใช้ผู้ที่เป็นฝ่ายตรงข้ามเรา ไม่ควรใช้ผู้ที่เคยเป็นฝ่ายตรงข้ามเรา ไม่ควรใช้ผู้ที่ได้รับการสนับสนุนจากฝ่ายตรงข้ามเรา หากใช้จะแพ้ เหตุนี้ พึงเลือก ผู้มีความสามารถที่อยู่กับเรา ผู้มีความสามารถที่มีจิตใจฝักใฝ่ด้วยเรา ผู้มีความสามารถที่เป็นฝ่ายเดียวกับเรา ผู้มีความสามารถที่ไม่เคยเป็นฝ่ายตรงข้ามเรา ผู้มีความสามารถที่ไม่ได้รับการสนับสนุนจากฝ่ายตรงข้ามเรา มาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา หากมีแหล่งน้ำอาจชนะสงคราม หากขาดแหล่งน้ำอาจแพ้สงคราม เหตุนี้ จึงห้ามทำสงครามในที่ขาดแหล่งน้ำ เหตุนี้ จึงห้ามทำสงครามในที่แล้ง ฝ่ายเราแจ้งข่าว แจ้งข้อมูลสำคัญ จะไม่ใช้ข่าวนั้น จะไม่ใช้ข้อมูลนั้น จะไม่ให้ความสำคัญ ไม่ได้ หากเป็นการขอความช่วยเหลือ จะเพิกเฉยไม่ได้ หากไม่มีโอกาสตอบโต้กลับได้จะแพ้ หากฝ่ายตรงข้ามไม่มีช่องว่างเราจะแพ้ หากฝ่ายตรงข้ามมีผู้คนหน้าที่ต่างกันความสามารถต่างกันประสานงานกันอย่างดีเป็นคนๆเดียวกัน เราจะแพ้ วิธีการรบแม้จะดี ใช่ว่าจะชนะ วิธีการรบแม้จะดี ใช่ว่าจะมีประสิทธิภาพ วิธีการรบแม้จะชนะ ใช่ว่าจะชนะทุกครั้ง เหตุนี้ ทุกวิธีการรบจึงล้วนมีช่องว่างทั้งหมด ไม่มีวิธีการรบใดไม่มีช่องว่าง เหตุนี้ หากฝ่ายตรงข้ามรู้วิธีการรบของเรา เราจะแพ้ เหตุนี้ จึงพึงเปลี่ยนวิธีการรบไปตามสถานการณ์ ไม่ควรใช้วิธีการรบในอดีตเป็นหลัก ควรใช้ความคิดตัวเอง หากไม่อาจชนะวิธีการรบของฝ่ายตรงข้ามได้ จะแพ้ หากไม่อาจเปลี่ยนวิธีการรบของเราตามวิธีการรบของฝ่ายตรงข้าม จะแพ้ เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า รบอย่างสามัญ ชนะอย่างพิสดาร เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า สามัญพิสดารพลิกผัน เห็นไม่รู้จบ เหมือนวงกลมไม่มีจุดเริ่มต้น จะมีจุดสิ้นสุดได้ยังไง เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า ชัยชนะไม่ซ้ำซาก แต่ไม่รู้จบตามรูปลักษณ์ หากตัดสินใจรอให้อีกฝ่ายหมดปัจจัย เราจะแพ้ หากฝ่ายตรงข้ามไม่ขาดแคลน หากฝ่ายตรงข้ามลำเลียงอย่างดี หากฝ่ายตรงข้ามส่งบำรุงอย่างดี เราจะแพ้ ฝ่ายตรงข้ามถอยทัพอย่าได้ตาม เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า แสร้งถอยอย่าไล่ อ่อยเหยื่ออย่ากิน คืนถิ่นอย่าขวาง หากฝ่ายตรงข้ามตัดกำลังเรา หากฝ่ายตรงตัดเส้นทางเรา เราจะแพ้ หากฝ่ายตรงข้ามโจมตีไม่หยุด เราจะแพ้ หากฝ่ายตรงข้ามมาจากทุกทิศทาง เราจะแพ้ หากเราสับสน เราจะแพ้ หากไร้ความสามารถ หากพาพวกเราไปแพ้ พวกเราจะไม่อยู่ฝ่ายเดียวกับเรา หากพวกเราไม่อยู่ฝ่ายเดียวกับเรา หากพวกเราต่อต้านเรา เราจะแพ้ หรือ เราจะถูกสังหาร เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า ลงโทษผู้ใต้บังคับบัญชาที่ยังไม่สนิท จะกระด้างกระเดื่อง กระด้างกระเดื่องแล้วจะใช้ยาก ผู้ใต้บังคับบัญชาสนิท ไม่ยอมรับการลงโทษ ไม่ควรใช้ กล่อมเกลาด้วยคุณธรรม ให้พร้อมเพรียงด้วยวินัย เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า ใส่ใจผู้ใต้บังคับบัญชาเหมือนทารก จะร่วมลุยห้วยเหว ใส่ใจผู้ใต้บังคับบัญชาเหมือนลูกรัก จะร่วมเป็นร่วมตาย ถนอมแต่ใช้ไม่ได้ รักแต่สั่งไม่ได้ ผิดแต่คุมไม่ได้ ก็เหมือนเด็กดื้อเอาแต่ใจใช้ไม่ได้ แผนถึงดี หากไม่อาจดำเนินการ ก็เปล่าประโยชน์ เหตุนี้ จึงควรใช้แผนที่ดำเนินการได้ ไม่ควรใช้แผนที่ดำเนินการไม่ได้ เมื่อทำสงคราม ควรทำสงครามทันทีโดยไม่มีกำหนดการ ควรทำสงครามทันทีโดยไม่นัดหมายล่วงหน้า ควรทำสงครามทันทีโดยไม่บอกฝ่ายเราล่วงหน้า ควรทำสงครามทันทีโดยไม่บอกผู้ใต้บังคับบัญชาล่วงหน้า ไม่บอกแผนให้กับฝ่ายเรา ไม่บอกแผนให้กับผู้ใต้บังคับบัญชา ไม่มีกำหนดการล่วงหน้า ไม่มีนัดหมายล่วงหน้า ทำสงครามทันที ทำสงครามกะทันหัน จึงจะรู้แพ้รู้ชนะ การเตรียมการสงคราม ควรเป็นการเตรียมการเสร็จในทันที ควรเป็นการเตรียมการที่ไม่ใช้เวลา ไม่ควรเป็นการเตรียมการที่ใช้เวลา ไม่ควรเป็นการเตรียมการที่รอเวลา หากไม่อาจชนะใจพวกเราได้ หากไม่อาจครองใจพวกเราได้  หากพวกเราต่อต้านเรา อาจนำเราไปสู่ความตาย เราไม่ควรมีศัตรู เราไม่ควรมีผู้ต่อต้าน เราไม่ควรมีฝ่ายตรงข้าม ไม่ควรมีใครเสียประโยชน์เพราะเรา เราไม่ควรได้ประโยชน์ ทุกคนได้ประโยชน์เพราะเรา ไม่มีใครแพ้เพราะเรา ไม่มีใครเสียอำนาจเพราะเรา ไม่มีใครเสียผลประโยชน์เพราะเรา ไม่มีใครเสียประโยชน์เพราะเรา ไร้ความขัดแย้ง เราจึงไม่ตาย มีชื่อเสียงใช่ว่ามีความสามารถ เหตุนี้ ถึงมีชื่อเสียงว่าไร้พ่ายใช่ว่าไร้พ่าย ไม่ควรถูกยั่วยุด้วยข้อมูลข่าวสารที่ฝ่ายตรงข้ามปล่อยออกมาเอง ไม่ควรเคลื่อนไหวด้วยข้อมูลข่าวสารที่ฝ่ายตรงข้ามปล่อยออกมาเอง ไม่ควรกำหนดวิธีรบด้วยข้อมูลข่าวสารที่ฝ่ายตรงข้ามปล่อยออกมาเอง เหตุนี้ จึงพึงปล่อยข้อมูลข่าวสารลวงให้ฝ่ายตรงข้าม เหตุนี้ หากฝ่ายตรงข้ามต้องการรู้ข้อมูลข่าวสารเรา จึงพึงให้ข้อมูลข่าวสารลวงให้ฝ่ายตรงข้าม  ผ่านดินแดนมาได้โดยไร้การต่อต้าน ผ่านมาได้โดยฝ่ายตรงข้ามไม่ป้องกัน ใช่ว่าอีกฝ่ายไม่เตรียมพร้อม ไร้การต่อต้านจากฝ่ายตรงข้าม ใช่ว่าเราจะชนะ พาหนะไม่อาจขึ้นเขาได้ พาหนะไม่อาจรบบนเขตเขาได้ พาหนะไม่อาจชนะเขตเขาได้ เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า ที่สูงอย่าบุก อิงเนินอย่ารุก เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า ข้ามเขาให้ข้ามหุบห้วย ตั้งทัพที่สูงโล่งแจ้ง อย่าบุกที่สูง นี้คือการบัญชาทัพในเขตเขา เหตุนี้ จึงห้ามโจมตีเขตเขา เหตุนี้ จึงห้ามโจมตีที่สูง เหตุนี้ หม่าซู่ตั้งทัพบนภูเขา ทัพเว่ยไม่โจมตีภูเขา ทัพเว่ยล้อมเขาไว้ เหตุนี้ หม่าซู่จึงแพ้ ทัพเว่ยจึงชนะ การถอยทัพโดยมากเป็นการกลับไปที่เดิม การถอยทัพโดยมากเป็นการใช้เส้นทางเดิม เหตุนี้ฝ่ายตรงข้ามใช้เส้นทางใด ตอนถอยทัพก็ใช้เส้นทางนั้น เหตุนี้ หากรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามใช้เส้นทางใดบุก ก็ใช้เส้นทางนั้นกำหนดวิธีรบ ปิดฉากการถอยทัพของฝ่ายตรงข้าม เหตุนี้ หากรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามใช้เส้นทางใดบุก จึงควรปิดต้นทางนั้นไว้ เหตุนี้ การถอยทัพ ห้ามใช้เส้นทางเดิม เหตุนี้ การถอยทัพ ขาไปต้องเป็นคนละเส้นทางกับขากลับ หากเราไม่มีปัญหา ฝ่ายตรงข้ามจะไม่โจมตี หากเราไม่ขัดแย้ง ฝ่ายตรงข้ามจะไม่โจมตี หากถูกโจมตีตลบหลังจะแพ้ ไม่ควรแบ่งออกเป็นหลายขบวน ไม่ควรแบ่งออกเป็นหลายกอง ไม่ควรมีใครนำหน้า ไม่ควรมีใครตามหลัง ทัพต้องไม่ยืดยาว ทุกขบวนควรเป็นขบวนเดียวกัน ทุกกองควรเป็นกองเดียวกัน ไม่มีใครถึงก่อน ไม่มีใครถึงทีหลัง ไม่ควรมีใครอยู่หน้า ไม่ควรมีใครอยู่หลัง ไม่มีกองหน้า ไม่มีกองหลัง ไม่มีกองซ้าย ไม่มีกองขวา ทุกอย่างสำหรับสงครามรวมอยู่ในกองเดียว ทุกอย่างสำหรับสงครามรวมอยู่ในกองเดียว เดินทัพพร้อมกัน ไม่ใช้คนละเส้นทาง ใช้เส้นทางเดียวกัน เราจึงไม่สูญเสีย หากเราเหนื่อย เราจะแพ้ หากเราสูญเสีย เราจะแพ้ หากไม่อาจชนะธรรมชาติได้ หากไม่อาจควบคุมธรรมชาติ หากไม่อาจปรับตัวตามธรรมชาติได้ เราจะสูญเสีย เราจะแพ้ สภาพอากาศลำบาก เดินทางลำบาก เราจะแพ้ เราควรทำสงครามเดียว หากทำหลายสงครามพร้อมกัน เราจะแพ้ สูญเสียโอกาสชนะ หากเราไม่เป็นที่นิยม เราจะถูกแทรกแซง หากเราเป็นที่นิยม เราจะไม่ถูกแทรกแซง ธรรมชาติที่ลำบาก เราจะแพ้ ความเห็นแก่ตัว จะทำให้ทุกคนต่อต้าน ความเห็นแก่ตัว จะทำให้เราแพ้ ความเห็นแก่ตัว จะทำให้เราตาย เหตุนี้ เห็นแก่ผู้อื่น ไม่เห็นแก่ตัว จะชนะใจคน ซ้อมรบทุกวัน ผู้ใต้บังคับบัญชาจะพร้อมรบ ซ้อมรบทุกวัน จะชนะ ไร้โรคภัยไร้ความเจ็บป่วยไร้ความเจ็บปวดไร้ความเจ็บ จะชนะ หากอยู่รอดได้ในธรรมชาติ จะชนะ หากอยู่รอดได้ในธรรมชาติของที่รบ จะชนะ ทำสงครามแม้ควรทำสงครามกะทันหัน ก็ควรเตรียมพร้อมก่อนทำสงคราม ไม่ได้เตรียมพร้อม ทำสงครามกะทันหัน จะแพ้ เตรียมพร้อมทันที ทำสงครามกะทันหันหลังเตรียมพร้อมเสร็จ จะชนะ เสบียงอาหารสำคัญ หากขาดจะแพ้ เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า เสบียงสมบูรณ์ชัยภูมิมั่นคงไพร่พลจักปราศจากโรคภัย เหตุนี้ พึงอย่าให้ฝ่ายตรงข้ามชิงเสบียง พึงอย่าให้ฝ่ายตรงข้ามตัดเสบียง พึงอย่าให้ฝ่ายโจมตีเสบียง พึงอย่าให้ฝ่ายตรงข้ามโจมตีแหล่งเสบียง พึงอย่าให้ฝ่ายตรงข้ามทำลายเสบียง พึงอย่าให้ฝ่ายตรงข้ามโจมตีเสบียง พึงอย่าให้ฝ่ายตรงข้ามรู้เส้นทางเสบียง พึงอย่าให้ฝ่ายตรงข้ามรู้ที่อยู่เสบียง เหตุนี้ พึงชิงเสบียงจากฝ่ายตรงข้าม เหตุนี้จึงพึงชิงเสบียงจากที่รบ เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า เอาข้าวข้าศึกหนึ่งจงเท่ากับของเราสิบจง เอาอาหารสัตว์หนึ่งสือเท่ากับของเรายี่สิบสือ เหตุนี้ หากชิงเสบียงข้าศึกไม่ได้ หากชิงเสบียงจากที่รบไม่ได้ พึงปลูกเสบียง พึงเลี้ยงเสบียง อย่าให้ฝ่ายตรงข้ามรู้ ซุนจื่อว่า ข่มศัตรูด้วยแสนยานุภาพ ยึดเมือง ล่มประเทศได้ ซุนจื่อว่า ชนะได้ดินแดน ไม่เสริมให้มั่นคงแกร่งเข้มงวดกวดขัน สิ้นเปลืองอย่างสูญเปล่า เหตุนี้ หากกำลังไม่พอรักษาดินแดน พึงทำให้พอ เหตุนี้ หากกำลังไม่พอรักษาดินแดน พึงทำให้ดินแดนพอรักษาได้ด้วยกำลังของเรา พึงทำให้ฝ่ายตรงข้ามได้ประโยชน์จากการยอมแพ้เรา พึงทำให้ฝ่ายตรงข้ามเห็นอันตรายจากการไม่ยอมแพ้เรา ฝ่ายตรงข้ามจะกลายเป็นฝ่ายเรา พึงรบในที่อุดมสมบูรณ์ พึงรบในที่ไม่ขาดแคลน กำลังไม่มีความสามารถครบทุกด้าน กำลังมีความสามารถไม่ครบทุกด้าน กำลังไม่มีประสบการณ์ จะแพ้ กำลังมีความสามารถครบทุกด้าน กำลังมีประสบการณ์ กำลังผ่านศึก กำลังชาญศึก จะชนะ หากแพ้ กำลังเสียกำลังใจ เสียใจสู้รบ หวาดกลัว ตื่นตระหนก อกสั่น ขวัญแขวน สับสน ตึงเครียด ไม่รู้จะทำยังไง วิตกกังวล ขวัญกำลังใจตกต่ำ จะแพ้ เหตุนี้ พึงโจมตีผู้แพ้ พึงโจมตีผู้เสียกำลังใจ พึงโจมตีผู้เสียใจสู้รบ พึงโจมตีผู้หวาดกลัว พึงโจมตีผู้ตื่นตระหนก พึงโจมตีผู้อกสั่น พึงโจมตีผู้ขวัญแขวน พึงโจมตีผู้สับสน พึงโจมตีผู้ตึงเครียด พึงโจมตีผู้ไม่รู้จะทำยังไง พึงโจมตีผู้วิตกกังวล พึงโจมตีผู้ขวัญกำลังใจตกต่ำ จะชนะ หากกระจายกำลัง ไม่อาจรับศึกในทันที ไม่อาจเตรียมตัวรับศึก ไม่อาจเตรียมพร้อมรับศึก ไม่อาจรวมกำลัง จะแพ้ เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า เราพึงรวม แต่ข้าศึกกระจาย เรารวมเป็นหนึ่ง แต่ข้าศึกแยกเป็นสิบ หากเราถูกปล้น เราจะแพ้ หากผู้บัญชาการแข่งขันกัน หากผู้บัญชาการขัดแย้งกัน หากผู้บัญชาการอิจฉาริษยากัย หากผู้บัญชาการแย่งชิงกัน หากผู้บัญชาการเอาชนะกัน เราจะแพ้ หากเราเป็นที่นิยมมากไปจนเป็นคู่แข่งผู้อื่น หากเรามีอิทธิพลมากไปจนเป็นคู่แข่งผู้อื่น หากเราพัวพันกับการต่อต้านฝ่ายใด เราจะตาย หากเราไม่เป็นที่นิยมเป็นคู่แข่งคนอื่น หากเราไม่มีอิทธิพลเป็นคู่แข่งคนอื่น หากเราไม่พัวพันกับการต่อต้านฝ่ายใด เราจะไม่ตาย เหตุนี้ จึงมิแสดงตัว เหตุนี้ จึงมิพึงแสดงออก เหตุนี้ จึงมิพึงประกาศตัวเอง ผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะ แลกกันแพ้แลกกันชนะ การทำสงครามแบบกล้าแลก กล้าได้กล้าเสีย ใช่ว่าจะชนะ หากกำลังขาดแคลน จะแพ้ หากขาดกำลัง จะแพ้ ไม่สนิทชิดใกล้กับใคร ไม่มีอิทธิพล เราจึงไม่ตาย ชำนาญอย่างเดียว จะแพ้ ชำนาญทุกอย่าง จะชนะ เหตุนี้ กำลังต้องชำนาญทุกอย่าง เหตุนี้ กำลังต้องทำได้ทุกอย่าง เหตุนี้ กำลังจึงไม่ควรประกอบด้วยผู้ที่รบเป็นอย่างเดียว พึงรวมผู้คนทั่วไปจากทุกด้านรวมเป็นกำลังเดียวกัน พึงรวมผู้ชำนาญจากทุกอาชีพรวมเป็นกำลังเดียวกัน พึงรวมผู้ชำนาญจากทุกด้านรวมเป็นกำลังเดียวกัน พึงรวมผู้ชำนาญจากทุกงานรวมเป็นกำลังเดียวกัน ไม่ควรใช้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเพียงอย่างเดียว ทุกเวลาคือเวลาทำสงคราม หากไม่เตรียมตัวรบ หากไม่เตรียมตัวทำสงคราม หากไม่เตรียมตัวรบตลอดเวลา หากไม่เตรียมตัวทำสงครามตลอดเวลา ฝ่ายตรงข้ามทำสงครามกะทันหัน เราจะแพ้ หากทำสงครามในตอนที่ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้เตรียมพร้อม หากทำสงครามตอนที่ฝ่ายตรงข้ามไม่ทำสงคราม หากทำสงครามในตอนที่ฝ่ายตรงข้ามไม่คิดทำสงคราม เราจะชนะ เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า อย่าหวังข้าศึกไม่มา เราพึงเตรียมตัวให้พร้อม อย่าหวังข้าศึกไม่ตี เราพึงทำให้มิอาจโจมตี ไม่ควรมั่นใจว่าเราจะชนะ ไม่ควรมั่นใจว่าหากเราโจมตีเราจะชนะ หากน้ำท่วม หากเขื่อนถูกทำลาย หากทุกที่เต็มไปด้วยน้ำ หากทุกที่เต็มไปด้วยโคลน หากทุกที่เต็มไปด้วยหล่ม หากติดหล่ม ทั้งหมดเหล่านี้ จะทำให้การเดินทัพถูกขัดขวาง เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า ข้ามน้ำพึงรีบผละห่าง ข้าศึกข้ามน้ำอย่าตี อย่าออกปะทะกลางน้ำ พึงนำทัพแสร้งถอยให้ข้าศึกข้ามน้ำกึ่งหนึ่ง จึงตี จักได้ อย่ารับศึกใกล้น้ำ อย่าตั้งค่ายใต้น้ำ นี้คือการบัญชาทัพในเขตน้ำ เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า ที่ราบลุ่มโคลนตม พึงเร่งจากไปอย่าใช้ หากจำเป็นต้องรบในที่ราบลุ่มโคลนตม พึงยึดแหล่งน้ำมีหญ้าหลังอิงแมกไม้ นี้คือการบัญชาทัพในที่ราบลุ่มโคลนตม ไม่มีใครรู้เรื่องฝ่ายตรงข้ามดีกว่าฝ่ายตรงข้ามเอง หากต้องการรู้ข้อมูลฝ่ายตรงข้าม พึงหาข้อมูลจากฝ่ายตรงข้ามเอง เมื่อรู้ฝ่ายตรงข้าม ก็กำหนดวิธีรบได้ กำหนดวิธีรบได้ ก็ชนะได้ หากต้องการได้พวกฝ่ายตรงข้ามมาเป็นพวกเรา พึงหาผู้ที่ได้ประโยชน์หากเราชนะ พึงหาผู้ที่เสียประโยชน์หากฝ่ายตรงข้ามชนะ พึงหาผู้ที่ขัดแย้งเรื่องผลประโยชน์กับฝ่ายตรงข้าม พึงหาผู้ที่ขัดแย้งกับฝ่ายตรงข้าม พึงหาผู้ที่ไม่ลงรอยกับฝ่ายตรงข้าม พึงหาผู้ที่คิดแตกต่างกับฝ่ายตรงข้าม พึงหาผู้ที่คิดไม่เหมือนฝ่ายตรงข้าม ไม่ขัดแย้งเรื่องผลประโยชน์กับฝ่ายตรงข้าม ไม่เสียผลประโยชน์หากฝ่ายตรงข้ามชนะ ไม่ได้ผลประโยชน์หากเราชนะ เข้ามาหาเรากะทันหัน อย่าได้ไว้ใจ หากพวกเราทรยศเรา ให้ฆ่าเสีย อย่าได้ให้มีชีวิตรอด เหตุนี้ พึงทำให้พวกเราได้ผลประโยชน์หากเราชนะ เหตุนี้พึงทำให้พวกเราไม่เสียผลประโยชน์หากเราชนะ เหตุนี้พึงทำให้พวกเราเสียผลประโยชน์หากฝ่ายตรงข้ามชนะ เหตุนี้พึงทำให้พวกเราไม่ได้ผลประโยชน์หากฝ่ายตรงข้ามชนะ เหตุนี้ จึงพึงทำให้พวกเรารู้ว่าหากเราชนะพวกเราได้ผลประโยชน์ หากฝ่ายตรงข้ามชนะเราเสียผลประโยชน์ ดังนี้ จะไม่มีผู้ทรยศ ดังนี้ จะไม่พวกเราไปเข้าฝ่ายตรงข้าม ไม่ควรทำลายเสบียงอาหารทรัพยากรในที่รบ พึงเก็บเสบียงอาหารทรัพยากรในที่รบในทันทีไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัวตั้งตัวติดได้ทัน เหตุนี้ หากฝ่ายตรงข้ามทำลายเสบียงอาหารทรัพยากรของฝ่ายตรงข้ามเองเสียเอง พึงปลูกพืชพึงเลี้ยงสัตว์พึงสร้างทรัพยากรใหม่ขึ้นมาแทนที่ อาวุธหมด เราจะแพ้ วิทยาการหมด เราจะแพ้ เสบียงอาหารทรัพยากรหมด เราจะแพ้ เครื่องมือหมด เราจะแพ้ เหตุนี้ พึงอย่าให้อีกฝ่ายได้อาวุธเรา พึงอย่าให้อีกฝ่ายทำลายอาวุธเรา พึงอย่าให้อีกฝ่ายได้วิทยาการเรา พึงอย่าให้อีกฝ่ายทำลายวิทยาการเรา พึงอย่าให้อีกฝ่ายได้เสบียงอาหารทรัพยากรเรา พึงอย่าให้อีกฝ่ายทำลายเสบียงอาหารทรัพยากรเรา พึงอย่าให้อีกฝ่ายได้เครื่องมือเรา พึงอย่าให้อีกฝ่ายทำลายเครื่องมือเรา เหตุนี้ จึงพึงชิงอาวุธฝ่ายตรงข้าม พึงทำลายอาวุธฝ่ายตรงข้าม พึงชิงวิทยาการฝ่ายตรงข้าม พึงทำลายวิทยาการฝ่ายตรงข้าม พึงชิงเสบียงอาหารทรัพยากรฝ่ายตรงข้าม พึงทำลายเสบียงอาหารทรัพยากรฝ่ายตรงข้าม พึงชิงเครื่องมือฝ่ายตรงข้าม พึงทำลายเครื่องมือฝ่ายตรงข้าม ตีเมืองใช่ว่าจะชนะ มีเครื่องมือ มีวิทยาการใช่ว่าจะชนะ เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า เลวสุดคือตีเมือง เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า ตีเมืองเป็นเรื่องสุดวิสัย เพราะการเตรียมรถโล่ การเตรียมยุทโทปกรณ์ สามเดือนจึงแล้วเสร็จ การถมเนินเข้าตีเมือง ต้องสามเดือนจึงลุล่วง แม่ทัพจักกลั้นโทสะมิได้ ทุ่มทหารเข้าตีดุจมดปลวก ทหารต้องล้มตายหนึ่งในสาม แต่เมืองก็มิแตก นี้คือความวิบัติจากการตีเมือง เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า การบัญชาทัพชั้นเอกคือชนะด้วยอุบาย ล้อมเมืองไว้นาน โจมตีเมืองไว้นาน ทำสงครามไว้นาน แม้จะชนะ ใช่ว่าไม่สูญเสีย หากฝ่ายอื่นโจมตีเราในตอนนั้นทันที เราก็จะแพ้ สงครามที่ใช้เวลานาน หากฝ่ายเราสูญเสียไปจำนวนมาก ถึงชนะ ก็ไม่อาจเสริมดินแดนที่ยึดมาได้ให้มั่นคง ไม่อาจรักษาดินแดนไว้ได้ ผู้ใต้บังคับบัญชาต้องสูญเสียไปจำนวนมาก ผู้ใต้บังคับบัญชาก็จะต่อต้าน พันธมิตรก็จะต่อต้าน พันธมิตรก็ทิ้ง มิตรก็หาย ห้ามเดินทัพผ่านเส้นทางที่ธรรมชาติอาจทำให้เราตาย ห้ามเดินทัพผ่านเส้นที่ภูมิประเทศอาจทำให้เราตาย ห้ามเดินทัพผ่านเส้นทางที่พื้นที่อาจทำให้เราตาย เส้นทางลำบากอย่าเดินทัพผ่าน หากหมดกำลังใจจะแพ้ หากสิ้นหวังจะแพ้ หากเราถูกล้อม เราจะแพ้ ในระหว่างการเตรียมการ ในระหว่างการเตรียมพร้อม หากเราถูกโจมตี หากเราถูกขัดขวาง เราจะแพ้ หากเราถูกซุ่มโจมตี เราจะแพ้ เหตุนี้จึงพึงซุ่มโจมตีฝ่ายตรงข้าม สงครามยาวนาน เผชิญความวุ่นวาย ทั้งภายในภายนอก สงครามภายนอก สงครามกลางเมือง เศรษฐกิจตกต่ำ เงินของแผ่นดินสูญเสีย เงินของแผ่นดินน้อยลง หากถูกโจมตีทันทีในตอนนั้นก็จะแพ้ เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า ที่ว่ารบยืดเยื้อเป็นผลดีแก่ประเทศชาติก็ไม่มีมาก่อน เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า การทำศึกจึงสำคัญที่รวดเร็ว ใช่ที่ยืดเยื้อ เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า พึงทำศึกรวดเร็ว เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า กรีทาทัพสิบหมื่น ออกรบพันลี้ ฝ่ายราษฎร์ต้องจ่าย ฝ่ายหลวงต้องใช้ สิ้นเปลืองวันละพันตำลึงทอง ดังนี้จึงกรีธาทัพสิบหมื่นได้ เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง หาใช่ความยอดเยี่ยมในความยอดเยี่ยมที่แท้ไม่ มิต้องรบแต่สยบทัพข้าศึกได้ จึงจะเป็นความยอดเยี่ยมในความยอดเยี่ยม เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า การบัญชาทัพชั้นเอกคือชนะด้วยอุบาย รองมาคือการทูต รองมาคือการรบ เลวสุดคือตีเมือง หากกำลังหมด หากกำลังมีไม่พอ ไม่อาจเอาชนะ จะแพ้ จะไม่อาจยึดดินแดนได้ พื้นที่น้ำ อาจทำให้พวกเราตาย เหตุนี้ซุนจื่อว่า ป่าเขาห้วยหนองคลองบึง ที่คับขันอันตรายเหล่านี้ เรียกว่ายุทธภูมิวิบาก ในยุทธภูมิวิบากพึงรีบผ่าน ในยุทธภูมิวิบากเราพึงเร่งเดินทัพให้พ้น หากเส้นทางถูกตัดขาด หากเส้นทางถูกปิด หากทางเข้าเข้าไม่ได้ หากทางออกออกไม่ได้ ไร้ทางเข้า สิ้นทางออก เราจะแพ้ เหตุนี้ เส้นทางเดินทัพ พึงควรรักษา ไม่ควรให้ฝ่ายตรงข้ามตัด ไม่ควรให้ฝ่ายตรงข้ามปิด ไม่ควรให้ฝ่ายตรงข้ามทำลาย เหตุนี้ พึงตัดเส้นทางฝ่ายตรงข้าม พึงปิดเส้นทางฝ่ายตรงข้าม พึงทำลายเส้นทางฝ่ายตรงข้าม ปิดทางเข้าฝ่ายตรงข้าม ตัดทางออกฝ่ายตรงข้าม ปิดทางเข้า ตัดทางออก เราจะชนะ รบกับฝ่ายตรงข้ามใช่ว่าจะชนะ เหตุนี้ จึงพึงชนะด้วยอุบาย หากไม่เชื่อฟังคำเตือนของผู้มีความสามารถ จะแพ้ ทำสงครามรวดเร็ว โจมตีรวดเร็ว บุกรวดเร็ว ฝ่ายตรงข้ามไม่ทันตั้งตัว เราจะชนะ ระหว่างทำการ ฝ่ายตรงข้ามโจมตีเราได้ทุกเมื่อ เหตุ ไม่ควรให้ฝ่ายตรงข้ามรู้ พึงเตรียมการไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามโจมตีเราระหว่างทำการ หากฝ่ายตรงข้ามแบ่งแยกเรา หากฝ่ายตรงข้ามตัดหน้าตัดหลังตัดซ้ายตัดขวาตัดเหนือตัดใต้ตัดออกตัดตกตัดเฉียงเหนือตัดเฉียงใต้ตัดบนตัดล่างเรา เราจะแพ้ เหตุนี้ ทุกกำลังของเราต้องเดินทางไปถึงกันได้ทันทีโดยไม่ต้องใช้เวลา เหตุนี้ เราจึงพึงตัดหน้าตัดหลังตัดซ้ายตัดขวาตัดหน้าตัดหลังตัดเหนือตัดใต้ตัดออกตัดตกตัดเฉียงเหนือตัดเฉียงใต้ตัดบนตัดล่างแบ่งแยกฝ่ายตรงข้าม ฝ่ายตรงข้ามตัดเรา เราพึงทำลายทุกกำลังรบของฝ่ายตรงข้ามให้ราบคาบเสียในคราวเดียว หากการตัดกำลังไม่ได้ผล หากการล้อมไม่ได้ผล จะแพ้ หากไม่มีเงื่อนไขที่ทำให้ชนะจะแพ้ หากถูกสถานการณ์บังคับ หากถูกเงื่อนไขบังคับ หากถูกปัจจัยบังคับ จะแพ้ หากไม่พร้อมทำสงคราม จะแพ้ ทำสงครามกับฝ่ายไม่พร้อมทำสงคราม จะชนะ หากเราถูกล้อม จะแพ้ หากเราถูกโจมตีทุกทิศทาง จะแพ้ การเดินทัพของเราไม่ควรถูกสกัดกั้น การทำศึกของเราไม่ควรถูกสกัดกั้น การทำการของเราไม่ควรถูกสกัดกั้น หากถูกสกัดกั้น จะแพ้ เหตุนี้ พึงสกัดกั้นการเดินทัพฝ่ายตรงข้าม พึงสกัดกั้นการทำศึกฝ่ายตรงข้าม พึงสกัดกั้นการทำการฝ่ายตรงข้าม เหตุนี้ ไม่ควรให้ฝ่ายตรงข้ามรู้การเดินทัพเรา ไม่ควรให้ฝ่ายตรงข้ามรู้การทำศึกเรา ไม่ควรให้ฝ่ายตรงข้ามรู้การทำการเรา หากฝ่ายตรงข้ามรู้ เราจะแพ้ ทำการทันที ไม่มีผู้ใดรู้ จะชนะ ลมพัด ระวังการโจมตีด้วยไฟ ลมพัด พึงโจมตีด้วยไฟ โจมตีในที่ที่ไม่มีฝ่ายตรงข้าม จะชนะ ถึงชนะ ใช่ว่าจะไม่ถูกโจมตี เหตุนี้ เมื่อชนะจึงมิพึงฉลอง เหตุนี้ หากปราบฝ่ายตรงข้ามไม่ได้ทั้งหมด กลับฉลอง จะแพ้ เหตุนี้ หากปราบฝ่ายตรงข้ามไม่ได้ทั้งหมด จึงมิพึงฉลอง พึงปราบฝ่ายตรงข้ามให้ได้ทั้งหมด ฝ่ายตรงข้ามติดศึกติดพันที่ด้านหนึ่ง เราโจมตีที่ด้านอื่น จะชนะ เหตุนี้ จึงไม่ควรทำศึกติดพัน เหตุนี้ เมื่อทำสงคราม จึงไม่ควรมุ่งไปที่ด้านใดด้านหนึ่ง ต้องมุ่งไปทุกด้าน ระวังการโจมตีที่จะมาจากทุกด้าน พึงอยู่ในที่รบอยู่ก่อนแล้ว พึงไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามรู้ พึงให้ฝ่ายตรงข้ามรู้ว่าจะมีสงคราม แต่ไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามรู้ว่ามาจากเรา ไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามรู้ว่าเราอยู่ในที่รบอยู่ก่อนแล้ว ฝ่ายตรงข้ามไม่รู้ว่ามีสงคราม ฝ่ายตรงข้ามไม่รู้ว่ามาจากเรา ฝ่ายตรงข้ามไม่รู้ว่าเราอยู่ในที่รบอยู่ก่อนแล้ว เราจะชนะ ไม่รู้ข้อมูลฝ่ายตรงข้าม เราจะแพ้ เหตุนี้ พึงรู้ข้อมูลฝ่ายตรงข้าม เหตุนี้ ไม่ควรให้ฝ่ายตรงข้ามรู้ข้อมูลเรา พึงกระทำฝ่ายตรงข้ามก่อน ไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามกระทำ หน้าผาสูงชัน ยอดเขาเทือกเขาสูง เดินทัพยากลำบากจนอาจถึงตาย หากฝ่ายตรงข้ามโจมตีต้องสูญเสียล้มตายมากมาย เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า พื้นที่ซึ่งเป็นห้วยเหว เป็นก้นกระทะ เป็นปลักโคลนตม เป็นหุบผาขาด เป็นขุนเขาโอบ เป็นป่ารกชัฎ ให้รีบหลีกเร้น อย่าได้กล้ำกราย เราพึงห่างออกให้ข้าศึกชิด เราพึงหันหน้าหาให้ข้าศึกพิง รบหลายที่รบมากไป จะแพ้ เมื่อมีสายลับในพวกเรา เมื่อมีไส้ศึกในพวกเรา เมื่อมีผู้ทรยศในพวกเรา ให้ฆ่าทิ้งให้ตายกันให้หมดทุกคน แล้วให้ฆ่าพวกเดียวกันกับสายลับหรือไส้ศึกหรือผู้ทรยศทั้งหมดให้ตายกันให้หมดทุกคนด้วย เหตุนี้ซุนจื่อจึงว่า แผนจารชนยังมิทันใช้ มีผู้ล่วงรู้ก่อน ให้ตายทั้งจารชนและผู้รู้ การแทรกแซงจากภายนอกจะทำให้สงครามจบยากขึ้น เหตุนี้จึงมิพึงขอความช่วยเหลือจากภายนอก  ทำสงครามไม่ควรมีผู้ใดล่วงรู้การทำสงคราม ไม่ควรมีผู้ใดรู้ว่าเราทำสงคราม ไม่ควรมีผู้ใดรู้ว่าเราโจมตี ไม่ควรมีผู้ใดรู้ว่าเราทำการ ไม่ควรมีผู้ใดรู้ว่าเราเตรียมการ ไม่ควรมีผู้ใดรู้ว่าเราเตรียมพร้อม ไม่มีผู้ใดตระหนัก ไม่ผู้ใดเตรียมพร้อม ไม่มีผู้ใดเตรียมการ ไม่มีผู้ใดป้องกัน ไม่มีผู้ใดทำสงคราม ไม่มีผู้ใดรู้ว่ามีสงคราม ไม่มีผู้ใดรู้สงคราม เหตุนี้จึงชนะ ความขัดแย้งนำไปสู่การล่มสลาย เหตุนี้ หากไร้ความขัดแย้ง จะชนะ ซุนจื่อว่า ผู้ที่ชนะรู้ว่าชนะก่อนจึงออกรบ ผู้แพ้ออกรบก่อนแล้วหวังว่าจะชนะ รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้งหาใช่ความยอดเยี่ยมในความยอดเยี่ยมไม่ มิต้องรบแต่สยบทัพข้าศึกได้จึงจะเป็นความยอดเยี่ยมในความยอดเยี่ยม

 

 เขียน 15/5/25 07:36 (15 พฤษภาคม พุทธศักราช 2568 (คริสตศักราช 2025) เวลา 07 นาฬิกา 36 นาที)

ท่าสลับฟันปลา (รับด้านนอก)

ฝ่ายรุก

เดินเข้ามาชกด้วยหมัดซ้าย ตรงไปที่ใบหน้าของฝ่ายรับ

ฝ่ายรับ

ใช้มือซ้ายปัดหมัดฝ่ายรุกที่ข้อมือ ส่วนมือขวากระแทกไปที่หัวไหล่ด้านนอก ของฝ่ายรุก

ท่าปักษาแหวกรัง (รับด้านใน)

ฝ่ายรุก

เดินมวยเข้าชกด้วยหมัดขวาตรงไปที่ใบหน้า มือซ้ายตั้งมั่นพร้อมที่จะชกหมัด

ฝ่ายรับ

ก้าวเท้าขวา ทแยงเฉียงด้านขวาสืบเท้าเข้าวงใน ทิ้งน้ำหนักตัวลงบนเท้าขวา ใช้แขนซ้ายปัดหมัดให้พ้นใบหน้า มือขวากระแทกไปที่หัวไหล่ด้านในของฝ่ายรุกทันที

ท่าปักษาแหวกรัง

ท่าปักษาแหวกรัง

ท่าชวาซัดหอก

ฝ่ายรุก

เดินมวยชกด้วยหมัดขวาตรงไปที่บริเวณหน้าของฝ่ายรับ  มือขวาตั้งมั่น

ฝ่ายรับ

รีบก้าวเท้าซ้ายเฉียงออกวงนอก ทิ้งน้ำหนักตัวลงบนเท้าซ้าย โดยพุ่งตัวเข้าหาคู่ต่อสู้ แขนขวายกขึ้นปัดหมัดฝ่ายรุกให้เบนออกพ้นตัว แขนซ้ายยกศอกกระแทกเข้าชายโครงของฝ่ายรุก

ท่าอิเหนาแทงกริช

ท่าอิเหนาแทงกริช

ท่าอิเหนาแทงกริช

ฝ่ายรุก

เดินมวยเข้าชกด้วยหมัดขวาตรงไปที่บริเวณหน้า ของฝ่ายรับ มือซ้ายตั้งมั่น

ฝ่ายรับ 

รีบก้าวเท้าขวาทแยงเข้าวงใน ทิ้งน้ำหนักลงบนเท้าขวา ยกแขนซ้ายขึ้นปัดหมัดให้พ้นตัว  แขนขวางอศอก เพื่อส่งศอกกระแทกที่ชายโครงของฝ่ายรุก

ท่ายกเขาพระสุเมรุ

ท่ายกเขาพระสุเมรุ ท่ายอเขาพระสุเมรุ

ฝ่ายรุก 

เดินมวยชกด้วยหมัดขวา ตรงเข้าบริเวณหน้าของฝ่ายรับ  มือซ้ายตั้งมั่น

ฝ่ายรับ 

รีบก้มศีรษะให้หมัดผ่านศีรษะไป พร้อมกับสืบเท้าขวาไปข้างหน้าเล็กน้อย ให้ได้จังหวะหมัด  แล้วชกหมัดขวา เข้าสู่ปลายคาง ของฝ่ายรุกทันที

ท่าตาเถรค้ำฝัก

ฝ่ายรุก

เดินมวยชกด้วยหมัดขวาตรงเข้าบริเวณหน้าของฝ่ายรับ มือซ้ายตั้งมั่น

ฝ่ายรับ

รีบสืบเท้าขวาไปข้างหน้าเข้าวงในของฝ่ายรุก ทิ้งน้ำหนักตัวลงบนเท้าขวา พร้อมกับงอแขนซ้ายยกขึ้นตรงหน้า ปัดกระแทกขึ้น ให้หมัดฝ่ายรุกพ้นศีรษะไป มือขวาชกเข้าสู่ปลายคางของฝ่ายรุกทันที ท่าตาเถรค้ำฝัก

ท่าตาเถรค้ำฝัก

ท่ามอญยันหลัก

ฝ่ายรุก

เดินมวยชกด้วยหมัดซ้ายตรงเข้าบริเวณหน้าของฝ่ายรับ

ฝ่ายรับ

รีบยกแขนทั้งสองขึ้นป้องกันหน้า พร้อมกับยกเท้าขวาถีบเข้าที่ยอดอกหรือท้องของฝ่ายรุก ให้กระเด็นไป ท่ามอญยันหลัก

ท่ามอญยันหลัก

ท่าปัดลูกทอย

ท่าปัดลูกทอย ท่าปักลูกทอย

ฝ่ายรุก  

เดินมวยเข้าเตะเหวี่ยงด้วยเท้าซ้ายเป้าหมายคือ ศีรษะฝ่ายรับ  มือทั้งสองตั้งมั่น

ฝ่ายรับ 

รีบสืบเท้าเข้าหาครึ่งก้าว พร้อมกับหมุนตัว เอาเท้าขวาเป็นแกน  หันหน้าเข้าหาทิศทางที่เท้าเตะมา  ยกศอกขวาตั้งขึ้นระดับหน้าแข้ง  มือซ้ายตั้งการ์ดปิดระดับต้นคอให้มั่น  เพื่อป้องกันพลาดถูกใบหน้า

ท่าจระเข้ฟาดหาง

ท่าจระเข้ฟาดหาง ท่าจระเข้ฟาดหาง

ฝ่ายรุก

เดินมวยเข้าชกด้วยหมัดขวาตรงสุดแรง  จนตัวเสียหลักถลันเข้าไปข้างหน้า

ฝ่ายรับ

ก้าวเท้าซ้ายทแยงออกวงนอก เอี้ยวตัวให้หมัดผ่านทางไหล่ขวา ในระยะ ๑ คืบ  แล้วใช้เท้าซ้ายเป็นหลัก หมุนให้ส้นเท้ากระแทกที่ศีรษะ ของฝ่ายรุก

ท่านาคาบิดหาง

ท่านาคาบิดหาง ท่านาคาบิดหาง

ฝ่ายรุก

เดินมวยเข้าหา พร้อมเตะเหวี่ยงด้วยเท้าขวา มือทั้งสองตั้งมั่น

ฝ่ายรับ

รีบพลิกตัวหันหน้าไปทางเท้าที่กำลังเตะมา น้ำหนักตัวทิ้งบนเท้าซ้าย เท้าขวาอยู่ในหลักยืนมวย แบบสิงหยาตร มือขวาตั้งฝ่ามือปะทะปลายเท้า มือซ้ายแบหงาย ตะปบส้นเท้า แล้วใช้มือที่จับปลายเท้า พลิกบิดออกด้านนอก มือซ้ายจับส้นเท้าฝ่ายรุก ดึงเข้าหาตัว พร้อมกับใช้เข่ากระแทกไปที่น่อง

ท่าหักงวงไอยรา

ฝ่ายรุก

เดินมวยเข้าหาพร้อมยกเท้าเข้าเตะกราดบริเวณชายโครง มือทั้งสองตั้งมั่น

ฝ่ายรับ

ก้าวเท้าซ้ายเข้าหาฝ่ายรุกในระยะเกือบชิดตัวอย่างรวดเร็ว  หันหน้าเข้าหาทิศทาง ที่ฝ่ายรุกเตะมา กระแทกศอกขวาสู่บริเวณโคนขาฝ่ายรุก พร้อมแขนซ้ายโอบจับตรงบริเวณน่อง ยกขาให้สูง เพื่อให้เสียหลัก ป้องกันฝ่ายรุกใช้ศอกถองที่ศีรษะ ท่าหักงวงไอยรา

ท่าหักงวงไอยรา

ท่าวิรุฬหกกลับ

ฝ่ายรุก

เดินมวยเข้าหา พร้อมทั้งยกเท้าเตะกราดตรงบริเวณชายโครง

ฝ่ายรับ

รีบพลิกตัวทแยงหันหน้าสู่ทิศทางที่เท้าเตะมา ใช้เท้าซ้ายเป็นหลักยืนให้มั่น ยกเท้าขวากระแทกด้วยส้นเท้าที่ต้นขาให้สะท้อนกลับไป มือทั้งสองตั้งให้มั่น เพื่อป้องกันพลาดถูกชายโครง      ท่าวิรุฬหกกลับ

ท่าวิรุฬหกกลับ

ท่าหักคอเอราวัณ

ฝ่ายรุก

เดินมวยเข้าหา ชกด้วยหมัดขวาตรงบริเวณหน้าของฝ่ายรับ

ฝ่ายรับ

ก้าวเท้าซ้ายไปข้างหน้า ใช้หมัดทั้งสองจับที่ต้นคอฝ่ายรุก จากนั้นก็กระแทกเข่าขวาไปที่หน้า ของฝ่ายรุก ท่าหักคอเอราวัณ

ท่าหักคอเอราวัณ

ท่าดับชวาลา

ท่าดับชวาลา ท่าดับชวาลา

ฝ่ายรุก

เดินมวยเข้าชกหมัดขวาตรงไปที่ใบหน้าของฝ่ายรับ

ฝ่ายรับ

ก้าวเท้าซ้ายทแยงเฉียงออกวงนอก ทิ้งน้ำหนักตัวบนเท้าซ้าย ใช้มือซ้ายกดแขนขวา ของฝ่ายรุกให้เบนและลงต่ำ รีบชกด้วยหมัดขวาตรงไปที่ใบหน้า ให้เป็นจังหวะเดียวกับมือซ้ายที่กดลงนั้นอย่างรวดเร็ว

ท่าขุนยักษ์จับลิง

ท่าขุนยักษ์จับลิง ท่าขุนยักษ์จับลิง

ฝ่ายรุก

เดินมวยเข้าชกหมัดซ้ายตรงเข้าที่บริเวณหน้าของฝ่ายรับ พร้อมกับเตะเท้าขวา ตรงบริเวณชายโครง ตามด้วยศอกขวาอย่างรวดเร็ว

ฝ่ายรับ

รีบก้าวเท้าซ้ายสืบเข้าหาตัว ก้าวเท้าขวา ยกแขนทั้งสองข้างปัดการเตะที่แข้งขวาของฝ่ายรุก พร้อมยกแขนซ้ายป้องกันศอกขวาของฝ่ายรุก แม่ไม้นี้เป็นการหลบหมัด หลบเตะ หลบศอก ในเวลาเดียวกัน

ท่าเอราวัณเสยงา

ฝ่ายรุก

ชกหมัดขวาตรงไปยังหน้าของฝ่ายรับ

ฝ่ายรับ

เอี้ยวตัวหลบหมัดซ้ายไปทางซ้าย ใช้หมัดขวาปัดหมัดซ้ายของฝ่ายรุก  พร้อมชกหมัดซ้ายเข้าที่คางของฝ่ายรุกอย่างรวดเร็ว

ท่าบาทาลูบพักตร์

ฝ่ายรุก

เดินมวยเข้าชกฝ่ายรับ

ฝ่ายรับ

รีบใช้เท้าขวาถีบไปที่บริเวณหน้าของฝ่ายรุกอย่างรวดเร็ว

ลูกไม้นี้ชิงจังหวะทำก่อน ท่าบาทาลูบพักตร์

ท่าบาทาลูบพักตร์

ท่าขุนยักษ์พานาง

ฝ่ายรุก

เดินมวยเข้าชกด้วยหมัดตรงไปที่บริเวณหน้าของฝ่ายรับ

ฝ่ายรับ

ก้าวเท้าเฉียงออกวงนอก หลบหมัดที่ชกมา แล้วก้าวเท้าขวาประชิดตัว มือขวาโอบลำตัวฝ่ายรุกจับทุ่มด้วยสะโพก

ท่าพระรามน้าวศร

ท่าพระรามน้าวศร ท่าพระรามน้าวศร

ฝ่ายรุก

เดินมวยเข้าประชิดตัว ยกศอกคู่หรือศอกเดี่ยวขึ้น กระแทกลงที่แสกหน้าหรือกระหม่อม ของฝ่ายรับ

ฝ่ายรับ

งอเข่าก้มหัวลงเล็กน้อย เพื่อชะลอแรงกระแทก ยกแขนซ้ายขึ้นปกหน้าปะทะศอก ที่กระแทกลงมา พร้อมชกสวนออกไปด้วยหมัดขวา

ท่าไกรสรข้ามห้วย

ท่าไกรสรข้ามห้วย ท่าไกรสรข้ามห้วย

ฝ่ายรุก

เดินมวยเข้าเตะด้วยเท้าสู่ปลายคางของฝ่ายรับ  มือทั้งสองตั้งมั่น

ฝ่ายรับ

พลิกตัวหันหลังจากเท้าที่เตะมา พร้อมกับสอดเท้าซ้ายถีบเข้าที่หน้าตักของขาที่ยืนเป็นหลักของฝ่ายรุกทันที

ท่ากวางเหลียวหลัง

ฝ่ายรุก

เดินมวยเข้าหา มือทั้งสองตั้งมั่น

ฝ่ายรับ

พุ่งตัวเข้าถีบเท้าขวาในลักษณะถีบข้างจนฝ่ายรุกเอียงเสียหลัก แล้วลดขาที่ถีบลงไปข้างหน้า ยืนเป็นหลัก พลิกตัวตาม เตะด้วยส้นเท้าที่ยอดอก หรือปลายคาง ท่ากวางเหลียวหลัง

ท่ากวางเหลียวหลัง

ท่าหิรัญม้วนแผ่นดิน

ฝ่ายรุก

เตะเหวี่ยงขาขวาหมายที่ซอกคอฝ่ายรับ  มือทั้งสองตั้งมั่น

ฝ่ายรับ

เท้าขวาประชิดเข้าหาเท้าที่เตะมา รีบยกแขนขวาท่อนล่างขึ้นรับการเตะของฝ่ายรุก พร้อมกลับหลังหันใช้ศอกกลับตีคางหรือบริเวณใบหน้าของฝ่ายรุกทันที ท่าหิรัญม้วนแผ่นดิน

ท่าหิรัญม้วนแผ่นดิน

ท่านาคมุดบาดาล

ท่านาคมุดบาดาล ท่านาคมุดบาดาล

ฝ่ายรุก

เดินมวยเข้าเตะด้วยเท้าขวาหมายซอกคอฝ่ายรับ มือทั้งสองตั้งมั่น

ฝ่ายรับ

ก้มตัวหลบลอดใต้เท้าขวาของฝ่ายรุกที่เตะมา แล้วรีบสอดเท้าขวา ถีบขาพับซ้ายของฝ่ายรุก ทันที

ท่าหนุมานถวายแหวน

ท่าหนุมานถวายแหวน ท่าหนุมานถวายแหวน

ฝ่ายรุก

เดินมวยชกด้วยหมัดขวาตรงไปที่หน้าของฝ่ายรับ

ฝ่ายรับ

ก้าวเท้าขวามาด้านข้าง พร้อมกับใช้หมัดซ้ายปัดหมัดขวาของฝ่ายรุก  ย่อตัวลงหลบหมัดตรงฝ่ายรุก  สวนกลับด้วยหมัดทั้งสอง  เสยเข้าที่คางของฝ่ายรุก

ท่าญวนทอดแห

ท่าญวนทอดแห ท่าญวนทอดแห

ฝ่ายรุก

เดินมวยเข้าถีบด้วยเท้าขวาไปที่หน้าของฝ่ายรับ มือทั้งสองตั้งมั่น

ฝ่ายรับ

ก้าวเท้าขวาทแยงเฉียงออกวงนอก ใช้แขนขวาปัดขาเบนแรงถีบ แล้วใช้เท้าขวาเป็นหลัก พลิกตัวเตะสวนขึ้นด้วยเท้าซ้ายเข้าที่พับในของฝ่ายรุกทันที

ท่าทะแยค้ำเสา

ฝ่ายรุก

เดินมวยเข้าเตะด้วยเท้าขวาที่ซอกคอฝ่ายรับ มือทั้งสองตั้งมั่น

ฝ่ายรับ

ก้าวขาเฉียงไปทางขวาเล็กน้อย ตั้งแขนซ้ายกันเท้าที่เตะมา ย่อตัวลงพลิกตัวเล็กน้อย  ถีบด้วยเท้าซ้ายไปที่ขาซ้ายที่ยืนเป็นหลัก ของฝ่ายรุกให้หงายหลังล้มลง ท่าทะแยค้ำเสา

ท่าทะแยค้ำเสา

ท่าหงส์ปีกหัก

ฝ่ายรุก

เดินมวยเข้าชกด้วยหมัดขวาตรงไปที่ใบหน้าของฝ่ายรับ มือซ้ายตั้งมั่น

ฝ่ายรับ

ก้าวเท้าซ้ายเข้าประชิดตัว แล้วใช้แขนซ้ายปัดหมัดให้เบนออก  กระแทกศอกขวาเข้าที่หัวไหล่ขวาของคู่ต่อสู้ ท่าฟงส์ปีกหัก

ท่าหงส์ปีกหัก

ท่าฝานลูกบวบ

ฝ่ายรุก

เดินมวยเข้าชกด้วยหมัดขวาตรงไปที่ใบหน้าฝ่ายรับ  มือซ้ายตั้งมั่น

ฝ่ายรับ

ก้าวเท้าขวาทแยงเข้าวงใน ใช้แขนซ้ายปัดหมัดให้เบนออก พร้อมกับใช้ศอกเสยเข้าที่ปลายคางของฝ่ายรุกทันที ท่าฝานลูกบวบ

ท่าฝานลูกบวบ

ท่าสักพวงมาลัย

ท่าสักพวงมาลัย ท่าสักพวงมาลัย

ฝ่ายรุก

เดินมวยเข้าชกด้วยหมัดขวาตรงไปที่ใบหน้าของฝ่ายรับ มือซ้ายตั้งมั่น

ฝ่ายรับ

ก้าวเท้าขวาประชิดตัว ใช้แขนซ้ายปัดหมัดให้เบนออก กระแทกศอกขวาเข้าที่ยอดอกของคู่ต่อสู้

ท่าเถรกวาดลาน

ท่าเถรกวาดลาน ท่าเถรกวาดลาน

ฝ่ายรุก

เดินมวยเตะสูง หรือยืนในลักษณะเท้ายืนคู่

ฝ่ายรับ

เดินมวยเข้าหาในระยะที่เตะกวาดได้พร้อมกับก้มตัวลง ให้เท้าของฝ่ายรุกเตะผ่านศีรษะไป แล้วเตะกวาดไปที่เท้าซ้ายที่ยืนอยู่ของฝ่ายรุกอย่างสุดแรง ถ้ายืนจดมวย ให้เตะกวาดขาที่อยู่ข้างหน้า

 เขียนครั้งแรก 17/9/23 11:34 (17 กันยายน พุทธศักราช 2566 (คริสตศักราช 2023) เวลา 11 นาฬิกา 34 นาที)

เขียนต่อ 16/12/23 09:48 (16 ธันวาคม พุทธศักราช 2566 (คริสตศักราช 2023) เวลา 09 นาฬิกา 48 นาที)

・( ตั้งแต่ 0:00 น. ) ยืนอย่างมั่นคงในท่าไขว่ห้างโดยกางขาออกแล้วเหยียดปลายนิ้วออก

・( 0:13 ~) ยกมือซ้ายขึ้นแล้วพับมือไว้ด้านหน้าโอบิ ตรวจสอบให้แน่ใจว่ามันไม่ได้อยู่ใกล้ร่างกายของคุณมากเกินไป

・( 0:16 ~) ขยับไปด้านข้างของร่างกายพร้อมกำหมัดแน่น ให้เท้าของคุณขนานกันเพื่อที่คุณจะได้ไปยังซันเซ็นทาจิถัดไปได้

・( 0:19 ~) ระวังอย่าให้รักแร้ว่างเปล่า

・( 0:27 ~) มาดันแรงขับตรงไปข้างหน้าจากจุดที่ถูกดึงกันดีกว่า

・( 0:31 ~) อย่าลืมหมุนขาหน้าให้มั่นคงเมื่อก้าวไปข้างหน้า

・( 0:32 ~) ขยับขาไปข้างหน้าโดยวาดครึ่งวงกลม

・( 0:56 ~) เมื่อขยับเท้า ให้พิจารณาความกว้างของเท้าด้านหลังเมื่อโน้มตัวไปข้างหน้า ระวังอย่าเสียจุดยืนสามเกมของคุณ

(การเคลื่อนไหวจะทำซ้ำต่อไป แต่อย่าผ่อนคลายและกำหมัดให้แน่น)

・( 1:52 ~) เมื่อลดมือลง ให้ออกแรงกดที่ปลายนิ้วแล้วยืดออกให้มั่นคง

・( 1:57 ~) ดึงที่จับให้สูงเพื่อป้องกันด้านข้างของคุณ

・( 2:14 ~) เมื่อดึงเท้า ให้วาดครึ่งวงกลมขณะดึงเท้า

・( 2:17 ~) ระวังอย่าให้ข้อศอกของแขนทั้งสองข้างเปิดออกด้านนอก

・( 2:26 ~) ขณะอยู่ในซันเซ็นดาชิ ให้ประสานมือกันต่อหน้าคุณแล้วกลับไปที่น็อตดาชิ

・( 0:14 ~) ยืนบนทั้งสี่โดยให้เท้าของคุณเฉียงไปข้างหน้าไปทางขวา อย่าลืมยืดหลังของคุณ

・( 0:16 ~) วางมือไว้ด้านหน้าหน้าอกแล้วลูบลูกบอล โดยกดหลังเท้าเข้าหากันอย่างมั่นคง

・( 0:20 ~) จับกำปั้นแล้ววางให้ขนานกับต้นขา

・( 0:22 ~) ระวังการเคลื่อนไหวที่ลื่นไหลของ Seiken

・( 0:24 ~) หยุดไว้ก่อนดีกว่า

・( 0:30 ~) ก้าวเท้าไปข้างหน้าเป็นรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว

・( 0:38 ~) เมื่อยืนทั้งสี่ขา ระวังอย่าขยับในขณะที่ร่างกายส่วนบนเคลื่อนไหว

(แม้ว่าการเคลื่อนไหวซ้ำแล้วซ้ำอีกและการยืนบนขาทั้งสี่ข้างจะเป็นเรื่องยากก็ตาม ให้ตั้งท่าที่มั่นคงเพื่อไม่ให้ศีรษะขยับขึ้นลง)

・( 0:56 ~) ใช้มือขวาเป็นหมัดปกติ แล้วจับโดยให้หลังมือคว่ำลงบนมือซ้าย

・( 0:59 ~) ย้ายจากการเคลื่อนไหวช้าๆ ก่อนหน้านี้ไปสู่การเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว เพิ่มความคม.

・( 1:00 ~) อย่าลืมตีคู่ต่อสู้โดยตรงโดยไม่ให้ข้อศอกกางออก

・( 1:05 ~) อย่าลืมยืดดาบในมือซ้ายจนสุดจนถึงปลายนิ้ว

・( 1:07 ~ ) ตรวจสอบให้แน่ใจว่าได้หยุดการเคลื่อนไหวในการชำระเงิน แต่ละครั้งอย่างมั่นคงและหลีกเลี่ยงการเคลื่อนไหวที่ต่อเนื่อง

・( 1:20 ~) ใช้กำลังในมือมากพอ ซึ่งจะช่วยปกป้องแถวบนและล่างเพื่อให้คุณสามารถรับการโจมตีได้

・( 1:26 ~) อย่าลืมหมุนข้อมือสักครู่

・( ตั้งแต่ 13:30 น. ) การดำเนินการดำเนินต่อไป มีสติในการหยุดการเคลื่อนไหวของคุณเพื่อไม่ให้เกิดการเคลื่อนไหวต่อเนื่องกัน

・( 1:52 ~) อย่ายืดขาหลังจนสุด

・( 1:56 ~) ลดมือลงจากเหนือศีรษะเพื่อไม่ให้การเคลื่อนไหวของมือเล็กเกินไป

・( 0:07 ~) แสดง Chudan Uke โดยหมุนมือทั้งสองข้างไปด้านหน้าหน้าอก ขาหน้าหันเข้าด้านใน

・( 0:12 ~) ใช้มือที่วาดไว้โจมตีและรับอย่างรวดเร็ว

・( 0:14 ~) ขยับเท้าหน้าซึ่งหันเข้าด้านใน โดยให้นิ้วเท้าอยู่ข้างหน้า และขยับเท้าหลังไปข้างหน้าในลักษณะครึ่งวงกลม

・( 0:18 ~) ระวังอย่าละเลยการเคลื่อนไหวแบบผลักและรับ

・( 0:29 ~) ในขณะเดียวกันก็หมุนฝ่ามือไปข้างหน้า ให้ดึงเท้าหน้าไปด้านหลังอย่างรวดเร็วแล้วเคลื่อนไปข้างหน้าโดยใช้ด้านหลังเป็นเท้าเลื่อน

・( 0:37 ~) จับมือของคุณไว้ข้างหน้าอย่างช้าๆ และแรง

・( 0:38 ~) งอเข่าของขาหลังเล็กน้อยแล้วหันนิ้วเท้าออก

・( 0:40 ~) สำหรับท่าเตะด้านล่าง อย่าลืมยกเท้าให้มั่นคงก่อนเตะ

・( 1:02 ~) อย่าลืมจับคอเสื้อของคู่ต่อสู้อย่างแน่นหนาขณะออกแรงซ้ำ ๆ

・( 1:04 ~) งอข้อศอกขวาเล็กน้อยแล้วหมุนเท้าหลักเพื่อเตะต่ำ

・( 1:16 ~) ระวังอย่าเสียการทรงตัวเมื่อเตะลูกล่าง ใช้แรงยกขาเพื่อหมุนลำตัว

・( 1:27 ~) ในระหว่างการเตะตรงกลาง การขยับศีรษะขึ้นลงจะง่ายกว่า ดังนั้นอย่าลืมให้สะโพกอยู่กับที่อย่างมั่นคง

・( 1:28 ~) เหยียดมือซ้ายไปจนสุดปลายนิ้วแล้ววางไว้บนแขนขวา

・( 1:33 ~) ระวังอย่าเปิดข้อศอก

・( 1:35 ~) ใช้มือซ้ายวางมือขวาเป็นครึ่งวงกลม โดยใช้ข้อศอกเป็นจุดศูนย์กลาง

・( 0:11 ~) แสดง Chudan Uke โดยหมุนมือทั้งสองข้างไปด้านหน้าหน้าอก ขาหน้าหันเข้าด้านใน

・( 0:16 ~) ใช้มือที่วาดไว้โจมตีและรับอย่างรวดเร็ว

・( 0:18 ~) ขยับเท้าหน้าซึ่งหันเข้าด้านใน โดยให้นิ้วเท้าอยู่ข้างหน้า และขยับเท้าหลังไปข้างหน้าในลักษณะครึ่งวงกลม

ส่วนเริ่มต้นจะเหมือนกับ Thirteen Hands (Seisan)

・( 0:31 ~) แบมือออกให้กว้างจากด้านหน้าหน้าอกไปด้านข้าง (ไม่ใช่ด้านข้างโดยตรง แต่เป็นแนวทแยงด้านหน้าคุณ)

・( 0:39 ~) ระวังอย่าเปิดข้อศอก

・( 0:48 ~) อย่าลืมวางดาบมือขนานกับพื้นและเหยียดปลายนิ้วออกจนสุด ระวังอย่าถือดาบไว้ใกล้ตัว

・( 0:51 ~) ขยับขาโดยหันร่างกายไปข้างหน้า ลองนึกถึงความกว้างของเท้าของคุณเมื่อคุณมองย้อนกลับไป

・( 1:36 ~) จุดศูนย์ถ่วงจะอยู่ที่ขาหลัง แต่อย่าให้หลังโค้ง

・( 1:40 ~) เมื่อเคลื่อนไหว อย่าลืมขยับเท้าหน้าไปข้างหน้าในแนวทแยงมุม

・( 1:47 ~) การแทงด้วยสองมือขณะมองย้อนกลับไป เล็งไปที่ส่วนตรงกลางและอย่าปล่อยแขนไปจนสุด

・( 1:51 ~) คุณสามารถทำให้มันคมชัดยิ่งขึ้นได้โดยหันหน้าไปทางด้านหน้าจนกว่าคุณจะหันหลังกลับ

・( 1:52 ~) การเคลื่อนไหวเดียวกันจะดำเนินต่อไปในทุกทิศทาง แต่ระวังอย่าหยุดการเคลื่อนไหว

・( 2:04 ~) หลังจากนี้ คุณจะขยับไปยืนบนขาทั้งสี่ข้าง ดังนั้นควรระวังความกว้างของเท้าด้วย

・( 2:09 ~) เมื่อก้าวไปข้างหน้า ให้ลดสะโพกลงแล้วก้าวไปข้างหน้า

・( 2:31 ~) การเตะ การสำลัก และการรับการเคลื่อนไหวยังคงดำเนินต่อไป ตรวจสอบให้แน่ใจว่าจุดศูนย์ถ่วงของร่างกายไม่เปลี่ยนแปลง

・( 3:07 ~) วางเท้าขวาบนมือซ้ายแล้วหมุนหนึ่งครั้ง แน่นอนว่าคุณต้องการเสียการทรงตัว แต่อย่าปล่อยให้เท้าแคบหรือกว้างเกินไปหลังการหมุน

・( 0:11 ~) แสดง Chudan Uke โดยหมุนมือทั้งสองข้างไปด้านหน้าหน้าอก ขาหน้าหันเข้าด้านใน

・( 0:16 ~) ใช้มือที่วาดไว้โจมตีและรับอย่างรวดเร็ว

・( 0:18 ~) ขยับเท้าหน้าซึ่งหันเข้าด้านใน โดยให้นิ้วเท้าอยู่ข้างหน้า และขยับเท้าหลังไปข้างหน้าในลักษณะครึ่งวงกลม

ส่วนเริ่มต้นจะเหมือนกับ Thirteen Hands (Seisan)

・( 0:31 ~) แบมือออกให้กว้างจากด้านหน้าหน้าอกไปด้านข้าง (ไม่ใช่ด้านข้างโดยตรง แต่เป็นแนวทแยงด้านหน้าคุณ)

・( 0:39 ~) ระวังอย่าเปิดข้อศอก

・( 0:48 ~) อย่าลืมวางดาบมือขนานกับพื้นและเหยียดปลายนิ้วออกจนสุด ระวังอย่าถือดาบไว้ใกล้ตัว

・( 0:51 ~) ขยับขาโดยหันร่างกายไปข้างหน้า ลองนึกถึงความกว้างของเท้าของคุณเมื่อคุณมองย้อนกลับไป

・( 1:36 ~) จุดศูนย์ถ่วงจะอยู่ที่ขาหลัง แต่อย่าให้หลังโค้ง

・( 1:40 ~) เมื่อเคลื่อนไหว อย่าลืมขยับเท้าหน้าไปข้างหน้าในแนวทแยงมุม

・( 1:47 ~) การแทงด้วยสองมือขณะมองย้อนกลับไป เล็งไปที่ส่วนตรงกลางและอย่าปล่อยแขนไปจนสุด

・( 1:51 ~) คุณสามารถทำให้มันคมชัดยิ่งขึ้นได้โดยหันหน้าไปทางด้านหน้าจนกว่าคุณจะหันหลังกลับ

・( 1:52 ~) การเคลื่อนไหวเดียวกันจะดำเนินต่อไปในทุกทิศทาง แต่ระวังอย่าหยุดการเคลื่อนไหว

・( 2:04 ~) หลังจากนี้ คุณจะขยับไปยืนบนขาทั้งสี่ข้าง ดังนั้นควรระวังความกว้างของเท้าด้วย

・( 2:09 ~) เมื่อก้าวไปข้างหน้า ให้ลดสะโพกลงแล้วก้าวไปข้างหน้า

・( 2:31 ~) การเตะ การสำลัก และการรับการเคลื่อนไหวยังคงดำเนินต่อไป ตรวจสอบให้แน่ใจว่าจุดศูนย์ถ่วงของร่างกายไม่เปลี่ยนแปลง

・( 3:07 ~) วางเท้าขวาบนมือซ้ายแล้วหมุนหนึ่งครั้ง แน่นอนว่าคุณต้องการเสียการทรงตัว แต่อย่าปล่อยให้เท้าแคบหรือกว้างเกินไปหลังการหมุน

・( 0:10 ~) เมื่อคุณก้าวออกมา ให้วาดครึ่งวงกลม

・( 0:12 ~) นำมือรับมาไว้ด้านหน้าแขนแล้วนำมาไว้ข้างตัว

・( 0:26 ~) ยกแขนขึ้นจากด้านหน้าท้องถึงใกล้คอ ในเวลานี้ ต้องยกข้อศอกให้แน่นเพื่อไม่ให้ข้อศอกหล่น

・( 0:28 ~) เมื่อลดแขนลง ให้ลดข้อศอกลงอย่างรวดเร็วและระวังอย่าให้กำปั้นหยุดไหล

・( 0:30 ~) อย่าลืมยืดดาบจนสุดปลายนิ้ว

・( 0:33 ~) ยกแขนขึ้นจนข้อศอกอยู่สูงระดับไหล่ ตรวจสอบให้แน่ใจว่ามันอยู่ใกล้ร่างกายของคุณและยกหน้าอกขึ้น

・( 0:35 ~) เมื่อลดแขนลง แทนที่จะลดแขนลงตรงๆ ให้พยายามวาดส่วนโค้งเพื่อให้ลำตัวขนานกับตัวคุณเล็กน้อย

・( 0:36 ~) เมื่อขยับเท้า ให้พิจารณาความกว้างของเท้าเมื่อสิ้นสุดการเคลื่อนไหว ระวังเพราะอาจเสียสมดุลได้ง่ายเมื่อมองย้อนกลับไป

・( 0:42 ~) เมื่อเคลื่อนที่ไปข้างหน้า ระวังอย่าขยับศีรษะขึ้นหรือลงในขณะที่รักษาจุดศูนย์ถ่วงลง

・( 0:54 ~) จับส่วนบนให้แน่นโดยให้ข้อศอกอยู่สูงระดับไหล่

・( 0:55 ~) หลังจากออกแรงต่อเนื่องหนึ่งรอบ ให้หยุดอย่างมั่นคงเพื่อใช้เวลาสักครู่

(ระวังอย่าหยุดเพราะการกระทำเดิมดำเนินต่อไปในสามทิศทาง)

・( 1:00 ~) เพิ่มความเร็วในการหมุนจากชั้นบนเพื่อปรับปรุงความคมชัด

・( 1:03 ~) ก้มไปข้างหน้าให้ลึกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเตะกลางตัวเพื่อแทง

・( 1:07 ~) หยุดการเคลื่อนไหวเมื่อคุณยกขาขึ้น

・( 0:10 ~) ถอยหลังและรับลูกบอลให้อยู่นอกด้านหน้า

・( 0:12 ~) เมื่อชก ให้ดึงขาหน้าเล็กน้อยเพื่อสร้างท่างอไปข้างหน้าที่สวยงาม

・( 0:13 ~) จ่ายน้อยลงขณะหมุน ยิ่งหมุนเร็วเท่าไรก็ยิ่งดูดีขึ้นและคมชัดขึ้นเท่านั้น แต่ระวังอย่าให้เสียการทรงตัว

・( 0:19 ~) เมื่อเตะสองครั้ง ไหล่ของคุณมักจะสั่นเพื่อเพิ่มแรงผลักดัน แต่พยายามทำให้น้อยที่สุด นอกจากนี้ จะดูดีขึ้นมากหากคุณหยุดการเคลื่อนไหวครู่หนึ่งหลังจากการเตะสองครั้ง

・( 0:21 ~) เมื่อทำท่ากาดันบาไร จุดศูนย์ถ่วงของเท้าแทบจะจดจ่ออยู่ที่เท้าหลัง ระวังอย่าส่ายหัวขึ้นหรือลงเมื่อเปลี่ยนจุดศูนย์ถ่วงไปยังการเคลื่อนไหวครั้งถัดไป

・( 0:32 ~) การจ่ายที่ต่ำกว่าสามครั้งติดต่อกัน เสียการทรงตัวได้ง่ายเนื่องจากยังคงยืดขาหน้าและหยุดต่อไป คุณจะรู้สึกมั่นคงมากขึ้นหากทำเหมือนกับว่าคุณกำลังเตะพื้นเบาๆ แทนที่จะยื่นเท้าออกมา

・( 0:43 ~) เมื่อทำการสนับศอกสองครั้ง อย่าลืมกลับร่างกายให้มั่นคง และระวังอย่าให้เคลื่อนไหวน้อยเกินไป

・( 0:48 ~) ยืดหลังและอย่าให้สะโพกสูงเกินไป

・( 0:50 ~) กรอเดินหน้าและถอยหลังอย่างต่อเนื่อง ความเร็วเป็นสิ่งสำคัญแต่ต้องมีสติในการตัดสินใจในแต่ละการเคลื่อนไหวจนจบ

・( 1:00 น. ~) เมื่อหมุนตัว คุณสามารถใช้แรงยกขาเพื่อหมุนด้วยแรงที่เหมาะสม

・( 0:03 ~) ก้าวไปข้างหน้าพร้อมก้มตัวเมื่อก้าว พยายามอย่าขยับร่างกายส่วนบนจนกว่าเท้าหน้าจะแตะพื้น

・( 0:05 ~) สำหรับอูเกะ ให้ยกข้อศอกให้สูงเท่ากับกะตะ

・( 0:10 ~) ยกแขนขึ้นไปด้านข้างแล้วเปลี่ยนท่าเป็นอุเกะต่อหน้าคุณทันที ในเวลานี้อย่าลืมยกแขนไปด้านข้าง

・( 0:15 ~) ต่อยจากด้านหน้าเป็นชุด เมื่อคุณพร้อมแล้ว ให้หายใจเข้าแล้วเคลื่อนเข้าสู่การโจมตีต่อเนื่อง

・( 0:16 ~) จากด้านหน้า งอไปข้างหน้าไปด้านข้างแล้วทำอูเคะกลาง หันตัวไปทางด้านข้างแล้วสร้างรูปร่างอูเคะที่มั่นคง

・( 0:19 ~) อูเกะดาบมือยังคงดำเนินต่อไป การยกส้นเท้าหน้าขึ้นช่วยให้ก้าวไปสู่การเคลื่อนไหวครั้งต่อไปได้ง่ายขึ้น

・( 0:26 ~) หากต้องการใช้ดาบเท้า ให้ยกเท้าขึ้นหนึ่งครั้งแล้วเตะ หากพุ่งตรงไปยังจุดปะทะจากจุดที่ตีลูก จะไม่สามารถออกแรงใดๆ ได้ และจะดูไม่ดีด้วย

・( 0:31 ~) ยกแขนทั้งสองขึ้น ลดระดับลงแล้วต่อย ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับงอลำตัวเล็กน้อย ในเวลานี้หากงอขาซ้ายเล็กน้อยก็จะดูคมขึ้น

・( 0:35 ~) หากคุณหยุดมือที่ยกขึ้นชั่วคราวขณะทำท่าบารีล่างที่ด้านหน้าท้อง จะทำให้คุณมีความเฉียบคมยิ่งขึ้น

・( 0:49 ~) แรงขับบนและตรงกลาง เลื่อนจุดศูนย์ถ่วงไปข้างหน้า แต่ระวังอย่าเพิ่มแรงผลักดันให้กับร่างกายเมื่อกลับมา

・( 0:51 ~) ถอยหลังและชนเวทีกลาง เช่นเดียวกับตอนเริ่มต้น พยายามอย่าขยับร่างกายส่วนบนให้มากที่สุดจนกว่าเท้าหน้าจะแตะลง ที่นี่ถ้าคุณมีความเร็วเท่ากับ Uke คุณจะเฉียบแหลม

・( 0:01 ~) ลดสะโพกลงเล็กน้อยแล้วทำดันบาริด้านหน้าตอนล่าง

・( 0:04 ~) ระวังอย่าเปลี่ยนความสูงของสะโพกเมื่อโน้มตัวไปข้างหน้า

・( 0:06 ~) ขณะทำท่าถอยหลัง ให้ยกเท้าหลังไปข้างหน้าแล้วก้าวถอยหลัง เมื่อคุณยกขาหลังมาที่ขาหน้า ให้ร่างกายอยู่นิ่งๆ สักครู่หนึ่ง

・( 0:08 ~) ก้มหน้าก้มหน้าขณะมองย้อนกลับไป เป็นการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว แต่ต้องระวังตำแหน่งเท้าของคุณเพื่อไม่ให้เสียการทรงตัว

・( 0:14 ~) หลังจากวางจุดศูนย์ถ่วงไว้ที่เท้าหลังจนสุดแล้ว ให้รักษาความเร็วให้คงที่จนกว่าเท้าซ้ายจะแตะพื้น

・( 0:17 ~) เมื่อทำท่าต่อเนื่องขณะยืนบนขาทั้งสี่ข้าง ร่างกายของคุณมีแนวโน้มที่จะขยับขึ้นลง ดังนั้นควรระวังอย่าเปลี่ยนตำแหน่งสะโพก

・( 0:19 ~) จ่าย แทง และรับ การเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง อย่า ลืมหยุดการเคลื่อนไหวแต่ละครั้งเพื่อหลีกเลี่ยงความซ้ำซากจำเจ

・( 0:30 ~) ขยับมือออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและจับไว้ให้แน่น

・( 0:35 ~) การเคลื่อนที่ไปข้างหน้ายังคงดำเนินต่อไป โปรดใช้ความระมัดระวังเนื่องจากกระบวนการชำระเงินมีแนวโน้มที่จะดำเนินไป

・( 0:36 ~) หมุนหนึ่งครั้งขึ้นไปบนอากาศและรับดาบ ในเวลานี้ ให้ยกส้นเท้าหน้าขึ้นเล็กน้อย

・( 0:40 ~) การรับดาบมือช้า ใช้แรงกดบนปลายนิ้วของคุณและใส่ใจกับการแสดงออกทางสีหน้าของคุณ

・( 0:11 ~) ก้าวไปข้างหน้าทันทีและนำเท้าหลังมาชิดกับเท้าหน้า สำหรับการเคลื่อนไหวครั้งแรก อย่าลืมรักษาสมดุลไว้

・( 0:13 ~) Chudan Uke ซีรีส์คู่ขณะมองย้อนกลับไปดำเนินต่อไปสองครั้ง อย่าลืมโน้มตัวไปข้างหน้าและหลีกเลี่ยงการเปลี่ยนความสูงของสะโพก

・( 0:16 ~) นำเท้าหน้าเข้าใกล้ตีนผีมากขึ้น ในเวลานี้ ให้เลื่อนจุดศูนย์ถ่วงไปที่ขาหลังแล้วขยับขาหน้า หากคุณก้าวเท้าหน้าออกไป ร่างกายจะแกว่งไปมาและดูแย่

・( 0:23 ~) เมื่อคุณยื่นมือออกข้างหน้า ให้ถือไว้สูงระดับไหล่เพื่อไม่ให้บดบังสายตา

・( 0:26 ~) ใช้มือดันตีตรงกลางเวที ระวังอย่าให้การเคลื่อนไหวของ Uke เล็กเกินไปเพราะจะทำให้คุณดูอ่อนแอ

・( 0:36 ~) หายใจเข้าแล้วค่อยๆ มองดูอีกฝ่าย

・( 0:38 ~) เมื่อเตะต่ำ ลองจินตนาการถึงการเล็งไปที่เข่าของคู่ต่อสู้แล้วเตะอย่างแรง

・( 0:43 ~) เมื่อสร้างตำแหน่งโจดัน อูเกะด้วยมือทั้งสอง ระวังอย่าก้าวเท้าหน้าออกไปเหมือนเมื่อก่อน

・( 0:46 ~) ลองนึกภาพการโจมตีสีข้างของคู่ต่อสู้ด้วยมือทั้งสองข้างที่ยกขึ้น ตีให้กว้างจากด้านข้าง

・( 0:52 ~) เตะพื้นอย่างแรงด้วยเท้าหน้าพร้อมกับ Gedanbarai

・( 0:56 ~) ใช้เท้าหลังปัดมือซ้ายเป็นรูปมือดาบ อย่าลืมทาแขนลิงอย่างรวดเร็วหลังจากกวาดขาแล้ว

・( 1:05 ~) เมื่อคุณก้าวออกมา ให้ดึงเข่าเข้าหาตัวแล้วเคลื่อนไปข้างหน้า

・( 1:12 ~) Uke เคลื่อนไหวขณะมองย้อนกลับไปด้านหน้า พยายามรับลูกเตะโดยหมุนให้กว้างจากด้านบน โดยจินตนาการว่าคุณกำลังชดใช้ลูกเตะของคู่ต่อสู้

・( 1:14 ~) ในทำนองเดียวกัน ยกแขนขึ้นหนึ่งครั้งแล้วรับบอลครั้งใหญ่

・( 0:28 ~) ไขว้ดาบต่อหน้าคุณ

・( 0:33 ~) เดินไปข้างหน้าพร้อมดึงมือไปด้านหลังและรับลูกบอลโดยวางมือซ้อนกัน ตรวจสอบให้แน่ใจว่าคุณสามารถหมุนตัวได้อย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องลงน้ำหนักทั้งหมดไว้ที่เท้าหน้า

・( 0:35 ~) เอนร่างกายเข้าด้านในเล็กน้อย ในเวลานี้ ปล่อยให้จุดศูนย์ถ่วงของคุณตกลึกลงไป

・( 0:38 ~) ย้ายไปด้านหลังแล้วจ่ายเงิน เมื่อเลี้ยวจะเคลื่อนที่เร็วในช่วงแรกและเมื่อลดความเร็วลงตรงกลางก็สามารถชะลอความเร็วลงและดูสวยงามได้

・( 0:44 ~) เมื่อดึงแขนขา เข่าของขาเดือยจะไม่ยืดออก และความสูงของศีรษะไม่เปลี่ยนแปลง นอกจากนี้ควรระวังด้วยเนื่องจากมือขวาของคุณเปิดอยู่

・( 0:45 ~) ​​เมื่อทำท่าดาบเท้าและหมัดหลัง ให้ดึงเท้ากลับลงมาอย่างรวดเร็วโดยให้จุดศูนย์ถ่วงอยู่ที่เท้าหลัง

・( 0:48 ~) ดึงที่จับให้ลึกแล้วพลิกตัวครึ่งหนึ่ง วางมือหน้าไว้ตรงจุดที่คุณต้องการจะจิ้ม

・( 0:49 ~) ระวังอย่าสั่นไหล่เมื่อทำท่าต่อเนื่อง นอกจากนี้ โปรดทราบว่าการทำให้การดึงเร็วขึ้น ความเร็วโดยรวมของแรงขับก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน

・( 0:52 ~) มือรับดาบไปด้านหน้า เมื่อใช้ที่วางดาบมือ คุณจะดูสวยงามยิ่งขึ้นโดยการหมุนมือก่อนที่จะหยุด นอกจากนี้ เมื่อก้าวไปข้างหน้า ควรระมัดระวังในการเปลี่ยนจุดศูนย์ถ่วงเพื่อไม่ให้ร่างกายแกว่งไปมา

・( 0:58 ~) เอนศีรษะไปข้างหน้าเล็กน้อย และในขณะที่คุณเหยียดแขนไปข้างหน้า ค่อยๆ ยืดหลังและเงยหน้าขึ้น

・( 1:03 ~) อย่าลืมหยุดเตะลูกล่างแล้วดึงมือให้แน่น

・( 1:05 ~) เมื่อเตะพื้นอย่างแรง ให้ชกด้านหน้า ให้ตรงกับช่วงเวลานี้

・( 1:16 ~) หันมือของคุณให้กว้างจากด้านข้าง ค่อยๆ ยืดขาของคุณแล้วดึงไปทางเท้าหลักของคุณ การเคลื่อนไหวนี้สามารถทำได้โดยการวางจุดศูนย์ถ่วงไว้ด้านหลังคุณจนสุด

・( 0:10 ~) เมื่อคุณยกมือขึ้น เมื่ออยู่ในระดับสายตาแล้วให้มองตามนั้นแล้วเงยหน้าขึ้นมอง

・( 0:13 ~) หยุดมือของคุณที่ด้านบน จากนั้นเปิดออกอย่างรวดเร็ว และในขณะเดียวกันก็หันกลับมามองด้านหน้าอีกครั้ง

・( 0:17 ~) ตัวรับดาบซ้ายและขวา ตรวจสอบให้แน่ใจว่าได้ออกแรงกดไปจนถึงปลายนิ้วของคุณ รวมถึงดาบมือที่อยู่ตรงหน้าท้องของคุณด้วย

・( 0:19 ~) เมื่อคุณยื่นมือออกข้างหน้า ให้ดึงที่จับให้แน่นแล้วยืดหลัง

・( 0:21 ~) Tsuke/Uke ขณะโน้มตัวไปข้างหน้าไปทางซ้ายและขวา เมื่อรับ Chudan Uke ต้องงอข้อศอกให้แน่นเพื่อไม่ให้การเคลื่อนไหวเล็กเกินไป

・( 0:23 ~) เมื่อคุณหันหลังกลับ ให้นำมือขวาที่คุณดึงกลับไปทางซ้ายก่อนที่จะแทง

・( 0:25 ~) ตัวรับดาบสามมือติดต่อกัน โดยการเพิ่มความเร็วในการดึง

・( 0:27 ~) เมื่อชกด้วยดาบ ให้ยกข้อศอกขึ้นให้แน่นเพื่อให้มือซ้ายขนานกับพื้น

・( 0:29 ~) หลังจากการเตะ การชำระเงินด่านล่าง&การรับด่านบน ในเวลานี้หากหยุดการเคลื่อนไหวหนึ่งครั้งก็จะดูคมชัดขึ้น

・( 0:32 ~) ระมัดระวังในการเปลี่ยนจุดศูนย์ถ่วงเพื่อไม่ให้ร่างกายของคุณเคลื่อนที่ไปข้างหน้าหรือข้างหลังเมื่อคุณยกขาจากการงอไปข้างหน้า

・( 0:36 ~) เช่นเดียวกับเมื่อก่อน ระวังการหยุดการเคลื่อนไหวหลังจากการเตะ

・( 0:41 ~) เตะขณะทำแบ็คฟิสต์ นำมือที่จะออกหมัดหลังไปฝั่งตรงข้าม นอกจากนี้ ระวังอย่าให้ร่างกายของคุณล้มลงมากเกินไป เนื่องจากร่างกายของคุณมีแนวโน้มที่จะล้มลงเมื่อคุณเตะ

・( 0:44 ~) มือรับดาบทุกทิศทาง มองดูอีกฝ่ายแล้วขยับใบหน้าก่อน จากนั้นจึงขยับร่างกาย

・( 0:49 ~) หมัดหลังหลังเตะ ระวังการหยุดการเคลื่อนไหวในขณะที่ให้ความสนใจกับความสมดุลของคุณในขณะที่คุณนำเท้าหลังเข้ามาใกล้กับเท้าหน้ามากขึ้น มันดูไม่เหมือนการเคลื่อนไหวแบบไหลอีกต่อไป

・( 0:52 ~) การกระทำของการสัมผัสพื้น ให้สายตาของคุณตรงไปข้างหน้า ไม่ใช่ที่พื้น

・( 1:03 ~) หมุนรอบขาหน้า ไม่เป็นไรถ้าความเร็วในการหมุนไม่เร็ว แต่มาเพิ่มความเร็วด้วยการเร่งความเร็วในการเคลื่อนไหวครั้งแล้วครั้งเล่า

・( 1:16 ~) เมื่อเตะสองครั้ง ระวังอย่าเหวี่ยงไหล่ (ตัว) ไปทางซ้ายหรือขวามากเกินไป

・( 0:05 ~) ค่อยๆ ขยับขาไปข้างหน้าในลักษณะพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว ขณะโน้มตัวไปข้างหน้า ให้ยื่นมือรับออกไปด้านนอกแล้วดันหน้าอกออก

・( 0:14 ~) เกียคุบุตสึ อย่าหมุนหมัดของคุณจนกว่าหมัดจะไปข้างหน้าจนสุด

(พฤติกรรมเดิมจะดำเนินต่อไป ข้อควรระวังจะเหมือนเดิม)

・( 0:55 ~) กำหมัดโดยให้ข้อที่สองของนิ้วชี้หันไปข้างหน้า ยกไปที่หน้าอก แล้วยกไปข้างหน้า

・( 1:02 ~) เปลี่ยนมือเป็นดาบ ออกแรงกดบนปลายนิ้วของคุณแล้วยืดออก

・( 1:03 ~) หมุนมือให้กว้างแล้วนำไปไว้ข้างใบหน้า ในเวลานี้ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าไหล่และข้อศอกของคุณอยู่ในระดับความสูงเดียวกันและดันหน้าอกออก

・( 1:06 ~) ประสานมือของคุณไว้ข้างหน้าร่างกายแล้วยกให้สูงเท่ากับบาริชั้นล่าง ระวังอย่าขยับส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายยกเว้นมือในเวลานี้

・( 1:10 ~) หมุนเท้าหน้าของคุณครึ่งหนึ่ง หมุนในขณะที่รักษาหลังให้ตรงเพื่อไม่ให้จุดศูนย์ถ่วงไม่ขยับ

・( 1:12 ~) เมื่อได้รับการโจมตี ให้พยายามรับมันผ่านทางด้านหน้าของร่างกาย เพื่อที่จะรับการโจมตีจากด้านหน้าได้ นำมือของคุณไว้ข้างหน้าลำตัวขณะดึงออก ระวังอย่าให้ร่างกายสั่น

(การเคลื่อนไหวแบบเดียวกันจะดำเนินต่อไป ระวังอย่าขยับขาไปข้างหน้าเป็นรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว และหลีกเลี่ยงการขยับศีรษะขึ้นลง)

・( 1:16 ~) Chudan uke และโจมตีต่อเนื่องไปทางด้านข้าง ระดับความสมบูรณ์จะสูงขึ้นโดยการจับตัวดึงไว้อย่างแน่นหนาที่ด้านข้างของร่างกายในระหว่างการผลักติดต่อกัน

・( 1:17 ~) ถอยหลังและทำท่าเดิม แต่จะคมชัดกว่าถ้าคุณหยุดท่ารับและผลักอย่างมั่นคง

・( 1:20 ~) ค่อยๆ ยกขาหลังและมือจับไปข้างหน้าแล้วหมุนตัว ตรวจสอบให้แน่ใจว่าได้ออกแรงกดบนตีนผีของคุณเพื่อไม่ให้ความสูงของร่างกายเปลี่ยนแปลง

・( 1:25 ~) เมื่อเตะ ให้จับตามองตรงหน้าให้มั่นคงโดยไม่ละสายตา

・( 1:26 ~) อย่าลืมหยุดแรงผลักเมื่อมันพุ่งไปข้างหน้า

・( 1:41 ~) ระวังการดึงเท้าอย่างรวดเร็วหลังจากวางเท้าไว้บนมือหน้า หากดึงช้าก็จะดูไม่เป็นระเบียบ

・( 0:20 ~) เมื่อก้าวเท้าไปข้างหน้า ตรวจสอบให้แน่ใจว่าได้ขยับเท้าเข้ามาใกล้เท้าหลักมากขึ้นก่อนที่จะก้าวไปข้างหน้า เอามือออกตรงหน้าหน้าผาก

・( 0:25 ~) ขยับสายตาก่อนถ่ายภาพกิจกรรมต่อไป ยกเท้าไปข้างหน้า และเมื่อมันถึงพื้นแล้วให้ยกมือไปข้างหน้า

・( 0:38 ~) รักษาร่างกายให้อยู่กึ่งกลางและจุดศูนย์ถ่วงอยู่ที่ขาหน้า

・( 0:43 ~) การเคลื่อนไหวแบบกระตุก เตะ และกระตุกอย่างต่อเนื่อง ระวังดึงที่จับให้แน่น แทงทันทีที่เท้าของคุณแตะพื้นหลังจากการเตะ ทำให้เกิดความสามัคคีและความเฉียบคมในการเคลื่อนไหว

・( 0:52 ~) อย่าลืมหยุดวางข้อศอกบนคางแม้จะเพียงครู่เดียวก็ตาม

・( 1:03 ~) การแทงด้วยการงอดาบเพียงปลายนิ้ว ดึงมันไปที่ด้านข้างของใบหน้าของคุณ

・( 1:19 ~) เมื่อคุณยกขาขึ้น ให้รักษาจุดศูนย์ถ่วงไว้ข้างหน้าคุณ

・( 1:37 ~) ดาบมือล่างขณะคว่ำ แทนที่จะหมุนให้กว้างแล้วตี ให้ดึงแรงผลักไปด้านข้างลำตัวแทน

・( 1:41 ~) ยื่น uke กลางไปข้างหน้าต่อหน้าคุณ

・( 1:51 ~) ใช้ปลายนิ้วทั้งห้าแตะแถวล่าง จากนั้นตีอีกครั้งจากล่างขึ้นบน (แถวกลาง)

・( 2:09 ~) เตะพื้นอย่างแรงด้วยเท้าของคุณแล้วแทงดาบไปพร้อม ๆ กัน

・( 2:23 ~) ดันขณะก้าวไปข้างหน้า นี่เป็นส่วนหนึ่งของร่างกายที่มีแนวโน้มที่จะขยับขึ้นลง ดังนั้นอย่าลืมย่อสะโพกลง

・( 2:29 ~) ชกหมัดตรงไปทางด้านหลัง โน้มตัวไปข้างหน้า แต่ระวังการลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว หากล่าช้าการดำเนินการต่อไปจะล่าช้าและการไหลโดยรวมจะดูไม่ดี

・( 2:32 ~) วาดขอบเล็กๆ สำหรับเท้าหลังผ่านด้านหน้าของตีนผี นอกจากนี้ ให้หันลำตัวออกด้านนอกเล็กน้อย

・( 0:19 ~) เมื่อขยับเท้าไปข้างหน้า ให้ขยับเท้าเข้าใกล้เท้าหลักมากขึ้นก่อนที่จะก้าวไปข้างหน้า

・( 0:24 ~) Chudan Uke ด้วยมือทั้งสองข้าง ในตอนแรก ให้หันหลังหมัดไปข้างหน้า จากนั้นค่อยๆ หันหลังเท้าเข้าด้านใน

・( 0:34 ~) ขยับสายตาก่อนถ่ายภาพกิจกรรมต่อไป ยกเท้าไปข้างหน้า และเมื่อมันถึงพื้นแล้วให้ยกมือไปข้างหน้า

・( 0:43 ~) แผ่นลิงจากด้านล่าง ข้อศอกของคุณมีแนวโน้มที่จะซ่อนสายตาของคุณ แต่ให้ตาข้างหนึ่งอยู่ตรงหน้าคุณให้มั่นคง

・( 0:56 ~) หลังจากก้าวแล้ว ให้กลับทิศทางของดาบมือต่อเนื่องกัน และทำอูเกะระดับต่ำ การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วดำเนินต่อไป ก่อนที่จะถึงด้านล่าง ให้ยกมือขึ้นในแนวทแยงต่อหน้าคุณแล้วลองจับจากด้านบน

・( 0:58 ~) เมื่อก้าวเท้าไปข้างหน้า ระวังอย่าขยับศีรษะไปมาหรือขึ้นลง โดยให้จุดศูนย์ถ่วงอยู่ที่เท้าหน้า

・( 1:01 ~) ในขณะเดียวกันก็ลดเท้าลง ให้ดึงมือกลับแล้วรีบกวาดออกไป ในการกระทำนี้ หากดึงเร็ว ความคมจะแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

・( 1:12 ~) หากการเคลื่อนไหวหยุดหลังจากการแทงด้วยดาบมือ มันจะดูไม่เหมือนการเคลื่อนไหวที่ไหลลื่น

・( 1:15 ~) เมื่อก้าวไปข้างหน้า ให้ขยับเท้าเป็นครึ่งวงกลม ตรวจสอบให้แน่ใจว่าหน้าอกของคุณอยู่ในตำแหน่งครึ่งอก

・( 1:18 ~) มือโจมตีบนเวทีด้านบน แทนที่จะเลี้ยวแล้วขับรถ ให้พยายามดันไปข้างหน้า

・( 1:25 ~) ระวังการทรงตัวเมื่อยกขาหลังเข้าใกล้ขาหน้ามากขึ้น ในเวลานี้ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าได้หยุดการเคลื่อนไหวอย่างมั่นคงโดยจ่ายเงินหลังจากการเคลื่อนไหว เมื่อหยุดที่นี่ คุณจะสามารถสร้างการเคลื่อนไหวที่เหนียวแน่นได้

・( 1:51 ~) ดึงขาของคุณไปด้านหลังแล้วทำท่ายืนสี่ขา ต้องแน่ใจว่าคุณไม่ได้ยืนครึ่งขาทั้งสี่ข้างก่อนที่จะก้าวไปข้างหน้า

・( 1:57 ~) หมัดตรงโจมตีไปทางด้านหลัง โน้มตัวไปข้างหน้า แต่ระวังการลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว หากล่าช้าการดำเนินการต่อไปจะล่าช้าและการไหลโดยรวมจะดูไม่ดี

・( 0:34 ~) วางดาบไว้ข้างหน้าคุณแล้วหย่อนลงด้านล่าง ในเวลานี้ให้ยกมือซ้ายขึ้น

・( 0:38 ~) เปลี่ยนมือที่ลดลงให้เป็นหมัดปกติโดยสลับขึ้นและลง และยกให้ขนานกับท้อง งอเข่าเล็กน้อย

・( ตั้งแต่ 00:40 น. ) ชำระเงินที่ด้านหน้าน้อยลง รักษาน้ำหนักส่วนใหญ่ไว้ที่ขาหลัง หันร่างกายของคุณออกไปด้านนอกเล็กน้อย

・( 0:42 ~) หมุนตัว90 องศา แล้วเต้นเบาๆ หมุนโดยการแกว่งตัวและขาของคุณ ในเวลานี้ระวังอย่าขยับศีรษะไปข้างหน้า ถอยหลัง ซ้าย ขวา หรือขึ้นและลง

・( 0:48 ~) วางหมัดหลังบนดาบและวางเท้าบนตีนผี เมื่อถึงจุดนี้ให้หยุดร่างกายของคุณ หากคุณออกแรงผลักพร้อมกับลดเท้าลง รูปร่างก็จะเข้ากัน

・( 0:51 ~) การเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องของเกดันบาไร เทโตะอูเกะ และแรงผลักดัน จับมือของคุณไว้บนร่างกายให้แน่นแล้วเคลื่อนตัวไปหาอูเกะ หากไม่มีแรงดึงการเคลื่อนไหวก็จะน้อย

・( 0:56 ~) แรงผลักดันขณะยกเท้าหลังเข้ามาใกล้กับเท้าหน้า ขณะที่เพิ่มความเร็วในการยกเท้าเข้าหากัน ให้จับเวลาให้หยุด

・( 1:06 ~) ดาบมือไม่ใช่อูเกะ แต่เป็นอุจิโคมิ ดึงมันออกมาแล้วรีบนำไปข้างหน้า

・( 1:08 ~) เมื่อเคลื่อนที่ไปข้างหน้า ให้เคลื่อนที่เป็นครึ่งวงกลมโดยให้เท้าข้างหนึ่งชิดกัน

・( 1:14 ~) หมุนจากที่วางเวทีด้านบนแล้วใช้ที่วางดาบมือ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าคุณไม่ได้จบลงด้วยการเคลื่อนไหวที่ลื่นไหลโดยการหยุดยามดาบ นอกจากนี้ อย่าลืมรักษาสมดุลและหลีกเลี่ยงการขยับศีรษะขึ้นและลง

・( 1:20 ~) เหมือนในตอนแรก ให้ชูกำปั้นขนานกับท้อง เท้าของคุณจะอยู่ในระดับความสูงเดียวกับการเคลื่อนไหวครั้งก่อน ดังนั้นให้หลังตรงและศีรษะอยู่ในตำแหน่งเดิม

・( 0:13 ~) ก้าวไปข้างหน้าและทำ Chudan Uke พร้อมกันและประสานเท้าเข้าด้วยกัน ในเวลานี้ ให้ยกมือขึ้นที่ด้านหน้าแขนแทนแถวกลาง

・( 0:14 ~) ในขณะเดียวกันก็หันหลังกลับ ขึ้นเวทีกลาง สำหรับชูดัน อูเกะครั้งที่ 2 ให้ดึงเท้าหน้าเล็กน้อย

・( 0:16 ~) สึเกะ/อุเกะขณะมองย้อนกลับไป เช่นเดียวกับเมื่อก่อน ให้ดึงเท้าเล็กน้อยเมื่อถึงเวทีกลาง

・( 0:18 ~) หันตัวไปทางด้านข้างโดยยืนทั้งสี่ข้าง หันหน้าจากด้านหน้าไปด้านข้างพร้อมกับยืดขาจากการยืนทั้งสี่ข้าง

・( 0:22 ~) Ura-fist โจมตี uke ระดับกลาง ต้องแน่ใจว่าได้หยุดอย่างมั่นคงเมื่อทำการ backfist

・( 0:26 ~) ยืนโดยให้เท้ากว้างขึ้นเล็กน้อยเมื่อหันหน้าไปทางด้านหน้า

・( 0:28 ~) ชุดแรงผลักและการจับไปทางด้านหน้า ดูไม่ดีถ้าร่างกายหลวม อย่าลืมหันลำตัวไปข้างหน้าเมื่อผลัก และหันไปด้านข้างเมื่อ uke

・( 0:33 ~) นอนลงโดยให้จุดศูนย์ถ่วงอยู่ด้านหลัง หลีกเลี่ยงการโก่งหลังขณะก้าวไปข้างหน้า

・( 0:42 ~) ตีด้วยมือขวาแล้วก้าวเข้ามาด้วยเท้า ขณะกดลง ให้ดึงมือกลับอย่างรวดเร็ว และจับเวลาเท้าและมือให้หยุดพร้อมกัน

・( 0:48 ~) ในขณะที่ลดมือที่ยกขึ้น ให้ทำการโจมตีและแทงต่างๆ งอเข่าเล็กน้อยขณะลดมือลง หลีกเลี่ยงการออกแรงผลักจนร่างกายล้มไปข้างหน้า

・( 0:54 ~) วางแผ่นเท้าบนมือที่แสดงปีศาจ แล้ววางแผ่นรูปลิงไว้ คุณสามารถสร้างร่างกายที่เหนียวแน่นได้โดยการจัดจังหวะเวลาลดขากับจังหวะลดแขน

・( 0:58 ~) แทงไปขั้นบนและล่าง ศีรษะของพวกเขามีแนวโน้มที่จะแกว่งไปมาเมื่อดึงขาหน้า ระวังอย่าแกว่งโดยใช้เท้าหน้าเพื่อเตะและเปลี่ยนจุดศูนย์ถ่วง

・( 1:12 ~) การฟาดฟันขณะรับลูกเตะล่างของคู่ต่อสู้ แทนที่จะขยับมือขึ้นลง ให้ขยับเป็นวงกลม โดยจินตนาการว่าคุณกำลังยกเท้าขึ้น

・( 0:08 ~) หมุนมือเป็นวงกลมข้างหน้าและรับดาบในระดับใบหน้า นำเท้าของคุณไปทางเท้าหน้าเมื่อคุณก้าวออกไป

・( 0:16 ~) หมุนไปด้านหลังแล้วเต้นเบาๆ ในเวลานี้โดยการย้ายจุดศูนย์ถ่วงไปที่เท้าหน้าแล้วหมุน รูปร่างจะสวยขึ้นเพราะไม่จำเป็นต้องใช้ร่างกายสร้างโมเมนตัม

・( 0:18 ~) ขยับมือไปข้างหน้าและขึ้นจากด้านหน้าท้อง ให้ฝ่ามือหน้าหงายขึ้น

・( 0:20 ~) เมื่อเปลี่ยนจากการยืนทั้งสี่เป็นงอไปข้างหน้า ให้นำเท้าหน้าไปด้านหลังโดยใช้เท้าเลื่อน

・( 0:21 ~) เตะหน้า แทง และแทงต่อเนื่อง หยุดแรงผลักดันแรกด้วยการโน้มตัวไปข้างหน้า ระวังการดึงเมื่อใช้แรงขับต่อเนื่องกัน

・( 0:23 ~) การดัดงอด้านล่างและการดัดบน ตรวจสอบให้แน่ใจว่าความสูงของไหล่และข้อศอกของคุณตรงกับที่ยึดด้านบน

・( 0:25 ~) เมื่อถือดาบ ให้หลังตรงและจุดศูนย์ถ่วงอยู่ที่เท้าหลัง

・( 0:27 ~) หันมือทั้งสองข้างไปข้างหน้าแล้วจับไว้ด้านนอกร่างกาย

・( 0:33 ~) การเคลื่อนไหวดำเนินต่อไปอย่างต่อเนื่อง ตรวจสอบให้แน่ใจว่าได้หยุดการเคลื่อนไหวแต่ละครั้งอย่างมั่นคง หากไม่มีการหยุดการเคลื่อนไหวจะไหลลื่นและความคมจะลดลง หยุดมันอีกหน่อยเมื่อเราพลิกมัน

・( 0:42 ~) ถือดาบในแนวทแยง ตรวจสอบให้แน่ใจว่าหลังของคุณตรงและเป็นเส้นตรงจากสะโพกถึงหัว

・( 0:43 ~) ก้าวไปอีกขั้นของดาบ ระงับการเคลื่อนไหวของร่างกายจนกระทั่งเท้าก้าวอยู่ข้างหน้าคุณ มาทำท่าทาง Uke ในเวลาเดียวกันกับที่เท้าสัมผัสกัน

・( 0:15 ~) ยกมือขึ้นต่อหน้า โดยจัดให้มืออยู่ตรงกลางลำตัวและยกมือขึ้นเหนือตัวคุณ

・( 0:18 ~) เมื่อหมุนมือและลดมือลง ให้ขยับมืออย่างรวดเร็วที่จุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุด และช้าๆ ตรงกลาง

・( 0:22 ~) ทันทีที่คุณประสานมือต่อหน้าคุณ ดาบก็จะวางอยู่ทางซ้ายและขวา

・( 0:26 ~) เมื่อยืนอยู่ข้างหน้า ให้กางเท้าให้กว้างกว่าความกว้างของไหล่เล็กน้อย

・( 0:30 ~) เมื่อออกแรง พยายามให้สูงเท่ากับไหล่

・( 0:31 ~) สึกิและชูดัน อูเกะ ติดต่อกัน เมื่อได้รับแล้วให้ถือไว้ใกล้ตัวก่อนรับ จากนั้นหยุดที่ uke สุดท้าย

・( 0:36 ~) การรับดาบมืออย่างต่อเนื่องยังคงดำเนินต่อไป ระวังอย่าเปลี่ยนตำแหน่งศีรษะและหลังตรง

・( 0:40 ~) ฟาดดาบพร้อมมองย้อนกลับไป หมุนมือจากใต้เอวแล้วตีลูกบอล

・( 0:52 ~) ระวังอย่ายกศีรษะขึ้นหรือก้มลงเมื่อดึงเท้า หมุนไปทางซ้ายอย่างรวดเร็วขณะชักมือออก

・( 0:55 ~) เตะต่อยตี ขณะโน้มตัวไปข้างหน้า ให้เอามือปิดปากมีเสียง

・( 1:04 ~) ดาบมือรับสี่ทิศทาง ด้วยการเปลี่ยนจุดศูนย์ถ่วงอย่างรวดเร็วจากขาหลังไปที่ขาหน้า คุณสามารถเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องเปลี่ยนตำแหน่งศีรษะ

・( 1:11 ~) เมื่อได้รับ Chudan Uke ครั้งที่สอง อย่าลืมถือไว้ใกล้ตัวเพื่อไม่ให้การเคลื่อนไหวเล็กเกินไป

・( 1:13 ~) เมื่อออกแรงซ้ำๆ ระวังอย่าให้มือเป็นแนวโค้งต่อหน้าคุณ

・( 1:22 ~) หมุน 270 องศาแล้วชกซ้ำๆ ระวังอย่าให้เสียการทรงตัว เพราะจะกลายเป็นแรงผลักดันทันทีหลังการหมุน

・( 1:30 ~) เมื่อทำดาบขนานกับพื้น ให้ขยับดาบอย่างรวดเร็วและราบรื่นพร้อมค่อยๆ ดึงดาบเข้าด้านใน

・( 1:38 ~) หันมือของคุณจากด้านบนแล้วค่อยๆ ลดมือลงจนถึงความสูงของแม่พิมพ์

・( 1:51 ~) เมื่อเตะสองครั้ง ให้พยายามลดการสั่นของกะตะ

・( 0:08 ~) เมื่อทำท่ารับ ให้หลังตรงและรักษาจุดศูนย์ถ่วงไว้ที่เท้าหลัง

・( 0:13 ~) เมื่อแทงและรับด้วยมือเดียวกัน การเคลื่อนไหวมักจะน้อยลง เมื่อดึงมันเข้ามาใกล้ร่างกายก่อนรับ คุณจะรู้สึกมีพลังมากขึ้น

・( 0:21 ~) หยุดได้สักทีหลังถูกเตะ หากมีการหยุดเคลื่อนไหวต่อเนื่องรูปลักษณ์ภายนอกจะแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

・( 0:22 ~) เมื่อออกแรงซ้ำๆ ระวังหลังให้ตรงและดึงอย่างรวดเร็ว

・( 0:23 ~) ลดสะโพกลงและทำตามขั้นตอนล่างและขั้นตอนบน ฉันจะหยุดที่นี่เช่นกัน เมื่อออกแรงต่อเนื่องขณะยกสะโพก ให้พยายามจับคู่จังหวะของขาที่เหยียดออกจนสุดกับจังหวะของแรงผลัก

・( 0:33 ~) เมื่อเลี้ยวซ้าย ให้วางจุดศูนย์ถ่วงไว้ที่ขาหลังแล้วเลี้ยวไปด้านข้าง วิธีนี้จะป้องกันไม่ให้ร่างกายของคุณสั่น

・( 0:43 ~) อูเกะโดยถอยหลังครึ่งก้าวแล้วหันกลับหนึ่งครั้ง การเปลี่ยนจุดศูนย์ถ่วงเป็นสิ่งสำคัญมากที่นี่ คุณสามารถหลีกเลี่ยงการสูญเสียการทรงตัวได้โดยการเปลี่ยนจุดศูนย์ถ่วงไปที่เท้าหลังอย่างรวดเร็ว ระวังตำแหน่งเท้าของคุณด้วย

・( 0:50 ~) ลองนึกภาพการปิดปากอย่างรวดเร็วหลังจากการเตะ เว้นจังหวะการเคลื่อนไหวโดยวางเข่าบนเข่าพร้อมกับลดขาเตะลง

・( 0:59 ~) นี่ไม่ใช่การบิน ดังนั้นหลังจากลดขาขวาลงแล้ว ให้ยืดขาซ้ายอย่างรวดเร็ว หากช้าไปก็จะดูไม่ดี

・( 1:05 ~) โปรดใช้ความระมัดระวังเนื่องจากถาดกลางหมุนด้วยแรงเหวี่ยง ซึ่งจะทำให้เสียการทรงตัวได้ง่าย

・( 0:09 ~) วางเท้าชิดกัน

・( 0:13 ~) เมื่อหมุน180° ให้หมุนโดยนำเท้าหลังเข้าใกล้ตีนผีมากขึ้น นอกจากนี้ การใช้มือที่จับไว้หน้าท้องเพื่อตอบโต้เบาๆ จะทำให้คุณสามารถหมุนตัวได้เร็วขึ้น

・( 0:15 ~) หมุนกลับแล้วคว้าชั้นบนและชั้นล่าง หลังจากทำขั้นตอนบนแล้ว ให้ดึงมือเข้าหาตัวแล้วทำขั้นตอนล่าง พักหายใจก่อนที่จะเตะสองครั้งถัดไป

・( 0:16 ~) เมื่อเตะสองครั้ง ให้หันตัวไปทางด้านหน้า ระวังอย่าสัมผัสด้านซ้ายและด้านขวา เนื่องจากร่างกายของคุณมีแนวโน้มที่จะแกว่งเพื่อให้ได้แรงผลักดัน

・( 0:18 ~) เมื่อเตะลูกต่ำ ควรจินตนาการว่าคุณกำลังชกจากด้านข้างเพื่อรับลูกเตะต่ำหากเกิดการเตะ

・( 0:19 ~) เมื่อตีขณะโน้มตัวไปข้างหน้า ตรวจสอบให้แน่ใจว่าจังหวะเวลาที่คุณเหยียดขาและจังหวะที่คุณยื่นมือออก

・( 0:22 ~) การเคลื่อนไหวของมือทั้งสองข้างหันไปข้างหน้า หันมือกลางไปด้านหน้าหน้าอกเพื่อให้มือไขว้กัน ระวังอย่าเปิดรักแร้

・( 0:23 ~) หมุนไปด้านข้างและหยุดเบา ๆ เมื่อดาบมาถึงหน้าอกของคุณ จากนั้นหยุดอีกเล็กน้อยเมื่อคุณลดมือลงเพื่อสร้างการเคลื่อนไหวที่ต่อเนื่องกัน

・( 0:25 ~) เมื่องอร่างกาย หากคุณลงน้ำหนักที่ขาหลังมากเกินไป การเคลื่อนไหวครั้งต่อไปจะช้าลง

(เป็นการเคลื่อนไหวต่อเนื่อง ระวังอย่าให้ศีรษะเคลื่อนขึ้นหรือลงบนแท่นที่กำลังเคลื่อนที่ไปข้างหน้า คุณสามารถทำให้คมชัดยิ่งขึ้นโดยจังหวะการเคลื่อนไหวของ Uke พร้อมกับจังหวะที่เท้าที่ก้าวไปข้างหน้ากระทบพื้น)

・( 0:32 ~) ตีด้วยศอกทั้งสองข้าง การหยุดเมื่อคุณตีด้วยมือขวาจะดูไม่ลื่นไหล

・( 0:34 ~) เมื่อแสดง uke ขณะหมุนตัว พลังของ uke จะเพิ่มขึ้นโดยทำให้การเคลื่อนที่ของตัวหมุนเร็วขึ้น

・( 0:35 ~) เมื่อยืนด้วยขาข้างเดียว ให้ยืนช้าๆ และหยุดเมื่อขาเหยียดตรง หากมีการหยุดจะมองเห็นการเคลื่อนไหวต่อเนื่องถัดไป

・( 0:43 ~) ถือดาบพร้อมมองย้อนกลับไป ทำท่า uke โดยให้หลังตรงและหันลำตัวไปข้างหน้า

・( 0:45 ~) ​​เมื่อหมุน ให้ใช้แรงยกขาหลังขึ้นเพื่อหมุน หากคุณใช้ปฏิกิริยาของร่างกาย ไหล่ของคุณจะหันก่อนซึ่งดูไม่ดี

・( 0:14 ~) ยกเท้าขวาเข้ามาใกล้เท้าซ้ายแล้วขยับเป็นท่าสี่ขา

・( 0:16 ~) เปิดแขนแล้วยกขึ้นที่ด้านหน้าหน้าอกราวกับตักขึ้นมาจากใต้ลำตัว เพิ่มจังหวะด้วยการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วยกเว้นด้านหน้าหน้าอก

・( 0:23 ~) ระวังอย่าขยับขณะยืนทั้งสี่ขา

・( 0:27 ~) เมื่อเคลื่อนที่ไปข้างหน้า ให้วางจุดศูนย์ถ่วงไว้ที่ขาหน้า จากนั้นให้ขาหลังเข้าใกล้ขาหน้ามากขึ้น จากนั้นจึงก้าวออกไป ในเวลานี้ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าศีรษะของคุณไม่ขยับขึ้นหรือลง

・( 0:53 ~) เมื่อคุณดึงขาไปข้างหลัง ให้เตะพื้นด้วยขาหน้าแล้วยกขาเข้าหากัน ในเวลานี้ ให้หลังตรงและหลีกเลี่ยงการสั่นเพื่อให้ดูดีขึ้น

・( 0:56 ~) แรงขับขณะลง โดยทำท่าพระจันทร์พร้อมกับเท้าแตะพื้นก็จะมาบรรจบกัน นอกจากนี้อย่าเปิดรักแร้ขณะพักข้อศอก

・( 0:58 ~) ตัวรับกลางเวทีไปด้านข้าง อย่าลืมหันเท้าเข้าด้านใน ระวังอย่าเปิดร่างกายของคุณเข้าด้านในในเวลานี้

・( 1:02 ~) อย่าลืมประสานเท้าล่างของคุณให้ตรงกับจังหวะที่เท้าแตะพื้น นอกจากนี้ระวังอย่าให้ร่างกายขยับขึ้นลงขณะเดินลง

・( 1:20 ~) อุจิโคมิขณะก้าว+กำปั้นหลัง การเคลื่อนไหวมีแนวโน้มที่จะเล็กน้อย ดังนั้นโปรดระวังว่าเป็นการโจมตี

・( 1:28 ~) Chudan Uke, ชิโมดันเพย์ นี่เป็นการเคลื่อนไหวด้วยมือข้างเดียวกันด้วย ดังนั้นอย่าลืมดึงให้แน่นเพื่อไม่ให้การเคลื่อนไหวเล็กเกินไป

・( 1:50 ~) สึเกะ + อูเกะ ขณะเดินครึ่งก้าว คุณสามารถปรับปรุงความแข็งแกร่งและทัศนวิสัยของ uke ได้โดยการนำมือที่ยื่นเข้ามาใกล้ร่างกายแล้วดึงกลับ

・( 0:12 ~) ก้าวเท้าซ้ายไปข้างหน้าแล้วทำ Chudan Uke ตรวจสอบให้แน่ใจว่านิ้วเท้าทั้งสองข้างชี้ไปข้างหน้า

・( 0:15 ~) แบมือของคุณจากตรงกลางแล้วยกมือขึ้นในท่า ลองย้ายจุดศูนย์ถ่วงไปทางด้านหลังกัน

・( 0:22 ~) อย่าลืมดึงอย่างแน่นหนาเมื่อออกแรงดึงต่อเนื่อง คุณจะเคลื่อนที่ไปข้างหน้าหลังจากการเตะ แต่การหยุดระหว่างการดึงจะทำให้การเคลื่อนไหวไม่ไหล

・( 0:30 ~) อย่าลืมกระชับรักแร้ให้แน่นเพื่อไม่ให้เปิดออก

・( 0:32 ~) หมุน180 องศา แล้วจ่ายส่วนล่าง การหมุนสามารถทำได้สวยงามยิ่งขึ้นโดยการดึงเร็วขึ้นเมื่อขยับเท้า หยุดพักโดยหยุดให้มั่นคงเมื่อก้าวต่ำลง

・( 0:37 ~) ก้าวจากการแทงดาบด้วยมือ หลังจากก้าวเข้ามาแล้ว ให้ยกส้นเท้าหน้าขึ้น ในเวลานี้ ให้เหยียดหลังและรักษาจุดศูนย์ถ่วงไว้ข้างหลัง

・( 0:47 ~) หมุน270° และรับที่ยึดด้านล่าง เมื่อหมุน ให้ลดจุดศูนย์ถ่วงลงเพื่อให้คุณยืนบนทั้งสี่ด้าน

・( 0:49 ~) ระวังอย่าขยับศีรษะขึ้นหรือลงเมื่อสับไปข้างหน้า

・( 0:54 ~) จ่ายส่วนล่างนานหน่อยเถอะ เรามาสรุปความเคลื่อนไหวจนถึงจุดนี้กันดีกว่า

・( 1:01 ~) เมื่อใช้ดาบมือ แทนที่จะหมุนดาบแล้วแทงเข้าไป ให้พยายามดึงดาบออกมาตรงๆ จากบริเวณใกล้คอของคุณ

・( 1:08 ~) แรงผลักดันจากการเตะ อย่าขยับมือที่คุณใช้รับลูกเตะ แต่ให้รีบดึงกลับทันทีที่เท้าลง

(การเคลื่อนไหวที่คุณทำจนถึงตอนนี้เป็นการเคลื่อนไหวซ้ำๆโปรดใช้ความระมัดระวังในการหยุดการเคลื่อนไหวแต่ละครั้ง )

・( 1:32 ~) เมื่อทำท่า Low Thrust ให้โน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย และทำ Side thrust ในลักษณะเดียวกัน ยกร่างกายขึ้นช้าๆ และกดหน้าอกให้แน่น

・( 1:35 ~) เมื่อทำการตีข้อศอก ให้หันลำตัวให้มั่นคงโดยให้ข้อศอกอยู่ข้างหน้า

・( 0:20 ~) ลดสะโพกลงเล็กน้อยแล้วทำ Chudan Uke ด้วยมือทั้งสองข้าง กระชับรักแร้ของคุณเล็กน้อยเพื่อรับมันออกไปด้านนอก

・( 0:25 ~) หากคุณแค่คืนมือเมื่อทำ Chudan Uke การเคลื่อนไหวจะน้อยลง หลังจากออกแรงแล้ว ให้ดึงมือไปด้านหลังเล็กน้อยก่อนที่จะรับการโจมตี

・( 0:35 ~) การเคลื่อนไหวของมือจะรวดเร็ว ดังนั้นโปรดรออีกสักหน่อยก่อนที่จะไปยังการเคลื่อนไหวครั้งต่อไป ระวังอย่าให้ไหลโดยหยุด การเคลื่อนไหว ของมือแต่ละข้างทีละคน

・( 0:37 ~) เมื่อก้าวลง ควรเลื่อนขาหลัง ปรับจังหวะของที่วางดาบมือล่างให้ตรงกับเท้าของคุณแตะพื้น

・( 0:43 ~) การเตะลูกล่างหยุดชั่วขณะ ณ ตำแหน่งที่ถูกเตะ ใช้แรงผลักดันในการดึงขาเพื่อหมุนลำตัว

・( 0:51 ~) การโจมตีลดลงจากการแทงต่อเนื่อง เมื่อออกแรงดึงอย่างต่อเนื่อง ควรระวังความเร็วและความแม่นยำในการดึงของคุณ เกดันบาไรจะดำเนินการ โดยใช้มือดัน ดังนั้นอย่าลืมนำมันมาไว้ใกล้ตัวก่อนที่จะจ่าย หากคุณไม่ดึงกลับ การเคลื่อนไหวจะเป็นเพียงมือของคุณและมันจะดูเหมือนเป็นการตีเล็กน้อยและอ่อนแรง

・( 0:53 ~) หมุน180°หลังเตะล่าง หยุดเตะต่ำเมื่อคุณเตะมัน ใช้แรงดึงหลังเตะเพื่อหมุนตัวครึ่งรอบ และใช้แรงผลักดันในการหย่อนเท้าลงและหมุนตัวเพื่อหมุนอีกครึ่งรอบ หากคุณพยายามใช้เฉพาะโมเมนตัมของร่างกาย ร่างกายจะหันไปก่อนซึ่งจะดูไม่ดี

・( 1:10 ~) Chudan แทงจากการเตะ Chudan ผลักในเวลาเดียวกันกับที่เท้าเตะกระแทกพื้น จะสร้างโครงสร้างที่เหนียวแน่น

・( 1:13 ~) เมื่อคุณถอยหลังครึ่งก้าว ให้ค่อยๆ เคลื่อนจุดศูนย์ถ่วงไปข้างหลัง หากคุณเคลื่อนที่เร็วหรือช้าเกินไป หลังของคุณจะโค้งและศีรษะจะสั่น

・( ตั้งแต่ 0:00 น. ) ยืนอย่างมั่นคงในท่าไขว่ห้างโดยกางขาออกแล้วเหยียดปลายนิ้วออก

・( 0:13 ~) ยกมือซ้ายขึ้นแล้วประสานมือไว้ด้านหน้าโอบิ ตรวจสอบให้แน่ใจว่ามันไม่ได้อยู่ใกล้ร่างกายของคุณมากเกินไป

・( 0:16 ~) ขยับไปด้านข้างของร่างกายพร้อมกำหมัดแน่น ให้เท้าของคุณขนานกันเพื่อที่คุณจะได้ไปยังซันเซ็นทาจิถัดไปได้

・( 0:19 ~) ระวังอย่าให้รักแร้ว่างเปล่า

・( 0:27 ~) มาดันแรงขับตรงไปข้างหน้าจากจุดที่ถูกดึงกันดีกว่า

・( 0:31 ~) อย่าลืมหมุนขาหน้าให้มั่นคงเมื่อก้าวไปข้างหน้า

・( 0:32 ~) ขยับขาไปข้างหน้าโดยวาดครึ่งวงกลม

・( 0:56 ~) เมื่อขยับเท้า ให้พิจารณาความกว้างของเท้าด้านหลังเมื่อโน้มตัวไปข้างหน้า ระวังอย่าเสียจุดยืนสามเกมของคุณ

(การเคลื่อนไหวจะทำซ้ำต่อไป แต่อย่าผ่อนคลายและกำหมัดให้แน่น)

・( 1:52 ~) เมื่อลดมือลง ให้ออกแรงกดที่ปลายนิ้วแล้วยืดออกให้มั่นคง

・( 1:57 ~) ดึงที่จับให้สูงเพื่อป้องกันด้านข้างของคุณ

・( 2:14 ~) เมื่อดึงเท้า ให้วาดครึ่งวงกลมขณะดึงเท้า

・( 2:17 ~) ระวังอย่าให้ข้อศอกของแขนทั้งสองข้างเปิดออกด้านนอก

・( 2:26 ~) ขณะอยู่ในซันเซ็นดาชิ ให้ประสานมือกันต่อหน้าคุณแล้วกลับไปที่น็อตดาชิ

・( 0:21 ~) ลดจุดศูนย์ถ่วงลงเล็กน้อยแล้วยกเท้าขวาเข้าใกล้เท้าซ้ายมากขึ้นขณะก้าวไปข้างหน้า เมื่อแสดงชูดันอูเกะด้วยมือทั้งสองข้าง ให้กระชับด้านข้างเล็กน้อยแล้วใช้อูเกะด้านนอก

・( 0:27 ~) เมื่อทำอูเกะตรงกลางหลังสึกิ ให้ดึงอูเคะที่มือขวาเข้าหาตัวเพื่อไม่ให้การเคลื่อนไหวเล็กเกินไป

・( 0:41 ~) เมื่อแบมือไปทางซ้ายและขวา ย่อลำตัวเล็กน้อย จากนั้นยืดตัวและเปิดหลัง

・( 0:46 ~) ขยับเท้าไปข้างหน้าในลักษณะครึ่งวงกลม ตรวจสอบให้แน่ใจว่าจังหวะที่เท้าหน้าแตะพื้นตรงกับจังหวะการดึงมือ

・( 0:51 ~) คุณสามารถเพิ่มความเร็วของอูเกะได้ด้วยการบิดตัวเล็กน้อยและแสดงชูดันอูเกะ

・( 0:55 ~) เมื่อหมุนร่างกาย180 องศาให้ขยับเท้าแล้วมองย้อนกลับไป หากหันกายไปรอบ ๆ คุณจะไม่สามารถคมได้

・( 1:04 ~) เมื่อหมุน90 องศา ให้หมุนขาหลังแล้วนำมารวมกันในเวลาเดียวกัน ถ้าปล่อยไว้แบบนั้นก็จะไม่สามารถยืนได้อย่างเหมาะสม

・( 1:15 ~) เช่นเคย โปรดระวังการขยับเท้าก่อนเมื่อหมุน

・( 1:27 ~) Uke เคลื่อนไหวพร้อมถอยหลังครึ่งก้าว เริ่มต้นด้วยการวางน้ำหนักไว้ที่เท้าหน้า จากนั้นจึงถ่ายน้ำหนักไปที่เท้าหลังขณะที่คุณก้าวถอยหลัง ระวังเพราะถ้าจุดศูนย์ถ่วงของคุณเปลี่ยน ร่างกายของคุณจะกลายเป็นแนวทแยง

・( 1:35 ~) เมื่อหมุนไปทางขวา ให้หมุนมือประมาณ45 องศาแล้วเคลื่อนที่ต่อไปอย่างรวดเร็ว จึงไม่ดูเหมือนเคลื่อนไหวลื่นไหล

・( 1:42 ~) แรงผลักดันขณะมองย้อนกลับไป อย่าลืมตัดสินใจเลือกความกว้างของสะพานอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้เสียการทรงตัว การเคลื่อนไหวแบบเดียวกันจะดำเนินต่อไปหลายครั้ง ดังนั้นควรระวังในการหยุดการเคลื่อนไหวและทำอย่างรวดเร็ว

・( 1:50 ~) ถือดาบในท่าสี่ขาโดยดึงขาไปด้านหลัง ตรวจสอบให้แน่ใจว่าตรงกับจังหวะเวลาที่คุณดึงขาจนสิ้นสุดการรับ

・( 1:54 ~) เมื่อเดินไปข้างหน้าโดยยืนทั้งสี่ขา ตรวจสอบให้แน่ใจว่าศีรษะไม่ขยับขึ้นหรือลง หลังจากนี้คุณจะต้องยืนด้วยขาทั้งสี่ข้างต่อไป ดังนั้น ควรระมัดระวังในการยืน

・( 2:37 ~) อูเคะกลางคนสุดท้าย นี่เป็นส่วนที่ชี้ขาด ดังนั้นโปรดใช้เวลาของคุณ

・( 2:58 ~) เตะสองครั้งโดยหมุนหนึ่งครั้ง นี่ก็เป็นจุดเด่นของกะตะนี้เช่นกัน ดังนั้นควรคำนึงถึงการทรงตัว ส่วนสูง และความเร็ว และหยุดอย่างมั่นคงโดยอูเกะในท่าสี่ขา

・(0:03~) อย่าลืมยืดดาบจนสุดปลายนิ้ว

・(0:07~) อย่าลืมเหยียดเข่าของขาหลังออกจนสุด

・(0:15~) การเคลื่อนไหวช้าๆ อาจเป็นเรื่องยาก แต่ระวังอย่าเปลี่ยนความสูงของศีรษะ

・(0:25~) นี่คือจุดพักสำหรับการเคลื่อนไหวสาม + วิญญาณ (เสียง) ที่ตามมา ดังนั้นมาควบคุมการหายใจกันเถอะ

・(0:28~) ใช้เวลาสักครู่โดยวางมือลงประมาณ 1-2 วินาที

・(0:30~) เสน่ห์ประเภทนี้ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าได้หยุดการเคลื่อนไหวแต่ละครั้งอย่างมั่นคงในการเคลื่อนไหวสามครั้ง (หลีกเลี่ยงการเคลื่อนไหวที่ลื่นไหล!)

・(0:33~) แม้ว่าความสูงจะมีความสำคัญในการเตะ แต่ควรระวังอย่างอเข่าหรือสูญเสียกำลัง

・(0:37~) หลังจากหันศีรษะแล้ว ให้ไปยังขั้นตอนถัดไป (ขณะกำลังหมุนตัวอยู่✖️)

・(0:42~) เมื่อใช้แขนลิง ต้องยืนทั้งสี่ข้าง

・(0:43~) อย่าวางเท้าล่างไว้ใกล้เท้าหน้ามากเกินไป หลังตรง และหลีกเลี่ยงการโค้งงอ

・(0:46~) วิญญาณที่สอง (เสียง) นี่คือจุดอุทธรณ์ของคุณ ดังนั้นอย่าลืมหยุดการเคลื่อนไหวอย่างแน่นหนา

・(0:51~) การก้าวเท้าไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ซึ่งเป็นจุดที่ความสูงของศีรษะมีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนแปลง ดังนั้นควรหลีกเลี่ยงการเหยียดเข่า

・(0:54~) การเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องของการเตะ การกวาด การแทง การรับ หลีกเลี่ยงการงอขาหลังเมื่อผลัก

・(0:57~) เหมือนในตอนแรก อย่าลืมยืดดาบไปที่ปลายนิ้ว ตอนจบมันยาก แต่ต้องยืนด้วยขาทั้งสี่ข้าง!

・(1:02~) ค่อยๆ กลับไปสู่ท่าธรรมชาติและรักษาท่าตามธรรมชาติไว้เป็นเวลา 3 วินาทีหลังจากท่ากะตะสิ้นสุดลง

ขณะที่ทรุดตัวลงที่มุมหน้าด้านหน้าหรือขวา (ซ้าย) ให้ก้าวเข้าไปในอกของ Uke โดยเคลื่อนไปข้างหน้า หรือดึง Uke ออกมาโดยถอยหลัง จมร่างกาย แล้วใช้แขนขวา (ซ้าย) ซึ่งก็คือมือตกปลาของคุณ เพื่อก้าวเข้าไปในกระเป๋าของ Uke เทคนิคในการคว้าหรือจับไหล่ขวาของ Uke ให้เข้าที่ จากนั้นร่างกายของ Uke จะถูกยกขึ้นไปบนหลังของเขาจากนั้นเขาก็ถูกดึง ด้วย มือที่ดึงแล้วโยนไปทางมือดึง โดยทั่วไป ด้ามจับจะยึดไว้รอบต้นแขน ของอูเกะ หากคุณคว้าปลอกหน้าและใช้สปริงที่หัวเข่า คุณสามารถเหวี่ยงมันได้ด้วยมือเดียว (แขนข้างเดียว) หากคุณทำท่าได้ถูกต้อง

หากคุณไม่สามารถจับไหล่ข้างเดียวได้ โปรดติดต่ออุจิมากิโมริ

ใน นิตยสาร `` Modern Judo '' ชื่อ `` ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับเทคนิคชั้นหนึ่ง: Ippon Sei-nage '' Yasuyuki Munetaแนะนำ Ippon Sei-nage ซึ่งนักตกปลางอแขนขวาของคู่ต่อสู้ด้วยดาบในมือขวาของเขา แล้วจับแขนเสื้อขวาของคู่ต่อสู้ด้วย ข้างมือ [ 2]

เทคนิคแบบนาเกะแบบที่สอง ``เซโกะนาเกะ'' จริงๆ แล้วเป็นเทคนิคของอิปปง เซอิ-นาเกะ ที่ได้รับชื่อนี้เนื่องจากมีการประกาศใช้ก่อนที่จะมีการแก้ไขชื่อข้างต้น เขาจับหมัดขวาที่ยกขึ้นของ Uke ด้วยมือซ้าย จากนั้นจึงจับแขนขวาของ Uke แล้วโยนมันเข้าไปในเครื่องดักไอปปอน

เกียคุ อิปปง ซีโออินาเกะ (เกียคุอิปปอน ซีโออินาเกะ) จะ แสดงในกรณีของ ทีมที่ถนัดซ้ายโดยมือขวาจับคอเสื้อขวาของอูเกะด้วยมือซ้ายจับปลา จากนั้นมือขวาจับแขนเสื้อขวาของอูเกะ จากนั้นสลับมือและจับแขนขวาของอูเกะ ``อิปปอน เซอิคาเงะ นาเกะ'' ซึ่งคุณจับปลาแล้วหมุนตัวไปทางขวาหนึ่งครั้ง โดยขยับเท้าขวาไปด้านหน้า หรือขยับเท้าซ้ายไปด้านหลัง แล้วเหวี่ยงไปทางคนตก ปลา

ฮิดาริกาตะ เซโออิ [ 6]เป็นอิปปงเซอินาเกะโดยมือขวาของนักตกปลา จับคอเสื้อด้านหน้าซ้ายของอูเกะ แขนซ้ายจับหรือจับไหล่ซ้ายของอูเกะ และชาวประมง โยนมันไปทางคนตกปลา ในภาพยนตร์สารคดี ``แก่นแท้ของยูโด: มิฟูเนะ จูดัน'' คิวโซ มิฟุเนะแสดง เป็นหนึ่งใน ` ` เซคานาเกะ'' [7] ใน นิตยสาร `` Modern Judo '' ใน `` รู้เบื้องต้นเกี่ยวกับเทคนิคชั้นหนึ่ง: Ippon Sei-nage '' สี่ในห้ายูโดกะ Taiki Sakamoto, Ayumi Tanimoto , Shinya YoshinagaและAsuka Okaแนะนำประเภทนี้ อิปปอน เซนาเกะ[8 ]

เซโออิการิคืออิปปอน เซกะ-นาเกะ โดยผู้ดึงคว้าแขนเสื้อของคู่ต่อสู้ขณะใช้เทคนิค และใช้มือตกปลาเพื่อโจมตีไกมูโซที่ เข่าของคู่ต่อสู้ทางฝั่งของผู้ดึง พัฒนาโดยมาซาฮิโกะ คิมูระ เนื่องจากเป็นเทคนิคการขว้างโดยวางมือบนขา จึงไม่สามารถนำมาใช้ภายใต้ กฎ ของสหพันธ์ยูโดนานาชาติ ได้อีกต่อไป มันถูกตั้งชื่อโดยฮาจิเมะ อิโซไก [ 9]

ภาพรวม

แก้ไข

เทคนิคที่คุณ จับคอของคู่ต่อสู้ด้วยมือตกปลา จับส้นเท้าของคู่ต่อสู้จากด้านใน (หรือด้านนอก) ด้วย มือที่ดึงและในขณะที่หมอบลง ให้เลื่อนเท้าของคู่ต่อสู้แล้วโยนเหมือนกำลังดึงลง ถ้าจับขา ตักขึ้น หรือจับแล้วโยนเหมือนกดลง ก็จะกลายเป็นคุจิกิ ต่างจาก คุจิคิตารุและโซเทการิรูปร่างจะเหมือนกับ ``ล้ม'' หรือ ``ล้มลง'' มากกว่า ``ขว้างปา''

เทคนิคการสื่อสาร

แก้ไข

ติดต่อฉันจากความสามารถของฉัน

เขาหันส้นเท้าภายใต้หน้ากากของ ippon seikage

เขาหันส้นเท้าเพื่อตอบสนองต่ออิปปอน เซ นาเกะ

ส้นกลับจากเซอินาเกะ

ส้นเท้าหมุนจากแคร่ไหล่

ส้นเท้า กลับมาจากDeashigai

ส้นเท้ากลับมาจาก การขว้าง โทโมเอะ

ส้นเท้า กลับมาจากKouchikari

ส้นเท้าหมุนจากต้นขาด้านใน

การสื่อสารจากเทคนิคของคู่ต่อสู้

กลับจากรถคันใหญ่

ส้นเท้าพลิกจากการคุกเข่า

ฯลฯ

ปีนหน้าคู่ต่อสู้พร้อมทำลายจุดศูนย์ถ่วงของพวกเขา ในขณะที่ดึงที่จับไว้เหนือไหล่ของคุณ ให้วางมือที่ถือที่จับตกปลาไว้ระหว่างขาของคู่ต่อสู้แล้วยกขึ้นเพื่อให้วางบนไหล่ของคุณ หมุนร่างของคู่ต่อสู้ราวกับกำลังดึงที่จับแล้วปล่อยพวกเขาลงจากด้านหลัง มันแทบจะเหมือนกับ ท่าพกของนักดับเพลิงเทคนิคมวยปล้ำ (การโยนเครื่องบิน)

หากดึงเข้าเร็วเกินไป การเบรกจะไม่เพียงพอ หากก้มตัวแล้ววางไว้บนหลัง คุณจะไม่สามารถวางมันลงได้ และมันไม่ใช่ " เป้สะพาย ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องงอเข่า มุ่งพลังงานไปที่หลังส่วนล่าง และยืดกล้ามเนื้อหลัง

ค่อนข้างเสี่ยงเมื่อใช้เป็นเทคนิคผสมกับเซอินาเกะ แต่ เข้ากันได้ดีกับเทคนิคเช่น ฟุตามิการิและคุจิกิไท

ก่อนหน้านี้มีนักกีฬาเพียงไม่กี่คนที่ใช้มันในญี่ปุ่น แต่ตั้งแต่ปี 1995 โยชิโอะ นากามูระ ซึ่งเป็นแชมป์โลกในรุ่น 86 กก. ได้เริ่มใช้มันอย่างแข็งขัน และหลังจากนั้น ก็ถูกใช้โดยนักกีฬารุ่นไลท์เวทและมิดเดิ้ลเวทเป็นหลักมันมี กลายเป็นเรื่องปกติที่จะเห็นผู้เล่นใช้เทคนิคนี้ ใช้ได้ผลสำหรับคนทุกขนาดและง่ายต่อการจดจำ

ล้อบอล

แก้ไข

ทามากุรุมะ เป็น เทคนิคการขว้างที่ใช้ปฏิกิริยาตอบสนองของคู่ต่อสู้ ดึงมือซ้ายของผู้ดึงไว้เหนือไหล่ของคุณ ทันใดนั้น เขาก้มลงและใช้หลังมือขวาเลื่อนเข่าขวาของคู่ต่อสู้ลง กระตุ้นให้ปฏิกิริยาสะท้อนของคู่ต่อสู้กระโดดข้ามตัวเอง ทำให้คู่ต่อสู้กลิ้งไปข้างหน้า

เป็นเทคนิคประเภทหนึ่งที่ใช้เป็น เทคนิคการคืนสินค้า ให้กับ โคโนะอุจิการิ

เทคนิคในการ หลบโคนูจิการิของคู่ต่อสู้และส่งคืนในลักษณะที่คล้ายกับซูมิโอจิ หาก คุณอยู่ทางขวาทั้งคู่ให้ใช้เท้าขวาตัดเท้าขวาของตัวเอง โทริสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวนี้ หลบเท้าขวา แล้วโยนไปทางซ้าย[ 1]

Kouchi Gaeshi / Ko-uchi-gaeshi (0s~) - YouTube KODOKAN Channel

โทรุ โคจิ

แก้ไข

สุกาชิ โคอุจิ หลบคาริ โคอุจิคู่ต่อสู้ของเขา และบิดไปทางด้านขวาในลักษณะคล้ายกับ บูคาเกะเพื่อดึงเขาล้มลง

หากผู้เล่นทั้งสองคน อยู่ ทางด้านขวาคู่ ต่อสู้ (อุเกะ) จะเคลื่อนจุดศูนย์ถ่วงไปข้างหน้า และใช้เท้าขวาตัดขาขวาของตนเอง (โทริ) เพื่อแสดงโคโนะอุจิ-การิ โทริสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวนี้และหลบเลี่ยงด้วยเท้าขวา โทริไม่พลาดโอกาสที่อูเกะจะทรุดตัวไปข้างหน้าเนื่องจากขาที่กำลังเก็บเกี่ยวถูกหลบและจุดศูนย์ถ่วงเคลื่อนไปข้างหน้า โทริก็ดึงอูเกะลงมาพร้อมบิดตัวไปทางขวาหรือซ้าย กล่าวอีกนัยหนึ่ง คุณหลบKouchi-gariของคู่ต่อสู้และเนื่องจากคู่ต่อสู้ของคุณได้รับโมเมนตัมเมื่อเขาพยายาม Kouchi-gari ให้ใช้โมเมนตัมนั้นเพื่อหมุนคู่ต่อสู้แล้ว ขว้าง

กลไกของเทคนิคเหมือนกับอูคิตาคุ และรูปร่าง คล้ายกับอุจิมาตะ ซูกาชิ มาก เมื่อถือเป็นเทคนิคการคืนของโคนูจิคาริ ก็จะกลายเป็นเทคนิคสุดท้ายที่เรียกว่าโคโนะอุจิคาเอะ อย่างไรก็ตาม โคนุจิการิเป็นเทคนิคที่มีการเคลื่อนไหวน้อยและรวดเร็ว ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากมากที่จะกลับมาด้วยเทคนิคนี้

เทคนิคที่ มือตกปลาจับคอเสื้อ แล้วผู้ดึงก็ตักขาขึ้นหรือจับแล้วดันลง หากคุณจับส้นเท้าของคู่ต่อสู้ หมอบลง เลื่อนขาของคู่ต่อสู้แล้วโยนมันราวกับกำลังดึงมันลง (โดยไม่กดลง) มันจะกลายเป็นเรื่องอื้อฉาว จุดเริ่มต้นของเทคนิคนี้คือ ``เทคนิคที่โทริตัดขาข้างหนึ่งของอู เกะด้วยมือข้างเดียว แล้วทำให้ล้มลง''

คล้ายกับการเก็บเกี่ยวโดยใช้สองมือ รูปร่างจะเหมือนกับ ``ล้มลง'' หรือ ``ดันลง'' มากกว่า ``ขว้างปา'' มีหลากหลายรูปแบบ ตั้งแต่แบบกลิ้งไปด้านข้างแล้วเปลี่ยนเป็นเทคนิคการขว้าง ไปจนถึงแบบที่โยนลูกบอลไปด้านหลังตรงๆ ซึ่งเทียบเท่ากับ การส่งมอบมวยปล้ำซูโม่หรือ การตัก โคมาตะ และมี รูปแบบคล้าย กับ การดำน้ำขาเดียวของมวยปล้ำ

เทคนิคนี้ได้รับการยอมรับตั้งแต่เนิ่นๆ โดยJigoro Kanoผู้ก่อตั้งยูโดและKodokan ในปีพ.ศ. 2469ในหนังสือเทคนิคยูโด ``ชินชิกิ ยูโด'' ยาอิจิเบะคอนมิตสึแสดงความคิดเห็นส่วนตัวเกี่ยวกับคุจิกิ-โทชิว่าเป็นเทคนิคที่ไม่น่าดึงดูด รวม

ในกีฬายูโดของญี่ปุ่นการชนะด้วยเทคนิคนี้ร่วมกับโซเทมาริ ไม่ได้รับคำวิจารณ์ที่ดีนัก และบางครั้งก็ถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่า ``ไม่สวยงาม'' และ ``เป็นวิธีที่ชั่วร้ายในการชนะ' ' อย่างไรก็ตามตั้งแต่ปี 1990 เป็นต้นมา รูปแบบการใช้งานของ Kuchiki-tae ได้กลายเป็นกระแสหลักของยูโดของโลก และมีการแข่งขันหลายรายการที่แตกต่างจากแนวคิดของญี่ปุ่นในการขว้างปาที่สวยงาม เนื่องจากสถานการณ์เหล่านี้ ผู้เล่นชาวญี่ปุ่นจึงตอบสนองได้ยากและเป็นสาเหตุของการสูญเสียมากมาย

ในปี 2009 มีการพูดคุยถึงการกำหนดให้เป็นเทคนิคต้องห้าม[3]และภายในสิ้นปี การใช้งานก็ถูกจำกัดอย่างมากเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงกฎ สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมโปรดดูที่ คุมิเตะ (ยูโด)

เทคนิคพื้นฐานคือการใช้มือทั้งสองข้างตัดหลังเข่าของคู่ต่อสู้ ใช้ไหล่ดันเข่า ทำลายจุดศูนย์ถ่วง และกระแทกคู่ต่อสู้ไปข้างหลัง แม้ว่าคุณจะจับขาข้างหนึ่งของคู่ต่อสู้ด้วยมือทั้งสองข้างแล้วกระแทกเขาล้ม มันก็ยังคงเป็นการโจมตีแบบสองมือ อย่างไรก็ตาม หากคุณจับขาของคู่ต่อสู้ทั้งสอง (ข้างเดียว) ด้วยมือทั้งสองข้าง ยกขึ้นแล้วโยนลง ถือเป็นการขว้างแบบตัก

เนื่องจากลักษณะของเทคนิค จึงเป็นไปได้ที่จะคาดหวังว่าอิปปอนจะชนะทันที ดังนั้นบางครั้งจะเห็นได้ว่านักกีฬาที่เกือบจะสูญเสียการแข่งขันมุ่งเป้าไปที่โซเทมาริก่อนหมดเวลาที่กำหนด

นอกจากนี้ ตามกฎในญี่ปุ่น การใช้มือทั้งสองข้างคว้าขาในการแข่งขันสำหรับนักเรียนมัธยมต้นหรือต่ำกว่านั้นถือเป็นสิ่งผิดกฎหมาย ดังนั้นจึงไม่สามารถใช้การบาดมือสองมือในการแข่งขันอย่างเป็นทางการสำหรับกลุ่มอายุเหล่านั้นได้

นอกจากนี้ ในญี่ปุ่นที่มีแนวโน้มที่จะเน้นการต่อสู้และแสวงหาเทคนิคอันงดงาม กล่าวกันว่าฟุเทการิเป็นหนึ่งในเทคนิคตัวแทนที่ไม่สวยงามเช่นเดียวกับคุจิคิตะ อย่างไรก็ตาม กรณีนี้ไม่เกิดขึ้นในการแข่งขันระดับนานาชาติ และเรามักจะเห็นนักกีฬาที่ปฏิเสธคุมิเตะโดยสิ้นเชิง และใช้กลยุทธ์ในการเล็งไปที่โซเทการิแทน

นี่เป็นเพราะความจริงที่ว่าตรงกันข้ามกับสไตล์ที่แนะนำในญี่ปุ่นมาตั้งแต่สมัยโบราณ ``รับไอปปอนด้วยเทคนิคการต่อสู้และการขว้าง'' ในต่างประเทศสไตล์ของ ``รับคะแนนและชนะด้วยการชนะ'' พัฒนาและเกิดขึ้นภายใต้กฎเกณฑ์เดียวกันกับยูโด มีความคิดเห็นมากมาย ว่า

รูปแบบพื้นฐานของ Futegari เกือบจะเหมือนกับการพุ่งขาสองขาในการเข้าสกัดและมวยปล้ำดังนั้นจึงเหมือนกับการ ``น็อคดาวน์'' หรือ ``ดันลง'' แทนที่จะเป็น ``ขว้าง'' ซึ่งคล้ายกับคุจิคิโตชิและเกเกเก . กลายเป็น.

ว่ากันว่าเป็นหนึ่งในเทคนิคที่ง่ายที่สุดสำหรับนักกีฬาที่เปลี่ยนจากกีฬาอื่นมาเรียนรู้

ผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคนี้ ได้แก่ Rafał Kubackiจากโปแลนด์ แชมป์โลกโอเพ่นปี 1993 และ 1997 และKate Howey จากอังกฤษ แชมป์โลก 66 กก. ปี 1997

มือด้านนอก

แก้ไข

Somoroteเป็น somorote ที่ใครคนหนึ่งคว้าขาของ Uke ด้วยมือทั้งสองข้างจากด้านข้างของ Uke แล้วกระแทกเขาล้มลง[ 3]

เทคนิคที่คู่ต่อสู้ (อุเกะ) คว้าเข็มขัดหน้าของคู่ต่อสู้ (อุเกะ) จากด้านหลัง เหยียดขาของเขา ใช้มันเป็นจุดศูนย์กลาง และเหวี่ยงคู่ต่อสู้ไปข้างหลัง ในกรณีของกูมิฝั่งขวา โทริคว้าโอบิด้านหน้าของอูเกะด้วยมือขวาแล้วดึงเข้าด้วยกัน จากนั้น ให้ใช้มือซ้ายโอบรอบเอวของ Uke จากด้านหน้าไปด้านข้าง กดลำตัวแนบชิดเขา แล้วคว้าชุดชั้นในของ Uke โทริโค้งหลังแล้วเหวี่ยงไปข้างหลังพร้อมกับยกอูเกะขึ้นด้วยมือทั้งสองข้าง

นอกจากนี้ยังมีวิธีวางแขนซ้ายไว้ใกล้คอของอูเกะแล้วสอดสะโพกแล้วเหวี่ยงไปข้างหลังเหมือนอิริมิ นาเกะ[ 1]

วิธี ยูโดคาวาอิชิใช้วิธีการโอบิโอชิ โดยให้แขนขวาผ่านจากด้านหลังอูเกะโดยไม่จับโอบิ และลำตัวที่อยู่ใกล้กับโอบิของอูเกะจะถูกจับไว้ในแขนทั้งสองข้างด้วยมือทั้งสองข้างประสานกัน โยนมันเหมือนมือปราบด้านข้าง[ 2 ] .

มันถูกถอดออกจากเทคนิค Gokyo ใน ปี พ.ศ. 2463 (ไทโช 9) [3] [ 4] ในปีพ.ศ. 2469 ยาอิจิเบะ คาเนมิตสึ เขียน ในหนังสือเทคนิคยูโด ``ชินชิกิ ยูโด'' ว่าเขาละเว้นโอบิโอจิ โดยกล่าวว่าเป็นเทคนิคที่มีพื้นฐานอยู่บนทฤษฎีและไม่เหมาะสำหรับการใช้งานจริง หรือเทคนิคที่ขาดเสน่ห์ [ 5 ] ในปี 1982เมื่อมีการก่อตั้งเทคนิคการขว้างชื่อเทคนิค Kodokan ขึ้นมา ก็รวมโอบิ-โอจิเข้าไปด้วย

เทคนิคนี้คล้ายกับรูปแบบพื้นฐานของ คิคุนาเกะซึ่งใช้มือทั้งสองข้างจับลำตัวส่วนล่างไว้ แต่ข้อแตกต่างคือต้องใช้โอบิด้านหน้า

เป็นเทคนิคที่ใช้มือตกปลาจับโอบีหรือหลังลึกของคู่ต่อสู้จากไหล่และอีกข้างคว้ากางเกงชั้นในหรือรักแร้ของคู่ต่อสู้พร้อมกับโค้งตัวของคู่ต่อสู้ไปด้านหลังแล้วเหวี่ยงคู่ต่อสู้ไปด้านข้างมันคือ เทคนิคคล้ายกับรถลาก

มันมีชื่อเสียงเพราะ Habareri ผู้ชนะเลิศเหรียญทองรุ่น 78 กก. ในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่กรุงมอสโกได้ใช้มันอย่างกว้างขวาง และเมื่อเวลาผ่านไปมันก็ถูกเรียกว่า ``Habareri'' กล่าวกันว่าเทคนิคนี้ได้รับการแก้ไขจากเทคนิคที่เรียกว่าgadabreva (ด้านข้างลง) ที่ใช้ใน ศิลปะ การ ต่อสู้ แบบจอร์เจียนChidaoba เพื่อให้เข้ากับกฎของยูโด [1] หลังจากนั้นชื่อเรียกขาน ``โอบิ โทริเคชิ'' ถูกนำมาใช้สำหรับเทคนิคการเปลี่ยน ชินซัตสึมิ ซะ ฮิคิโคมิ-กาเอชิด้วย โอบิ และกลายเป็นชื่ออย่างเป็นทางการของ IJF ตามกฎสากล ตั้งแต่ปี 2013 เป็นต้นไป จะไม่สามารถดึงเข็มขัดกลับคืนได้โดยการคว้ากางเกงชั้นในหรือขาของคู่ต่อสู้อีกต่อไป

Obi-tori-gaeshi ถูก จัดอยู่ในประเภทUkiwakiและKiki -nageในKodokan แต่ ในเดือนเมษายน 2017 ได้มีการเพิ่มชื่อเทคนิค Kodokan ให้เป็นเทคนิค ``Obi-dori-gaeshi'' ในเดือนเมษายน2017

เทคนิคที่ไม่คว้ารักแร้ ชุดชั้นใน หรือขาของคู่ต่อสู้ การจับเข็มขัดพยุงหลังของคู่ต่อสู้ และไม่เตะคู่ต่อสู้ด้วยขาของตัวเอง บางครั้งจัดเป็นโอบิ-โทเคกะเอชิ [4] [5 ] [ 6 ]

มีเทคนิคบางอย่างที่ไม่รวมอยู่ใน Obi-tori-gaeshi นี้ แต่เรียกว่า ``Obi-tori-gaeshi'' ฮิกิคิงกาเอชิถือโอบิเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า ``โอบิ โทโดริกาเอชิ'' นี่ไม่ใช่เทคนิคแบบแมนนวล แต่เป็นเทคนิคการเสียสละที่แท้จริง ชื่ออย่างเป็นทางการของ IJF และ Kodokan คือ ``Obi-dori-gaeshi'' เป็นการอ้างอิงถึงชื่อสามัญของเทคนิคนี้ ``Obi-dori-gaeshi''

เทคนิคโอบิโทริ-กาเอชิยังได้รับการพัฒนาโดยใช้คู่ต่อสู้ที่ล้มลงเพื่อใช้เทคนิคการควบคุมโดยตรง และยูโกะ เนซากิก็เก่งในรูปแบบนี้ และรูปแบบที่เธอมักใช้เพื่อเชื่อมโยงเธอกับเคซางัต สึก็เรียกอีกอย่างว่า ``โอบิโทริ-กาเอชิ .'' [7] . นอกจากนี้ยังมีการกวาดที่เรียกว่า ``โอบิโทริ-กาเอชิ'' เช่น อาซาโนะ-กาเอชิ และทาเท-กาเอชิ

รูปแบบพื้นฐานคือการก้าวไปข้างหน้า (นิ้วเท้า) จากวิธีมาตรฐานแล้วก้าวเข้าไปในหน้าอกของคู่ต่อสู้ด้วยการเคลื่อนไหวไปข้างหน้า หรือดึงคู่ต่อสู้ออกโดยการเคลื่อนไหวไปข้างหลัง จมร่างกายของคุณราวกับดำดิ่งลงไปในนั้น และทำเช่นนั้น (เช่น การขี่หลัง ) เทคนิคที่คุณอุ้มคู่ต่อสู้ไว้บนหลังโดยวางข้อศอกของนักตกปลาไว้ใต้รักแร้ของคู่ต่อสู้แล้วเหวี่ยงไหล่ (อุ้มคู่ต่อสู้) โดยใช้มือจับ มันเป็นหนึ่งในเทคนิคที่มีชื่อเสียงที่สุดในยูโด โดยทั่วไปกล่าวกันว่าเป็นเทคนิคที่เหมาะสำหรับการขว้างสิ่งของขนาดเล็กใส่คู่ต่อสู้ที่ใหญ่กว่า

เทคนิคนี้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวในวิธีที่ นักตกปลาใช้ แม้ว่าจะมีความแตกต่างระหว่างเทคนิคการใช้มือและเทคนิคเกี่ยวกับเอวแต่ก็คล้ายกับเทคนิคสึริโคมิ-โกชิมาก แต่เซโกะ-นาเกะจะพุ่งไปข้างหน้าด้วยความช่วยเหลือของผู้ดึง (คอจะยกขึ้นด้วยมือตกปลา จากนั้นจึง ปลอกแขนถูกดึงโดยใช้ตัวดึง) ข้อแตกต่าง ระหว่างการตกปลากับการตกปลาคือคุณใช้มือตกปลาโยนมันไปด้านข้าง (ใช้ที่จับเพื่อดึงปลอกออกราวกับว่าทำท่า `` ทรงบันไซ '' จากนั้นใช้มือของคุณ มือตกปลาเพื่อดึงคอออก) .

สำหรับเทคนิคขั้นสูงกว่านั้น ยังมีเคนาเกะด้วย โดยให้เท้าของนักตกปลาก้าวออกไปนอกคู่ต่อสู้ และเข่าของคู่ต่อสู้จะถูกดันขึ้นด้วยขาข้างนั้นในขณะที่ขว้าง มันคล้ายกับทา โอโทชิ[3]

อีกเทคนิคหนึ่งคือการใช้มือขวาจับคอเสื้อซ้ายของคู่ต่อสู้ วางเขาไว้บนหลัง ใช้มือซ้ายดึงกางเกงใน ของคู่ต่อสู้ ฯลฯ ยกเขาขึ้นแล้วเหวี่ยงไปข้างหน้าในแนวทแยง ในกรณีที่มีการต่อสู้สี่ครั้ง มันใช้งานง่าย[ 4] ตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ 2013 เป็นต้นมา กฎของ IJF ห้ามการจับขาโดยสิ้นเชิง ซึ่งทำให้ใช้งานได้ยาก

จากการต่อสู้ทั้งสี่ครั้ง ยังมีเทคนิคที่คุณใช้มือขวาจับปลาของคู่ต่อสู้ด้วยมือขวา จับคอขวาของคู่ต่อสู้ด้วยมือตกปลาซ้าย แล้วโยนไปที่ข้างมือ มันคล้ายกับ Gyaku-Ippon Sei-nageแต่อันนี้ ใช้มือตกปลาเพื่อคว้าคอของคู่ต่อสู้[5 ]

ไหล่คอหนึ่ง

แก้ไข

ภาพประกอบของปกเสื้อและแขนเสื้อ 1 ชุดจากปกเสื้อ 1 ชุดและแขนเสื้อ 1 ชุด

คาตะเอริ เซโออิ คือ คา ตาเอริ นาเกะ โดยมือซ้ายจับแขนเสื้อขวาหรือปกเสื้อขวาของคู่ต่อสู้ มือขวาจับคอเสื้อด้านในขวาของคู่ต่อสู้ และขว้างโดยอุ้มคู่ต่อสู้ไว้ด้านหลัง ในภาพยนตร์สารคดี ``แก่นแท้ของยูโด: มิฟูเนะ จูดัน'' คิวโซ มิฟูเนะแสดง ตัวอย่างแรกของ ``เซอิคาเงะ'' [7]

แบกกลับ

แก้ไข

กยาคุเซโออิคือ เคโกะนาเกะ ที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็น ``เทคนิคในการขว้างเคโกะนาเกะอย่างราบรื่นไปในทิศทางตรงกันข้าม'' ในช่วงเวลาหนึ่งหลังจากที่เคโกะนาเกะของเกาหลีได้รับความนิยม [ ต้องการอ้างอิง] ภายใต้กฎปัจจุบันมันเป็นเทคนิคต้องห้ามที่ต้องปฏิบัติตามคำสั่ง[8 ] เทคนิคนี้พบเห็นได้ทั่วไปในการแข่งขันระดับนานาชาติตั้งแต่ราวปี พ.ศ. 2550 และมักทำในรูปแบบการต่อสู้สี่ครั้ง[ 9] เทคนิคนี้จัดอยู่ในประเภทเคโคกุ-นาเกะ และถูกเรียกว่า ``เกียคุเซอิคาเงะ'' [10]แต่ ด้วยการแก้ไขกฎในปี 2021 ทำให้ไม่ได้รับการยอมรับว่าเป็นเทคนิคและอยู่ภายใต้การสอนแทน[11]

ในกรณีมือซ้าย มือขวาจับคอขวาของคู่ต่อสู้ด้วยมือตกปลาซ้าย แล้วคว้าคอขวาของคู่ต่อสู้ (คอเดียว) หรือแขนเสื้อด้านหลังของฝั่งมือตกปลาของคู่ต่อสู้ แล้วหันตัวไปทาง ขา 12 ] ในกรณีของปกเสื้อตัวเดียว มักจะถือเป็นรูปแบบหนึ่งของเซนาเกะ เช่น คุมิเทะที่ไม่ปกติ เช่นเดียวกับเซนาเกะทั่วไป นอกจากนี้ ไม่เหมือนกับ Kaiten-Ippon-kokuและ Kaiten - koku-otoshi ตรง ที่ kei-nage มักจะถูกโยนไปที่ด้านข้าง ของเครื่องดึง แต่จะคล้ายกับ วิธีการขว้างของ Michiaki Kamochi ซึ่งใช้ที่จับกับนักตกปลาและ ของโยนก็โยนไปข้างชาวประมง ก็มีของให้โยนด้วย

แบกบนหลัง

แก้ไข

Seoima kikomi [13] Seoima kikomi คือการโยนภาพทะเลโดยให้กลุ่มมือขวายกหลังขึ้น จากนั้นบิดลำตัวไปทางซ้ายแล้วพันลำตัว

อิวาอิชิ โอจิ

แก้ไข

Ganseki Otoshiเป็นkeiko-nage โดยที่ Tori จับคอปกขวาของ Uke ด้วยมือขวา และจับปกด้านซ้ายของ Uke ด้วยมือซ้าย คล้ายกับการเต้นแบบย้อนกลับ ถ้าโทริมีแขนซ้ายอยู่ข้างหน้า เขาจะ ขว้างทวนเข็มนาฬิกา[ 14] [15]

จาก ท่าเซโกนาเกะหรืออิปปอน (ตำแหน่ง) ให้วางเข่าข้างหนึ่งหรือทั้งสองข้างไว้บนเสื่อทาทามิ ใช้เป็นจุดศูนย์กลาง แล้วเหวี่ยงลง

นอกจากนี้ ถือเป็นการกระทำผิดกฎหมายสำหรับนักเรียนมัธยมต้นหรือต่ำกว่าที่จะแสดงเทคนิคขณะคุกเข่าทั้งสองข้างเพื่อความปลอดภัยหรือเรียนรู้เทคนิคที่ซื่อสัตย์ต่อพื้นฐาน [ 1 ]

เคโคโรชิจากรูปแบบของอิปปอนคาเอะนั้นคล้ายกับ อุจิ มักโคมิ มาก แต่ความแตกต่างก็คือมันถูกโยนโดยการดึงลงหรือพันรอบคอ

Gyakuseiootoshiเป็นเทคนิคที่กลายเป็นเรื่องปกติในการแข่งขันระดับนานาชาติตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 20 และ Zenjuren กล่าวว่าเทคนิคนี้ ``ใช้เป็นหลักในการต่อสู้คุมิเตะทั้งสี่ครั้ง โดยจับปกหน้าของฝั่งนักตกปลาด้วยมือทั้งสองข้าง ``หมายถึงเทคนิคที่คล้ายกับเคนาเกะ ซึ่งลูกบอลจะถูกโยนไปข้างหลังด้วยการบิดตัว''

เขาจำแนกเทคนิคนี้ว่า ``เซโคคุ-นาเกะ'' และเรียกมันว่า `` กยา คุ เซคุนาเกะ '' [2]

ในกรณีของมือซ้าย ผู้ถนัดขวาจับคอเสื้อขวาของคู่ต่อสู้ด้วยมือซ้ายตกปลา จากนั้นคว้าคอขวาของคู่ต่อสู้ (เสื้อเดี่ยว) หรือแขนเสื้อด้านหลังของฝั่งมือตกปลาของคู่ต่อสู้ แล้วหันตัวไปทางขาขวา เทคนิคที่คู่ต่อสู้ถูกเหวี่ยงลงมาทางฝั่งนักตกปลาโดยหมุนไปทางขวาหนึ่งรอบโดยเคลื่อนไปข้างหน้าหรือถอยหลังด้วยเท้าซ้าย (หรือด้วยโมเมนตัมของการโน้มตัวไปข้างหน้าขณะคุกเข่าขณะเลี้ยวใหญ่ ) .

ต่อมาถือว่าเป็นหนึ่งในรูปแบบหนึ่งของกระเป๋าเป้เกาหลี มีชื่อเรียกอีกอย่างว่า ไคเทนเซอิโอโทชิ

รูปแบบพื้นฐานคือผู้ที่ใช้เทคนิค (โทริ) ก้าวเท้าขวาเข้ามา และด้วยมือซ้ายจับต้นขาซ้าย (อุเกะ) ของคู่ต่อสู้จากด้านหน้า จับไว้ใต้แขนของเขา และกดลำตัวของเขา ต่อต้านเขา จากนั้น ให้ใช้มือขวาจับหลังเข่าขวาของ Uke แล้วอุ้มเขาขึ้น โค้งตัวและเหวี่ยงไปข้างหลัง

การเคลื่อนไหวจะคล้ายกับเทคนิคเช่น โอบิโอจิ

นอกจากนี้ คูไมต์แต่ละตัวยังอธิบายโดยใช้คูไมต์ที่ถูกต้องอีกด้วย ใน กลุ่มด้านซ้ายด้านซ้ายและด้านขวาจะกลับกัน หรือที่รู้จักในชื่อไซด์บัสเตอร์

เมื่อทำการขว้างโดยใช้แขนจับขาหรือหว่างขาของคู่ต่อสู้แล้วขว้าง โดยทั่วไปจะจัดเป็นการขว้างแบบสกู๊ป

รถลาก

แก้ไข

เทกุรุมะ เป็น เทคนิคการขว้างแบบแมนนวลที่รวมอยู่ในคิคุนาเกะ รูปแบบทั่วไปคือเมื่ออุเกะแสดงเทคนิคที่แสดงแผ่นหลังของเขา เช่นเซนาเงะหรืออุจิมาตะ จากด้านหลัง [1] เขาเอามือแตะ ที่เป้าด้วยมือซ้ายหรือคว้าบั้นท้ายของชุดชั้นในแล้วกดลง ร่างกายต่อต้านเขา จากนั้นเขาก็ตักมันขึ้นสูงโดยวางไว้ที่สะโพกหน้าซ้าย จากนั้นดึงมันลงด้วยมือขวาในลักษณะครึ่งวงกลมแล้วเหวี่ยงไปข้างหน้า

การเตะส่วนใหญ่ที่ตัดสินในการแข่งขันจะใช้รถลากนี้ และมักเรียกลูกบอลนี้ว่านักล้วงกระเป๋าโดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า โดยทั่วไป มักใช้เป็นการโจมตีโต้กลับเมื่อ คู่ต่อสู้ยกขาของตนในท่าครึ่งตัว เช่น ในไฮโคชิหรืออุจิมาตะหรือ เมื่อคู่ต่อสู้อยู่ด้านหลังคู่ต่อสู้ เช่น ในเค-นาเกะ-นาเกะ . นอกจากนี้ ก่อนที่จะมีการแก้ไขกฎที่กล่าวถึงด้านล่าง การขว้างลูกตักที่ตักเป้าจากด้านหน้าหรือด้านข้างมักพบเห็นในหมู่ผู้เล่นต่างชาติเป็นส่วนใหญ่ มีชื่อเรียกอีกอย่างว่าคินซึเกะ , คาคานาเกะ[2]และเทอุจิมาตะ[ 3]

สแลมร่างกาย

แก้ไข

เทอุจิมาตะหรือที่รู้จักกันในชื่อบอดี้สแลมในมวยปล้ำอาชีพ

บทความหลัก: บอดี้สแลม

Body Slamคือรถลากที่ Tori วางมือระหว่างหว่างขา ของ Uke จากด้านหน้า ตักขึ้นแล้วหย่อนลงจากด้านหลัง ในวิธี คาวาอิชิ ของ ยูโดเทคนิคนี้เรียกว่า ``คิคุนาเกะ'' [4 ]

อิจิโซคุโดะ อายุ 9 ขวบกล่าวในหนังสือของเขาว่า ``เมื่อคุณถูกโจมตีบนถนน ให้เอนร่างกายส่วนบนไปข้างหน้า ก้าวเท้าขวาไปข้างหน้า จับขาของคู่ต่อสู้ด้วยเท้าซ้ายแล้วขว้าง ' '

มีบันทึก ว่าโชตะ ฮาบาเรริชนะอิปปอนโดยใช้ชื่อเทคนิคฮาบาเรริในการแข่งขันยูโดชิงแชมป์โลกปี 1981 เทคนิคของฮาบาเรริในการอุ้มคู่ต่อสู้โดยเอื้อมมือไปด้านหลัง คว้าเข็มขัดด้านหลัง วางมือไว้ที่เป้าจากด้านหน้า หรือการดึงชุดชั้นในขึ้นมา ถือเป็น ``คิคุ-นาเกะ'' ที่โคโดกัน ต่อมา ชื่ออย่างเป็นทางการของ IJF เปลี่ยน เป็น โอบิ โทริ-คาเอชิ [ 9] ในปี พ.ศ. 2560 Kodokan ได้สร้าง Obi-dorigae ใหม่และจำแนกไว้ที่นั่น[ 10]

เทคนิคที่คู่ต่อสู้ถูกเคลื่อนจากด้านหลังไปที่มุมหน้า จากนั้นเหยียดขาออก และคู่ต่อสู้ถูกเหวี่ยงลงราวกับกำลังดึงพวกเขาลง

เป็นเรื่องง่ายที่จะสับสนกับเซอินาเกะ แต่ รูปร่างของข้อศอก ที่ด้านข้างของนักตกปลาเมื่อขว้างจะแตกต่างกัน ถ้าขว้างโดยพับข้อศอกเหมือนเซนาเกะ จะจัดว่าเป็นเซนาเกะ นักตกปลาใช้ลำตัวที่หล่นราวกับว่าเขากำลังจับหัวของคู่ต่อสู้หรืออย่างน้อยก็ไม่ปล่อยให้มันตกลงไป

เป็นเทคนิคการคืนสินค้าสำหรับอุจิมาตะและเป็นเทคนิคประเภทหนึ่งสำหรับประเภทหลัง อุจิมาตะเป็นเทคนิคอันทรงพลังที่ทำให้ตีหนึ่งหมัดได้ง่าย แต่ต้องให้ผู้ที่ใช้มันเสียการทรงตัว ดังนั้น หากคุณสามารถหลบมันด้วยเทคนิคนี้ได้ มันก็ง่ายที่จะเอาชนะมัน ด้วยเหตุนี้ เขาจึงปล่อยให้คู่ต่อสู้ โจมตี คู่ต่อสู้ จากนั้นจึงหลบและโต้กลับทันที[1 ]

สิ่งสำคัญคือการตัดสินว่าคู่ต่อสู้จะใช้อุจิมาตะเมื่อใด และมีหลายรูปแบบ แต่ในแต่ละกรณี ถือเป็นเทคนิคขั้นสูงมากและไม่สามารถใช้ในการแข่งขันได้ เว้นแต่คุณจะมีทักษะมาก หาก คุณไม่สามารถหมุนร่างกายของคู่ต่อสู้ได้และคู่ต่อสู้ยังคงโจมตีคุณด้วยเทคนิค (โดยเฉพาะไฮโคชิ ) มีความเสี่ยงที่คุณจะตกเป็นเหยื่อของพวกเขา ดังนั้น ต้องใช้ความกล้าหาญจำนวนหนึ่ง ต้องใช้ความเข้าใจอย่างลึกซึ้งในการตัดสิน ต้นขาด้านในของคู่ต่อสู้และกำลังของขาข้างเดียวในการรับแรงโมเมนตัมของคู่ต่อสู้ด้วยขาข้างเดียว

นี่ คือความพิเศษของโยชิมิ โอซาว่า ดันที่ 10 หรือที่รู้จักในชื่อ ``อิมะ อุชิวาคามารุ'' Osawa กล่าวว่า ``เช่นเดียวกับรถไฟที่วิ่งผ่านกันและกันด้วยความเร็วที่ไม่อาจคาดเดาได้ ข้อกำหนดที่แท้จริงคือการกระโดดเข้ามาพร้อมกับเท้าขวาของคุณออกในเวลาเดียวกันกับที่คู่ต่อสู้ของคุณกระโดดเข้ามา ขนานกัน และให้เข่าชิดกันเพื่อหลีกเลี่ยง ปล่อยให้ขาของคุณเลื่อนเข้าไปในเป้า "เป็นเช่นนั้น" เขากล่าว

ประเภทของลายน้ำต้นขาด้านใน

แก้ไข

เมื่อคู่ต่อสู้ของคุณพยายามใช้อุจิมาตะ รูปแบบพื้นฐานคือการหลบขานั้นและใช้โมเมนตัมนั้นเพื่อหมุนคู่ต่อสู้ไปรอบๆ และขว้าง เนื่องจากคู่ต่อสู้ของคุณมีโมเมนตัมเมื่อเขาหรือเธอกระโดดขึ้นขาของเขา ลักษณะของขามีอยู่ 2 แบบ เหวี่ยง นอกจากนี้ ในการใช้งาน ยังมีรูปแบบที่เปลี่ยนเป็นทาโอโทชิหรืออุจิมาตะหลังจากสุคะสุ และ โคอิจิโระ มิทานิก็เชี่ยวชาญเทคนิคการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ ขึ้นอยู่กับตำแหน่งนั้นสามารถทำได้ด้วยสี่ไอ แต่การขว้างด้วยคุมิเทะสี่อันนั้นง่ายกว่า ในการแข่งขันสามารถมองเห็นได้ทั้งสองกรณี แต่เนื่องจากเป็นเทคนิคสำหรับผู้เล่นขั้นสูงจึงไม่ค่อยได้ใช้และมักส่งผลให้เกิดอุจิมา ตะ

หมุน

วาดเท้าของคุณ หมุนคู่ต่อสู้แล้วขว้าง นี่เป็นวิธีที่ใช้มากที่สุด เมื่อคู่ต่อสู้พยายามแย่งต้นขาด้านใน ร่างกายของคุณก็จะถูกเหวี่ยงไปข้างหน้าเช่นกัน ดังนั้น หากคุณไม่ถอยเท้าไปข้างหลังอย่างรวดเร็ว คุณก็มีแนวโน้มที่จะไม่มั่นคง

พึ่งพา

กระโดดขึ้นขาของคุณให้แรงที่สุดเท่าที่จะทำได้ และหมุนคู่ต่อสู้ไว้ใต้ขาของคุณ (ระหว่างขาของคุณ) เข้าสู่ตำแหน่งที่คุณไม่ได้นั่งคร่อมหรือพิงพวกเขา มิโดริ ทาคิทานิเก่งจังเลย

เปลี่ยนเป็นตกต่ำ

หลังจากหลบUchimataของคู่ต่อสู้ แล้ว ให้ใช้Taiotoshi [ต้องการ อ้างอิง ]

เปลี่ยนเป็นต้นขาด้านใน

หลบUchimataของฝ่ายตรงข้ามและตอบโต้ด้วยUchimata [ ต้องการอ้างอิง] นอกจากนี้ยังสามารถเรียกได้ว่า เป็นUchimatagaeshi ที่ไม่สม่ำเสมอ

เงื่อนไขลายน้ำ

แก้ไข

เงื่อนไขประการหนึ่งในกฎการตัดสินของ Kodokan คือ ``เมื่อคุณใช้เทคนิคหรือพลาดเทคนิคของคู่ต่อสู้แล้วกระแทกเขาหรือเธอล้มลงด้วยแรงหรือโมเมนตัมจำนวนมาก บนหลังของเขาหรือเธอโดยประมาณ'' ' วลี ``ไม่มีทักษะ'' ในที่นี้ยังรวมถึงความหมายของ ``sukasu'' ด้วย อย่างไรก็ตาม เป็นการยากที่จะตัดสินว่าผู้ใช้พลาด Uchimata หรือว่าเขาล้มลงเองเนื่องจากโมเมนตัมของเทคนิค ดังนั้นหากเขาตกลงไปที่ Uchimata ผลลัพธ์จะถูกรับรู้ไม่ว่าเขาจะ ``พลาด'' หรือไม่ก็ตาม หรือไม่.

โปรดทราบว่า ``ซุคาชิ'' ใช้สำหรับอุจิมาตะเท่านั้น และเมื่อ ``ซุคาชิ'' ถูกโยนโดยใช้เทคนิค ``ซูคาชิ'' เช่น `` ฮิโคโกชิ ' ' หรือ `` ไฮโคชิ' ' เทคนิคนั้นจะกลายเป็น เทคนิคการตัดสินใจ

ในกรณีของ กลุ่มมือขวารูปแบบพื้นฐานคือ การยกไหล่ซ้ายของ uke ขึ้นอย่างแรงด้วยมือขวาของคนตกปลา ดึงมือซ้ายของผู้จับที่ถือแขนเสื้อขวาของ uke ลง และ ดึงอูเคะลงแรงๆ ยุบอูเกะให้สูงขึ้นไปที่มุมขวาหน้า แล้วหย่อนขาซ้ายไปข้างหลังเทคนิคการโยนลูกบอลไปทางมุมซ้ายด้านหลัง หรือการโยน ให้คุกเข่าซ้ายแล้วส่งบอล บอลต่อหน้าผู้เล่นราวกับกระโดดข้ามขาที่งอ การพังทลายลงมีขนาดใหญ่มากจนร่างของ Uke ถูกระงับ และ Uke ไม่สามารถปิดกั้นได้โดยยื่นขาออกมา ในทางกลับกันอาจกล่าวได้ว่า เว้นแต่คุณจะหยุดพักได้อย่างสมบูรณ์แบบ คุณจะไม่สามารถขว้างได้ เนื่องจากเป็นเทคนิคที่ไม่สามารถขว้างได้หากไม่มี เทคนิคการทำลายที่รุนแรง จึงรวมอยู่ในรูปแบบเนเกะเพื่อที่จะเชี่ยวชาญเทคนิคการทำลายล้าง ในการสาธิตกะตะ โทริจะถูกโยนลงบนเข่า แต่คุณสามารถโยนโทริโดยไม่ต้องคุกเข่าได้

นอกจากนี้ยังมีอุกิบาคุโดยให้คุณใช้มือซ้ายจับแขนเสื้อซ้ายของอูเกะ ใช้มือขวาจับโอบิหลังของอูเคะ วางเข่าขวาบนพื้น แล้วเหวี่ยงอุเกะไปที่มุมขวาด้านหลัง

นอกจากซูมิโอจิแล้ว ยังถือเป็นการ ขว้างแบบสุญญากาศ (การขว้างแบบสุญญากาศ) เนื่องจากเป็นการขว้างโดยไม่ต้องใช้มือหรือเท้าหรือวางบนเอว

โยนอากาศ

แก้ไข

คล้ายกับรูปแบบพื้นฐาน การขว้างทางอากาศเกี่ยวข้องกับการทำลายอูเกะด้วยมือทั้งสองข้าง ก้าวไปข้างหน้าด้วยเท้าของมือตกปลาและเท้าขวา และ ขว้างไปที่มุมขวาหน้าของอูเกะและมุมซ้ายด้านหลังของโทริ [ 1 ] `` Air Throw '' มักเรียกอีกชื่อหนึ่งของ Ukefuku หรือ Sumiochi แต่ในวิธีการของ Kawaishiของยูโด มันเป็นรูปแบบหนึ่งของ Ukefuku และถือเป็นเทคนิคดังกล่าว นี่เป็นเทคนิคที่วิจัยและพัฒนาโดยKeishichi Ishiguro ซึ่งเป็นรุ่นพี่ของKawaishi Shuzonosuke จาก มหาวิทยาลัย Waseda เมื่ออิชิงุโระเป็นนักเรียนที่โรงเรียนมัธยมต้นคาชิวาซากิเก่าโชโซ นากาโนะ นักเรียนแดนคนที่สี่ในตอนนั้น ได้เข้ามาฝึกซ้อม ในเวลานั้น อิชิกุโระรู้สึกประทับใจกับเทคนิคการแกว่งและการขว้างที่นากาโนะทำอย่างตั้งใจ และศึกษาเทคนิคนี้โดยเลียนแบบ เทคนิคนี้เรียกว่า ``Sukiotoshi'', ``Tenage'' ฯลฯ แต่ต่อมาขณะเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยวาเซดะ เพื่อนร่วมงานคน มันรับการส่งเสริมได้และหนึ่ง[2] . สัญกรณ์อื่น: โยนอากาศ . อีก ชื่อคือมาซุมิโอโตชิ

ข้อศอกหล่น

แก้ไข

สำหรับฮิจิโอโตชิให้จับแขนเสื้อทั้งสองข้างของอูเกะด้วยมือทั้งสองข้าง ยกข้อศอกซ้ายของอูเกะด้วยมือขวาของคนตกปลา ดึงมือซ้ายของผู้จับที่ถือแขนเสื้อขวาของอูเกะลง แล้วดึงลงอย่างแรง และ ทรุดตัวลงที่มุมขวาหน้าของอุเกะ อุฟุกิ [3]ซ้าย

โทรุ โอกาโตะ

แก้ไข

โทรุ โอโซโตะ (โอโซโตะ สุกาชิ) คือ ความล้มเหลวใน การคืนเทคนิคให้โอโซโทการิ หลบ Otogari ของคู่ต่อสู้แล้ว โยน มันไปต่อหน้าคู่ต่อสู้[4]

นี่คือความพิเศษของ ชิโระ ไซโกะลูกศิษย์ของ จิโกโระ คาโนะผู้ก่อตั้ง โคโดกัง ผู้ชนะ การแข่งขัน ยิวยิตสู

เทคนิคที่คล้ายกันที่เรียกว่า ยามาโอจิ มีอยู่ ในเท็นจิน ชินโย-ริว ซึ่ง จิโกโระ คาโนะได้เรียนรู้

หนังสือที่เขียนโดย Tenjin Shinyo-ryu และ Iguchi Yoshimitsu กล่าวว่า ``Morcupine เป็นชื่อที่ Kodokan ตั้งให้ ใน Yoshin-ryu, Mayo-ryu และ Sekiguchi -ryuเรียกว่า Yamaochi''

ในปี ค.ศ. 1920 (ไทโช 9) เมื่อมีการจัดเทคนิค โคโดกัน เทคนิคดังกล่าวก็ถูกแยกออกจากการจำแนกประเภทชั่วคราวและกลายเป็นเทคนิคหลอกตา ในปีพ.ศ. 2469ในหนังสือเทคนิคยูโด ``ชินชิกิ ยูโด'' ยาอิจิเบะ คอนมิตสึเขียนว่าเขาละเว้นการตีพิมพ์เม่น โดยกล่าวว่าเป็นเทคนิคที่อิงตามทฤษฎีและไม่เหมาะสำหรับการใช้งานจริง หรือเทคนิคที่ขาดหายไป เสน่ห์[ 1 ] ในปี 1982เมื่อมีการตั้งชื่อเทคนิคของ Kodokan Judo ว่า Nagewa ก็ได้รวมเอาเม่นเข้าไปด้วย

เทคนิค การใช้เม่นของไซโกะ ชิโระ ทำให้ จิโกโระ คาโนะพูดว่า ``ไม่มีเม่นมาก่อนไซโง และจะไม่มีเม่นหลังจากไซโงะ''

ชื่อที่เป็นทางการของเทคนิคยูโดเป็นชื่อที่เป็นรูปเป็นร่างซึ่งอ่านคำอธิบายการเคลื่อนไหวและการเคลื่อนไหว แต่มีเพียงเม่นเท่านั้นที่ถูกเรียกด้วยชื่อนามธรรม

ในนวนิยายของสึเนโอะ โทมิตะ เรื่อง " สุกาตะ ซันชิโร " ( ค.ศ. 1942 ) ปรากฏว่าเป็น "การเคลื่อนไหวพิเศษ" ที่สมบูรณ์แบบโดยตัวละครหลัก ซันชิโระ ซึ่งจำลองมาจากชิโระ ไซ โง

เทคนิคการขว้างที่เกี่ยวข้องกับการจับปกเสื้อและแขนเสื้อ เหวี่ยงร่างกายส่วนบนไปข้างหน้าโดยให้ร่างกายส่วนบนอยู่ด้านหลัง และกวาดร่างกายส่วนล่างไปด้านหลังด้วยเท้า (เกือบจะเหมือนกับการแสดงเซอินาเงะและท่าฮาเกะโกชิที่ ในเวลาเดียวกัน) _ ถือไว้บนหลัง วางไว้ในแนวทแยงมุมบนหลังแล้วเหวี่ยงขา (หรือขณะถือ แกว่งขา) หรือโยนมันราวกับว่าคุณกำลังยืด กล้ามเนื้อเฉียงภายนอก

สำหรับฝั่งขวา

ผู้ดึงใช้แขนเสื้อขวา และนักตกปลาก็คว้าคอปกด้านขวาโดยให้นิ้วหัวแม่มือคว่ำลง และนิ้วทั้งสี่นอกเหนือจากนิ้วหัวแม่มือยื่นออกมา เป็นการขว้างที่เป็นการผสมผสานระหว่างเซอินาเกะ (หรือไทโอโตชิ ) และไฮโคชิ สำหรับสะโพก ให้สอดสะโพกด้านหลังขวาเหมือนไฮโคชิ และวางคู่ต่อสู้ไว้ด้านบน

อย่างไรก็ตาม เมื่อคุณกวาดขาขวาของคู่ต่อสู้ คุณจะต้องกวาดมันด้วยฝ่าเท้าขวาของคุณ

คล้ายกับไคนาเกะ ว่ากันว่าคนตัวเตี้ยได้เปรียบเมื่อขว้างคู่ต่อสู้ตัวสูง

อย่างไรก็ตาม ความสูงของไซโงะคือ 5 ชาคุ 1 อาทิตย์ (ประมาณ 153 ซม.) เมื่อก่อนแขวนคอเหมือนหยดศพ เมื่อคู่ต่อสู้ดึงขาขวาของเขา มันก็ห้อยอยู่ในแนวเดียวกับขานั้น นอกจากนี้นักตกปลาไม่จำเป็นต้องเอานิ้วโป้งไว้ด้านบน

ล่าสุด ฮิฟุมิ อาเบะ ยิงประตูได้ แต่ถือว่าสละร่างกาย

ทฤษฎีการปรับปรุงการโยนสี่ทาง

แก้ไข

ตามที่นักเขียน Akiho Jiromaru กล่าวไว้บุคคลที่เกี่ยวข้องกับDaito-ryu Aikijujutsuมีทฤษฎีที่ว่าเม่นของ Shiro Saigo นั้นแตกต่างจากเม่นที่ Kodokan และ IJF เรียกกัน และเป็นเวอร์ชันปรับปรุงของShiho -nage ของ Daito-ryu ไซโกะโยริโมะ ซึ่งรับเลี้ยงไซโกะ ชิโระเป็นผู้สืบทอดของไดโตะริว มีทฤษฎีที่ว่า เม่นของชิโระ ไซโงะเป็นเทคนิคที่เขางอแขนของคู่ต่อสู้เข้าหาหู คล้ายกับชิโฮะ-นาเกะจากนั้นจึงแสดงโอโซโตะ-การิ เม่นชนิดนี้ถูกแสดงในละครโทรทัศน์เรื่อง `` Sugata Sanshiro '' ใน ปี 1978 ที่นำแสดงโดย Hiroshi Katsuno อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้แตกต่างจากคำอธิบายของเม่นที่เขียนโดย Tomita Tsunejiro ซึ่งเป็นพ่อของ Tsuneo Tomita และเป็นเพื่อนของ Shiro Saigo โดยที่คู่ต่อสู้บินสูงขึ้นไปในอากาศแล้วจับคอหลังซ้ายของคู่ต่อสู้ด้วยมือซ้าย[ 2 ] .

เทคนิคที่คู่ต่อสู้วางอยู่บนสะโพกด้านหลังขวาหรือซ้าย งอเข่าเป็นรูปด็อกเลก และขาที่งอนั้นใช้ในการเด้งออกจากขาของคู่ต่อสู้ในฝั่งเดียวกับขาที่งอ

กล่าวกันว่าถูกคิดค้นโดย โยชิทากะ ยามาชิตะซึ่งเป็นคนแรกที่ได้รับอันดับ 10 ดันที่โคโดกังแต่จริงๆ แล้วกล่าวกันว่ามีพื้นฐานมาจากเทคนิคที่เรียกว่าโอบิโทริ-โกชิ ซึ่งมีมา ตั้งแต่สมัยจูจุสึ ยุค . [1] ในสมัยฮากามะแขนสั้นหรือฮากามะสั้น โอบิด้านหน้าของคู่ต่อสู้จะถูกแขวนในลำดับเดียวกันหรือกลับด้าน แต่ต่อมาเมื่อแขนเสื้อยาวขึ้น เช่นเดียวกับชุดยูโด ก็เปลี่ยนไปเป็นรูปแบบที่แขนเสื้อและ ปลอกคอถูกถอดออกและโยนทิ้ง เชื่อกันว่า คำว่า ``โจโคชิ'' มาถูกเรียกว่า[1 ]

ในหนังสือเรียนหลายเล่มมักเขียนเป็น `` เทคนิคเกี่ยวกับเอวคล้ายกับอุจิมาตะ '' แต่ในความเป็นจริงแล้ว เทคนิคนี้ มีประวัติของการเป็นต้นแบบของอุจิมาตะ (สำหรับรายละเอียด โปรด ดูหัวข้อต้น ขาด้านใน )

เขาดึงคู่ต่อสู้ขึ้นอย่างแรงราวกับจะทำให้เขาอยากเด้ง และขณะบุกเข้ามุมหน้า ก็สอดสะโพกไปข้างหน้า งอเข่าเล็กน้อยให้เป็นรูป "สุนัข" ยกคู่ต่อสู้ขึ้นเพื่อให้พวกเขาพักทั้งตัว และโยนพวกเขาลงต่อหน้าคุณ

หากคุณขว้างจากด้านข้างโดยใช้น่องจากด้านหลังเข่าแทนที่จะเป็นด้านข้างของขา คุณจะ ได้ ไวโกชิและถ้าคุณเกี่ยวมันไว้เหนือขาตรงข้ามของคู่ต่อสู้คุณจะได้อุจิมาตะ เมื่อเปรียบเทียบกับเทคนิคเหล่านี้ เอวกระโดดเป็นสไตล์ที่ ``สวย'' มากกว่า และแม้ว่าจะไม่ค่อยพบเห็นในการต่อสู้จริง แต่ก็เคยเป็นเทคนิคยอดนิยมที่ได้รับความนิยมตั้งแต่ครึ่งหลังของสมัยเมจิจนถึงก่อน -สงคราม สมัย โชวะ เก็ น จิ โอกาตะ, ริกิ คุสุโนบุ , มาซาโนบุ ยามาโมโตะ , ซูเอโยชิ ทานากะ และคนอื่นๆ ที่ ชนะการแข่งขันประเภทพิเศษของAll-Japan Selection Tournamentล้วนมีทักษะในเทคนิคนี้[1] [2] [3]

เทคนิคพิเศษในการกลับไปสู่ไบโคโกชิคือบาโกโกชิกาเอชิ หากผู้เล่นคืนการกระโดด ระบบจะบันทึก "การกระโดดกลับ"

เอวกระโดดด้านนอกที่ยอดเยี่ยม

แก้ไข

โอโซโตะ ฮาเนโกชิ (Osoto Hanegoshi) ในกรณีของกลุ่มมือขวาคือเอวเด้งที่เหวี่ยงคู่ต่อสู้เข้ามุมด้านหลังขวาของคู่ต่อสู้ทำให้ดูเหมือนเป็นการขว้าง คัตสึโยชิ ทาคาดะ ซึ่งต่อมารับหน้าที่เป็นผู้สอนของโคโดกัง เก่งเรื่องนี้ และเขาตั้งชื่อหัวข้อนี้ว่า[ 4]

เทคนิคที่คู่ต่อสู้วางอยู่บนสะโพกด้านหลังขวาหรือซ้าย และใช้สิ่งนั้นเป็นจุดศูนย์กลาง คู่ต่อสู้จะถูกเหวี่ยงไปข้างหลังโดยการแกว่งขาเพื่อให้คู่ต่อสู้ว่ายไปด้านข้าง

นอกจากนี้ ใน อุจิมาตะ เท้าจะเด้งจากระหว่างต้นขา (ด้านในของขา) ( สำหรับ บิโคโกชิ คุณสามารถใช้ เท้าเดียวกับของคุณ และ สำหรับ อุจิมาตะคุณสามารถใช้เท้าข้างใดข้างหนึ่งได้) ในขณะที่ฮาเอโกชิ คุณจะกระเด้ง จากด้านนอกของขา (โดยเฉพาะอย่างยิ่งอุจิมาตะและฮาราอิโกชิสามารถขว้างด้วยรูปแบบเดียวกันได้ ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือคุณจะเด้งขาจากด้านในของขาหรือกวาดขาจากด้านนอกของขา) จับปกด้านข้างด้วยการตกปลา มือแล้วดึง จับแขนเสื้อด้วยมือ ใช้การเคลื่อนที่ไปข้างหน้า คู่ต่อสู้จะถูกแขวนไว้ที่มุมหน้า จากนั้นขาหลังจะวางชิดกับขาคู่ต่อสู้ และลูกบอลจะถูกโยนในลักษณะกวาด ถ้าคุณโยนมันให้สูงระดับเอว มันจะกลายเป็น เกวียนขนาดใหญ่และถ้าคุณโยนมันไปที่ขาแทนที่จะวางบนเอว มันก็จะกลายเป็น ล้อเลื่อน

นอกจากนี้ยังมีกรณีที่ โอโตการิส่งคืนพร้อมกับไฮโคชิ ด้วย

เทคนิคการชี้ขาดของซูโม่นิโชนาเกะเป็นเทคนิคที่คล้ายกับ โอโซโตะการิ ซึ่งเทียบเท่ากับไฮโคชิ

วลาดิมีร์ ปูตินประธานาธิบดีคนที่สองและสี่ของสหพันธรัฐรัสเซียมีชื่อเสียงจากความสามารถพิเศษของเขา

รูปร่างนาเกะ

แก้ไข

เทคนิคสะโพกที่สองใน รูปแบบนาเกะ .

พวกเขาเผชิญหน้ากันใน ระยะห่างประมาณ 2 ชาคุและอูเกะก็ก้าวออกไปด้วยเท้าขวาและพยายามข้ามเข้าสู่ตำแหน่งธรรมชาติที่ถูกต้อง โทริตอบสนองต่อสิ่งนี้ วางเท้าขวาในท่าที่เป็นธรรมชาติ แล้วก้าวถอยหลังด้วยเท้าซ้าย ต่อไป โทริดึงเท้าซ้ายเพื่อดึงอูเกะออกมา ในตอนนี้ ให้สอดมือขวาไว้ใต้รักแร้ซ้ายของ Uke ต่อไป เมื่อโทริถอยกลับ เขาจะดึงอูเกะด้วยมือทั้งสองข้างแล้วลอยไปที่มุมขวาหน้าเมื่อมองจากอูเกะ จากนั้นยกมันขึ้นด้วยขาขวา

รูปร่างนาเกะ

แก้ไข

เทคนิคสะโพกที่สองใน รูปแบบนาเกะ .

พวกเขาเผชิญหน้ากันใน ระยะห่างประมาณ 2 ชาคุและอูเกะก็ก้าวออกไปด้วยเท้าขวาและพยายามข้ามเข้าสู่ตำแหน่งธรรมชาติที่ถูกต้อง โทริตอบสนองต่อสิ่งนี้ วางเท้าขวาในท่าที่เป็นธรรมชาติ แล้วก้าวถอยหลังด้วยเท้าซ้าย ต่อไป โทริดึงเท้าซ้ายเพื่อดึงอูเกะออกมา ในตอนนี้ ให้สอดมือขวาไว้ใต้รักแร้ซ้ายของ Uke ต่อไป เมื่อโทริถอยกลับ เขาจะดึงอูเกะด้วยมือทั้งสองข้างแล้วลอยไปที่มุมขวาหน้าเมื่อมองจากอูเกะ จากนั้นยกมันขึ้นด้วยขาขวา

การชำระเงินแบบรอบด้าน

แก้ไข

Mawarikomi haraigoshi [ 1]คือการเคลื่อนไหวร่างกายที่ผิดปกติซึ่งSakujiro Yokoyama ทำได้ดี ในตำแหน่งมือขวา ก้าวเท้าซ้ายของคุณไปทางซ้ายของคู่ต่อสู้ ใช้เท้าซ้ายนั้นเป็นแกนเพื่อเพิ่มแรงผลักดันและหันร่างกายของคุณไปทางซ้ายอย่างแหลมคม กระแทกคู่ต่อสู้ของคุณตรงหน้าคุณ จากนั้นเหวี่ยงขาขวาออกไป ต่อหน้าคู่ต่อสู้แล้วเตะมันขึ้นมา 2[ มีการเคลื่อนไหวร่างกายคล้ายกันใน รถยนต์ขนาดใหญ่[1]และโคชิงุรุมะ[3]

เทคนิค พิเศษในการกลับคืน สู่ฮา เอ โกชิ คือเทคนิคการเดินเท้าฮาเอโกชิกาเอชิ หากบุคคลนั้นตอบโต้ ``เฮโกชิ'' จะถูกบันทึกไว้ มีหลายกรณีที่ส่งคืนพร้อมกับ โอโซโทการิ

การตัดลิ่ม

แก้ไข

คุซาบิการิ (คุซาบิการิ) เป็นเทคนิคการโต้กลับซึ่งเมื่อมีการพยายามโจมตีเช่นไฮโคชิ ขาเดือยของคู่ต่อสู้จะถูกตัดหรือกวาดจากภายในในลักษณะเดียวกับโออุจิการิ เทคนิคนี้เป็นสิ่งต้องห้ามในยูโด ต่างจาก คาวาซุคาเกะ ซึ่งเป็น เทคนิคต้องห้ามเช่นกันมันไม่รวมอยู่ในชื่อเทคนิคโคโดกันยูโดหรือชื่อเทคนิค IJF [5 ] บทลงโทษเป็นการเตือนหรือการแพ้ตามกฎของ Kodokan และการแพ้จากการทำฟาวล์ตามกฎสากล สามารถใช้ในSamboและBrazilian Jiu Jitsu ในยูโด อนุญาตให้ใช้คุซาบิโดมซึ่งเกี่ยวข้องกับการหยุดเท้าหมุนของคู่ต่อสู้จากภายในได้ มีประสิทธิภาพในการยกนิ้วเท้าของขาที่สอดจากภายใน[6] .

จากตำแหน่งตามธรรมชาติที่คุณจับคอด้านข้างของคู่ต่อสู้ด้วยมือตกปลาและแขนของคู่ต่อสู้ด้วยมือจับ นักตกปลาจะเคลื่อนเข้าสู่ตำแหน่งที่คุณจับคอ ปลายแขนและของ กากบาทใน ลักษณะกากบาทแล้วโยนลูกบอลราวกับว่ากลิ้งไปรอบสะโพกของคุณ[1] โทชิฮิโกะ โคกะ ใช้งานอย่างแข็งขันซึ่งเปลี่ยนระดับน้ำหนักของเขาเป็น 78 กิโลกรัมหลังการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่บาร์เซโลนา เป็นการขว้างที่คล้ายกับการขว้างคอในซูโม่หรือมวยปล้ำ อย่างไรก็ตามในยูโดจะวางไว้ที่เอว

คุณยังสามารถแสดง Koshiguruma ได้โดยจับคอเสื้อของคู่ต่อสู้ด้วยมือทั้งสองข้าง ในกรณีนี้ หากคู่ต่อสู้ไม่ได้ตั้งใจดันศีรษะเข้าไปในเสื่อทาทามิ ก็จะไม่ถือเป็นการละเมิดการป้องกันศีรษะ ว่ากันว่า มาซาฮิโระ ทาคามัตสึใช้มือตกปลาและตัวดึงในทิศทางตรงกันข้าม โดยจับคอด้วยตัวดึงและเหวี่ยงด้วยมือทั้งสองข้างในลักษณะล็อค

วิธีคาวาอิชิ

แก้ไข

รถเอว

แก้ไข

โคชิกุรุมะของ วิธี คาวาอิชิ ใน ยูโด คือโคชิกุรุมะที่ไม่รองรับ การเคลื่อนไหว ของร่างกาย เหมือนกับไมโคมิ ไวโกชิ ในกลุ่มมือขวา มือขวาไม่จับคอคู่ต่อสู้ แต่ยังคงอยู่ที่ข้างคอคู่ต่อสู้ ก้าวเท้าซ้ายไปทางซ้ายคู่ต่อสู้ ใช้เท้าซ้ายเป็นแกน ใช้เท้าซ้ายรับ โมเมนตัมแล้วหมุนตัวไปทางซ้ายอย่างรวดเร็ว เหวี่ยงออก ใส่สะโพก แล้วเหวี่ยงไปข้างหน้าโดยใช้สะโพกเป็นแกน ทันทีก่อนที่จะขว้าง จุดทั้งสี่ของเท้าทั้งสองของผู้เล่นและฝ่ายตรงข้ามจะเรียงกันเกือบเป็นเส้นตรงบนเสื่อทาทามิ[ 2]

คูบิโตะ

แก้ไข

วิธียูโดคุบินา เกะ ตามคาวาอิชิเป็นเทคนิคการขว้างโดยให้คอของคู่ต่อสู้จับด้วยแขนขวา และ น่องขวาวางชิดกับหน้าแข้งขวาของคู่ต่อสู้เหมือน ไทโอโตชิ ไม่จัดว่าเป็น เทคนิคการใช้มือเหมือน Taiotoshi แต่จัดเป็นเทคนิคสะโพกเช่น Koshiguruma [ 3] เอวไม่ลึกเหมือนทรงพื้นฐานของรถเอว ไม่ได้อยู่ในชื่อเทคนิคอย่างเป็นทางการของ Kodokan หรือ IJF

ก้าวลึกๆ ลอดมือผ่านต้นขา และใช้การเคลื่อนไหวไปข้างหน้าเพื่อเคลื่อนคู่ต่อสู้ไปข้างหน้า พันมือรอบเอวจากรักแร้ และหย่อนสะโพกให้ลึก (งอเข่า ยืดออก และวางไว้ บนสะโพก) เทคนิคการขว้างโดยการยกสะโพกและยกลูกบอล หากคุณคว้าโอบิแล้วโยน คุณจะอยู่ใน ท่าตกปลา

มักใช้รูปแบบคุมิเตะ โดยดึงด้านหลังไปทางด้านหลังหรือผ่านแขน (จากด้านนอก) อย่างไรก็ตาม กล่าวกันว่าเป็นเทคนิคสะโพกขั้นพื้นฐานที่สุด และเป็นเรื่องง่ายสำหรับผู้เริ่มต้นที่จะใช้เป็นเทคนิคแบบพาสซีฟ และยังง่ายสำหรับผู้ขว้างที่จะเข้าใจความรู้สึกของการ ``สอดสะโพกลึกและวางคู่ต่อสู้ไว้ top'' จึงไม่ใช้เป็นเทคนิคการขว้าง มักสอนก่อน

มักใช้ใน ศิลปะการต่อสู้แบบผสมและศิลปะการต่อสู้ทางทหารโดยที่ ไม่สวมเครื่องแบบยูโด

บินเอว

แก้ไข

โทบิโกชิ (สะโพกบิน) คือการเคลื่อนไหวด้วยเอวขนาดใหญ่โดย หลบ อุจิมาตะหรือเทคนิคสะโพก ของคู่ต่อสู้ ด้วยการกระโดดข้ามสะโพกของคู่ต่อสู้ หลบ อุจิมาตะ และเทคนิคสะโพก ของคู่ต่อสู้ด้วยการกระโดดข้ามสะโพกขวาของคู่ต่อสู้แล้วใช้มือขวาเป็นมือดึงและใช้มือซ้ายเป็นมือตกปลา เพื่อโยนคู่ต่อสู้ด้วยสะโพกใหญ่ [1 ]

เทคนิคที่คล้ายกัน

แก้ไข

*ตัวหนาบ่งบอกถึงความแตกต่างจากโอโกชิ

เอวลอย

วางลูกบอลไว้บนสะโพกของคุณแบบตื้นๆและใช้สปริงที่หัวเข่าและหมุนสะโพกเพื่อโยน

ย้ายสะโพก

บล็อคเทคนิคของคู่ต่อสู้จับเอวของคู่ต่อสู้ แล้ววางมันด้วยตัวเอง เทคนิคการคืนสินค้า

เอวตกปลา

เอา มือโอบรอบเอวคว้า โอบิ วางไว้บนเอวแล้วโยน บางครั้งก็สวมโอบิไว้เหนือศีรษะ

คุมิเทะใช้มือตกปลาจับคอเสื้อด้านข้าง และใช้มือดึงจับแขนเสื้อ โดยทั่วไปจะประกอบโดยใช้วิธีมาตรฐานดังนี้ ในกรณี กลุ่มมือขวา คนดึง (มือซ้ายจับแขนเสื้อ) ยกแขนเสื้อเข้าหาคนตกปลา ใช้มือคนตกปลา (มือขวาจับคอเสื้อ) หักร่างของคู่ต่อสู้ต่อหน้าคู่ต่อสู้ ก้าวไปข้างหน้าด้วยการเคลื่อนไหวทวนเข็มนาฬิกาแล้วจมร่างกายและโยนมันลงบนไหล่ของคุณ ในกรณีของกลุ่มซ้าย มือตกปลาและมือดึงจะใช้ในทางกลับกัน (มือตกปลากลายเป็นมือดึง และมือดึงกลายเป็นมือตกปลา) และการเคลื่อนไหวของเทคนิคก็จะกลับกันเช่นกัน มีสองวิธีหลักในการใช้ฮิกิต์ (มือซ้ายจับแขนเสื้อ): วิธีแรกให้คุณเกี่ยวคู่ต่อสู้ขึ้นราวกับทำทรงบันไซ และอีกวิธีหนึ่งให้คุณพับมันขึ้นแล้วบังคับไปทางขวาเหมือนทางซ้าย -แฮนด์ kei-nage นั่นเอง ไม่ว่าในกรณีใดมันต้องใช้ทักษะในการควบคุมแขนเสื้อของคู่ต่อสู้และเป็นเทคนิคที่ยากมาก

นอกจากนี้ เนื่องจากมือซ้ายของคู่ต่อสู้ว่าง จึงเป็นเรื่องยากที่จะหยิบไอพอน เว้นแต่คุณจะวางแผนทิศทางและความสูงเพื่อไม่ให้เขาใช้มือซ้ายในการป้องกันได้ หากคุณไม่สามารถฆ่าแขนข้างหนึ่งของคู่ต่อสู้ด้วยการดึง คุณจะไม่สามารถสัมผัสร่างกายของคุณอย่างใกล้ชิด และเทคนิคนี้จะไม่ประสบความสำเร็จ ในกรณีของ คุมิเทะจากซ้ายไปขวา ( การต่อสู้สี่ครั้ง ) ผู้ดึงของกันและกันจะดึงแขนเสื้อเข้าหากัน เพื่อให้คุณสามารถเล็งจากสถานะที่กำแน่นเต็มที่ แต่คุมิเทะจากขวาไปขวา และจากซ้ายไปซ้าย เมื่อเล็งไปที่สิ่งนี้ เทคนิคใน ( ไอ โยสึ ) จะทำเทคนิคได้ยากหากคู่ต่อสู้พิงคอเสื้อ ในกรณีนี้ จำเป็นต้องเล็งไปที่การจับก่อนที่คู่ต่อสู้จะคว้าปลอกคอ หรือตัดมือตกปลาของคู่ต่อสู้ล่วงหน้า

ลักษณะสำคัญของเทคนิคนี้คือ ทิศทางการหมุนของร่างกายจะตรงกันข้ามกับเทคนิคอื่นๆ เช่น เซอิคาเงะ นาเกะและไทเดจิ (ไทเมอิ-นาเกะ) ซึ่งการขว้างจะดำเนินการโดยใช้การหมุนด้านหน้า (หันหลังให้คู่ต่อสู้เห็น) . นี่คือสาเหตุที่เรียกว่าเกียคุซ่า และเป็นเทคนิคเกียคุซ่าทั่วไป (ต่อมา เทคนิค ย้อนกลับเช่น Gyakusei Nage, Kaitai Ippon Nage และ Kaitai คุณของร่างกายNeckotsu (หรือที่เรียกว่า Kokage ของเกาหลี) ปรากฏขึ้น) เมื่อคุณบุกไปในทิศทางตรงกันข้ามกับ Kumite คุณสามารถจับคู่ต่อสู้ได้ด้วยความประหลาดใจ และ เมื่อใช้เทคนิคการสัมผัสไคนาเกะหรือไทโอโตชิที่กล่าวมาข้างต้น สามารถใช้การผสมผสานด้านซ้ายและขวาได้และมีประสิทธิภาพ

ดังที่กล่าวข้างต้นเป็นเทคนิคที่ต้องใช้ทักษะระดับสูงมาก แต่เมื่อเชี่ยวชาญแล้ว ก็สามารถทำได้จากคุมิเตะประเภทต่างๆ เช่น คุมิเทะที่มีเฉพาะปลอก ถือคุมิเทะทั้งสองชนิดและมิโซเดะคะตะเมริ คะ

ฮาชิโมโตะ สเปเชียล

แก้ไข

ฮาชิโมโตะพิเศษ (Hashimoto Special) เป็นเอวตกปลาแบบแขนเดียว จับแขนเสื้อขวาของคู่ต่อสู้ด้วยมือซ้าย แต่อย่าคว้าสิ่งใดด้วยมือขวา ความพิเศษของ โซอิจิ ฮาชิโมโตะ

ภาพยนตร์

[ความพิเศษของเขาคือฮาชิโมโตะสเปเชียล] - YouTube Fuji TV SPORTS Channel [1]

มารุยามะตอนพิเศษ

แก้ไข

Maruyama Special (Maruyama Special) เป็นรูปแบบหนึ่งของ Sode Tsurikomi Koshi ที่ Kenji Maruyamaเชี่ยวชาญ สลับมือที่ถือมือตกปลาไปที่ขาของฝ่ายตรงข้าม ชุดชั้นใน ชายเสื้อ เข็มขัดพยุงหลัง และด้านหลังแล้วเหวี่ยงเหมือนไหล่ นักกีฬาต่างชาติที่มีแขนยาวและความแข็งแกร่งหลายคนเก่งในเทคนิคการเปลี่ยนแปลงนี้ ต่อมากฎสากลห้ามมิให้ชายเสื้อด้านบนยื่นออกมาจากด้านในขา ชุดชั้นใน หรือโอบิ และแทบจะไม่ได้ใช้อีกต่อไป นอกจากนี้ โทริยังถูกตั้งข้อหา "ดำน้ำ" มากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งเป็นการกระทำที่อันตรายโดยที่โทริตกลงบนหัวของเขาเองบนเสื่อทาทามิ

ตัวอย่างจากการแข่งขัน

กรังด์ปรีซ์ เทลอาวีฟ 2019 ชาย 73 กก. รอบ 1

Ulugbek Otamrodov (อุซเบกิสถาน) (2:00 Wazaari Sode Tsurikomi-shi ) Din Yakov Jemaah (อิสราเอล) Video (2m22s ~) - YouTube

ในการแข่งขันจริง Otamrodov ชนะ Waza-ari ด้วย Maruyama Special แต่หนึ่งปีต่อมาในการสัมมนาผู้ตัดสิน IJF ปี 2020 มีการพิจารณาว่าการเสียฟาวล์ของ Otamrodov เกิดจากการที่เขาคว้าชายเสื้อด้านบนของขาและหัวดำน้ำก่อน [2 ] .

เป็นเทคนิคในการหยิบเข็มขัดหลังของคู่ต่อสู้ คาดไว้ที่เอวหลังของคู่ต่อสู้ แล้วเหวี่ยงเหมือนโอโกชิ นอกจากนี้ หากคุณเชื่อมต่อกับ เอวกระโดดหรืออุจิมาตะหรือใช้เทคนิคเหล่านี้ขณะถือโอบิมันจะดูเหมือนยากุระ นาเกะ การเคลื่อนไหว อันเป็น เอกลักษณ์ของซูโม่ คือ การขว้างสะโพก กฎดังกล่าวกำหนดข้อจำกัดบางประการไว้สำหรับคุมิเตะ ที่ถือโอ บิ [1]

รูปแบบพื้นฐานคือการมองข้ามไหล่ของคู่ต่อสู้แล้วคว้าเข็มขัดหลัง มีชื่อเรียกอีกอย่างว่าโอสึริโกชิ

เอวตกปลาขนาดเล็ก

แก้ไข

คตสึริโกชิเป็นเทคนิคการตกปลาที่คุณลอดผ่านรักแร้ของคู่ต่อสู้แล้วคว้าเข็มขัดหลังของคู่ต่อสู้

เทคนิคการขว้าง ไปข้างหน้าและลง (ไปด้านข้าง) โดยการลดสะโพกลงไปข้างหน้า และใช้การเคลื่อนไหวแบบตักของสะโพก (การหมุนสะโพกโดยไม่วางบนสะโพก) และใช้มือดึงและมือตกปลา

มันคล้ายกับเซอินาเกะ มาก แม้ว่า จะมีความแตกต่างระหว่างเทคนิคสะโพกและเทคนิคมือ แต่ในขณะที่ เซอินาเกะใช้เครื่องดึง และพุ่ง ไปข้างหน้า (จับคอด้วย มือ ตกปลา และดึงแขนเสื้อด้วยมือโฮกิ) สึริโคมินาเกะ ขว้างไปข้างหน้า มือตกปลาใช้ แล้วโยนไป ด้านข้าง (ดึงแขนเสื้อออกด้วยตัวดึงราวกับทำไชโย แล้วใช้มือตกปลาดึงคอเสื้อขึ้น)

เดิมทีจิโกโระ คาโนะเก่งเรื่องอุกิโกชิแต่ชิโระ ไซโงะกระโดดไปข้างหน้าและสร้างเทคนิคเพื่อป้องกันสิ่งนี้ เพื่อเป็นการตอบสนอง คาโนะคิดค้น ฮาเอโก เพื่อตอบสนองต่อสิ่ง นี้ คาโนะจึงพัฒนาเทคนิคสึริโคเมะ-โกชิ[1]

เป็นเทคนิคสึริโคมิประเภทหนึ่ง เช่น เดียวกับ โซเดะ สึริโกมิ-โกชิไฮสึริโกมิ-อาชิ และชิ สึริโกมิ-อาชิ

นอกจากนี้ยังมีเอวสำหรับตกปลาแบบปกเดี่ยวด้วย แต่จะทำให้ไหล่ตึงมากกว่าการแขวนตามปกติ ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องกระชับรักแร้ของนักตกปลาเมื่อยกขึ้น

ก้าวเบาๆ วางแขนชาวประมงไว้ใต้รักแร้ แล้วตามรักแร้ชาวประมง หมุนราวกับดึงเท้าไปข้างหลัง ดึงแขนเสื้อด้วยที่จับดึง แล้วใช้การหมุนรอบเอว (โดยไม่วางบนเอว) ). เทคนิคการขว้างทีเดียว[1] . เมื่อเริ่มจากกลุ่มมือขวา ขณะที่คู่ต่อสู้ (อุเกะ) ถูกผลักไปข้างหน้าไปทางขวา คุณ (โทริ) จะใช้มือขวาโอบแขนรอบหลังหรือโอบิของอูเกะ โดยให้ทั้งสองอยู่ใกล้กัน หลังจากนั้น เขาก็หมุนด้วย เท้าซ้ายและใช้การหมุนสะโพกและเข่าเพื่อเหวี่ยงคู่ต่อสู้ไปข้างหน้า ในตอนนั้นอย่าให้สะโพกลึกเกินไป

หากคุณโยนมันโดยให้สะโพกลึกและวางลงบนสะโพกก็จะกลายเป็นเอว ใหญ่[2]

เอวโอบี

แก้ไข

โอบิโกชิเป็นอุกิโกชิที่ถูกโยนโดยการจับโอบิด้านหน้าของอุเกะด้วยมือตกปลา[3 ]

โอบเอว

แก้ไข

ดาคิโคมิโกชิ (ดาคิโคมิโกชิ) เป็น เทคนิคการขว้างแบบขว้างคอโดยให้มือตกปลาจับคอของคู่ต่อสู้แล้วขว้างคู่ต่อสู้ในลักษณะลอยตัว วิธีที่ดีที่สุดคือชี้หลังมือตกปลาของคุณขึ้น และวางนิ้วหัวแม่มือไว้ที่คอของคู่ต่อสู้ ได้รับการตีพิมพ์ใน หนังสือ ``ยูโดสไตล์ใหม่'' ใน ปี พ.ศ. 2469 [4 ]

ในระหว่างการสาธิตกะตะ อูเกะเหวี่ยงหมัดขวาให้กว้างแล้วเหวี่ยงลงไปที่หัวของโทริ (ชกเขา) โทริก้าวเข้ามาด้วยหมัด หลบและต่อสู้กับฝั่งของคู่ต่อสู้ และในขณะเดียวกันก็ขว้างคู่ต่อสู้ด้วยสะโพกซ้ายที่ลอยอยู่ การหลบหมัดกลายเป็นเทคนิคการขว้าง[2 ]

อาจดูง่าย แต่เป็นเทคนิคที่ยากมาก

ย่อเข่าของคุณจากด้านหลัง วางลงบนฮิคากามิของคู่ต่อสู้เป็นจุดศูนย์กลาง และถอยกลับเพื่อทำลายท่าทางของคู่ต่อสู้

หลังจากนั้น เขาหยิบคู่ต่อสู้ขึ้นมาและใช้สปริงที่สะโพกและเข่าเพื่อยกเขาขึ้น คล้ายกับเทคนิคยูเรเนจหรือโฮเกจ และใช้การหมุนสะโพกของเขาเพื่อบิดและทำให้เขาล้มลงในอากาศ

หากคุณจับโอบิด้านหน้าของคู่ต่อสู้แล้วเหวี่ยงขาของคู่ต่อสู้เป็นจุดศูนย์กลาง มันก็จะกลาย เป็นโอ ชิ หากคุณอ่านเทคนิคที่หันหลังให้คู่ต่อสู้ เช่นเซย์นาเกะไฮโคชิและอุจิมาตะ แล้วใช้เทคนิคเหล่านี้เป็น ตัวสวนกลับก็จะทำคะแนนได้ง่ายมาก ผู้รับมีแนวโน้มที่จะได้รับความเสียหายมากขึ้นเนื่องจากพวกเขาถูกจับด้วยความประหลาดใจและกระแทกลงมาอย่างสุดกำลัง ในซูโม่การ แสดง คือการห้อยโหน จากด้านหลัง กล่าวอีกนัยหนึ่งรูปร่างจะคล้ายกับ หยดห้อย

ต้นทาง

แก้ไข

ด้านหลังหนังสือ ``Illustrated Guide to Judo'' ตีพิมพ์ในปี 1909

ตามหนังสือ ``General Judo Illustrated Guide'' ในอดีต Gogoshi เป็นเทคนิคที่ ``มือซ้ายผลักสะโพกซ้ายของคู่ต่อสู้ มือขวาผลักสะโพกขวา และด้านหลังสัมผัสกันอย่างใกล้ชิดกับ ด้านหน้าซ้าย''[ 1 ]

เป็นเทคนิคประเภทหนึ่งที่ใช้ เป็น เทคนิค ตอบโต้ กับ เทคนิคสะโพก ส่วนใหญ่จะใช้สำหรับ เทคนิคการขว้างโดยหันหลังให้คู่ต่อสู้ ( โคชิ วาซะ) เช่น สึริโคมิ-โกชิไฮ- โกชิ และโฮกิ-โกชิ

หากผู้เล่นทั้งสองอยู่ในกลุ่มมือขวา เมื่อคู่ต่อสู้ (อุเคะ) พยายามใช้เทคนิคเหล่านี้ คุณ (โทริ) หลบเทคนิคของคู่ต่อสู้ทางด้านขวา งอเข่า และคว้าโอบีด้วยมือซ้าย หลังจากนั้น ขณะเหยียดเข่าออก ยื่นหน้าท้องออกมา หยิบ (ยก) คู่ต่อสู้ สลับร่าง วางคู่ต่อสู้ไว้ที่สะโพกซ้าย และใช้เป็นจุดศูนย์กลางในการโยนไปข้างหน้า ในเวลานี้ หากคุณเปลี่ยนร่างกายโดยไม่จับคู่ต่อสู้ (ตกปลา) แล้วโยนมันโดยวางลงบนสะโพก มันจะ เป็นการโจมตีครั้งใหญ่[1]

เทคนิคที่เท้าขวาของคู่ต่อสู้วางรอบเข่าขวาของคู่ต่อสู้เป็นจุดศูนย์กลาง และคู่ต่อสู้ถูกหมุนและเหวี่ยงราวกับกำลังบิดตัว (ราวกับเปิดร่างของตัวเอง)

ร่างกายส่วนบนดึงคู่ต่อสู้เข้าหาคุณอย่างแน่นหนาเหมือนกับ ไฮโคชิหรืออุจิมาตะ และขาที่ถูกตัดของร่างกายส่วนล่างจะถูกนำไปใช้กับหน้าแข้งหรือข้อเท้าของคู่ต่อสู้

ความแตกต่างจากแฮโกชิ ก็คือ ใน แฮโกชิคู่ต่อสู้จะถูกวางไว้ทางด้านหลังขวาหรือซ้าย วางเท้าบนขาของคู่ต่อสู้ และเหวี่ยงเท้าไปข้างหลัง

หากคุณวางเท้าให้สูงระดับเอวจากต้นขาก็จะกลายเป็น รถคันใหญ่

ใน บรรดาเทคนิค การเดินเท้าธรรมดาหลายๆ เทคนิค มันเป็นเทคนิคที่มีชีวิตชีวาและฉูดฉาด เช่นเดียวกับ Uchimata ที่มีชีวิตชีวาและฉูดฉาด

เป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็น ความสามารถพิเศษของ Naoya Ogawaและเขาใช้เทคนิคนี้เอาชนะ All Japan Judo Championshipsรอบชิงชนะเลิศของในปี 1993 (Heisei 5) ในKonno JunToshihiko Koga

เป็น เทคนิค การกวาดเท้า แบบหนึ่ง

ตั้งเป้าในขณะที่เท้าคู่ต่อสู้ของคุณเริ่มก้าวไปข้างหน้า นั่นคือเมื่อเท้าหน้า (เท้าที่คู่ต่อสู้ก้าวเข้าไป) กำลังจะแตะเสื่อทาทามิและน้ำหนักของคุณอยู่บนนั้น และกวาดข้อเท้าของคู่ต่อสู้จากด้านนอกด้วย ฝ่าเท้าของคุณ หรือเมื่อคู่ต่อสู้ถอยกลับเขาจะกวาดข้อเท้าไปข้างหน้า[ ต้องการอ้างอิง ]

ในเวลาเดียวกัน ให้ใช้แขนบิดร่างกายส่วนบนของคู่ต่อสู้แล้วกระแทกไปด้านข้าง

เป็นการยากที่จะต่อต้านเดอาชิ-บาชิที่ตรงเวลาของผู้เล่นที่มีทักษะ และมาตรการตอบโต้สำหรับสิ่งนี้ก็คือให้ฝ่ายรับคำนึงถึง ซูราชิ-อาชิพื้นฐานอยู่เสมอและรักษาเท้าให้ต่ำที่สุดเท่าที่จะทำได้

ผู้เชี่ยวชาญของเทคนิคนี้ ได้แก่โยชิมิ มาซากิและเคอิจิ ซูซูกิ

สำหรับเทคนิคขั้นสูงกว่านั้น ยังมี ยาคุอาชิวาวะ ซึ่งคล้ายกับโอโซโทการิ ฮารุโกชิและอะชิกุรุมะ โดยที่ข้อเท้าของคู่ต่อสู้ถูกกวาดจากด้านข้างโดย ให้ ด้านนอกของ เท้า นอกจากนี้ เพื่อเป็นเทคนิคการโต้กลับมี สึบาเมะเกชิ ซึ่งคู่ต่อสู้ที่เข้ามาเพื่อเดชิกาเอชิจะผ่านเท้าของเขาแล้วทำเดชิกาเอชิด้วยตัวเขาเอง

คนอื่น

แก้ไข

Edmund HondaจากStreet Fighter IIมีเทคนิคที่เรียกว่า ``Deashi-gai'' ซึ่งเขาใช้มือทุบขาของคู่ต่อสู้ให้หลุด

เทคนิคที่คุณวางเท้าบนเข่าของขาจุดศูนย์ถ่วงของคู่ต่อสู้จากด้านหน้า และใช้เท้าของคุณเองเป็นจุดศูนย์กลางในการหมุนและขว้าง

ในทำนองเดียวกัน หากคุณตีข้อเท้าของคู่ต่อสู้จากด้านหน้า มัน จะกลายเป็น ชิสึริโกมิ-อะชิและถ้าคุณโยนมันราวกับกวาดขาของคู่ต่อสู้ (เข่า) ก็จะกลายเป็น วะอิชิริ-โคมิ-อะชิ

เดิมทีเป็นเทคนิคเบื้องต้นที่มีการสอนครั้งแรกในยูโด

รถต้นขา

แก้ไข

โมโมกุรุมะเป็นนักขว้างลูกเตะ โดยคุณจะวางเท้าบนจุดศูนย์ถ่วงของคู่ต่อสู้จากด้านหน้า แล้วหมุนโดยใช้เท้าของคุณเองเป็น จุดศูนย์กลาง

เป็นเทคนิคประเภทหนึ่งที่ใช้เป็นเทคนิคการคืนสินค้า หากผู้เล่นทั้งสองอยู่ในกลุ่มมือขวา เมื่อคู่ต่อสู้ (อุเคะ) โจมตีด้วยการเตะกระโดด คุณ (โทริ) ยื่นหน้าท้องออกมาเพื่อป้องกันเทคนิคของคู่ต่อสู้ และยกขาหลัก (ขาซ้าย) ของคู่ต่อสู้ขึ้น โยน ในแง่ของรูปแบบมันคล้ายกับเซ็นโซคุบาริ เทคนิคที่มีการเคลื่อนไหวคล้ายกัน ได้แก่ไฮโคชิ กะเอชิและอุจิมาตะ กะเอชิแต่วิธีจัดการกับร่างกายและจังหวะเวลาจะแตกต่างกัน

เป็นเทคนิคประเภทหนึ่งที่ใช้เป็น เทคนิคการคืนไฮโคชิ หากผู้เล่นทั้งสองคนอยู่ทางด้านขวา เมื่อคู่ต่อสู้ (อุเกะ) โจมตีด้วยไฮโคชิ คุณจะ (โทริ) ลดจุดศูนย์ถ่วงลงและยืนหยัด หลังจากนั้นให้เลื่อนจุดศูนย์ถ่วงไปที่ขาขวา (ขาที่ถูกโจมตี) วางขาเดือย (ขาซ้าย) ที่เป็นขาของอูเกะ แล้วเหวี่ยงไปทางด้านหลังโดยตรงด้วยน่องซ้ายของอูเกะ [ ต้องการอ้างอิง] . หรือวางตัวรับสัญญาณขณะตัดหญ้า[ 1]

รูปร่างคล้ายกับโซโตกาเกะขนาดเล็ก เทคนิคที่มีการเคลื่อนไหวคล้ายกัน ได้แก่ ไบโคชิกาเอชิและอุจิมาตะ กะเอชิแต่วิธีจัดการกับร่างกายและจังหวะเวลาจะแตกต่างกัน

แท้จริงแล้ว มันเป็นเทคนิคที่คุณจับคู่ต่อสู้ด้วยมือตกปลา กวาดขาพวกเขา แล้วโยน

ในความเป็นจริงเขากวาดขาของเขาเหมือน ชิซูโคมิ-อาชิ ในขณะที่หักคู่ต่อสู้เข้าที่มุมขวาหน้า

เทคนิคการ กวาดเท้าขณะจับปลาด้วยมือตกปลา

เมื่อคุณจับปลาด้วยมือตกปลาและปล่อยให้ขาลอยน้ำ มีสองวิธีในการกวาดขาของคุณ

รูปร่างที่กวาดขาไปทางด้านคนตกปลา เพื่อที่จะพังทลายลง คู่ต่อสู้จะสูญเสียการทรงตัว เท้าลอย หรือทั้งสองอย่าง และคู่ต่อสู้จะล้มลงด้วยการกวาดเท้า

รูปทรงที่กวาดเท้าไปทางด้านตัวดึง หมุนตามเข็มนาฬิกาหรือทวนเข็มนาฬิกา

เทคนิคการกวาดเท้า มีสี่ประเภท เช่นโทโมเอะ นาเกะ , ขาขวา/เท้าขวา , ขาขวา/ขาซ้าย , ขาซ้าย/ขาขวาและขาซ้าย/ขาซ้าย (หากคุณรวมทั้งสองแบบเข้าด้วยกัน ของอัย 4 อัน และเคนกะ คุมิเทะ 4 อัน) 8 ลาย)

ในแง่ของวิธีใช้คุมิเทะนั้นชิซูริโคมาชิจะหมุนโดยใช้มือทั้งสองข้าง (มือตกปลา และตัวดึง) ในขณะที่เวทซูริโคมิอาชิจะหมุนด้วย มือข้างเดียว (มือตกปลา)และตัวดึงจะถูกลดระดับลงเพื่อเสร็จสิ้น มีความแตกต่าง .

ดังนั้น ตรงกันข้ามกับ ชิซูริ โคมิอาชิที่จะขว้างได้ง่ายกว่าเมื่อคุณดันเข้า (ไปข้างหน้า) หรือเมื่อคู่ต่อสู้ดึงกลับ (ถอยหลัง)

เป็นสึริโคมิวาซา ประเภทหนึ่ง เหมือนกับสึริโกมิโกชิและโซเดะ สึริโกมิโกชิที่ เหมือนกัน และ ยังเป็นเทคนิคประเภทอาตาริวาริอีกประเภทหนึ่งด้วย เช่น เดอาชิไกและเซน อาชิไก

เทคนิคที่คุณตัดขาด้านนอกของคู่ต่อสู้เข้ากับด้านในของขาของคุณเอง ด้วยการเคลื่อนไหวด้านหน้า ย้ายคู่ต่อสู้ของคุณไปที่มุมหลังขวา (ซ้าย) เพื่อให้น้ำหนักของคุณอยู่ที่ส้นเท้าทั้งสองข้าง จากนั้นใช้กำลังตัดพื้นที่เหนือส้นเท้าขวา (ซ้าย) เล็กน้อยในทิศทาง ของนิ้วเท้า

ทิศทางการหักและขาของผู้ตัดจะเหมือนกับ โอโซโตะการิแต่ขาที่ใช้ในการตัดจะตรงกันข้าม ดังนั้น ไม่เหมือนกับโอโซโตะคาริที่ต้องก้าวไปด้านข้างของร่างกายให้ไกล แต่เป็นการเคลื่อนไหวที่กะทัดรัดจากด้านหน้า

นอกจากนี้ยังสามารถดูได้ว่าเป็น Deshi-wakeที่ทิศทางของการโจมตีกลับด้านและลักษณะของเทคนิคจะคล้ายคลึงกับสิ่งนี้ (รายละเอียดจะอธิบายภายหลัง)

หนังสือยูโดสำหรับผู้เริ่มต้นมักอธิบาย ``การตัดโดยใช้ส่วนโค้งของเท้าซ้าย'' แต่ที่แม่นยำกว่านั้น ต้องใช้การเคลื่อนไหวอย่างประณีตโดยการวางปลายฝ่าเท้าแนบกับส้นเท้าของคู่ต่อสู้ ซึ่งเป็นเรื่องยาก แพง.

เทคนิคนี้มักจะตัดสินใจโดยการตัดเมื่อ คู่ต่อสู้ก้าวเข้ามาด้วยเท้าขวาของเขาหรือเธอ เช่น ล้ม ตัวลงหรืออุจิมาตะ

เทคนิคที่คล้ายกัน คือ โคโซโตะ-กาเกะซึ่งเกี่ยวข้องกับการลึกลงไปอีกและเหวี่ยงทั้งตัวไว้ใต้เข่า นอกจากนี้ แม้ว่ามันจะห้อยอยู่บนขาตรงข้ามของคู่ต่อสู้ ก็เรียกว่า โชโตกาเกะ[ ต้องการอ้างอิง ]

แบบฟอร์มนี้เกิดขึ้นเมื่อลูกบอลลึกเกินไประหว่างOsotogari [ ต้องการอ้างอิง ] แต่ มันเหมือนกับuranage มากกว่า [ ต้องการอ้างอิง ]

แม้ว่าโคโซโต มากิโคมิจะไม่ ได้ รับ การยอมรับว่าเป็นเทคนิคอย่างเป็นทางการ แต่ก็มีรูป แบบคล้ายกับเทคนิคประเภทอาชิ-วาชิ (เด-อาชิ-ไก, โอ-อาชิ-ไก และวัตสึริ-ไก) Shitsuri-komi -ashi , Tsubame- gaeshi ) เพื่อติดอาวุธtsutsujuji-gatari ( ต้องการอ้างอิง )และเทคนิคสไตล์ sho-gai ของYukinari Nakamura ที่เกี่ยวข้องกับการล้มไปข้างหลัง (sho-soto-gari, sho -gaeshi) มี(โดยเฉพาะโซโต-การิตัวเล็กที่ดี), ukiwaza และ yaotoshi [ ต้องการอ้างอิง ]

สิ่งที่คล้าย กัน อื่น ๆ ได้แก่yokogake และ yokoochi [ ต้องการอ้างอิง]

Kosotoguruma ( kosotoguruma )มีเท้าเพิ่มเข้ามาที่เส้นชัยแต่ก็ มีส่วนรองรับด้วย

นอกจากนี้ยังมีช่องทางในการติดต่อShutsuri Komi Ashi [ ต้องการอ้างอิง ]

ในกีฬาซูโม่การตัดจะเทียบเท่ากับโชโตการิ

ความแตกต่างจาก Deashi Pay

แก้ไข

เป็นเทคนิคที่มักจะใช้ร่วมกับเดอาชิไก แต่สิ่งที่แตกต่างจากโชโตการิมีดังนี้ (อธิบายทางด้านขวา)

- - โคโซโทการิ การชำระเงินเปิดตัว

เท้าขวาของคู่ต่อสู้ ทันทีที่เท้าของคุณชนเสื่อทาทามิและลงน้ำหนักลงบนเสื่อทาทามิ ทันทีที่ เท้าของคุณกระทบเสื่อทาทามิและน้ำหนักของคุณเริ่มลดลง (คุณยังเอาชนะมันไม่ได้เต็มที่)

แขวน วางฝ่าเท้าซ้ายไว้บนส้นเท้าขวาของคู่ต่อสู้ วางฝ่าเท้าซ้ายไว้บนส้นเท้าขวาของคู่ต่อสู้

ล้มยังไง. กางขาของคุณและล้มลงตรงๆ จะถูกยกขึ้นและล้มลง

ตามที่กล่าวไว้ข้างต้น เดชิงไกและโคโซโตไกมีความแตกต่างกันเล็กน้อย และแม้แต่ผู้ตัดสินอย่างเป็นทางการก็ตัดสินได้ยาก หนังสือยูโดเก่าเล่มหนึ่งอธิบายโคโซโตการิดังนี้

หนังสือเรียน เวลา วิธีการตัด

"ภาพประกอบคู่มือยูโดยอดนิยม" เมื่อฉันพยายามก้าวเท้าขวาไปข้างหน้าและใช้ความพยายามมากขึ้น เหมือนเคียว

“การสอนยูโด” เมื่อน้ำหนักตัวของคู่ต่อสู้ไม่ได้อยู่ที่ปลายเท้าขวา แต่อยู่ที่ส้นเท้า งอนิ้วหัวแม่มือของคุณเป็นรูปเคียว

"คู่มือยูโด" ช่วงเวลาที่ขาหน้ายื่นออกมา ขาหลังจะล้าหลัง และน้ำหนักของร่างกายจะถูกส่งไปยังขาหน้า และขาหลังกำลังอุ้มสัตว์ไว้ ตีส่วนโค้งของเท้า

“คำอธิบายอุตสาหกรรมการจับสัตว์” ช่วงเวลาที่คู่ต่อสู้ของคุณก้าวไปข้างหน้าด้วยเท้าขวาและตอนนี้วางน้ำหนักของเขาไว้บนเท้านั้นและพยายามกระทืบมันบนเสื่อทาทามิ เหมือนเคียว

"ยูโดไทคัง" ทันทีที่คุณก้าวไปข้างหน้าด้วยเท้าขวาและวางน้ำหนักของร่างกายไว้ที่เท้าขวานั้น งอนิ้วหัวแม่มือของคุณเหมือนเคียว

“คำอธิบายคำสอนห้าประการ” ช่วงเวลาที่น้ำหนักตัวของคุณวางอยู่บนส้นเท้าของคู่ต่อสู้ โค้งเป็นรูปเคียว

“บทสรุป/ตำรายูโด”

วิธีที่ดีที่สุดคือใช้กรณีที่ในขณะที่คู่ต่อสู้ของคุณยื่นเท้าออกมา เขา/เธอไม่ได้วางน้ำหนักให้กับคุณมากพอ และแม้ว่าคุณจะบอกว่าเขา/เธอถูกตัดหญ้าแล้ว เขา/เธอก็กำลังจะ ลงน้ำหนักตัวคุณจนไม่สามารถยกขาหนีได้ อย่าเร็วเกินไปหรือสายเกินไป โค้งงอเหมือนเคียว

"หลักสูตรยูโด" เมื่อจุดศูนย์ถ่วงของคู่ต่อสู้อยู่ที่ส้นเท้าด้านหลังของเท้าที่ยื่นออกมาหรือที่ส้นเท้าด้านหลังของเท้าทั้งสองข้าง งอเหมือนเคียว

"โคโดกังยูโด" ขยับตัวของ uke ไปทางมุมขวาด้านหลังเพื่อให้วางอยู่บนส้นเท้าทั้งสองข้าง หมุนด้านในของเท้าเหมือนใบมีดเคียว

“สิบบรรยายเรื่องยูโด” เลื่อนตำแหน่ง uke ของคุณไปที่มุมขวาด้านหลังแล้วพัง

“แก่นแท้ของยูโด: วิถีและเทคนิค” ช่วงเวลาที่น้ำหนักของคุณบางส่วนอยู่บนขาโปน และจุดศูนย์ถ่วงของคุณยังคงไม่แน่นอน เป็นรูปเคียว

แบ่งโอกาสเป็นวงกว้าง

จังหวะที่อูเกะก้าวเท้าขวาและเริ่มวางน้ำหนักลงบนเท้าขวา

ทันทีที่อูเกะก้าวด้วยเท้าขวาแล้ววางน้ำหนักลงบนนั้น ส้นเท้าขวาหรือส้นเท้าทั้งสองข้างก็ทรุดลง

สามารถแบ่งออกเป็นสองส่วน อย่างไรก็ตาม อย่างแรกนั้นเป็นเวลาเดียวกับเดอาชิไกทุกประการ ทำให้ยากต่อการตัดสิน ดังนั้น จากการพิจารณาที่ Kodokan ฉันทามติก็คือ ``โอกาสในการประยุกต์เทคนิค'' ของ Kotogari จึงเป็นอย่างหลัง

รูปแบบพื้นฐานของการขว้าง จะคล้ายกับ โชโตการิโดยคุณจะใช้ด้านในของขาเพื่อโจมตีด้านนอกของขาของคู่ต่อสู้ อาจกล่าวได้ว่าเป็น เพียง กลุ่ม[ citation need ] มีความแตกต่างจาก Kotogari ดังต่อไปนี้

โคโซโทการิ

ขั้นแรก อ้อมฝั่งของคู่ต่อสู้ หย่อนส้นเท้าของคู่ต่อสู้ แล้ววางเท้าของคุณไปด้านหลังขาของคู่ต่อสู้ (โดยส่วนใหญ่ คือด้านหลังของน่อง ข้อเท้า หรือเอ็นร้อยหวาย) จากด้านข้าง แล้วพยายามหนีบ จากด้านหลัง ( (เลื่อนขา) แล้วหย่อนลงตรงๆ

แขวนด้านนอกขนาดเล็ก

จากด้านหน้า คุณเกี่ยวขาหรือเท้าไว้ด้านหลังขาหรือเท้าของคู่ต่อสู้ จากนั้นวางลงบนส้นเท้าของคู่ต่อสู้ แล้วเหวี่ยงในลักษณะที่ทำให้คู่ต่อสู้ล้มลง

หากคุณพยายามโจมตีโออุจิการิมัน จะส่งผลให้ โออุจิกาเอชิ

สำหรับรายละเอียด โปรดดูที่ " โออุจิคาเอชิ "

แขวนอยู่ข้างนอก

แก้ไข

โซโตกาเกะ[1] คือโซโตกาเกะขนาดเล็ก ที่เอียงอูเกะไปด้านข้าง ยกไหล่ซ้ายของ Uke ขึ้นอย่างแรงโดยใช้มือขวาของมือตกปลา ดึงมือซ้ายของที่จับโดยจับแขนเสื้อขวาของ Uke ลง และทำให้ Uke ทรุดตัวลงทางด้านขวาของ Uke ด้วยการเคลื่อนไหวของมือทั้งสองข้างคล้ายกับ Ukibuki ยกขาซ้ายขึ้นแล้วเกี่ยวเข้ากับขาขวาของ Uke จากนั้นลดระดับ Uke ไปทางขวาของ Uke

เทคนิคที่คุณตัดขาของคู่ต่อสู้จากด้านในโดยใช้ขาของคุณเอง

เป็นเทคนิคที่ขาข้างหนึ่งซึ่งเป็นที่วางน้ำหนักอยู่จะถูกหนีบจากด้านในเข้าหาตัวคุณเพื่อดึงขาลง[ 1] ในกรณีของ การจัดกลุ่มด้วยมือขวา คู่ต่อสู้ (อูเกะ) จะถูกผลักไปด้านหลังหรือที่มุมขวาด้านหลังโดยตรง และส้นของเท้าขวาของอูเกะจะถูกหนีบเข้าหานิ้วเท้าใกล้กับส่วนโค้งของเท้าขวา (โทริ) ของคุณ และ คู่ต่อสู้ถูกผลักไปข้างหลัง หากคุณกำลังจะห้อยตัวขณะลดตัวลง ให้ใช้ด้านหลังดึงขาขวาของคู่ต่อสู้ออก เหวี่ยงตัวไปทางซ้าย และใช้ฝ่าเท้าขวาตัดขาขวาของคู่ต่อสู้จากด้านในไปทางนิ้วเท้า

เคล็ดลับในการป้องกันเทคนิคนี้คือการผ่อนคลายขา หากคุณใช้กำลัง พลังของคู่ต่อสู้จะถูกส่งไปยังร่างกายส่วนบนของคุณ ทำให้คุณล้มลงได้ง่ายขึ้น หากคุณปล่อยพลังออกไป พลังของคู่ต่อสู้จะถูกส่งไปที่ขาที่เกาะอยู่บนคุณเท่านั้น และคุณจะสามารถต้านทานมันได้อย่างง่ายดายและเอามันออกไปอีกครั้ง

มีหลายรูปแบบเนื่องจากง่ายต่อการสื่อสารกับ Ouchi-gari , Uchi-mata , Sei-nage ฯลฯ

คาโอรุ ยามากุจิ หรือที่รู้จักในชื่อ ซันชิโระ อนนะ เชี่ยวชาญเทคนิคนี้

Chonkake เป็นเทคนิคที่เป็น เอกลักษณ์ ของ ซูโม่ ที่ เทียบเท่ากับkonouchi-gari

ชำระเงินที่บ้าน

แก้ไข

โคอุจิบาไรคือโคอุชิบาริซึ่งขาข้างหนึ่งซึ่งเป็นที่วางน้ำหนักของคู่ต่อสู้จะถูกกวาดจากด้านในไปด้านนอกด้วยด้านในของขาของคุณเอง[ 2]

นักฆ่าสองมือ โคจิการิ

แก้ไข

เรียวเทโคโรชิ โคจิการินักฆ่าสองมือคว้าแขนเสื้อของคู่ต่อสู้ทั้งสองข้าง และทันทีที่เขาก้าวไปข้างหน้าด้วยเท้าขวา เขาก็เกี่ยวเท้าขวาเข้ากับส้นเท้าขวาของคู่ต่อสู้ และในขณะเดียวกันก็ใช้มือซ้ายคว้าตัว มือขวาของคู่ต่อสู้ที่สะดือของคู่ต่อสู้ และใช้มือขวาดันมือซ้ายของคู่ต่อสู้ขึ้นไปบนไหล่ขวาของคู่ต่อสู้ โคอุจิคาริดึงขาขวาของคู่ต่อสู้ที่ติดตะขอไว้ระหว่างขาแล้วดันร่างกายส่วนบนของคู่ต่อสู้ ความพิเศษของเคอิชิจิ อิชิงุโระ มีชื่อเรียกอีกอย่างว่าอิชิงุโระ โนะโค อุจิการิ[3]

รถโคจิ

แก้ไข

Kochigurumaเป็นรูปแบบหนึ่งของ Kouchigari ไม่ได้รับการยอมรับว่าเป็นเทคนิคที่เป็นทางการและสามารถประยุกต์ใช้เทคนิคนี้ได้ แต่เมื่อคุณห้อยขาและใช้เป็นจุดศูนย์กลางจะมีความขี้เล่นน้อยกว่าโคโซโทการิ , โคโซโทกาเกะ , โอโซโทการิ และ โอโซโตะโอโทชิซึ่ง ง่ายเรื่องเป็นต่อสู้คู่ทำให้ [ ต้องการการอ้างอิง ]

เทคนิคการคืนสินค้า

แก้ไข

ในบรรดา เทคนิคคาเอชิมีสองเทคนิคที่เฉพาะเจาะจงสำหรับโคโนอุจิ-กาเอชิ: โคโนะ อุจิ-กาเอชิ และโคโนอุจิ-คาริกาเอชิ เทคนิคการตอบโต้อื่น ๆ ได้แก่ : อธิบาย การเคลื่อนไหว ทาง ด้านขวา

กลับมาพร้อมกับ เดอาชิไก - หลบขาขวาของคู่ต่อสู้ที่มาตัดหญ้าแล้วกวาดขานั้นด้วยเท้าซ้ายแล้วขว้าง

กลับด้วย เกวียนเข่า - หลังจากหลบขาขวาของคู่ต่อสู้ที่มาตัดหญ้าโดยลอยขาขวาแล้ว ให้วางขาขวาที่ยกไว้บนเข่าของขาเดือยของคู่ต่อสู้ (ขาซ้าย) แล้วบิดไปข้างหน้าเพื่อขว้าง

ตอบกลับ คุจิกิไท - จับขาขวาของผู้มาเกี่ยวด้วยมือซ้ายแล้วกดลง หากขาเดือยที่เหลือถูกตัดจากด้านในก็จะกลายเป็นโออุจิคาริ

กลับมาพร้อมกับ Kouchi-gari - รูปแบบที่คุณหลบขาของคู่ต่อสู้เช่น Tsubame- gaeshi แล้วกลับมาพร้อมกับ Kouchi-gari เป็นการตอบแทน

กลับมาพร้อมกับ Kouchi-gari - กลับมาพร้อมกับ Kouchi-gari ไปยัง Kouchi-gari ของคู่ต่อสู้ กล่าวอีกนัยหนึ่ง โยนโคอุจิการิของคู่ต่อสู้โดยผลักกลับด้วยโคอุจิการิของคุณเอง กล่าวอีกนัยหนึ่ง มันเป็นเทคนิคที่ไม่ใช่การต่อยสวนกลับแต่เป็นการเตะโต้กลับใส่คาริ โคนูจิ

เป็น เทคนิค การกวาดเท้า แบบหนึ่ง

เทคนิคที่คุณลากคู่ต่อสู้ไปด้านข้างแล้วกวาดขาของพวกเขาออกก่อนที่จะขว้าง

หากคุณเหวี่ยงคู่ต่อสู้จากตำแหน่งไขว้ได้สำเร็จ จะมีช่วงเวลาที่ขาทั้งสองข้างของคู่ต่อสู้ลอยขึ้นไปในอากาศ และนี่คือเทคนิคที่คุณจับภาพช่วงเวลานั้นและกวาดขาของคู่ต่อสู้ราวกับกำลังส่ง พวกเขาปิด

หรือจะขว้างได้ง่ายกว่าถ้าคุณตั้งเป้าไปที่จังหวะที่เท้าทั้งสองประสานกัน

เนื่องจากคุณสามารถชำระเงินได้ทั้งทางซ้ายและขวา การชำระเงินจึงมีสองวิธี

ปฏิบัติตามทิศทางการเคลื่อนไหวหรือกวาดเท้าราวกับจะผลักมัน

หากคุณกวาดเท้าในลักษณะที่ทำให้ คุณสะดุดจากทิศทางการเคลื่อนไหว (ตรงกันข้าม) มันจะดูเหมือนโซโตการิตัวเล็กโซโตกาเกะตัวเล็ก หรือ จะกลายเป็นชิซูริโคมิ-อาชิ

เทคนิคนี้ช่วยให้คุณสามารถล้มคู่ต่อสู้ได้อย่างง่ายดายเพียงแค่กวาดขาข้างหนึ่งของพวกเขา ดังนั้นหากคุณเชี่ยวชาญ คุณสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ตัวใหญ่ได้ด้วยแรงเพียงเล็กน้อย

จะดียิ่งขึ้นไปอีกหากคุณหันเท้าให้เพียงพอและแปรงด้วยฝ่าเท้า

แม้แต่ในการแข่งขัน มีหลายกรณีที่ผู้เล่นที่มีความสามารถแตกต่างกันจะพ่ายแพ้โดยการส่งคู่ต่อสู้ ทำให้เกิดการพลิกคว่ำได้ง่าย

โคอุจิ คาริกาเอชิ

แก้ไข

โคจิการิกาเอชิเป็นเทคนิคการคืนตัวของโคจิการิ เมื่อคู่ต่อสู้ของคุณใช้เท้าขวาโจมตีขาขวาของคุณให้ใช้เท้า ขวา ปัดขาซ้ายของคู่ต่อสู้ซึ่งเป็นขาหลักของพวกเขาออกไป[1]

เทคนิคประเภทโอโตการิŌtogari , Ōtootoshiและเทคนิคคาเอชิ ถึงŌtoguruma [1]ซึ่งเป็นเทคนิคประเภทหนึ่งที่จะนำมาใช้ในภายหลัง เทคนิคการขว้างคือเมื่อคู่ต่อสู้ไม่พังเพียงพอและบังคับให้ใช้โอโซโทการิ ฯลฯ กับคู่ต่อสู้ กล่าวอีกนัยหนึ่ง โอโซโทการิของคู่ต่อสู้จะถูกผลักกลับพร้อมกับโอโซโทการิและพ่ายแพ้ มัน นี่เป็นเทคนิคที่ทำหน้าที่เป็นการเตะโต้กลับแทนที่จะเป็นการต่อยต่อฝ่ายตรงข้ามเช่น โอโซโทการิ

เช่นเดียวกับ Ōtogariคุณใช้ด้านนอกของขาเพื่อโจมตีด้านนอกของขาของคู่ต่อสู้ แต่ในขณะที่ Ōtogari ตัดขาข้างหนึ่ง แต่ อัน

ผมจะอธิบายโดยใช้เทคนิคที่ถูกต้อง

ใช้มือซ้ายจับใต้รักแร้ขวาของ uke และใช้มือขวาจับปลอกคอด้านหลังจากด้านซ้ายของ uke

ใช้เท้าซ้ายก้าวลึกเข้าไปในด้านนอกของขาขวาของ Uke จากนั้นผ่านระหว่างเท้าซ้ายกับขาขวาของ Uke แล้วเหยียดขาขวาออกไปทางด้านหลังขาของ Uke

จับคางของ Uke จากด้านล่างโดยให้ศอกขวาด้านในแล้วหันกลับมา

เมื่อปล่อยน้ำหนักบนขาขวาของ Uke แล้ว ให้วางน่องขวาบนน่องซ้ายของ Uke จากนั้นหมุน Uke ไปข้างหลังโดยตรงโดยใช้ขาขวาเป็นแกน แล้วดึงเขาลง

เทคนิคนี้มีโอกาสสูงที่จะตกลงมาจากด้านหลังศีรษะ ดังนั้นอูเกะจึงควร จับ อูเคมิอย่างเหมาะสม และโทริควรดึงที่จับให้เพียงพอก่อนที่อูเกะจะไปถึงเสื่อทาทามิ

เทคนิคที่คุณหันหลัง วางขาที่เหยียดออกระหว่างต้นขาและเอวเป็นจุดศูนย์กลาง และใช้การหมุนสะโพกเพื่อหมุนคู่ต่อสู้ไปรอบๆ แล้วขว้าง หากคุณวางเท้าบนข้อเท้าของคู่ต่อสู้แล้วเหวี่ยงมันอย่างบิดเบี้ยว มันจะกลายเป็น ลูกล้อ

มากิโคชิ

แก้ไข

มากิ โกชิ เป็นเทคนิคการขว้างโดยงอขา โดยให้เอวของคู่ต่อสู้อยู่ระหว่างนั้น และคู่ต่อสู้จะถูกเหวี่ยงเหมือนลูกล้อ ได้รับการตีพิมพ์ใน หนังสือ ``ยูโดสไตล์ใหม่'' ใน ปี พ.ศ. 2469 [1 ]

เปรียบเทียบกับฮารุโกชิ

แก้ไข

การเคลื่อนไหวจะคล้ายกับ ไฮโคชิแต่มีข้อแตกต่างดังต่อไปนี้

รถใหญ่

เขา หลังขาของเขาและไม่อนุญาตให้คู่ต่อสู้ของเขาพักบนสะโพกของเขา

ส่งผลให้ดูเหมือนแกว่งใส่คู่ต่อสู้

วางเท้าของคุณระหว่างต้นขาและเอว ของคู่ต่อสู้ เหยียดเท้าตรง ใช้เป็นจุดศูนย์กลาง และหมุนสะโพกเพื่อเหวี่ยง

เหตุผลที่ไดกุรุมะใช้ท่าถอยหลังก็เพราะว่าถ้าเขาใช้ท่าถอยหลัง เขาอาจจะสามารถเล่นโดยมีระยะห่างระหว่างตัวเขากับคู่ต่อสู้ได้ ทำให้ง่ายต่อการเข้าสู่เทคนิคต่างๆ

นี่เป็นหลักการเดียว กับ อุกิโกชิ ( อุกิโกชิ คือการเคลื่อนไหวถอยหลัง)

การชำระเงิน

เขาใช้ การเคลื่อนไหวไปข้างหน้าเพื่อก้าวไปข้างหน้าและวางคู่ต่อสู้ไว้ที่สะโพก

วางเท้าบนเข่า ของคู่ต่อสู้ จากนั้นกวาดเท้าไปด้านหลังแล้วโยน

นอกจากนี้ยังมีความหมายในการทำให้เข้าสู่เทคนิคได้ง่ายขึ้น และนี่คือหลักการเดียวกับโอโกชิ ( ฮาเอโกชิและโอโกชิ เป็นเทคนิคนักรบแนวหน้าเดียวกัน)

ทั้งโอกุรุมะและฮาเรโกชิมีการเคลื่อนไหวร่างกายที่ผิดปกติซึ่งใช้ในไมโคมิฮาเรโกชิ วิดีโอแนะนำ Daisha บนช่อง YouTube KODOKAN เป็นเพียงการแนะนำการจัดการร่างกายนี้เท่านั้น

Oguruma / O-guruma - YouTube KODOKAN Channel

เป็นเทคนิคหนึ่งของการตัด ขา คู่ต่อสู้แล้วขว้าง[1 ] เทคนิคที่คุณตัดขาด้านนอกของคู่ต่อสู้ด้วยขาด้านนอกของคุณเองแล้วขว้าง ในเวลานี้ ให้ตัดขาที่ยกขึ้นเหมือนลูกตุ้ม โยนได้ง่ายกว่าโดยใช้ หลักการงัด เช่น การกระโดดเข้าไปในกระเป๋าของคู่ต่อสู้เมื่อตัดหญ้าและหมุนกระดานหกหรือใบพัด

ตัวอักษรขนาดใหญ่และเล็กในชื่อ เทคนิคการตัด (ชื่อเทคนิค) บ่งบอกถึงด้านนอกและด้านในของขาของคุณเอง และตัวอักษรด้านในและด้านนอกบ่งบอกถึงด้านนอกและด้านในของขาของคู่ต่อสู้ ดังนั้น หากคุณตัดด้านในของขาของคู่ต่อสู้ด้วยด้านนอกของขาของคุณเองมันจะเป็นโออุจิการิ ด้วยวิธีนี้ ชื่อของ เทคนิคการตัดจะถูกกำหนดโดยการรวมกันของขาด้านนอกและด้านในของกันและกัน (ไม่ว่าขาของกันและกันจะอยู่ด้านในหรือด้านนอกนั่นคือการรวมกันของด้านที่สัมผัสของขาของกันและกัน)

ต่อไปนี้จะอธิบายกรณีของชุดมือขวา (ในกรณีของ ชุดมือซ้ายด้านซ้ายและด้านขวาจะกลับกัน) ขณะก้าวขาซ้ายไปข้างหน้าไปทางซ้าย ให้ดึงตัวดึง (มือซ้ายจับแขนเสื้อ) ให้สูงแล้วใช้มือตกปลา (มือขวาจับคอเสื้อ) เพื่อดึงคู่ต่อสู้เข้าหาคุณเพื่อให้หน้าอกสัมผัสกัน จากนั้นดัน คู่ต่อสู้ที่อยู่ข้างหลังคุณหรือทางขวาของคุณ ถอยไปข้างหลัง จากนั้น เหวี่ยงขาขวาขึ้นจับขาขวาของคู่ต่อสู้ไว้รอบ น่องหรือเอ็นร้อยหวาย แล้วเหวี่ยงไปด้านหลังหรือไปทางขวาของคู่ต่อสู้โดยตรง

เนื่องจากธรรมชาติของเทคนิคนี้ มีความเป็นไปได้สูงที่บุคคลนั้นจะหล่นจากด้านหลังศีรษะ ดังนั้นจึงต้องระมัดระวังในการสอนเทคนิคนี้ คู่ต่อสู้ จะต้องมีความเชี่ยวชาญใน อุเคมิเพียงพอเพื่อป้องกันการถูกกระทบกระแทก มีอุบัติเหตุเกิด ขึ้น ที่ผู้เล่นถูกตีที่ด้านหลังศีรษะและเสียชีวิตระหว่างฝึกซ้อม[2] [3]

โดยทั่วไป เทคนิคนี้มักใช้โดยนักกีฬารายใหญ่[1]แต่ ก็มีนักกีฬาน้ำหนักปานกลางเช่น มาซาฮิโกะ คิมูระและโชเฮ โอโนะ เก่งด้านโอโซโทการิด้วย

โอโซโตะโคชิ

โอโซโตะโกชิเป็นโอโซโตะโกชิประเภทหนึ่งที่ผ่าส่วนหลังของร่างกาย ในกลุ่มมือขวา วางขาขวาของคุณลึกเข้าไปในเอวหลังขวาของคู่ต่อสู้ เกี่ยวลำตัวของคู่ต่อสู้ แล้วตัดขาขวาลงด้วยเอวหลังขวาของคุณ การเคลื่อนไหวอันเป็นเอกลักษณ์ของ Yuzo Oda เกิดขึ้นในการแข่งขัน All Japan Judo Championshipsปี 1960 ประมาณปี 1955 แผนกวิจัยทางเทคนิคของ Kodokan ได้ตั้งชื่อเบื้องต้นว่า ``Osoto-koshi'' [ 4]

โอโซโตะ-กาเกะ

แก้ไข

โอโซโตะ -กาเกะเป็นเทคนิคที่คู่ต่อสู้ถูกผลักเข้าที่มุมขวาด้านหลัง และขาขวาของตัวเองวางจากด้านหลังบนขาขวาที่ถ่วงน้ำหนักของคู่ต่อสู้ และคู่ต่อสู้จะถูกห้อยไปข้างหลังบนหลังของคู่ต่อสู้

เทคนิคที่คล้ายกัน

แก้ไข

โอโตกุรุมะ จะแตกต่างกันไปขึ้น อยู่กับจำนวนขาของคู่ต่อสู้ที่จะห้อยขา และโอโต โตะ โอโตชิ จะขึ้นอยู่กับวิธีใช้ขา หากคุณตัดขาทั้งสองข้าง ยืดขาของคุณ ใช้มัน เป็นจุดศูนย์กลาง หมุนและโยน คุณจะได้โอโทริกุมะ และถ้าคุณก้าวเข้าไปในแนวตั้งเหมือนโคโซโทกาเกะแล้ว ล้มลงและโยนมัน คุณจะได้โอโทะโทะชิ นอกจากนี้ หากคุณพันคู่ต่อสู้ไปรอบๆ และโยนพวกเขาลงราวกับว่าคุณกำลังวางน้ำหนักไว้บนพวกเขา คุณจะได้รับOtomo Makimomi นอกจากนี้ หากนักตกปลาเปลี่ยน จากโอโตโมะ-มากิโมมิไปยังตำแหน่งที่เขาหรือเธอเปลี่ยนมือ จับแขนของคู่ต่อสู้จากด้านบนไปที่รักแร้ แล้วเหวี่ยงไปข้างหน้า ก็มักจะเรียกว่าโซโตะ-มากิโม มิ

เทคนิคการคืนสินค้า

แก้ไข

Otogae เป็นเทคนิคการคืนกลับที่เป็นเอกลักษณ์ของเทคนิคประเภท Otogari นอกจากนี้ หากคุณหลบโอโซโทการิ แล้วขว้างมันด้วย อุเคะฟุกุมันก็จะกลายเป็นโอโซโตโตะ ซึ่งเป็นเทคนิครูปแบบหนึ่งของอุเคะฟุกุ[6 ] หากคุณหลบ Ōtogari ของคู่ต่อสู้แล้วคืน Ōtogari มันจะเรียกว่า Ōtogari ในบางกรณี เงินอาจได้รับคืนพร้อมกับการชำระเงิน ที่อื่นGeorguri Zantalayaพัฒนาเทคนิค Kaeshi ที่จะหลบเลี่ยง Osotogari กลิ้งไปข้างหลัง และ นำมันเข้าสู่ การเล่นภาคพื้นดิน อย่างไรก็ตาม ซานตาลายามีความสามารถด้านกีฬาค่อนข้างมาก และไม่ว่าเธอจะมีความสามารถด้านกีฬาหรือไม่ก็ตาม เธอจะต้องรู้จังหวะและใช้ร่างกายของเธออย่างมีประสิทธิภาพ แม้ว่าจะเป็นเทคนิคที่ต้องห้ามในยูโด แต่ก็มี เทคนิคเวดจ์คาริซึ่งเมื่อคู่ต่อสู้ได้รับการโจมตีโอโซโตะการิที่ขาขวาของเขา เขาจะใช้ การโจมตี โออุจิการิ ด้านหลังขาซ้ายของคู่ต่อสู้ซึ่งเป็นของเขา ขาหลัก . [7]

เทคนิคการขว้าง จะคล้ายกับ โอโซโทการิโดยวางขาด้านนอกไว้ด้านนอกขาของคู่ต่อสู้ เช่นเดียวกับโอโซโทการิ มันเป็นเทคนิคที่คุณก้าวในแนวตั้งแล้วเกี่ยว (หยุดเท้า) เพื่อเอาชนะคู่ ต่อสู้

ผมจะอธิบายโดยใช้เทคนิคที่ถูกต้อง

ใช้มือซ้ายถอดปลอกด้านหลังด้านนอกด้านขวาของ uke และใช้มือขวาจับปลาเพื่อถอดปลอกด้านหลังออกจากด้านซ้ายของ uke

เมื่อ Uke ถอยกลับหรือยืนตรงจุดนั้น ให้ก้าวเท้าขวาของ Uke ให้เต็มด้วยเท้าซ้าย

ยกเท้าขวาขึ้นแล้วก้าวจากด้านนอกต้นขาขวาของ Uke ไปตรงกลางด้านหลังของขาทั้งสองข้าง

วางเท้าขวาบนเสื่อทาทามิ ดึงมือซ้ายลงแล้วดันด้วยมือขวา

ขาขวาของอูเกะติด และเขาก็ล้มลงบนหลังของเขา

เทคนิคนี้มีโอกาสสูงที่จะตีไปทางด้านหลังศีรษะ ดังนั้นอูเกะจึงควร จับ อูเกะอย่างเหมาะสม และโทริควรดึงแรงดึงก่อนที่อูเกะจะถึงเสื่อทาทามิ

ความแตกต่างระหว่างโอโตการิและโอโตการิก็คือ โอโตการิจับขาของคู่ต่อสู้ ในขณะที่โอโซโตะ-คาริจับขาของคู่ต่อสู้ไว้ที่หรือเหนือเข่าของขาคู่ต่อสู้ เขาลดคู่ต่อสู้ลงกับพื้นแล้วผลักเขาลง

รูปแบบพื้นฐานคือเทคนิคที่คุณตัดขาด้านในของคู่ต่อสู้ลงด้วยขาด้านนอกของคุณเอง ในกรณีของ กลุ่มมือขวานี่เป็นเทคนิคที่ร่างกายถูกย้ายเข้าไปในกระเป๋าด้านในของคู่ต่อสู้โดยใช้การเคลื่อนไหวด้านหน้า และคู่ต่อสู้จะถูกผลักไปด้านหลังหรือมุมซ้ายด้านหลังโดยตรง และจากด้านใน เท้าขวาใช้ตัดขาซ้ายของคู่ต่อสู้ให้ล้มลง เช่นเดียวกับโคนุจิการิ เป็นเทคนิคที่ สะดวก ในการควบคุมหรือพังทลาย ดังนั้นจึงมักใช้ร่วมกับอุจิ มาตะ โอ โซโตะการิเซย์นา เกะ ฯลฯ แต่ก็มักจะใช้เพียงอย่างเดียวเช่นกัน เป็นเทคนิคเดียว .. นอกจากนี้ หากขาที่จะตัดพันกับขาของคู่ต่อสู้แล้วล้มไปด้านหลังด้วยกัน จะกลายเป็น เทคนิคต้องห้ามที่เรียกว่า คาวาซุ -คาเกะ ซึ่งเป็นการละเมิด นอกจากนี้ หากท่าทางของคุณเป็นแนวทแยงเมื่อคุณก้าวเข้ามาคุณมีแนวโน้มที่จะถูกโจมตีกลับด้วยโชโตการิหรือโออุชิเก และแม้แต่ผู้ที่เก่งในเรื่องนั้นก็แทบจะไม่เคยใช้เทคนิคในตำแหน่งนี้เลย พื้นฐานคือการเผชิญหน้าและก้าวไปข้างหน้า แม้แต่คนที่เก่งก็จะวางตัวเองไปด้านข้างโดยตรง หรือแม้ว่าตำแหน่งจะเป็นแนวทแยง พวกเขาก็ปรับตำแหน่งให้หันหน้าไปตรงหน้าเมื่อแสดงเทคนิคต่างๆ Uchikakeเป็น เทคนิคที่คล้ายกันในซูโม่

วิธีป้องกันโออุจิการิคือการผ่อนคลายขาที่กำลังจะถูกตัดออก การทำเช่นนี้ แรงจะไม่ถูกส่งไปยังร่างกายส่วนบนของคุณ แต่ส่งไปยังขาเท่านั้น และคุณสามารถต้านทานมันได้อย่างง่ายดาย คุณสามารถปล่อยขาตามที่เป็นอยู่หรือเล็งเพื่อตอบโต้

โออุจิคาเอะ เป็นเทคนิค ที่ใช้ในการกลับโออุจิการิ นอกจากนี้ หากผู้เล่นหลบเลี่ยงโออุจิการิแล้วกลับมาโออุจิการิ จะมีการบันทึก "โออุจิการิ" ไว้ด้วย

โอจิโรล

แก้ไข

โออุจิ มากิโคมิเป็นโออุจิคาริประเภทหนึ่งที่ขว้างคู่ต่อสู้ลงเพื่อให้ซ้อนทับกับคู่ต่อสู้เมื่อถูกโจมตี

ไม้แขวนเสื้อโอจิ

แก้ไข

โออุจิกาเกะเป็นโออุจิกาเกะประเภทหนึ่งที่เกี่ยวเท้าของคู่ต่อสู้จากด้านในขา ผลักคู่ต่อสู้ไปข้างหลัง และทำให้พวกเขาล้มลง[1] เมื่อคุณก้าวเข้ามา เมื่อเทียบกับ โอโซโทการิ , โอโซโทโรจิ , โคโซโทการิและโคโซโทกาเกะคุณสามารถเล่นได้มากขึ้นและมีแนวโน้มที่จะถูกฝ่ายตรงข้ามโจมตีโต้กลับมากกว่า ในระหว่างการอภิปรายเรื่องชื่อเทคนิค Kodokan ใหม่ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2525 มีความคิดที่จะเพิ่มเทคนิคนี้เนื่องจากมักใช้ในการแข่งขัน มีการตัดสินใจที่จะรวมสิ่งนี้ไว้ในโออุจิการิ เนื่องจากขัดต่อนโยบายของแผนกวิจัยเทคนิคการขว้างปาของแผนก Kodokan Giken ซึ่งก่อตั้งขึ้นในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2497 ที่จะ ``คงชื่อของเทคนิคการขว้างในโกะเคียวทั้งเก่าและใหม่ .'' ชื่อนี้เสนอโดยคาซูโซ คุโดะและทาดาโอะ โอตากิ [ 1] มีชื่อเรียกอีกอย่าง ว่า โออุจิ โอโตชิ

โออุจิขาลุย

แก้ไข

อะชิโทริ โออุจิ เป็นเทคนิคโออุจิการิโดยยึดขาหรือกางเกง ในของคู่ต่อสู้ไว้ข้างที่ขาไม่บัง[2] เทคนิคที่คล้ายกันในซูโม่ คือ การโจมตีซันโช ซึ่งเกี่ยวข้องกับการดันหน้าอกของคู่ต่อสู้ด้วย หัว

รถโอจิ

แก้ไข

โออุจิ กุรุมะคือโออุจิ การิ ซึ่งเกี่ยวข้องกับการเกี่ยวเท้าระหว่างขาของคู่ต่อสู้และใช้เป็นจุดศูนย์กลางในการเหวี่ยงคู่ต่อสู้ล้มลง เมื่อคุณวางเท้าบนมันและใช้เป็นจุดศูนย์กลาง เมื่อเทียบกับ โอโซโตะ-การิ , โอโซโตะ-โอจิ , โช-โซโตะ -การิ และโช-โซโตะ-คาเกะคุณจะเล่นได้มากขึ้นและมีแนวโน้มที่จะถูกโต้กลับด้วย คู่ต่อสู้ของคุณ

เป็นเทคนิคประเภทหนึ่ง ที่เป็นเทคนิค การคืนสินค้าของโออุจิการิ จะได้ผลเมื่อกำลังของอุเคะไม่เพียงพอหรือกำลังของคาริอาชิไม่เพียงพอ

คาเอชิส่วนใหญ่มีสองประเภท และชื่อของเทคนิคสำหรับทั้งสองประเภทคือ โออุจิ เกชิ ด้านล่างนี้ผมจะอธิบายกรณีที่ทั้งอุเกะและตัวผมเอง (โทริ) อยู่ใน กลุ่มที่ถูกต้อง

ดูประวัติของชื่อด้านล่าง

โออุจิกลับมาพร้อมกับโซโตกาเกะตัวเล็ก

แก้ไข

เมื่อ Uke เก็บเกี่ยวขาซ้ายของ Tori จากด้านในด้วยขาขวาของเขาในระหว่าง Ouchi-gari โทริก็กวาดขาซ้ายของ Uke ขึ้นแล้วเหวี่ยง Uke ไปทางด้านหลังหรือไปทางซ้าย

เนื่องจาก รูปแบบเทคนิคคือโคโซโทกาเกะนี่คือรูปแบบดั้งเดิมของเทคนิคการใช้เท้าโอจิเก (ในกรณีนี้โซโตกาเกะขนาดเล็กถูกใช้เป็นเทคนิคคาเอชิ แต่ ยังรวมถึงกรณีที่ มีการใช้โซโตกาเกะขนาดเล็ก ตามปกติ แทนที่จะเป็นเทคนิคคาเอชิ [ ต้องการอ้างอิง ] )

หากหลังจากผ่านโออุจิการิของคู่ต่อสู้ แล้ว โอโซโตะการิก็จะถูกบันทึกไว้ ถ้าโชโตการิ พยายามเป็น เทคนิค ส่งคืน โออุจิการิของคู่ต่อสู้โชโตการิจะถูกบันทึกไว้[ ต้องการอ้างอิง ] (ไม่ว่าจะเป็นสุคะสุกะหรือไม่ก็ตาม ยังรวมถึงกรณีที่มีการใช้ โชโซโทการิตามปกติ แทนที่จะเป็นเทคนิคคืนตัว) ในทางกลับกัน กับโชโซการิ โชโซการิหรือถูกใช้เป็นเทคนิคคาเอชิ ( ไม่ว่าจะเป็นซุคาสึกะหรือไม่ก็ตาม และรวมถึง กรณีที่มีการใช้ โออุจิการิตามปกติแทนที่จะเป็นเทคนิคคาเอชิด้วย) โออุจิการิจะถูกบันทึกไว้

โทรุ โออุจิ

แก้ไข

โทรุ โออุจิ (สุคาชิ โออุจิ) [1]เมื่ออูเกะมาตัดขาซ้ายของโทริจากด้านในด้วยขาขวาในระหว่างโออุจิการิ โทริก็ยกขาขึ้นเพื่อหลบขาที่ตัดของอูเกะ และอุเคะอัน ōoutokae ที่ซึ่งบุคคลนั้นไม่มั่นคงในที่เดียว แล้วดึงลงขณะทรุดตัวลงที่มุมขวาหน้าหรือมุมซ้ายหน้า

เนื่องจากรูปแบบของเทคนิคคือ `` สึเกจิอุคาคาคุ '' จึงคิดว่าเป็นการเหมาะสมที่จะเรียกมันว่า `` การซ้อมรบ '' เมื่อถูกโยนในรูปแบบนี้ และเมื่อถึงจุดหนึ่งก็ถือว่าถูกเพิ่มเข้าไปใน ชื่ออย่างเป็นทางการของเทคนิค แต่ในที่สุดก็ตัดสินใจว่า มีการตัดสินใจรวมไว้ในเวอร์ชันภายใน[2] .

เทคนิคที่คุณวางเท้าบนข้อเท้าของคู่ต่อสู้และใช้เป็นจุดศูนย์กลางในขณะเดียวกันก็จับคู่ต่อสู้ด้วยมือตกปลา ใช้มือดึงพยุงมัน หมุนราวกับว่าคุณกำลังหมุนที่จับ (โดยใช้ ทั้งสองมือ) แล้วเหวี่ยงเท้าคู่ต่อสู้ออกไป .

หากคุณหันหลังแล้วโยนลูกบอล (โดยใช้ข้อเท้าของคู่ต่อสู้เป็นจุดศูนย์กลางและบิดตัว) มันจะกลายเป็นลูกล้อ (เทคนิคตรงกันข้าม) , คล้ายกับชิสึริโกมิอาชิ ถ้าคุณโยนจากด้านหน้า ( โดยหันหน้าไปทางด้านหน้า) วางเท้าบนเข่าแล้วใช้เป็นจุดศูนย์กลางแล้วหมุนให้เป็นลูกบอลอุ้มเข่า

นอกจากนี้ แม้ว่าคุณจะมองไม่เห็นมันจริงๆ แต่ถ้าคุณวางเท้าบนมัน ใช้มันเป็นจุดศูนย์กลาง จากนั้นเปิดลำตัวไปด้านข้างแล้วล้มลงเพื่อขว้าง มันจะกลายเป็นเทคนิคการลอยตัว

การขว้างจะง่ายกว่าถ้าคุณถอยหลัง (ถอยหลัง) หรือเมื่อคู่ต่อสู้พุ่งเข้ามา (ก้าวไปข้างหน้า)

เทคนิคการกวาดเท้ามีสี่ประเภทเช่น โทโมเอะ นาเกะ ขาขวา/เท้าขวา ขาขวา/ขาซ้าย ขาซ้าย/ขาขวา และขาซ้าย/ขาซ้าย (หากคุณรวมทั้งสองแบบเข้าด้วยกัน ของอัยสี่อันและเคนกะคุมิเทะสี่อัน) .

เป็นประเภทของ Tsurikomi-waza เช่น เดียวกับTsurigomi-goshiและSode Tsurigomi-goshiและยังเป็นเทคนิคประเภท Atari-wari เช่น Deashi-washi , Senzoku -washi เป็นต้น

ในกรณีของการเล่นด้วยมือขวา โทริเดะจะก้าวเท้าซ้ายไปข้างหน้าก่อน จากนั้น บิดลำตัวส่วนบนของคุณเพื่อหันเข้าหาเครื่องรับที่อยู่ทางขวามือของคุณ และในขณะเดียวกันก็ดึงมือตกปลาของคุณลงเพื่อหักร่างกายส่วนบนของเครื่องรับ

จากนั้นวางฝ่าเท้าขวาของโทไรด์ไว้ที่ข้อเท้าซ้ายหรือหน้าแข้งซ้ายของผู้รับน้ำหนักของเขา และใช้สิ่งนั้นเป็นจุดศูนย์กลางในการเหวี่ยงลูกบอลไปด้านหลัง

ต่างจาก ดาชิ วะและโซซาคุ วะ ที่ เกี่ยวข้องกับการจับคู่การเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้คุณสามารถใช้เทคนิคด้วยตนเองได้

เนื่องจากการเคลื่อนไหวมีขนาดค่อนข้างเล็ก จึงสามารถใช้เพื่อควบคุมและเชื่อมต่อเทคนิคได้ ทำให้มีความหลากหลายสูง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งนาโอยะ โอกาวะเก่งมากในการทำลายคู่ต่อสู้ของเขาด้วยการโจมตีชิซูริ โคมิอาชิ แล้วจึงนำมันลงบนพื้น

เป็นเทคนิคกลับสำหรับเทคนิค กวาดเท้าและเทคนิคภายนอกขนาดเล็กและเป็นเทคนิคประเภทหนึ่งสำหรับส่วนหลัง ลูกล้อฯลฯ สามารถคืนได้เช่นกัน

เมื่อ อุเกะใช้ เทคนิค อะชิ-วาชิ ( เด-อะชิ วะ , โซ -โซ-กา , ไคเซ- สึริโค มิ-อาชิ, ชิ - สึริโกมิ-อาชิ ) หรือเทคนิคประเภทโชไก ( โช - โซ โต-การิ , โช- โซโตะกาเกะ ) การโจมตี ที่ทำให้ขาสั่น และใช้แรงผลักดันในการแสดงอาชิวากิ ( เดอาชิ วะ ) กล่าวอีกนัยหนึ่งเขาหลบอาชิวาชิ แล้ว คืนอาชิวาชิ ( เดชิ-วาชิ ) คู่ต่อสู้ จะล้มลงเหมือนเท้ากำลังลื่นไถลเหมือนกับ เทคนิค การกวาดเท้าแบบอื่นๆ

นอกจากนี้ เนื่องจากสึบาเมะเกชิจะต้องโต้กลับ (ถอยกลับ) ด้วยเท้าที่คู่ต่อสู้ใช้ การเคลื่อนไหวใด ๆ ที่ไม่ตรงตามเงื่อนไขนี้จะถือเป็นเดชิกาเอชิ (เช่น ฮิดาโคอุจิ ) (เช่น เมื่อคุณโต้กลับคู่ต่อสู้ ซึ่งโจมตีด้วยคาริด้วยเดชิวะที่ ถูกต้อง) เช่นเดียวกับโทโมเอะนาเกะ เทคนิคการกวาดเท้ามีรูปแบบดังต่อไปนี้: ขาขวา/เท้าขวา, ขาขวา/เท้าซ้าย, ขาซ้าย/เท้าขวา และขาซ้าย/เท้าซ้าย แต่สึบาเมะเกชิก็เป็นอาชิวาเกะเช่นกัน เทคนิคการพิมพ์ (โน- คาเอชิ - วาซา ) ) โดยพื้นฐานแล้วจะมีสี่รูปแบบนี้ (แปดรูปแบบหากคุณรวม Ai สี่อันและ Kenka kumite สี่อันเข้าด้วย กัน

ในบรรดาเทคนิคคาเอชิ (เทคนิคตอบโต้) เป็นหนึ่งในเทคนิค ต่อมา (เทคนิคคาเอชิที่เน้นเทคนิคนั้นโดยเฉพาะ) และส่วนใหญ่ จะใช้ใน การกวาดเท้า (ใช้เท้ามากกว่ามือ อย่างไรก็ตาม เท้าและคุมิเตะ) (รวมถึงการผสมผสานระหว่าง ).

นอกจากนี้ยังมี ผลกับ การ กวาด เท้าของคู่ต่อสู้ด้วย

ชื่อ (ชื่อเทคนิค) คือ `` การตีลังกาเท้าคล้ายกับการตีลังกาโดย นกนางแอ่น '' และ `` นำมาจากเทคนิค ดาบสึเบเกชิ (เทคนิคที่ใช้ดาบเหวี่ยงหนึ่งครั้ง พลิกกลับ และเหวี่ยงอีกครั้ง) ''นี่คือที่มาของ.

รูปร่างคือ ``โคมิซึเระคาชิ'' และ `` อะชิบัทสึคาชิ '' (อย่างไรก็ตาม นี่คือเมื่อคุณเพียงหลบเท้าแต่อย่าหนีบ จับ หรือทาน้ำยาล้างเท้า และถ้าคุณเคาะมันลงเหมือนเดิม) หากคุณเคาะ ฝ่าย ตรงข้ามเมื่อเขาหรือเธอเล็งไปที่ด้านในของขาของคุณ มันจะกลายเป็น`` kouchigae ' ' ') ซึ่งสามารถเรียก อีก อย่างว่า `` kosogaeshi '' [ ต้องการอ้างอิง ]

มิโดริ ทาคิทานิเป็นที่รู้จักกันดีในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคนี้

เทคนิคการขว้างโดยการกระโดดขา (โดยทั่วไปคือด้านในของต้นขา) จากระหว่างขาของคู่ต่อสู้โดยไม่ต้องวางคู่ต่อสู้ไว้ที่เอว (ขาที่ไม่ติดตะขอก็จะยกขึ้นเช่นกัน คู่ต่อสู้อยู่ข้างหลังคุณและหมุนไป ด้านข้าง) ) Uchimata เป็นเทคนิคที่ฉูดฉาดที่สามารถเรียกได้ว่าเป็นไดนามิก แม้ว่าจะมีเทคนิคการใช้เท้าเปล่ามากมาย แต่ก็มีข้อได้เปรียบที่คู่ต่อสู้ไม่สามารถปิดกั้นได้แม้จะมีความเรียบง่าย และเช่นเดียวกับ Osotogari ก็มักจะใช้ในการแข่งขัน ในกรณีของ กลุ่มมือขวาเทคนิคนี้เกี่ยวข้องกับการหักคู่ต่อสู้ไปข้างหน้าและใช้การเคลื่อนไหวไปข้างหน้าเพื่อเด้งต้นขาด้านในของคู่ต่อสู้ด้วยต้นขาขวาของคุณ[ 1] ไม่สำคัญว่าต้นขาด้านในของคู่ต่อสู้จะอยู่ทางซ้ายหรือขวา แต่ถ้าคุณกระโดดโดยใช้ต้นขาด้านในขวาแล้วงอขาขวาแล้วใช้หน้าแข้งด้านนอกขว้างลูกบอล มันจะเรียกว่าสะโพกกระโดด[ ]2

ในยูโดสมัยใหม่ เทคนิค นี้เป็นหนึ่งในเทคนิคที่ได้ รับความนิยมมากที่สุด ควบคู่ไปกับเซ-นาเกะโอโซโตะ-การิและโทโม-นาเกะ โดยทั่วไปถือว่าเป็นเทคนิคที่เหมาะกับนักกีฬาตัวสูงที่มีแขนยาวและขายาว

ในกีฬาซูโม่เรียกว่าคาเคนาเกะ อย่างไรก็ตาม เมื่อขว้าง คุณไม่จำเป็นต้องปล่อยให้คู่ต่อสู้ลอยไป แม้แต่ในยูโด มันอาจจะง่ายกว่าที่จะขว้างถ้าคุณแขวนด้วยวิธีนี้ ในกรณีนี้ ควรแขวนลูกบอลไว้ด้านในหน้าแข้งมากกว่าวางไว้ด้านในต้นขา

ดังที่กล่าวไว้ในส่วนประวัติศาสตร์ด้านล่าง ในทางเทคนิคสามารถแบ่งคร่าวๆ ได้เป็นสองประเภท: โออุจิมาตะ ซึ่งเป็นอุจิมาตะสำหรับเทคนิคการใช้เท้า และทาคาอุจิ-มาตะ ซึ่งเป็นอุจิมาตะสำหรับเทคนิคสะโพก

ต้นขาโอจิ

แก้ไข

โออุจิ มาตะ[4] (โออุจิ มาตะ) เป็นเทคนิคการใช้เท้าของอุจิ มาตะ สำหรับ ผู้เล่นที่ถนัดขวาให้เคลื่อนที่เป็นแนวโค้งในขณะที่ทำลายคู่ต่อสู้ไปข้างหน้าไปทางขวา จับจุดศูนย์กลางของวงกลม และใช้ต้นขาขวากวาดต้นขาด้านในซ้ายของคู่ต่อสู้แล้วขว้าง เหตุผลก็คือการใช้แรงเหวี่ยงเพื่อโยนลูกบอลแทนที่จะพลิกขึ้น ซึ่งเป็นเทคนิคที่เห็นได้ในรูปแบบของการขว้าง[3 ] ตามทฤษฎีนี้ ไม่สามารถยกต้นขาขวาของคู่ต่อสู้ได้ (เว้นแต่ข้อสะโพกจะยืดหยุ่นมาก) ในการแข่งขัน มีการใช้ เทคนิคที่เรียกกันทั่วไปว่า เคนเคน อุจิมาตะ (เคนเคน อุจิมาตะ) ซึ่งผู้เล่นวางขาของเขาไว้ที่ต้นขาของคู่ต่อสู้ก่อน จากนั้นจึงใช้ขาข้างหนึ่งดันขาเดือยของคู่ต่อสู้แล้วโยนลูกบอล

ด้วยวิธีนี้มีความเสี่ยงน้อยที่จะถูกส่งคืนสำหรับโซ โตกาเกะขนาดเล็ก เป็นต้น [3]

สิ่งนี้คล้ายกับคาเค็นเกะ ในมวยปล้ำซูโม่ และเมื่อคู่ต่อสู้รั้งไว้ มันจะเข้าสู่สถานะเคนเคน เช่นเดียวกับอุจิมาตะเค็นเค็น ดังนั้นจึงเรียกว่า ``เคนเคน''

ทาคาอุจิ มาตะ

แก้ไข

ทาคาอุจิ มาตะ[4] (ทาคาอุจิ มาตะ) เป็นเทคนิคสะโพกที่เรียกว่า อุจิ มาตะ ในกรณีของ กลุ่มมือขวาคู่ต่อสู้จะถูกผลักไปข้างหน้า และต้นขาด้านในของคู่ต่อสู้จะเด้งขึ้นมาด้วยต้นขาขวาของคู่ต่อสู้ ในขณะที่ต้นขาด้านในของคู่ต่อสู้จะเด้งขึ้นมาด้วยต้นขาขวาของคู่ต่อสู้ เมื่อเราพูดถึงอุจิมาตะ เรามักจะหมายถึงรารินี้ (อุจิมาตะที่มีรูปร่างอยู่ระหว่างอุจิมาตะกับเอวกระโดด)

ต้นขาของคู่ต่อสู้ที่คุณกำลังกระโดดอาจเป็นทางซ้ายหรือทางขวาก็ได้ แต่ถ้าคุณกระโดดขึ้นไปที่ต้นขาขวา มันจะเหมือนกับสะโพกกระโดด มากกว่า พูดง่ายๆ ก็คือเทคนิคสะโพกนี้ อุจิมาตะ กล่าวได้ว่าเป็นจุดกึ่งกลางระหว่าง โบคุชิและอุจิมาตะ ( ระหว่าง เทคนิคสะโพกและเทคนิคเท้า )

Junko Nakamuraซึ่งเป็นที่รู้จักจากการต่อสู้อันดุเดือดของเธอกับRyoko Tani กล่าวว่า ` `ด้วย การรักษาเสถียรภาพ คุณจะหลีกเลี่ยง Uchimataที่ไม่ได้ตั้งใจและไม่ดีNakamura ได้เรียนรู้เทคนิคนี้และทำให้เป็นความสามารถพิเศษของเขา แต่เมื่อเขาเรียนรู้ครั้งแรก ร่างกายส่วนล่างของ Nakamura ก็อยู่ ไม่มั่นคง ด้วยเหตุนี้ หากเล็งไปที่ขาตรงข้าม (ขาตรงข้าม) คู่ต่อสู้ที่สูงกว่าจะรั้งคุณไว้ได้ง่ายกว่าและมีแนวโน้มจะล้มลงตรงกลางขามากขึ้น มันคือ บอกว่าเขากำลังเล็งที่จะโจมตี

นอกจากนี้นามิ เทชิมะยังกล่าวว่าหากคุณเล็งไปที่ขาขวา (ขาของคู่ต่อสู้ที่คุณพลิกขึ้นนั้นเหมือนกับขาของคุณเอง) `` เนื่องจากจุดศูนย์ถ่วงของคู่ต่อสู้อยู่ที่ขา จึงเป็นเรื่องยากที่มันจะ จะถูกส่งกลับ (โดยเฉพาะยากต่อการกวาดล้าง) .''

เทคนิคการคืนสินค้า

แก้ไข

ตามที่กล่าวไว้ข้างต้น อุจิมาตะมักใช้ในการฝึกซ้อมและการแข่งขัน และมีเทคนิคตอบโต้มากมาย

เทคนิคเฉพาะของอุจิมาตะ ได้แก่ อุจิ มาตะ สุกะชิและอุจิมาตะ เกชิ นอกจากนี้ ยังมีการพัฒนาวิธีส่งกลับอื่นๆ อีกมากมาย เช่นคิคุนาเงะโคโซโทกาเกะทานิโอจิ และแมลงวัน โคชิ ไม่เพียงแต่คุณสามารถป้องกันไม่ให้มันส่งคืนได้ ขึ้นอยู่กับวิธีที่คุณใช้เทคนิคอุจิมาตะ แต่ยังเป็นการยากที่จะดำเนินการเทคนิคที่ตามมา เช่น อุจิมาตะ สุกะชิ และอุจิมาตะ เกชิ เนื่องจากเทคนิคเหล่านี้ ยากที่จะเริ่มด้วย

เป็นเทคนิคประเภท อุจิมาตะคาเอชิและเป็นเทคนิคประเภทหนึ่งที่ใช้หลังการโจมตี เทคนิคที่เมื่อ คู่ต่อสู้พยายาม โจมตี อุจิมา ตะ ขาเดือยของคู่ต่อสู้ที่หันหน้าไปทางด้านหลังจะถูกตัดออก คู่ต่อสู้จะถูกเหวี่ยงกลับไปตรงๆ และคู่ต่อสู้จะถูกขว้าง จากสถานะนี้ หากคุณโยนลูกบอลในขณะที่ตกลงไปข้างหลังคุณมัน จะตกลงไปใน หุบเขา ถ้าผู้เล่นทั้งสองคนอยู่ทางด้านขวา เมื่ออูเกะ (คู่ต่อสู้) ยืนขาเดียวด้วยขาซ้ายแล้วโชว์หลังเพื่อโจมตีด้วยต้นขาด้านในของอูเกะ โทริ (ตัวเอง) จะขยับขาแกน (ขาซ้าย) ซึ่งเป็น ขาอีกข้างของ Uke วางน่องซ้ายของโทริเพื่อตัดหรือกวาดแล้วโยนไปข้างหลังคุณโดยตรง

มันมีรูปร่างเหมือนหุบเขา แต่ร่างกายไม่ถูกโยนทิ้งไป เทคนิคที่มีการเคลื่อนไหวคล้ายกัน ได้แก่ไบโคชิกาเอชิและไฮโคชิกาเอชิแต่วิธีจัดการกับร่างกายและจังหวะเวลาจะแตกต่างกัน

มีเทคนิคอื่นสำหรับ Uchimata แต่โปรดอ้างอิงถึงUchimata Sukashi นอกจากนี้ ยัง มี ลายน้ำอุจิมาตะประเภทหนึ่งที่มีรูปแบบที่เปลี่ยนไปเป็นอุจิมาตะ[ ต้องการอ้างอิง ]ซึ่งสามารถเรียกว่าอุจิมาตะเกชิที่ไม่ปกติได้[ ต้องการอ้างอิง ] วิธีการขว้างคือการหลบ อุจิมาตะ (สุคาชิ) ของคู่ต่อสู้ แล้ว โจมตี อุจิมาตะ (ยาริคาเอสึ) ของคู่ต่อสู้

รูปแบบพื้นฐานคือให้ผู้เล่นทั้งสอง ตั้ง กลุ่มมือขวาและบุคคลที่ทำเทคนิค (โทริ) จะจับแขนขวาของคู่ต่อสู้ (อูเกะ) ด้วยมือขวา คล้าย กับ เคคุนาเกะและบังคับอูเกะไปข้างหน้า โทริล้มลงบนหลังของเขา (ทิ้งร่างของเขาทิ้ง) ใช้หน้าแข้งพลิกต้นขาด้านในของอูเคะ หมุนไปข้างหลัง และขว้าง

โอบิกลับมาแล้ว

แก้ไข

ใน โอบิโทริกาเอชิโทริจะคว้าโอบิที่หลังของอุเกะไว้เหนือศีรษะ ใช้แรงบดขยี้คู่ต่อสู้ลง ล้มลงบนหลัง (โยนร่างทิ้งไป) แล้วใช้หน้าแข้งกระแทกต้นขาของอุเกะ อุปกรณ์ดึงกลับที่เด้งขึ้นมาด้านในของลูกบอล หมุนไปข้างหลังแล้วขว้างไป มันเป็นชื่อสามัญ รูปแบบนี้มักใช้ในการแข่งขันมากกว่า

เดิมที โอบิโทริกาเอชิเป็นหนึ่งในเทคนิคที่ใช้ในการดึงคู่ต่อสู้เข้าสู่เกมภาคพื้นดินจากตำแหน่งยืน แต่ถูกกำหนดว่าตรงตามเงื่อนไขของเทคนิคการขว้าง และมีการตัดสินใจที่จะทำให้เป็นเทคนิคที่คล้ายกับ ฮิกิโคมิ-กาเอชิ. 1] . ยูอิจิ คิตาโนะ ซึ่ง มาเป็นอันดับสองใน รุ่น จูเนียร์ 81 กก. ของโลกปี 2010 ใช้เทคนิคนี้บ่อยครั้ง วิดีโอบนช่อง YouTube KODOKAN แนะนำการถอนประเภทนี้เท่านั้น[2 ]

ในkoryu jujutsuเรียกว่าobigaeshi (obigaeshi) และรวมอยู่ใน tawaragaeshi (tawaragaeshi) [ 3 ]

ชื่ออย่างเป็นทางการของสหพันธ์ยูโดนานาชาติและโคโดกัน `` โอบิโทริ-กาเอชิ '' เป็นชื่อเรียกที่แตกต่างกันออกไป เช่น ``ฮาบาเรริ'' ไม่ใช่เทคนิคการเสียสละอย่างแท้จริง แต่เป็นเทคนิคแบบแมนนวล สิ่งนี้ถูกจัดประเภทเป็นอุกิวากิและคิคุนาเกะ ในการจำแนกประเภทโคโดกัน [4] แต่ ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2560 ``โอบิโทริกาเอชิ'' ได้ถูกเพิ่มเข้าไปในชื่อเทคนิคโคโดกัน[5]

เทคนิคที่คู่ต่อสู้ถูกบังคับไปข้างหน้า และในขณะที่นอนหงายของคู่ต่อสู้ ส่วนบนของเท้าจะเกี่ยวเข้ากับต้นขาของคู่ต่อสู้ จากนั้นคู่ต่อสู้จะถูกยกขึ้นและโยนข้ามศีรษะ

เป็นเรื่องง่ายที่จะสับสนกับ โทโมเอะ นาเงะแต่โทโมเอะ นาเงะ เป็นเทคนิคที่ฝ่าเท้าแนบกับหน้าท้องส่วนล่างของคู่ต่อสู้ ดังนั้นจึงแยกแยะได้จากเทคนิคนี้

มีจุดอ่อนเช่นเดียวกับเทคนิคการเสียสละอื่น ๆ เช่นหากล้มเหลวโดยไม่พูดออกมาจะดูเหมือนถูกโยนทิ้งและหากอ่าน และรวมกับ โออุจิการิ , โออุจิการิ ฯลฯ ก็ไม่มี วิธีทำอะไรก็ได้

แม้ว่าจะเป็นเทคนิคที่เสี่ยงและเสียสละ แต่นักกีฬาที่ใช้เทคนิคนี้เป็นหลัก ได้แก่ Grigory Belichev จากสหภาพโซเวียต, Chase Imre จากฮังการี , Yuri Rybak จากเบลารุสและTeddy Rinerจากฝรั่งเศส

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Ruibaku ชนะ ipponโดย sumigaeshi ในสามนัดที่Kano Cupปี 2005

นอกจากนี้ยังมีวิธีการพันขาแล้วโยนไปด้านข้างแบบเดียวกับ คาวาซุคาเกะซึ่งมักใช้ในการแข่งขันระดับนานาชาติ

เทคนิคพื้นฐานคือการผลักคู่ต่อสู้ไปข้างหน้า เหวี่ยงตัวเองไปข้างหลังพวกเขา วางฝ่าเท้าของคุณบนฝั่งของนักตกปลากับหน้าท้องหรือฐานต้นขาของคู่ต่อสู้ แล้วโยนมันไปข้างหลังพวกเขาโดยตรงราวกับกำลังผลักพวกเขาขึ้น ขดตัวและม้วนตัวลง วางเท้าของคุณบนหน้าท้องส่วนล่างของคู่ต่อสู้ เตะพวกเขาขึ้นแล้วโยนมันขึ้นเหนือหัวพวกเขา เมื่อใช้ฝ่าเท้าในด้านดึง บางครั้งอาจใช้ทั้งสองเท้า

ในแง่ของรูปแบบ มันแสดงถึงเหตุผลของการขว้างลูกบอลโดยทำลายมันตรงหน้าคุณเมื่อคู่ต่อสู้ของคุณดันกลับจากการผลักของคุณ หากคุณต้องการทำเช่นนั้น ให้ผลักคู่ต่อสู้ของคุณจนร่างกายของเขาเอนไปข้างหลังเมื่อคุณผลักเขา เมื่อคุณทำเช่นนี้ คู่ต่อสู้ของคุณจะดึงขาของเขาไปด้านหลังแล้วดันกลับเพื่อหลีกเลี่ยงการล้ม เมื่อถึงตอนนั้นถ้าใช้พลังนั้นแล้วร่ายโทโมเอะ เนเกะก็จะสำเร็จ

ยูกิฮารุ โยชิทากะกล่าวว่า ``การบุกเข้ามุมด้านหน้า คู่ต่อสู้จะลงน้ำหนักด้วยเท้าข้างเดียว ดังนั้นหากการเบรกครั้งนี้สมบูรณ์แบบ คุณสามารถขว้างมันได้อย่างง่ายดายแม้ว่าคุณจะไม่มีความเร็วก็ตาม''

โยนโยโกฮาโมเอะ

แก้ไข

โยโก โตะ โมเอนาเกะเป็นการขว้างโทโมเอะโดยโยนร่างไปด้านข้างแทนที่จะโยนไปด้านหลังโดยตรง เมื่อเปรียบเทียบกับโทโมเอะ นาเงะ สามารถเปลี่ยนไปใช้กราวด์วาซาได้อย่างรวดเร็ว และมีโอกาสน้อยที่จะถูกส่งกลับด้วยเทคนิคการเดินเท้า ต่อมา การขว้างโยโกะโทโมเอะกลายเป็นเรื่องปกติมากกว่าโทโมะนาเกะที่เห็นในการแข่งขัน เมื่อเตะคู่ต่อสู้ด้วยเท้าขวาโดยใช้มือขวาดึง ให้ผลักคู่ต่อสู้ไปที่มุมซ้ายหน้า เหวี่ยงตัวไปทางขวาโดยวางเท้าขวาบนสะโพกซ้ายหรือส้นเท้าซ้ายของคู่ต่อสู้ แล้วโยน ฝ่ายตรงข้ามไปทางขวาราวกับล้อเกวียน[2 ] คาซึเอะ นากาอิเชี่ยวชาญเทคนิคนี้ มีชื่อเรียกอีกอย่าง ว่า โยโคโทโมเอะ

ทุ่มเท้าสองครั้ง

แก้ไข

เรียวอาชิ โทโมเอะ นาเกะ (เรียวอาชิ โทโมเอะ นาเงะ) คือการขว้างโทโมเอะ โดยคุณจะต้องคลานเข้าไปในอกของคู่ต่อสู้แล้วกระเด้งด้วยเท้าทั้งสองข้างก่อนที่จะขว้าง หรือ ที่รู้จักกันในชื่อเรียวอาชิ โทโมเอะ

มากิ โทโมเอะ

แก้ไข

มากิโทโมเอะ เป็นรูป แบบ พื้นฐานของการขว้างโทโมเอะ ซึ่งหลังจากขว้างคู่ต่อสู้แล้ว ผู้เล่นจะหันหลังกลับและตามคู่ต่อสู้โดยยืนในแนวตั้งและเป็นสี่เหลี่ยม[3]

ขว้างมือ

แก้ไข

เทโทโมเอะ นาเกะ[4]คือการขว้างโทโมเอะที่ไม่ใช้เท้า หยิบแขนเสื้อขวาของ Uke ด้วยมือซ้าย และโอบิด้านหน้าของ Uke ด้วยมือขวา จากนั้นแอบเข้าไปในอกของ Uke แล้วเหวี่ยง Uke ไปทางซ้ายด้วยมือขวาและสะพาน

โทโมเอะ ครอส.

แก้ไข

โทโมเอะ-จูจิ (โทโมเอะ-จูจิ) เป็นจูจิกะแขนตึงจากโทโมเอะ-นาเกะ เดิมที โทโมเอะ-นาเกะเข้ากันได้กับอาร์ม-บุสุ-จุอิโกกุ และ มักใช้เป็นเทคนิคการสัมผัสเมื่อการขว้างไม่ได้ผล โทโมเอะ จูจิแกล้งทำเป็นโทโมเอะ เนเกะ แต่วางเท้าบนเข่าของคู่ต่อสู้แล้วลากเขาเข้ามาพร้อมกับอุราจูจิ ตั้งแต่ปี 2018 เป็นต้นไป วิธีการนอนหงายแล้วใช้ที่วางแขนที่งอยังคงสามารถใช้ได้ภายใต้กฎ IJF

เทคนิคที่คล้ายกันในนิยาย

แก้ไข

รถนรก

แก้ไข

แม้ว่า เทคนิคนี้จะปรากฏครั้งแรกใน `` ยูโด อิชโช '' แต่พูดอย่างเคร่งครัดไม่ใช่เทคนิคการขว้าง แต่เป็นเทคนิคโทโมเอะที่คู่ต่อสู้กลิ้งไปมาในตำแหน่งก่อนโยนและทำให้คู่ต่อสู้ล้มลง การปรากฏตัวครั้งแรกของ Jigokusha ในฐานะเทคนิคการขว้าง ``ขว้างโทโมเอะหลังจากหมุนหนึ่งครั้ง'' มาจาก เคน ในเกม `` Street Fighter II ''

วิธีการโทรทั่วไปมีดังนี้

เมื่อ คู่ต่อสู้ของคุณพยายามใช้เทคนิค เช่น การตัด หรือเข้าสกัดโดยใช้สองมือ คุณสามารถจับมันได้

เมื่อมีคนโน้มตัวไปข้างหน้าและอยู่ในท่าต่ำ ให้กอดเขาโดยคลุมเขาจากด้านบน

เอามือโอบหน้าท้องของคู่ต่อสู้แล้วจับไว้ ( คลัตช์ )

ขณะที่ล้มไปข้างหลัง ให้หยิบคู่ต่อสู้ขึ้นมาแล้วโยนไปทางหัวของคู่ต่อสู้ที่อยู่ด้านหลังคุณโดยตรง

การเคลื่อนไหวต่อเนื่องกันนี้เรียกว่าทาวาระเกชิเพราะมีลักษณะคล้ายกับการยกกระสอบข้าว นี่อาจทำให้ผู้ตัดสินตัดสินประสิทธิภาพของเทคนิคได้ยาก ทาวาระกาเอชิเป็นเทคนิคที่คุณล้มไปข้างหลัง ( เทคนิคชินสุเคมิ ) และโซเทการิเป็นเทคนิคที่คุณบังคับให้คู่ต่อสู้ล้มไปข้างหลัง ดังนั้น ฉันสงสัยว่าคุณลองทาวาระกาเอชิแล้วล้มไปข้างหลังด้วยตัวเองหรือว่าคู่ต่อสู้ของคุณล้มไปข้างหลัง มันคือ ยากสำหรับผู้ตัดสินที่จะตัดสินว่าเขาถูกกระแทกไปข้างหลังหรือไม่ มีชื่อเรียกอีกอย่างว่า โดเกชิ

ตามหลักการแล้ว Tawaregaeshi จะถูกโยนไปข้างหลังคุณโดยตรง แต่ในความเป็นจริง มันเป็นเรื่องยากที่จะโยนมันไปข้างหลังคุณโดยตรง เนื่องจากคู่ต่อสู้มักจะจบลงที่ด้านบนของคุณ ดังนั้นจึงมักถูกโยนไปด้านข้าง แนวทแยงมุม หรือแนวทแยงไปด้านข้าง บางครั้ง มัน ถูกโยนจาก ตำแหน่งด้านหน้า เผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่อยู่ในทั้งสี่

นอกจากนี้ยังมีวิธีที่จะโยนจากตำแหน่งเริ่มต้น (ด้านหน้าคุณโดยตรง) โดยการหมุนตำแหน่งของคุณไปด้านข้างแล้วโยนลูกบอลไปด้านข้างโดยตรง (จากตำแหน่งไปข้างหน้าเริ่มต้นไปด้านหลังคุณโดยตรง)

ทาวาระเกชิในการแข่งขัน U.S. Wrestling Championships ปี 2003

ทาวาระกาเอชิยังพบเห็นได้ในศิลปะการต่อสู้อื่นๆ นอกเหนือจากยูโด เช่นมวยปล้ำกรีก-โรมันและฟรีสไตล์ ใน มวยปล้ำ ``ทาวาระกาเอชิ'' คือ ``ทาวาระกาเอชิ'' ที่คุณจับลำตัวของคู่ต่อสู้จากด้านข้างของคู่ต่อสู้แล้วเหวี่ยงไปข้างหลัง ส่วนใหญ่จะใช้ในสไตล์กรีก-โรมัน และAlexander Karelinเป็นหนึ่งในนักมวยปล้ำชื่อดังที่ใช้ Tawaragaeshi นี้

นอกจากนี้ยัง มีเทคนิคการขว้างที่เริ่มต้นจาก กาบุริและเทคนิคนี้เรียกว่ากาบุริ-กาเอชิ[1] ในยูโด สิ่งนี้จะรวมอยู่ในทาวาระเกชิด้วย เมื่อนักมวยปล้ำโต้กลับ เขามักจะขว้างจากด้ามจับสามเหลี่ยมไหล่ซึ่งเป็นที่รู้จักในโลกยูโดว่าจับศีรษะของคู่ต่อสู้และมีแขนข้างหนึ่งอยู่ในแขนทั้งสองข้าง ในปี 2018 หากคุณขว้างแบบนี้ แม้ว่าข้อต่อคอของคุณจะไม่ได้ตึงก็ตาม ถือเป็นการกระทำที่อันตราย และคุณจะแพ้เนื่องจากการฟาวล์ตามกฎของ Judo IJF นอกจากนี้แม้ว่าคุณจะไม่ได้ขว้าง แต่คุณก็จะกลายมาเป็นคู่ครองเมื่อคุณเอื้อมมือไปจับไหล่สามเหลี่ยมในท่ายืน ในปี 2020 ผู้เล่นทั้งสองคนถูกฟาวล์และแพ้เพียงแค่พยายามโยนจากตำแหน่งยืน หากคุณลุกขึ้นจากท่านอนแล้วพยายามขว้างมัน มันจะกลายมาเป็นคู่ครอง

ในโคริว จุจุสึ ฮิคิเมกะเอชิ ที่สวมเข็มขัด ยังถูกเรียกว่า ``ทาวาระกาเอชิ'' และ ``โอบิกาเอชิ ' ' [ 2]

มุ่งหน้ากลับ

แก้ไข

Kubigaeshiเป็น Tawaragaeshi ที่ศีรษะของ Uke ถือด้วยมือข้างเดียวหรือทั้งสองข้าง[2 ] ในยูโด ข้อคออาจตึงมากและส่งผลให้เกิดการฟาวล์ได้

ขว้างปืนใหญ่

แก้ไข

ไทโฮนาเกะ (การขว้างปืนใหญ่) เป็นฝีมือของนายทหารเรือ ทาเคโอะ ฮิโรเซะ โดยจับคอหลังของคู่ต่อสู้ ผลักเขาไปข้างหน้า จากนั้นจับลำตัวของคู่ต่อสู้ด้วยแขนทั้งสองข้าง เรียกอีกอย่างว่าปืน ใหญ่[3]

ไซด์เพล็กซ์

แก้ไข

ไซด์เพล็กซ์คือทาวาราเกชิที่มีคู่ต่อสู้อยู่ด้านข้างแทนที่จะอยู่ในตำแหน่งที่กล้าหาญ โยนมันไปทางหัวของอุเคะและด้านหลังโทริ มันง่ายสำหรับ Uke ที่จะหลบหนี แต่มันง่ายสำหรับ Tori ที่จะขว้างถ้า Uke ไม่ขัดขืน มักใช้ในมวยปล้ำอาชีพ

เดิมที เป็น เทคนิคยูโด เป็นหนึ่ง ในห้า เทคนิคการขว้าง

Nage no Kata เป็นส่วนที่สองของ เทคนิคการเสียสละที่แท้จริงของ Nage no Kata

รูปร่างพื้นฐานเกือบจะเหมือนกับฉากหลังในมวยปล้ำอาชีพ ในกรณีของกลุ่มมือขวา ให้อ้อมไปทางด้านหลังขวาของคู่ต่อสู้ จับเอวของคู่ต่อสู้ด้วยมือซ้าย แล้วยื่นมือขวาไปใต้รักแร้ขวาของคู่ต่อสู้ แล้วจับลึกเข้าไปในคอเสื้อด้านซ้าย

จากตำแหน่งนี้ ให้ใช้สปริงที่สะโพกและเข่าเพื่อยกคู่ต่อสู้ ถอยตัวไปด้านหลัง และบิดตัวเล็กน้อยเพื่อเหวี่ยงคู่ต่อสู้ไปทางด้านหลังซ้าย

ในการแข่งขัน จะใช้เมื่อคู่ต่อสู้พยายามแสดงแผ่นหลังด้วยการก้าวไปข้างหน้า เช่น การต่อสู้เมื่อคู่ต่อสู้ พยายาม แย่ง ปลอกคอด้านหลัง , เซอิคาเงะ , โฮกิโกชิ , อุจิมาตะ , ฮาเอโกชิ ฯลฯ

เนื่องจากต้องใช้กำลังกายและกำลังขาที่แข็งแกร่งในการยกน้ำหนักของคู่ต่อสู้ จึงมักเป็นทักษะที่นักกีฬาขนาดใหญ่เก่ง

อย่างไรก็ตาม หากคุณไม่ทำให้คู่ต่อสู้ของคุณเป็นกลางโดยการยกเขาขึ้นมีความเสี่ยงที่เขาจะถูกโจมตีด้วย โคอุจิการิ ฯลฯ และคุณจะเสียคะแนน

นอกจากนี้ยังมีวิธีการขว้างลูกบอลไปข้างหลังโดยไม่ต้องยกขึ้นโดยใช้ ท่า แบกไหล่

ขึ้นอยู่กับว่าคุณแขวนไว้อย่างไร ผู้รับอาจล้มลงโดยไม่สามารถใช้ประโยชน์ ได้เต็มที่ ซึ่งอาจทำให้กระดูกสันหลังส่วนคอและไหล่ได้รับบาดเจ็บได้ง่าย

ด้วยเหตุนี้ จึงห้ามใช้โดยนักเรียนชั้น ประถม ศึกษาในญี่ปุ่นเนื่องจากปัญหาด้านความปลอดภัย[1]

เทคนิคพื้นฐานคือการถอยไปข้างหลังโดยตรงเพื่อให้สามารถจัดประเภทได้ว่าเป็นชิน-สุเคมิ-วาซา แต่ในการแข่งขันและการฝึกซ้อมรันโดริ บางครั้งจะทำโดยการบิดตัวและล้มไปด้านข้างเหมือนในโยโกะ-สุเคมิ-วาซา

Hitoshi Saito , Grigory Belichev , Beka Gubiniashvili , Shota ChochoshviliและTakashi Iizukaคือหนึ่งใน ปรมาจารย์ด้าน Uranage

โทริเอาศีรษะไปวางบนเอวข้างของอูเกะแล้วใช้มือทั้งสองจับที่หลังเข่าของคู่ต่อสู้ ยกอูเกะขึ้น จากนั้นขว้างไปข้างหลังให้โท ริ แล้วขว้างจากหลังของอูเกะ นอกจากนี้ยังมี [ 2 ]อีก ด้วย

เสียสละ

แก้ไข

อิดากิ ซูเทมิเป็นเทคนิคอุระเนจที่ใช้มือทั้งสองข้างจับเข็มขัดแนวนอนของคู่ต่อสู้ จับหน้าอกเข้าหากัน บิดตัว และขว้างลูกบอลไปข้างหลังในแนวทแยงมุม [ 3 ]

ตามชื่อที่แนะนำ เทคนิคนี้เกี่ยวข้องกับการกอดคู่ต่อสู้จากด้านหลัง บิดพวกเขาไปด้านข้างราวกับแยกออกจากกัน จากนั้นจึงโยนลูกบอลออกไป

มีหลายวิธีในการขว้าง:

เมื่อใช้เป็นเทคนิคคืน (เทคนิคแปรผัน) สู่เทคนิคของคู่ต่อสู้

ในสถานการณ์ที่ถูกปะทะขวา เมื่อคู่ต่อสู้ (อุเกะ) พยายามใช้เทคนิคที่แสดงด้านหลังของเขา เช่น เซนาเกะ อุจิมาตะ หรือไฮโคชิ เขาจะหลบเลี่ยงการขว้างของคู่ต่อสู้โดยขยับตัวไปทางขวา (ในทิศทาง ของการขว้าง ด้านหลังจากเขากอด)

เมื่อขว้างคนที่นอนคว่ำหน้าพยายามวิ่งหนีราวกับดึงคนออกจากเสื่อทาทามิ

ขยับร่างกายไปในทิศทางของการขว้าง กอดคู่ต่อสู้ ใช้เท้าไปด้านข้างในทิศทางของการขว้างเป็นจุดศูนย์กลาง จากนั้นคุณทั้งคู่ก็กลิ้งคู่ต่อสู้ไปด้านข้างเพื่อขว้าง

เมื่อคุณโยนสิ่งนี้ ร่างกายของคุณและร่างกายของคู่ต่อสู้จะแยกจากกัน (แก้มัด แยก) ไปทางซ้ายและขวาหลังจากที่คุณกอดพวกเขาแล้ว จึงเป็นที่มาของชื่อ ``ฮิบุน''

ในอดีต แม้ว่าอูเกะจะใช้ท่าต่างๆ เช่น คลานสี่ขาระหว่างการโจมตีภาคพื้นดิน ก็ถือว่าเป็นเทคนิคการขว้าง มีอยู่ช่วงหนึ่ง มีการสร้างกฎขึ้นซึ่งไม่อนุญาตให้ใช้คะแนนเป็นเทคนิคการขว้างสำหรับเกมบนพื้น และกลายเป็นเรื่องปกติน้อยลงที่จะเห็นพวกเขาในการแข่งขัน อย่างไรก็ตาม ตามกฎสากล ภายในปี 2561 หากเพียงฝ่าเท้าของโทริแตะพื้น แม้ว่าอูเกะจะคว่ำหน้าลง แขนและเข่าทั้งสองข้างก็แตะพื้นไม่เกิน 3 จุด และหากท้องของโทริแตะพื้นด้วย , โยนของ Tori จะทำคะแนน มันเป็นเช่นนั้น

เทคนิคที่คล้ายกัน

แก้ไข

Uranage และ Yokogurumaเป็นเทคนิคที่คล้ายคลึง กับ Hibun

ยูรานาเกะคล้ายกันตรงที่ดึงส่วนหลังของอูเกะ แต่จะแตกต่างตรงที่มันถูกยกขึ้นและโยนไปด้านหลังอูเกะโดยตรง ดังนั้นจึงแตกต่างในทิศทางที่ตัวรถถูกเหวี่ยงออกไปและการใช้เส้นโค้ง

โยโคกุรุมะมีความคล้ายคลึงกันมากในเรื่องวิธีการขว้างลำตัวและกลไกการขว้างขณะบิดตัว แต่จะแตกต่างตรงที่มันจะคว้าเข็มขัดหลังของอูเกะจากด้านหน้าหรือด้านข้าง

ที่เรียกว่า "ฮาเนโกชิมะ คิโคมิ "

เทคนิคที่หลังจากตี ลูกบอลแล้ว ผู้เล่นทั้งสองคนจะขว้างลูกบอลอย่างแรงราวกับจะทำให้คู่ต่อสู้มีส่วนร่วม

ชาวประมงกระโดดปล่อยมือประมง และเคลื่อน ตัวไป ด้านในหรือด้านนอก

มีความหมายที่ชัดเจนคือการเปลี่ยนแปลง สะโพกกระโดด

สิ่งนี้เรียกว่า ``ฮาไรโกชิมากิโคมิ ' '

เป็นเทคนิคในการโยน ลูกบอลโดยการบังคับลูกบอลเข้าไปในลูกบอลหลังจากที่ลูกบอลถูกลดระดับลงแล้ว มักเป็นความพิเศษของ ผู้เล่น ที่เรียกว่า " ประเภท Anko " เช่น Tamerlan Tomenov

ในการแข่งขันสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาและมัธยมศึกษาตอนต้น นักกีฬาที่มีร่างกายแข็งแรงมักจะบังคับลูกโยน แต่เมื่อนักเรียนอายุมากขึ้น นักกีฬาคนอื่นๆ ก็มีความแข็งแกร่งมากขึ้นและจะแสดงเทคนิคได้ยากขึ้น

ในตอนท้ายของ โอโตการิเทคนิคเกี่ยวข้องกับการล้มลงราวกับห่อร่างกายของฝ่ายตรงข้ามด้วยร่างกายของตนเอง (ปล่อยร่างกายของฝ่ายตรงข้ามไว้กับร่างกายของฝ่ายตรงข้าม ราวกับกำลังอาบน้ำฝ่ายตรงข้ามด้วยร่างกายของตัวเอง) จากนั้นบังคับให้ฝ่ายตรงข้ามโยนลูกบอล .

ไม่ใช่เทคนิคที่มุ่งเป้าไปที่ แต่ส่วนใหญ่เป็นกลอุบายที่ทำให้ Osotogari ล้มเหลว

ดังนั้นการฝึกเทคนิคนี้อาจขัดขวางการพัฒนาของโอโตการิได้จริงๆ

ที่เรียกว่า "ฮาเนโกชิมะ คิโคมิ "

เทคนิคที่หลังจากรับ ไบโคชิ แล้ว ผู้เล่นทั้งสองคนจะขว้างคู่ต่อสู้อย่างแรงราวกับจะกลืนพวกเขา

ชาวประมงกระโดดปล่อยมือประมง และเคลื่อน ตัวไป ด้านในหรือด้านนอก

มีความหมายที่ชัดเจนคือการเปลี่ยนแปลง สะโพกกระโดด

สิ่งนี้เรียกว่า ``ฮาไรโกชิมากิโคมิ ' '

เป็นเทคนิคในการโยน ลูกบอลโดยการบังคับลูกบอลเข้าไปในลูกบอลหลังจากที่ลูกบอลถูกลดระดับลงแล้ว มักเป็นความพิเศษของ ผู้เล่น ที่เรียกว่า " ประเภท Anko " เช่น Tamerlan Tomenov

ในการแข่งขันสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาและมัธยมศึกษาตอนต้น นักกีฬาที่มีร่างกายแข็งแรงมักจะบังคับลูกโยน แต่เมื่อนักเรียนอายุมากขึ้น นักกีฬาคนอื่นๆ ก็มีความแข็งแกร่งมากขึ้นและจะแสดงเทคนิคได้ยากขึ้น

ในตอนท้ายของ โอโตการิเทคนิคเกี่ยวข้องกับการล้มลงราวกับห่อร่างกายของฝ่ายตรงข้ามด้วยร่างกายของตนเอง (ปล่อยร่างกายของฝ่ายตรงข้ามไว้กับร่างกายของฝ่ายตรงข้าม ราวกับกำลังอาบน้ำฝ่ายตรงข้ามด้วยร่างกายของตัวเอง) จากนั้นบังคับให้ฝ่ายตรงข้ามโยนลูกบอล .

ไม่ใช่เทคนิคที่มุ่งเป้าไปที่ แต่ส่วนใหญ่เป็นกลอุบายที่ทำให้ Osotogari ล้มเหลว

ดังนั้นการฝึกเทคนิคนี้อาจขัดขวางการพัฒนาของโอโตการิได้จริงๆ

จับปลอกคอด้านหลังด้วยมือตกปลา และ จับปลอกด้านหลังด้วยมือดึง ปล่อยมือตกปลา ของคุณ จับแขนของคู่ต่อสู้ไว้ระหว่างรักแร้ของคุณ ล้มลงและดึงแขนของคู่ต่อสู้ไปรอบ ๆ ด้วย ที่จับและโยนในขณะที่ล้มลง (โดยพื้นฐานแล้ว ให้หมุนสะโพกให้ลึก) นอกจากนี้ยังมีรูปแบบที่รักแร้ ของ มือ นักตกปลาจับหรือบีบแขนของฝ่ายตรงข้ามด้วยเครื่องดึง ของเขา และ ยังมีรูปแบบที่ รักแร้ของมือของนักตกปลาวางบนรักแร้ของ ที่จับของตัวเอง เมื่อเริ่มจาก กลุ่มมือขวาผู้โจมตี (โทริ) จับแขนขวาของคู่ต่อสู้ (อุเกะ) ไว้ที่รักแร้ขวาแล้วพันรอบเขาเพื่อดึงเขาเข้าหาเขาแล้วล้มไปข้างหน้า (โยนร่างของเขาทิ้งไป) ) และโยนคู่ต่อสู้ไปข้างหน้า โทริมักใช้กับเท้าขวาหรือเอวขวาเพื่อป้องกันไม่ให้เท้าขวาของอูเกะหลุดออกมา

ผู้เล่น ชาวจีน เช่น Gao FengrenและTao Wenมีรูปแบบการย้ายจากโซโต-มากิโคมิไปยังกราวด์วาซาได้ดีมาก ในวันที่ 10 พฤษภาคม2016 การแข่งขัน ซูโม่แก รน ด์อุระใช้เทคนิคนี้เพื่อเอาชนะชิปปุเดวา ปัจจัยในการตัดสินใจคือ การโยนสะโพก

เทคนิคที่คล้ายกัน

แก้ไข

มี เทคนิคอื่นๆ ในการพันแขนของอุเกะไว้ที่รักแร้ เช่นวะ-มากิ-โคมิและ โอ โตะ-มากิ-โคมิ ข้อแตกต่างก็คือ ในวาสุมาโคมินั้น ลูกบอลจะถูกโยนโดยการยกอูเกะด้วยเท้าขวา ในขณะที่โอโตโมวาโคมิ ลูกบอลจะกลิ้งไปด้านหลังอูเกะพร้อมกับใช้เท้าขวาตัดขาขวาของอูเกะ การขว้างประเภทอื่นๆ ได้แก่ โฮกิ-มากิ-เมะซึ่งเกี่ยวข้องกับการกลิ้งตัวขณะแขวนอูเกะและอุจิ-มาตะ-มากิซึ่งเกี่ยวข้องกับการพันแขนของอูเกะไว้ที่รักแร้ หากยื่น แขนจากด้านในเหมือนอิปปอน นาเกะจะ เรียกว่าอุจิคาโคมิ

เทคนิคที่คุณเหยียดขาและตีขาของคู่ต่อสู้จากด้านใดด้านหนึ่งหรือด้านหลังคู่ต่อสู้ จากนั้นล้มไปด้านหลังแล้วขว้าง ในกรณีของ การจัดกลุ่มด้วยมือขวาผู้ที่ทำเทคนิค (โทริ) จะยุบ คู่ต่อสู้ (อุเกะ) ไว้ด้านหลังหรือที่มุมขวาด้านหลัง วางขาซ้ายไว้ด้านหลังขาของคู่ต่อสู้จากด้านหลังหรือจากด้านขวา แล้วล้มลง ไปทางด้านขวาของ uke (เขาลดตัวลง) โยนไปข้างหลังพร้อมทิ้งไป

ในปีพ.ศ. 2469ในหนังสือเทคนิคยูโด ``ชินชิกิ ยูโด'' ยา อิ จิเบะ คอน มิตสึเขียนว่าทานิโอจิถูกละเว้นเนื่องจากเป็นเทคนิคที่อิงตามทฤษฎี และไม่เหมาะสำหรับการฝึกฝนหรือขาดเสน่ห์ ในปี 1982เมื่อมีการก่อตั้งชื่อเทคนิค Kodokan ก็ได้รวม Taniochi เข้าไปด้วย

เป็นการเคลื่อนไหวตอบโต้

แก้ไข

เมื่อเขาไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้เพียงพอสำหรับเทคนิคที่แสดงแผ่นหลังของเขา เช่น เซนาเกะ อุจิมาตะ หรือไฮโคชิ เขาจะขยับตัวไปทางด้านขวา หยุดขาของอุเกะด้วยขาซ้ายของเขา และขว้างพร้อมกับทิ้งเขาไปร่างกาย_ เนื่องจากด้านหลังของคู่ต่อสู้เปิดโล่ง จึงเข้าได้ง่ายกว่าจากด้านหน้า Uchimata gaeshi , haikoshi gaeshi , baikoshi gaeshiฯลฯ อาจกล่าวได้ว่าเป็นกรณีของการละทิ้งร่างกาย

เป็นการโจมตีที่น่าประหลาดใจ

แก้ไข

โทริคว้าแขนเสื้อซ้ายของ Uke ด้วยมือซ้าย จับไว้ใต้รักแร้ขวาของเขา แล้วสอดมือขวาเข้าไปลึกจากด้านบน จับต้นขาซ้ายของ Uke จากด้านหลัง แล้วย่อตัวลง ขณะที่จับแขนซ้ายของ Uke ด้วยรักแร้ขวาและมือซ้าย เขาก็คว้าต้นขาซ้ายของ Uke ที่เขาใช้มือขวาจับไว้ แล้วโค้งไปข้างหลังเพื่อโยน

คู่ต่อสู้เข้าใจง่ายเพราะใช้จากคุมิเตะพิเศษ แต่ยากจะป้องกันหากลงลึกเพราะสถานะอุเคะแข็งตัวและมักพบเห็นในการแข่งขันในอดีต แต่ต่อมาก็เป็น ใช้จับด้านล่างโอบี (ดูรายละเอียดในKumite_ (Judo)#ข้อห้ามในการจับขา ) ทำให้เป็นเรื่องยากมากที่จะใช้เทคนิคนี้ในการโจมตีโดยไม่ตั้งใจ

เทคนิคที่คุณจับแขนข้างหนึ่งของคู่ต่อสู้ราวกับว่าอยู่บนหลัง ดึงแขนของคู่ต่อสู้รอบคอ หมุนสะโพกให้ลึก แล้วเหวี่ยงขณะล้มลง

ในกรณีของ กูมิขวาผู้ที่ใช้กลอุบาย (โทริ) จะผลักคู่ต่อสู้ (อุเกะ) ไปข้างหน้าหรือไปที่มุมขวาหน้า สอดแขนขวาเข้าไปในรักแร้ขวาของคู่ต่อสู้จากด้านใน และจับแขนขวาของคู่ต่อสู้ (จับ เช่น อิปปอน เซ นาเกะ) .

เป็นความคิดที่ดีที่จะติดต่อเรื่องนี้เมื่อคุณสามารถแบกมันไว้บนหลังได้

เทคนิคที่เมื่อคุณใช้อุจิมาตะและตัดสินว่าคู่ต่อสู้ไม่สามารถพังทลายและไม่สามารถขว้างได้ คุณจะต้องเหวี่ยงร่างกายใส่พวกเขาทันทีแล้วบังคับขว้าง โดยพื้นฐานแล้ว ไม่ใช่เทคนิคที่ช่วยให้คุณได้รับ `` หนึ่ง ''

นอกจากนี้ เช่นเดียวกับ โอโซโตะ มากิโมมิการฝึกฝนเทคนิคนี้จะขัดขวางความก้าวหน้าของคุณในอุจิมาตะจริงๆ

อุจิ มาคิโคมิ (อุจิมากิโคมิ)

เทคนิคที่คุณจับแขนข้างหนึ่งของคู่ต่อสู้ราวกับว่าอยู่บนหลัง ดึงแขนของคู่ต่อสู้รอบคอ หมุนสะโพกให้ลึก แล้วเหวี่ยงขณะล้มลง

ใน right-gumi ผู้ทำท่า (โทริ) ผลักคู่ต่อสู้ (uke) ไปข้างหน้าหรือไปที่มุมขวาหน้า แล้วสอดแขนขวาเข้าไปในรักแร้ขวาของคู่ต่อสู้ จากด้านใน กอดแขนขวาของคู่ต่อสู้ (คุณจะจับพวกเขาเหมือนใน Ippon Sei Nage) หมุนทวนเข็มนาฬิกาประมาณ 270 องศา แล้วหมุนสะโพก ไปด้านนอกของคู่ต่อสู้ โดยป้องกันไม่ให้ขาของคู่ต่อสู้หลุดออกมา ให้เหวี่ยงตัวออกไปโดยล้มลงต่อหน้าคู่ต่อสู้ ไปทางขวา แล้วโอบแขนรอบคอของคู่ต่อสู้แล้วขว้าง

เป็นความคิดที่ดีที่จะติดต่อเรื่องนี้เมื่อคุณสามารถแบกมันไว้บนหลังได้

อุจิมาตะ มากิโคมิ (อุจิมาทามะ คิโคมิ) 

อุจิมาตะ เทคนิคที่เมื่อตัดสินแล้วว่าคู่ต่อสู้ไม่สามารถหักและโยนไม่ได้ เทคนิคคือการโยนร่างกายไปที่คู่ต่อสู้ทันทีแล้วบังคับโยน โดยพื้นฐานแล้ว ไม่ใช่เทคนิคที่ช่วยให้คุณได้รับ `` หนึ่ง ''

นอกจากนี้ เช่นเดียวกับ โอโซโตะ มากิโคมิ การฝึกฝนเทคนิคนี้จะขัดขวางความก้าวหน้าของคุณในอุจิมาตะจริงๆ

โคอุจิ มากิโคมิ (โคจิ มากิโคมิ)

วางร่างกายส่วนบนให้สัมผัสใกล้ชิดกับคู่ต่อสู้ แล้วพันขาให้ลึกจากด้านในของขาคู่ต่อสู้ เช่น โทริจับต้นขาขวาของอูเกะด้วยรักแร้ขวา ในขณะที่ดึงแขนเสื้อขวาของอูเกะด้วยมือซ้าย จากนั้นจึงจับของอูเกะ ต้นขาขวาด้วยขาขวา ขณะตัดขาขวา เขาโอบแขนขวาและขาขวาของอูเกะพันรอบร่างของอูเกะแล้วล้มลงผลักไหล่ของคู่ต่อสู้ไปข้างหลัง นอกจากนี้ ยังมีบางกรณีที่คุณไม่บีบต้นขาหรือขาของคู่ต่อสู้ด้วยรักแร้ หรือ คุณไม่จับขาของคู่ต่อสู้ด้วยมือ อาจทำได้ขณะถือไว้ในอ้อมแขนของคุณ ในกรณีของกลุ่มมือขวา เทคนิคหนึ่งที่ เหวี่ยงร่างของตนออกไปแล้วกระแทกคู่ต่อสู้ไปข้างหลัง Kouchigari

แมตช์ที่โดดเด่นได้แก่โอลิมปิกรีโอเดจาเนโรรอบชิงชนะเลิศ 73 กก.ชายโชเฮ โอโน< /span> Rustam Orzhov ใช้เทคนิคนี้เพื่อคว้าเหรียญทองจาก

เมื่อก้าวลงShotogari, Shotogari, < /span> ทำให้คู่ต่อสู้โต้กลับได้ง่าย โอโซโทโรจิ, โอโซโทการิ

เนื่องจากกฎได้รับการแก้ไขในปี 2009 จึงห้ามไม่ให้จับใต้เข็มขัด ดังนั้นการใช้ Kouchi Maki ที่ใช้มือจับขาจึงถูกจำกัดในการแข่งขัน แม้ว่าจะสามารถใช้เป็นเทคนิคต่อเนื่องหรือเทคนิคส่งคืนได้ แต่ก็ยากสำหรับผู้ตัดสินที่จะตัดสิน สิ่งเหล่านี้ก็ถูกห้ามในภายหลังเช่นกัน ไม่มีข้อจำกัดในการแข่งขันที่จัดขึ้นภายใต้กฎข้อบังคับของผู้ตัดสิน Kodokan[3]

ดูเพิ่มเติมที่ "Kumite_(Judo)#ข้อห้ามในการจับขา"

เทคนิคการลอยตัว(Ukiwaza)

ตั้งเป้าในขณะที่คู่ต่อสู้ของคุณก้าวหนึ่งก้าว เปลี่ยนจุดศูนย์ถ่วงของคุณไปที่มุมด้านหน้า วางเท้าของคุณไว้ข้างก้าวของคู่ต่อสู้ และเหวี่ยงร่างกายของคุณออกไป

หรือเมื่อคู่ต่อสู้ดึงเท้าซ้ายของเขากลับ (เพื่ออธิบายด้วยระยะการจับปล้ำด้วยมือขวาสี่ช่วง) ให้พยายามเจาะนิ้วเท้าขวาของคู่ต่อสู้แล้วเหวี่ยงตัวไปด้านข้างเพื่อแขวนไว้ การทำเช่นนั้นคู่ต่อสู้ต้องการก้าวด้วยเท้าขวาเพื่อจับไว้แต่เนื่องจากเท้าขวาของเขาอยู่ข้างหน้าเขาแล้วเขาจึงไม่สามารถก้าวและจับไว้ได้ทำให้ถูกโยนได้ง่ายขึ้น .

เทคนิคนี้มีประโยชน์แม้ว่าคู่ต่อสู้จะสู้กับคุณได้ยากก็ตาม เขายืนเต็มที่ในร่างกายป้องกันตัวและแสดงเทคนิคการลอยตัวคล้ายกับนาเกะกะตะที่ใช้ในการสอบดันกะตะครั้งที่ 2 อย่าละเลยการเรียนกะตะ

นอกจากนี้ หากคุณรวมทีมในตำแหน่งป้องกันตัวเอง หากคุณโน้มตัวไปทางคู่ต่อสู้ คู่ต่อสู้อาจดันกลับเข้าหาคุณเมื่อคุณดึงขาขวาไปด้านหลัง ด้วยการใช้เทคนิคลอยตัวในเวลานี้ คุณสามารถใช้ความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้เพื่อทำเทคนิคลอยตัวได้อย่างราบรื่น

ลอยมุมตกเครื่องฉายสุญญากาศ< ในเวลาเดียวกัน เช่น /span> โทโมเอะ นาเงะ คู่ต่อสู้ถูกขว้างในลักษณะที่ทำลายพวกเขาเหมือน

ตามที่ตัวละคร ``อุกิ'' ในชื่อบอกไว้ คนที่ถูกโยนจะรู้สึกเหมือนกำลังลอยอยู่ในตอนแรก แต่หลังจากนั้น ตามที่ตัวละคร ``วาซา'' แนะนำ คู่ต่อสู้จะถูก ``กระแทกเข้ากับเสื่อทาทามิหรือ พื้นดิน '' กลายเป็น

ตรงกันข้ามกับชื่อ ``เทคนิคลอยน้ำ'' มันเป็นเทคนิคแบบไดนามิกที่คู่ต่อสู้ถูกโยนออกไปเป็นวงกลม

กลุ่มขวา เคลื่อนคู่ต่อสู้ (uke) ไปที่มุมขวาหน้าโคชิ ขณะที่เปิด ร่างไปทางซ้ายล้มลง (โยนร่างออกไป) แล้วเหวี่ยงเท้าซ้ายไปข้างหลังโดยไม่ชนด้านนอกเท้าขวาของอุเกะ

วางด้านในของข้อเท้าไว้ด้านนอกข้อเท้าของคู่ต่อสู้ เพื่อให้คุณสามารถแสดง โชโทการิหรือชิสึริโคมิอาชิเมื่อรูปแบบการขว้างเปลี่ยนจากรูปแบบภายนอกขนาดเล็กเป็นรูปแบบที่ลำตัวเปิดไปด้านข้างแล้วล้มลงเพื่อขว้าง จะจัดเป็นเทคนิคที่เรียกว่าโยโกกาเกะ

ถ้าคุณทำเทคนิคการลอยตัวโดยไม่ทิ้งตัว คุณจะลอยได้ จากท่าด้านนอก เมื่อคุณล้มลง และโยน โดยเปิดตัวไปด้านข้าง คุณจะไถลเข้าข้อเท้าคู่ต่อสู้ด้วยเข่าของคุณเอง หากคุณเกี่ยว และโยนมันลง มันจะล้มไปด้านข้าง.

โยโกกาเกะ (โยโกกาเกะ) 

เทคนิคที่คุณกวาดเท้าด้วยการกวาดเท้าและในเวลาเดียวกันก็ล้มลงและโยนไปด้านข้าง การขว้างจะง่ายกว่าถ้าคุณใช้เทคนิคเล็กๆ จากภายนอกเพื่อตัดขาของคู่ต่อสู้ออก หรือติดต่อพวกเขาด้วยการกวาดขาของคู่ต่อสู้จากท่ากวาดเท้า หรือสัมผัสพวกเขาโดยตรงจากเทคนิคการกวาดเท้า ตามชื่อที่แนะนำ มันเกี่ยวข้องกับการแขวนขา แต่เนื่องจากเป็นการกวาดเท้าในรูปแบบเทคนิคการเสียสละ ขาจึงถูกใช้ในลักษณะเดียวกับ ชิซูริ โคมิ อาชิ . . อาจเป็นเรื่องยากที่จะเห็นผลของเทคนิคนี้ในการแข่งขันหากผู้เล่นทั้งสองสัมผัสไหล่ของตน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสำคัญที่จะต้องอดทนต่อจนจบ

เคล็ดลับในการเดิมพันน่าจะเป็นการทำให้ลำตัวของโทริเป็นเหมือนไม้แท่งเดียวและใช้มันให้แรงที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมีความยากสูง จึงไม่ค่อยพบเห็นในการแข่งขัน ดังนั้น เช่นเดียวกับyokootoshi มันเป็นเทคนิคที่หาได้ยากและวิธีการขว้างก็คล้ายกันkosotogake ค่อนข้างมาก มีเพียงไม่กี่คนที่จำได้จากสำนวนเช่น และOgai Raku หากคุณเกี่ยวข้อเท้าเข้ากับข้อเท้าของคู่ต่อสู้ ล้มลงและโยนโดยเปิดลำตัวไปด้านข้าง จะกลายเป็นเทคนิคลอยตัว ซึ่งคุณจะเลื่อนและขว้างได้ หากคุณเกี่ยวข้อเท้าของคู่ต่อสู้ด้วย คุกเข่าแล้วขว้างราวกับว่าทำให้เขาล้มลง มันจะล้มไปด้านข้าง

เสียสละข้างเข่า

แก้ไข

เข่า อูราโยโกะ ซูเทมิ (ฮิซูระ โยโกะ ซูเทมิ) เป็นเทคนิคโยโกะซูเทมิโดยวางหลังเข่าของคู่ต่อสู้โดยใช้ส่วนบนของเท้า วางส่วนบนของเท้าขวาไว้บนหลังเข่าซ้ายของคู่ต่อสู้ ก้าวเท้าซ้ายไปด้านหน้าคู่ต่อสู้ และขณะล้มลง ให้ใช้มือขวาซึ่งจับคอเสื้อของคู่ต่อสู้เพื่อหมุนคู่ต่อสู้ไปทางขวา แล้วโยน[ 1]. เดิมทีเป็นเทคนิค sambo ชื่ออื่นอุระ ท่าเสียสละตะแคงข้างเข่า (อุระตกตะแคงข้างเข่า)[2],เข่า อุราสุเทมิ (เข่า อุราสุเทมิ)[3].

โยโคกุรุมะ (โยโคกุรุมะ) 

เทคนิคที่คุณวางมือไว้ด้านหลัง คว้าเข็มขัด เดินไปด้านหน้า วางเท้าบนคู่ต่อสู้ หมุนพวกมันไปรอบๆ เหมือนรถ แล้วขว้างมันไป

สำหรับ กลุ่มที่ถูกต้อง

ผู้แสดงกลอุบาย (โทริ) คว้าเข็มขัดหลังของคู่ต่อสู้จากด้านขวาของคู่ต่อสู้ (อุเกะ) ด้วยมือซ้าย จับเข้าไว้ แล้วเหยียดเท้าออกในลักษณะที่พันรอบด้านหน้าของคู่ต่อสู้ ฝ่ายตรงข้าม

บิดร่างกายของคุณไปทางซ้ายแล้วล้มลง (โยนร่างกายของคุณออกไป) และใช้แรงผลักดันนั้นเพื่อเหวี่ยงคู่ต่อสู้ไปข้างหน้าจากด้านข้าง

ใช้งานง่ายหากใช้เป็นเทคนิคการคืนสินค้า

yokootoshi (yokootoshi)

เทคนิคที่คุณสไลด์เข้าจากด้านหน้า เกี่ยวขา (เข่า) ไว้ที่ด้านนอกข้อเท้าของคู่ต่อสู้ จากนั้นล้มไปด้านข้างแล้วโยน

ความแตกต่างจาก Ukiwaza ก็คือUkiwaza ทำท่ายืนหันหน้าไปทางด้านหน้า จากนั้น เหยียดขาของคุณไปด้านหน้าขาข้างหนึ่งของคู่ต่อสู้ เปิดลำตัวไปด้านข้าง ล้มลง และเหวี่ยงไปข้างหลัง Yokokakeข้อแตกต่างคือ Yokokake เราทั้งคู่ล้มลงข้างทาง และโยนลูกบอล โยคุโอโทชิเกี่ยวข้องกับการไถล ดังนั้นเข่าของคุณจึงห้อยอยู่เหนือข้อเท้าของคู่ต่อสู้ และใช้สะโพกและขาที่เหยียดออกเป็นจุดศูนย์กลาง คุณทั้งสองจึงเหวี่ยงคู่ต่อสู้ในแนวนอน (ไปด้านข้างโดยตรง) ราวกับกำลังล้มคู่ต่อสู้ในมุมฉาก

ผู้ที่แสดงเทคนิค (โทริ) จะยุบคู่ต่อสู้ (อูเกะ) ให้ลอยไปด้านข้าง แล้วเกี่ยวขาไว้ที่ด้านนอกของขาของอูเกะเป็นจุดศูนย์กลาง และขว้างขณะล้มลง (โยนร่างของเขาทิ้งไป)

หากคุณผลักมันไปข้างหลังหรือโยนมันแบบดึง มันจะตกลงไปที่หุบเขา

ผู้เชี่ยวชาญของเทคนิคนี้คือจอร์เจียGeorgi Vazagashviliคาซูฮิโกะ โทคุโนะ.

Yokokakeเป็นเทคนิคที่หาได้ยากและวิธีการขว้างก็คล้ายกัน และKotogakeOgatorochi

โยโคบุน (โยโกะ วาคาเระ) 

รูปแบบพื้นฐานคือเทคนิคที่คุณก้าวไปข้างคู่ต่อสู้ จากตำแหน่งที่กว้าง เปิดลำตัวไปด้านข้าง และขว้างขณะล้มลง

ใน right-gumi ผู้ทำท่า (โทริ) จะยุบคู่ต่อสู้ (อุเกะ) ไปที่มุมขวาหน้าหรือด้านหน้า และผลักเทคนิคไปทางซ้ายให้ไกลพอ ของโทริพลาดหน้าอูเกะ ก้าวเท้าซ้าย ก้าวเท้าขวา ล้มตัวลงทางด้านขวา (โยนร่างทิ้งไป) แล้วโยนไปหน้าอูเกะ

ในหนังสือเทคนิคยูโดของ 1926 ``ยูโดสไตล์ใหม่''Kanko Yaichibei เกี่ยวกับ ข้างต้นระบุว่างดตีพิมพ์เพราะเป็นเทคนิคที่ใช้ทฤษฎีและไม่เหมาะกับการปฏิบัติหรือขาดเสน่ห์[1] . ในปี 1982 เมื่อมีการตั้งชื่อเทคนิค nagewa ของ Kodokan Judo ขึ้นมา ก็รวมโยโคบุนด้วย

Egen Inoueเมื่อวันที่ 4 ตุลาคม 1996 ที่ Korakuen Hall Shooto KogyoYuki Nakaiใน < a i=4>การแข่งขัน Brazilian Jiu Jitsuนิทรรศการ เขาจับรูปแบบพื้นฐานของเทคนิคนี้ได้อย่างยอดเยี่ยมตั้งแต่เริ่มต้น สื่อบางแห่งเรียกเทคนิคนี้อย่างผิดพลาดเล็กน้อยว่า ``การคืนแขน''

จากท่าเล็กๆ ด้านนอก ให้เปิดลำตัวไปด้านข้างแล้วโยนขณะล้มเทคนิคการลอยตัว

กลับแขน

แก้ไข

อุเดกะเอชิ โทริดึงคอเสื้อขวาหรือคอซ้ายของอูเกะจากใต้รักแร้ขวาด้วยมือซ้าย แล้วใช้มือขวาแตะข้อมือขวาของอูเกะ คว้าแล้วพันโทริ แขนขวาของ Uke โอบแขนซ้ายของคุณ แล้วเหวี่ยง Uke ด้วยการเคลื่อนไหวเท้าและการขว้างร่างกายแบบเดียวกับในรูปแบบพื้นฐาน

ในเวลานี้ คุณสามารถใช้ข้อศอกด้านในซ้ายของ Tori เป็นจุดศูนย์กลางเพื่อจับข้อข้อศอกขวาของ Uke และหากคุณขว้างในขณะที่เชี่ยวชาญข้อต่อ แม้ในทัวร์นาเมนต์ที่ไม่ถือว่าฟาวล์< a i=1> เนื่องจากถือเป็นเทคนิคร่วม จึงไม่รวมคะแนนสำหรับเทคนิคการขว้าง เมื่อขว้างขณะควบคุมข้อต่อ จะเรียกว่าArmahishigi Sodegaeshi

Kodokanตามกฎแล้ว หากคุณขว้างโดยไม่ได้ฝึกข้อต่อให้เชี่ยวชาญ คะแนนของคุณจะถือเป็น [2] ฉันจะทำให้เสร็จ. เนื่องจากไม่มีชื่อเทคนิคที่เรียกว่า Arm Gaeshi ในเทคนิคเด็ดขาดของ Kodokan ชื่อเทคนิคสำหรับคะแนนนี้คือ Yokubunเทคนิคการขว้าง

2004ปัจจุบัน ตามกฎสากล ถือว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะคืนแขนโดยไม่เชี่ยวชาญข้อต่อ ดังนั้น แม้จะไม่ใช่ฟาวล์แต่คะแนนก็ยังเป็น ไม่ได้รับการยอมรับ[3] นอกจากนี้ ตั้งแต่ปี 2018 การใช้เทคนิคร่วมกับคู่ต่อสู้ที่ยืนหยัดได้กลายเป็นการละเมิดที่มากกว่า "การสอน" หากยังดำเนินไปเช่นนี้ การเคลื่อนไหวแขนทั้งหมดในปี 2561 ถือเป็นฟาวล์ อย่างไรก็ตามในการแข่งขันชิงแชมป์ยูโดโลกปี 2018Lucas Reuter เผชิญหน้า< /a >ในปี 2019 เขาได้รับคะแนนวาซา-อาริ อย่างไรก็ตาม ภายในเดือนมกราคม 2020 มีความชัดเจนว่าการเหวี่ยงแขนกลับไปในท่ายืนถือเป็นการละเมิดคำแนะนำ แกรนด์สแลมโอซาก้า IJF ยังตั้งชื่อเทคนิคนี้ว่า ``Yokobun'' [5][4] กฎสากลของการไม่ให้ ``การนำทาง'' ในทั้งสองโอกาสและการประกาศวาซา-อาริครั้งหนึ่งมีความคล้ายคลึงกับกฎ Kodokan ที่กล่าวมาข้างต้น และเป็นที่เชื่อกันว่ามีบางกรณีที่แขน-gae ถูกโยนโดยไม่ได้ควบคุมข้อต่อ Reuter และ อามาโนะประพฤติตนในลักษณะที่แนะนำอากิโกะ อามาโนะ พยายามคืนแขนสองครั้ง กรรมการเอสตราดา มักเดียล

ชิจิไดจูโดแม้ว่าจะไม่ใช่ฟาวล์ แต่คะแนนยังไม่ได้รับการยอมรับ[6]

ตามเทคนิคการสัมผัส แขนของนักตกปลาจะยืดออกในขณะที่จับคอเสื้อของคู่ต่อสู้ที่ล้มลงบนหลังของเขา และแขนของคู่ต่อสู้จะยืดออกโดยใช้ตัวดึงจับข้อมือของคู่ต่อสู้ และข้อต่อข้อศอกจะเชี่ยวชาญ .< /span> รอยฟกช้ำของอาร์ชี

นามแฝงโซเดกุรุมะเอชิ(โซเดกุรุมะเอชิ), โซเดกูรุมะเอชิ< /span>คืนแขนเสื้อ< /span>(เปลี่ยนแขนเสื้อ), < /span>) ถอยหลังแขน (แขนถอยหลัง[10][9](การเปลี่ยนแขน)แขนหลัง, [8], [7](ปลอกแขน กลับ)

ตัวอย่างจากการแข่งขัน

แกรนด์สแลมโอซาก้า 2019รอบรองชนะเลิศชาย 90 กก.

○ดาฟรัต โบโบนอฟ(อุซเบกิสถาน) (2 : 41 เทคนิคหนึ่ง Sumi Ochiสองครั้ง[11])　Guo Tonghan(เกาหลีใต้) ×　ไซต์ IJF วิดีโอ

IJF เรียกมันว่า sumiochi แต่จริงๆ แล้ว วาซา อาริ ตัวแรกนั้นเป็นอาร์มเกชิเทคนิคการเปลี่ยนโยโกบุน ในงานสัมมนากีฬาและการศึกษาของผู้ตัดสิน IJF ปี 2020 กล่าวกันว่า Bobonov ได้รับการสอนโดยใช้เทคนิคข้อต่อในท่ายืนมากกว่า ``waza-ari''[12]< คือ ผม =4>[13].

ส่วนโทโมเอะ.

แก้ไข

โทโมเอะวาคาเระ(โทโมเอะ วักคาเระ) ผลักคู่ต่อสู้ไปข้างหน้าเพื่อพยุงตัวเองได้ และล้มลงบนหลังเทคนิคการเสียสละอย่างแท้จริง [14](แยก)แยก ต่างจากรูปแบบพื้นฐานของโยโคบุน มันเป็นเทคนิคการเสียสละที่แท้จริง นามแฝงรูปทรงห้า. จากตำแหน่งตั้งตรง วางฝ่ามือซ้ายบนบริเวณเข็มขัดด้านหลังของคู่ต่อสู้ ใช้แขนซ้ายหรือข้อศอกซ้ายของคู่ต่อสู้ด้วยมือขวา แล้วดันเอวหลังของคู่ต่อสู้และแขนซ้ายไปข้างหน้าด้วยมือซ้าย เมื่อคู่ต่อสู้ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวเพื่อป้องกันไม่ให้ล้ม เขาจะล้มลงบนหลังและเหวี่ยงคู่ต่อสู้ไปข้างหลังเขาโดยตรง กระทำโดยใช้เหตุผลเดียวกันกับโยโกบุน นอกจากนี้ยังเป็นรูปที่สามของ

การแยก

แก้ไข

การแยกส่วน(แวร์) เป็นการหารแนวนอนโดยใช้มือตกปลาตักรักแร้ของคู่ต่อสู้[15].

蟹挟（かにばさみ）

จับคอเสื้อด้านหลัง ด้านหลังของแจ็คเก็ต แขนเสื้อขวา ฯลฯ ของคู่ต่อสู้ที่ยืนด้วยมือซ้าย แล้วกระโดดจากเท้าขวาของคู่ต่อสู้ วางขาซ้ายไว้ใกล้ท้องของคู่ต่อสู้และขาขวาไปข้างหลังทั้งสองข้าง เข่าของคู่ต่อสู้ วางขาของคุณระหว่างขาของคู่ต่อสู้แล้ววางมือขวาบนพื้นเพื่อกระแทกคู่ต่อสู้ไปข้างหลัง อีกวิธีหนึ่งคือการคว้าขาขวาของคู่ต่อสู้โดยไม่ใช้มือขวาแตะพื้น และเมื่อหลังของคุณอยู่บนพื้นแล้ว ให้ใช้ขาซ้ายยกบริเวณหน้าท้องของคู่ต่อสู้ขึ้น แล้วพาเขาลงไปที่มุมด้านหลังขวาของคู่ต่อสู้]< /span>< คือ i=6>. ต้องมีการอ้างอิง[ เรียนรู้ได้ง่ายเพราะไม่ต้องใช้ทักษะเหมือนเทคนิคอื่นๆ[2]

ยูโด

แก้ไข

ในสมัยโบราณ ฟูมิเอะ ทาชิโระแห่งไอจิ มีชื่อเสียงในฐานะปรมาจารย์ด้านกรรไกรปู และในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา จุน คนโนะ ทำได้ดี 1991All Japan Judo Championshipsการแข่งขันรอบก่อนรองชนะเลิศกับแซนด์วิชปูMasaki It ทำให้คามิพัง ในรอบรองชนะเลิศ เขาเอาชนะฮิเดฮิโกะ โยชิดะ ด้วยแซนด์วิชปู[3] ในรอบชิงชนะเลิศ All Japan Judo Championship ปี 1994 การต่อสู้ระหว่างปูแซนด์วิชระหว่าง Jun Konno และ Hidehiko Yoshida กลายเป็นประเด็นร้อน[3]

เป็นลิงค์รถใหญ่→คานิปิน มักใช้ แม้ว่าคู่ต่อสู้จะหลบเลี่ยงด้วย ไฮโคชิ คุณก็ยังสามารถลงจอดได้ในลักษณะเดียวกัน ดังนั้นจึงเป็นเทคนิคต่อเนื่องที่มีประสิทธิภาพ

ศิลปะการต่อสู้อื่นๆ

แก้ไข

ใน samboและศิลปะการต่อสู้แบบผสมผสานการลบออก ทำได้ดีมาก Yoshida Chiharu Tenjin Shinyo-ryu หลังจากนั้น ในศิลปะการต่อสู้แบบผสมเทคนิคข้อต่อ จะใช้เล็งไปที่เท้า

ในมวยปล้ำอาชีพ คู่ต่อสู้มักจะล้มลงไม่เพียงแต่ถอยหลังแต่ยังล้มไปข้างหน้าด้วย นอกจากนี้ยังใช้เป็นตัวตอบโต้กับคู่ต่อสู้ที่กำลังวิ่งอยู่ นอกเหนือจากการโค่นล้มและการโจมตีที่ขาแล้ว เขายังชกหน้ากับข้อต่อที่มุม ชนรั้วเหล็กด้านนอกเวที และใน แมตช์แท็ก เป็นเทคนิคการเชื่อมโยงที่มีการใช้งานมากมาย เช่น tag Partner โจมตีคู่ต่อสู้ที่ล้ม

บราซิลเลียนยิวยิตสูในสหพันธ์บราซิลเลี่ยนยิวยิตสูนานาชาติ,นานาชาติ เทคนิคทั้งสองเป็นสิ่งต้องห้ามโดยสหพันธ์ยิวยิตสู Gavare สามารถใช้ได้เนื่องจากไม่ได้ใช้แซนด์วิชปู Gavare ไม่ได้ใช้เป็นอุปกรณ์จับปูในยูโด แต่เนื่องจากมันจับขาของคู่ต่อสู้ จึงไม่สามารถใช้ภายใต้กฎ IJF อีกต่อไป

สาขาอื่นๆ

แก้ไข

แม้ว่าจะไม่ใช่ชื่ออย่างเป็นทางการ แต่ก็มีหลายกรณีที่การกระทำหรือเทคนิคการจับบอลระหว่างขาเรียกว่า ``คานิบาซามิ'' ตัวอย่างเช่น ในฟุตบอล เทคนิคการจับบอลระหว่างขาและการกระโดดเพื่อหลีกเลี่ยง คู่ต่อสู้เรียกสิ่งนี้และจัดขึ้นที่ญี่ปุ่นในปี 2545 ผู้เล่นวงสวิงของเม็กซิโกแสดงหลายครั้งในช่วงฟุตบอลโลกปี 2018 และกลายเป็นประเด็นร้อน

นักแสดงตลก Yoshimoto KogyoMedaka Ikeno มีเรื่องตลกที่เธอล้มลงบนเวทีและคว้าตัวตลกอีกคนที่เข้ามาหาเธอด้วยขาทั้งสองข้างอย่างกังวล ที่บีบรัดคนและป้องกันไม่ให้หลบหนีได้ชื่อว่า ``กรรไกรปู''

เปลี่ยนเทคนิค

แก้ไข

รายละเอียด

ต้องการเพิ่มเติม ในส่วนนี้

แซนด์วิชปูขาเดียว

แก้ไข

แซนวิชปูขาเดียว (กรรไกรปูคาตาชิกะ) ดำเนินการโดยการจับคอเสื้อด้านหลัง ด้านหลังของเสื้อ แขนขวา ฯลฯ ของคู่ต่อสู้ที่ยืนด้วยมือซ้าย จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นและวางขาซ้ายไว้ระหว่างขาของคู่ต่อสู้ในแซนด์วิชปู[11]

ตัวอย่างจากการแข่งขัน

การแข่งขันยูโดชิงแชมป์โลกปี 2019โตเกียวชาย รุ่น 100 กก. รอบที่ 2

○Wolf Aron(ญี่ปุ่น) (3:28 แซนวิชปู< a i =4> ชนะด้วยการฟาวล์) เซริม คอตโซเยฟ (อาเซอร์ไบจาน) ×　< /span>　[12]วิดีโอไซต์ IJF

Kawazu-kake(Kawadukake) 

คาวาซุ-คาเกะในยูโดจัดเป็นเทคนิคการขว้างโยโกะสเซมิ-วาซา แต่ในการแข่งขัน Kodokanเทคนิคนี้เป็นสิ่งต้องห้ามทั้งตามกฎและกฎ IJF มันถูกห้ามในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2498 เหตุผลก็คือหากใช้ตะขออย่างรวดเร็วและแรง ผู้ประสบภัยมักจะได้รับบาดเจ็บที่เข่า 1982เมื่อมีการประกาศเทคนิคการขว้างปาชื่อเทคนิค Kodokan Judo ในเดือนตุลาคม 1995

ตัวอย่างที่เห็นในการแข่งขันได้แก่โออุจิการิและอุจิมาตะ

คาวาซึคาเกะเป็นความผิดร้ายแรงซึ่งจะส่งผลให้มีการฟาวล์ทันที ดังนั้นเมื่อทำเทคนิคเหล่านี้ จะต้องระมัดระวังไม่ให้ขาเข้าไปเกี่ยวข้องและสร้างคาวาสึคาเกะขึ้นมา

ชื่ออย่างเป็นทางการของยูโดคือ ``คาวาซูคาเกะ'' เนื่องจากไม่มีการส่งโอคุริคานะ

ตัวอย่างจากการแข่งขัน

แกรนด์สแลมบากู 2015ชาย รุ่น 73 กก. รอบที่ 3

〇มิคลอส อุงบารี(ฮังการี) (02 : 57 ฟาวล์/คาวาซูกาเกะ) ฮุสเซน ราฮินล์ (อาเซอร์ไบจาน) ×　[3]วิดีโอไซต์ IJF

ครั้งหนึ่ง การแข่งขันได้รับการประกาศว่าชนะเนื่องจากการขว้างของ Rahinle แต่เปลี่ยนเป็นแพ้เนื่องจาก Kawazukake ทำฟาวล์

โฮชิอาเกะ(ดาคิอาเกะ)

หากคุณแย่งอิสรภาพของคู่ต่อสู้และยกเขาขึ้น สิ่งที่คุณต้องทำคือกระแทกเขาลงบนเสื่อทาทามิ แล้วคุณจะสามารถถอดเขาออกได้หนึ่งอัน แต่ถ้าทำอย่างนั้นจริง คุณจะ ท้ายที่สุดก็กระแทกหลังศีรษะเข้ากับเสื่อทาทามิอย่างแนบเนียนซึ่งอาจนำไปสู่การบาดเจ็บสาหัส ผลที่ตามมา และในกรณีที่เลวร้ายที่สุดอาจถึงแก่ชีวิตได้ ดังนั้น จึงควรระมัดระวังในการป้องกันสิ่งเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม ต่อมา เนื่องจากการตัดสินวิธียกคู่ต่อสู้อย่างเชี่ยวชาญกลายเป็นเรื่องยากและคลุมเครือ จึงประกาศ ``รอ'' แทน ippon และไม่ถือว่าเป็นเทคนิคที่ใช้ได้อีกต่อไปในการแข่งขัน[6].

บทความแรกเกี่ยวกับการชักรอกปรากฏในกฎข้อบังคับผู้ตัดสินการแข่งขันยูโดของ Butokukai ในปี 1924 และข้อบังคับผู้ตัดสินการแข่งขันยูโด Kodokan ในปี 1925 หากผู้เล่นยกคู่ต่อสู้ในแนวนอนให้สูงพอสมควรอย่างชำนาญ ไม่ว่าจะเป็นแนวตั้งหรือแนวนอน ผู้ตัดสินจะตัดสินใจว่าจะไม่โยนเขาลง และผู้ที่ยกเขาจะได้รับการประกาศให้เป็นผู้ชนะ ในปีพ.ศ. 2484 กฎระเบียบผู้ตัดสินการแข่งขัน Kodokan Judo Randori ได้รับการแก้ไขโดยระบุว่าหากคู่ต่อสู้อยู่บนหลังของเขา ห้ามมิให้ขว้างเขาลง ไม่ว่าเขาจะอยู่ในตำแหน่งใดก็ตาม ในปี 1951 ความสูงในการยกในกฎของผู้ตัดสินของ Kodokan ได้รับการแก้ไขเป็น ``ความสูงประมาณไหล่'' ในปี 1981 กฎของ IJF ทำให้ไม่สามารถทำคะแนนโดยการยกได้ ต่อมาในปี 1982 (โชวะ 57) ชื่อ "โฮโจ" ถูกสร้างขึ้นเพื่ออ้างถึงสภาพของการถูกสะพายไหล่ และโคโดกัง ยูโด ถูกจัดว่าเป็นเทคนิคสะโพกตามชื่อของเทคนิค[2]. นอกจากนี้ การยกยังถูกถอดออกจากกฎการตัดสินของ Kodokan ปี 1985[1] ในปี 2017 ก็ไม่รวมอยู่ในชื่อของเทคนิคโคโดกันยูโด[7]

วิธียูโด คาวาอิชิเป็นเทคนิคที่มีแนวคิดคล้ายกันในการแบกคู่ต่อสู้ไว้บนหลังไว้บนหลัง มีกระเป๋าเป้(Seoiage)[8].

การฟาวล์คู่ต่อสู้ของคุณกระแทกเสื่อทาทามิจากรอก แม้ว่าคุณจะไม่สามารถทำคะแนนได้อีกต่อไปแล้วก็ตาม การควบคุมคู่ต่อสู้จากบนหลังแล้วล้มไปข้างหลังถือเป็นสิ่งผิดกฎหมายด้วย บทลงโทษคือการตักเตือนหรือการแพ้เนื่องจากการฟาวล์ภายใต้กฎ Kodokan และการแพ้เนื่องจากการฟาวล์และการตัดสิทธิ์ตามกฎ การฟาวล์คู่ต่อสู้ลงจากลิฟต์ (สแลม) ถือเป็นการทำฟาวล์ บราซิลเลียนยิวยิตสู แม้แต่ใน สหพันธ์ยูโดนานาชาติ

โยโคบุน (โยโกะ วาคาเระ) 

รูปแบบพื้นฐานคือเทคนิคที่คุณก้าวไปข้างคู่ต่อสู้ จากตำแหน่งที่กว้าง เปิดลำตัวไปด้านข้าง และขว้างขณะล้มลง

ใน right-gumi ผู้ทำท่า (โทริ) จะยุบคู่ต่อสู้ (อุเกะ) เข้าไปที่มุมขวาด้านหน้าหรือด้านหน้า โดยขยับเทคนิคไปทางด้านซ้ายของท่าให้ไกลพอสมควร โทริที่พลาดหน้าอูเคะ ก้าวเท้าซ้าย ก้าวเท้าขวา ล้มตัวลงทางด้านขวา (โยนร่างทิ้งไป) แล้วโยนไปหน้าอูเกะ

ในหนังสือเทคนิคยูโดของ 1926 ``ยูโดสไตล์ใหม่''Kanko Yaichibei เกี่ยวกับ ข้างต้นระบุว่างดตีพิมพ์เพราะเป็นเทคนิคที่ใช้ทฤษฎีและไม่เหมาะกับการปฏิบัติหรือขาดเสน่ห์[1] . ในปี 1982 เมื่อมีการตั้งชื่อเทคนิค nagewa ของ Kodokan Judo ขึ้นมา ก็รวมโยโคบุนด้วย

Egen Inoueเมื่อวันที่ 4 ตุลาคม 1996 ที่ Korakuen Hall Shooto KogyoYuki Nakaiใน < a i=4>การแข่งขัน Brazilian Jiu Jitsuนิทรรศการ เขาจับรูปแบบพื้นฐานของเทคนิคนี้ได้อย่างยอดเยี่ยมตั้งแต่เริ่มต้น สื่อบางแห่งเรียกเทคนิคนี้อย่างผิดพลาดเล็กน้อยว่า ``การคืนแขน''

จากท่าเล็กๆ ด้านนอก ให้เปิดลำตัวไปด้านข้างแล้วโยนขณะล้มเทคนิคการลอยตัว

กลับแขน

แก้ไข

อุเดกะเอชิ โทริดึงคอเสื้อขวาหรือคอซ้ายของอูเกะจากใต้รักแร้ขวาด้วยมือซ้าย แล้วใช้มือขวาแตะข้อมือขวาของอูเกะ คว้าแล้วพันโทริ แขนขวาของ Uke โอบแขนซ้ายของคุณ แล้วเหวี่ยง Uke ด้วยการเคลื่อนไหวเท้าและการขว้างร่างกายแบบเดียวกับในรูปแบบพื้นฐาน

ในเวลานี้ คุณสามารถใช้ข้อศอกด้านในซ้ายของ Tori เป็นจุดศูนย์กลางเพื่อจับข้อข้อศอกขวาของ Uke และหากคุณขว้างในขณะที่เชี่ยวชาญข้อต่อ แม้ในทัวร์นาเมนต์ที่ไม่ถือว่าฟาวล์< a i=1> เนื่องจากถือเป็นเทคนิคร่วม จึงไม่รวมคะแนนสำหรับเทคนิคการขว้าง เมื่อขว้างขณะควบคุมข้อต่อ จะเรียกว่าArmahishigi Sodegaeshi

Kodokanตามกฎแล้ว หากคุณขว้างโดยไม่ได้ฝึกข้อต่อให้เชี่ยวชาญ คะแนนของคุณจะถือเป็น [2] ฉันจะทำให้เสร็จ. เนื่องจากไม่มีชื่อเทคนิคที่เรียกว่า Arm Gaeshi ในเทคนิคเด็ดขาดของ Kodokan ชื่อเทคนิคสำหรับคะแนนนี้คือ Yokubunเทคนิคการขว้าง

2004ปัจจุบัน ตามกฎสากล ถือว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะหมุนแขนโดยไม่เชี่ยวชาญข้อต่อ ดังนั้นถึงแม้จะไม่ฟาวล์ก็ตาม ไม่ได้รับการยอมรับ[3] นอกจากนี้ ตั้งแต่ปี 2018 การใช้เทคนิคร่วมกับคู่ต่อสู้ที่ยืนหยัดได้กลายเป็นการละเมิดที่มากกว่า "การสอน" หากยังดำเนินไปเช่นนี้ การเคลื่อนไหวแขนทั้งหมดในปี 2561 ถือเป็นฟาวล์ อย่างไรก็ตามในการแข่งขันชิงแชมป์ยูโดโลกปี 2018Lucas Reuter เผชิญหน้า< /a >ในปี 2019 เขาได้รับคะแนนวาซา-อาริ อย่างไรก็ตาม ภายในเดือนมกราคม 2020 มีความชัดเจนว่าการเหวี่ยงแขนกลับไปในท่ายืนถือเป็นการละเมิดคำแนะนำ แกรนด์สแลมโอซาก้า IJF ยังตั้งชื่อเทคนิคนี้ว่า ``Yokobun'' [5][4] กฎสากลของการไม่ให้ ``การนำทาง'' ในทั้งสองโอกาสและการประกาศวาซา-อาริครั้งหนึ่งมีความคล้ายคลึงกับกฎ Kodokan ที่กล่าวมาข้างต้น และเป็นที่เชื่อกันว่ามีบางกรณีที่แขน-gae ถูกโยนโดยไม่ได้ควบคุมข้อต่อ Reuter และ อามาโนะประพฤติตนในลักษณะที่แนะนำอากิโกะ อามาโนะ พยายามคืนแขนสองครั้ง กรรมการเอสตราดา มักเดียล

ชิจิไดจูโดแม้ว่าจะไม่ใช่ฟาวล์ แต่คะแนนยังไม่ได้รับการยอมรับ[6]

ตามเทคนิคการสัมผัส แขนของนักตกปลาจะยืดออกในขณะที่จับคอเสื้อของคู่ต่อสู้ที่ล้มลงบนหลังของเขา และแขนของคู่ต่อสู้จะยืดออกโดยใช้ตัวดึงจับข้อมือของคู่ต่อสู้ และข้อต่อข้อศอกจะเชี่ยวชาญ .< /span> รอยฟกช้ำของอาร์ชี

นามแฝงโซเดกุรุมะเอชิ(โซเดกุรุมะเอชิ), โซเดกูรุมะเอชิ< /span>คืนแขนเสื้อ< /span>(เปลี่ยนแขนเสื้อ), < /span>) ถอยหลังแขน (แขนถอยหลัง[10][9](การเปลี่ยนแขน)แขนหลัง, [8], [7](ปลอกแขน กลับ)

ส่วนโทโมเอะ.

แก้ไข

โทโมเอะวาคาเระ(โทโมเอะ วักคาเระ) ผลักคู่ต่อสู้ไปข้างหน้าเพื่อพยุงตัวเองได้ และล้มลงบนหลังเทคนิคการเสียสละอย่างแท้จริง [14](แยก)แยก ต่างจากรูปแบบพื้นฐานของโยโคบุน มันเป็นเทคนิคการเสียสละที่แท้จริง นามแฝงรูปทรงห้า. จากตำแหน่งตั้งตรง วางฝ่ามือซ้ายบนบริเวณเข็มขัดด้านหลังของคู่ต่อสู้ ใช้แขนซ้ายหรือข้อศอกซ้ายของคู่ต่อสู้ด้วยมือขวา แล้วดันเอวหลังของคู่ต่อสู้และแขนซ้ายไปข้างหน้าด้วยมือซ้าย เมื่อคู่ต่อสู้ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวเพื่อป้องกันไม่ให้ล้ม เขาจะล้มลงบนหลังและเหวี่ยงคู่ต่อสู้ไปข้างหลังเขาโดยตรง กระทำโดยใช้เหตุผลเดียวกันกับโยโกบุน นอกจากนี้ยังเป็นรูปที่สามของ

การแยก

แก้ไข

การแยกส่วน(แวร์) เป็นการหารแนวนอนโดยใช้มือตกปลาตักรักแร้ของคู่ต่อสู้[15].