#ประกวดครั้งที่65
อาคาชิ รีคอร์ด
" "ตอนที่มนุษย์ต่างดาวยัดพืชอวกาศใส่บุหรี่ ให้มนุษย์โลกฆ่ากันด้วยการทำลายความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ทิ้ง แล้วพอถึงคำบรรยายจบตอน คนบรรยายกลับเสียดสีว่า นี่เป็นเรื่องในยุคอนาคตเพราะปัจจุบันมนุษย์เราไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งและแข็งแกร่งมากพอให้มนุษย์ต่างดาวรุกรานโลกด้วยวิธีการ 'ทำลายความสัมพันธ์' ได้?"
"อุลตร้าเซเว่น ตอนที่8"
"ถูก แล้วตอนที่บอกว่ามนุษย์โลกแท้ที่จริงคือมนุษย์ต่างดาวผู้รุกรานโลก?"
"อุลตร้าเซเว่น ตอนที่42"
"ตอนที่เสียดสีความไร้สาระของความเห็นแก่ตัว ผ่านเรื่องของมนุษย์ต่างดาวที่ช่วงชิงชีวิตคนอื่นเพื่อต่อชีวิตให้ตัวเอง?"
"อุลตร้าเซเว่น ตอนที่11"
"ตอนที่วิพากษ์วิจารณ์การเติบโตเศรษฐกิจที่สูงกับขอบเขตของวิทยาศาสตร์ที่มืดบอดในยุคสมัยนั้น?"
"อุลตร้าเซเว่น ตอนที่43"
"ตอนที่มีความเป็นการ์ตูนแนวกีฬา?"
"อุลตร้าแมนแจ๊ค ตอนที่4"
"ตอนที่มีธีมของความโกรธกับการเลือกปฏิบัติ"
"อุลตร้าแมนแจ๊ค ตอนที่33"
"ตอบถูกหมดเลยแฮะ วัตสันไม่ได้แอบไปดูมาเมื่อวานนี้ใช่ไหม?"
"เราชอบอุลตร้าแมนเหมือนกัน อุลตร้าเซเว่นนี่ชอบสุดเลยล่ะ"
"เอาจริงดิ วัตสันเป็นผู้หญิงที่ชอบอุลตร้าแมน เกิดมาตั้ง23ปีเพิ่งเจอเป็นครั้งแรก เคยเจอแต่ผู้หญิงชอบพิกโกโร่ในดราก้อนบอล"
จอห์นนี่ หนุ่มวัย 23 ปี มีปานที่คอกับข้อมือซ้าย หยิบมีดพลาสติกตัดเค้กช็อกโกแลตที่วางอยู่บนโต๊ะ
"10 กันยายน แด่วันเกิดของเราสองคน อายุ24ปีเท่ากันทั้งคู่"
นักสืบหญิงวัตสัน สาวอังกฤษ ตาสีฟ้า ผมสั้นสีบลอนด์ ผิวขาว และดูเหมือนตัวการ์ตูนญี่ปุ่นหลุดออกมาอยู่ในโลกความเป็นจริง หลับตาลงแล้วกุมมือทั้งสองข้างไว้ที่อก แล้วก็ลืมตา
"จอห์นนี่ลองอธิฏฐานดูบ้างสิ"
"เคยไปแล้ว นี่ไง ก็นั่งอยู่เฉย ๆ หัวโด่อยู่ตรงนี้ เป็นนักวิทยาศาสตร์ ไม่ได้เป็น เป็นนักเขียนบทหนังกับผู้กำกับ ก็ไม่ได้เป็นอีก เนี่ย นั่งโด่เด่อยู่ตรงเนี้ย ตรงเนี้ย"
"พวกเราทั้งคู่เพิ่ง24ปีเองไม่ใช่เหรอ เราทั้งคู่ยังไปได้ไกลในอนาคต"
"ขอให้มนุษย์ต่างดาวไม่รุกรานโลก"
จอห์นนี่กับนักสืบหญิงวัตสันแบ่งเค้กกันกิน
"เล่นการ์ดยูกิกับเราไหม?" วัตสันพูดขึ้น
"แนะนำนะ วัตสัน อย่าเล่นเลย ยูกิเดี๋ยวนี้เล่นตาเดียวก็จบแล้ว ทำไมไม่ขายแต่เด็คเอ็กโซเดียซะเลย ถามว่ามันไม่สนุกใช่ไหม? ตาเดียวก็จบแล้วมันก็ไม่สนุกจริง ๆ นั่นแหละ ไพ่ป๊อกยังใช้เวลานานกว่าเลย"
"เล่นแบบสมัยก่อนไง"
"ได้ ๆ"
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
"วัตสัน คืนเรนโบว์ดราก้อนมาได้แล้ว"
"อ๊ะ โทษที"
"เล่นเกมred alertกับcounter strikeต่อกัน"
"ได้....เดี๋ยวนะ คอมฯพังอยู่นี่หว่า"
"เราซ่อมให้แล้ว"
"วัตสันซ่อมให้แล้วเหรอ?"
"ใช่"
จอห์นนี่กับนักสืบหญิงวัตสันเล่นเกมคอมฯด้วยกันจนดึก แล้วก็ถึงเวลาเข้านอนของทั้งคู่
"วันนี้จอห์นนี่นอนห้องเรานะ"
"หือ วันนี้วัตสันจะไม่อยู่เหรอ?"
"อยู่"
"หา?"
"นอนบนเตียงเรานะ"
"วัตสันเป็นผู้หญิงนะ เราเป็นแค่คู่หูกันเท่านั้น"
"มันหนาวอะ"
"มีวิธีทำให้ร้อนอยู่นะ ปิดหน้าต่างแล้ว...ปิดแอร์"
"จอห์นนี่นอนบนเตียงเราได้"
"ฮะ?"
แล้วนักสืบหญิงวัตสันก็ปิดไฟแล้วลากจอห์นนี่นอนลงบนเตียงนอนด้วยกัน
"จอห์นนี่ไม่อยากมีอะไรกับเราจริง ๆ เหรอ?"
"พูดซะผมดูแย่เลย"
"อย่าคิดมากสิ"
"เอาเถอะ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอยู่แล้ว เพราะจะนอนกอดหมอนข้างมันทั้งคืนนี่แหละ"
ทั้งคู่หลับไปแล้วตื่นขึ้นมาในตอนเช้า กินอาหารเช้าตามปกติ
ทันใดนั้น จากที่ทั้งคู่อยู่ในบ้านของนักสืบหญิงวัตสัน อยู่ ๆ ทั้งคู่กลับอยู่ในดินแดนทะเลทราย ท้องฟ้าสีฟ้านั้นเมฆเคลื่อนเร็วดุจดั่งน้ำตก บ้านของนักสืบหญิงวัตสันหายไปอย่างฉับพลัน ทิ้งจอห์นนี่และนักสืบหญิงวัตสันไว้ในทะเลทรายประหลาดนั้น
"วัตสัน"
"จอห์นนี่"
"บอกตรง ๆ ว่าคิดอะไรไม่ออกเลย"
"ระดับจอห์นนี่คิดได้อยู่แล้ว"
ก็มีงูยักษ์แปดหัวแปดหางตัวหนึ่ง สูงใหญ่เท่าฟ้า เลื้อยไล่จอห์นนี่กับนักสืบหญิงวัตสัน จอห์นนี่กับนักสืบหญิงวัตสันก็วิ่งหนีจากงูยักษ์แปดหัวนั้น
"จอห์นนี่ รู้สึกคุ้น ๆ งูตัวนี้หรือเปล่า?"
"ยามาตะ โนะ โอโรจิ งูยักษ์แปดหัวแปดหางในตำนานญี่ปุ่นที่โดนซูซาโนโอะฆ่าตาย"
จอห์นนี่กับนักสืบหญิงวัตสันหนีงูยักษ์แปดหัวนั้นไปจนถึงเมืองร้างที่ก่อจากหินทราย ก็เข้าไปหลบอยู่ในนั้น แล้วทุกอย่างก็เงียบไป
ในเมืองร้างนั้น มีภาพแกะสลักบนฝาผนังเป็นรูปสิ่งมีชีวิตที่เหมือนมนุษย์ แต่ศรีษะแหลมดังหอก ทั่วทั้งผนังของเมืองนั้น
วัตสันเห็นภาพแกะสลักเหล่านั้นก็ถามว่า "เราคุ้น ๆ รูปพวกนี้อะ แต่เราจำไม่ได้ว่าเคยเห็นที่ไหน"
จอห์นนี่ก็ตอบว่า "โนเนเลี่ยน เพื่อนคนที่เป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ตายไปเคยพูดถึงไว้ เอ็น โอ เอ็น เอแอล ไอ อี เอ็น(nonalien) ถ้าเติมขีดหลังตัวเอ็นที่อยู่หน้าตัวเอ จะได้คำว่า นอนเอเลี่ยน(non-alien) แปลว่า ไม่ใช่เอเลี่ยน เขาบอกว่า เผ่าพันธุ์โนเนเลี่ยนคือเผ่าพันธุ์มนุษย์โลกที่แท้จริง ส่วนพวกเราเป็นมนุษย์ต่างดาวผู้รุกรานที่ทำลายอารยธรรมโนเนเลี่ยนทิ้ง ทั้งชุมชนนักวิทยาศาสตร์คิดว่ามันเป็นแค่ทฤษฎีสมคบคิด"
"ใช่คนที่บอกว่า สิ่งมีชีวิตในตำนานมีอยู่จริง แบ่งเป็นพวกที่อยู่บนโลกกับพวกที่มาจากอวกาศหรือเปล่า?"
"ใช่ คนนั้นแหละ"
นักสืบหญิงวัตสันดูฝาผนังของเมืองร้างนั้นไปเรื่อยๆแล้วชะงักอยู่ตรงผนังที่จารึกตัวอักษรประหลาดที่ไม่ตรงกับตัวอักษรของภาษาใดในโลกเลย
"จอห์นนี่ เราเคยเห็นข้อความตรงนี้"
จอห์นนี่ก็เดินไปหานักสืบหญิงวัตสัน ครั้นได้เห็นตัวอักษรประหลาด จอห์นนี่จึงว่า "ชะตากรรมและโชคชะตาของดาวเคราะห์ดวงนี้ เราไม่มีหน้าที่ตัดสินใจ ผู้ครองดาวเคราะห์ดวงนี้ คือผู้ตัดสินใจชะตากรรมและโชคชะตาของดาวดวงนี้ เราไม่มีหน้าที่ให้ความเป็นธรรมให้กับทั้งฆาตกรทั้งเหยื่อ ไม่ว่าจะฆาตกรหรือเหยื่อ ฆาตกรและเหยื่อตัดสินใจชะตากรรมและโชคชะตาของตัวฆาตกรและเหยื่อเอง ไม่ใช่ให้ผู้อื่นตัดสินให้"
"จอห์นนี่เคยเห็นเหรอ?"
"เพื่อนคนนั้นเคยพูดถึงประโยคนี้ไว้ บอกว่าดาวเคราะห์ที่มีสิ่งมีชีวิตทุกดวงมีพยานเฝ้าดูวิวัฒนาการ ประโยคนี้เป็นประโยคที่ผู้เฝ้าดูวิวัฒนาการพูดกับโนเนเลี่ยน"
ทันใดนั้น ก็มีเสียงประหลาดพูดกับทั้งสองคนว่า "ถูกต้อง" จอห์นนี่กับนักสืบหญิงวัตสันหันไปหาต้นเสียง ก็มีมังกรทองเข้ามาในเมืองร้างจากอีกด้าน จอห์นนี่เห็นดังนั้นก็ถามว่า "ผู้เฝ้าดูวิวัฒนาการเหรอ?" มังกรทองจึงว่า "ถูกต้อง ไม่ว่าจะฆาตกรหรือเหยื่อ ฆาตกรและเหยื่อตัดสินใจชะตากรรมและโชคชะตาของตัวฆาตกรและเหยื่อเอง ไม่ใช่ให้ผู้อื่นตัดสินให้" จอห์นนี่ได้ฟังดังนั้นจึงว่า "ถ้าพูดประโยคนี้กับมนุษย์ โดนมนุษย์ด่าแถมเกิดดราม่าแน่" มังกรทองนั้นก็ถามว่า "ทำไมรึ?" จอห์นนี่ก็ตอบว่า "ไม่มีมนุษย์ที่ไหนเชื่อว่าเหยื่อตัดสินใจชะตากรรมกับโชคชะตาของตัวเหยื่อเองหรอก" มังกรทองก็ถามว่า "เจ้าไม่เชื่อว่าฆาตกรกับเหยื่อตัดสินใจชะตากรรมกับโชคชะตาของตัวเองรึ?" จอห์นนี่จึงว่า "ถ้าถามว่า ยึดถือแนวคิดอะไร ยังพอตอบได้นะ" มังกรทองได้ยินจอห์นนี่ว่าดังนั้นก็ถามจอห์นนี่ว่า "เจ้ายึดถือแนวคิดใด?" จอห์นนี่จึงว่า "ฆาตกรกับเหยื่อตัดสินชะตากรรมกับโชคชะตาของตัวเอง......ถ้าให้คนอื่นตัดสินชะตากรรมของทั้งเหยื่อของทั้งฆาตกร ถ้ามันตัดสินให้คนเห็นแก่ตัวได้เห็นแก่ตัวต่อไป แล้วคนอื่นต้องถูกกระทำ นั่นใช่ความยุติธรรมเหรอวะ? ให้คนอื่นตัดสินชะตากรรมกับโชคชะตาของเราให้ เราจะได้ความยุติธรรมเหรอ? เพราะยังงี้ ฉันถึงไม่ชอบให้คนอื่นตัดสินชะตากรรมกับโชคชะตาให้ฉัน ถ้าให้ทั้งฆาตกรทั้งเหยื่อตัดสินชะตากรรมกับโชคชะตาของตัวเอง อาจจะได้ความยุธรรมมากกว่าให้คนอื่นตัดสินให้ก็ได้นะ ให้คนอื่นตัดสินชะตากรรมของทั้งเหยื่อทั้งฆาตกรให้ แน่ใจเหรอว่าทั้งสองฝ่ายจะได้ความยุติธรรม? แน่ใจเหรอว่าคนที่มาตัดสินชะตากรรมกับโชคชะตาของเราจะยุติธรรม?"
ทันใดนั้น ก็มีเสียงคล้ายเสียงจักจั่นดังขึ้น แต่เสียงนั้นไม่เป็นธรรมชาติราวกับเสียงนั้นเป็นเสียงที่สังเคราะห์ขึ้น จอห์นนี่กับนักสืบหญิงวัตสันก็ออกมาจากเมืองร้างนั้น
ครั้นจอห์นนี่กับนักสืบหญิงวัตสันออกมาจากเมืองร้างนั้น ก็มีจานบินสีเงินมาจากฟ้าลงจอดสู่พื้นดิน แล้วประตูจานบินก็เปิดออก มนุษย์ต่างดาวหน้าตาเหมือนชุดเกราะนักรบโรมันก็ออกมาจากจานบิน
มนุษย์ต่างดาวนั้นจึงว่า "มนุษย์โลก เรามาอย่างสันติ"
"โลก? ดูท้องฟ้าสิ มาทักทายมนุษย์โลกอย่างสันติในดินแดนที่ไม่ใช่โลกนี่เหรอ?"
"อ่า ก็ได้ เรามาเพื่อรุกรานโลก และพวกแกสองคนจำเป็นสำหรับเรา"
"สวัสดี ผู้รุกราน แต่ เรามือเปล่า ไม่มีปืนซักกระบอก ไม่จำเป็นสำหรับแกแล้วว่ะ อยากกินซูชิหน้าปลาดิบ ช่วยพาเรากลับบ้านหน่อยได้ไหม"
"เฮอะ จอห์นนี่"
"....! รู้ชื่อได้ยังไง?"
"แกเป็นคู่หูกับวัตสันแล้วอยู่บ้านเดียวกันกับวัตสันตั้งแต่เป็นคู่หูของวัตสันใช่ไหมล่ะ?"
"มนุษย์ต่างดาว.... เราติดอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ฉันเป็นแค่มนุษย์โลก ไม่รู้วิธีออกไปจากที่นี่ แกมาจากไหนก็ไม่รู้ จะทำยังไงแกก็พร้อมฆ่าเราตลอดเวลาใช่ไหมล่ะ?"
มนุษย์ต่างดาวได้ฟังดังนั้นก็หัวเราะแล้วว่า "เมื่อกี้แกบอกว่าแกเป็นมนุษย์โลกใช่ไหม? แกไม่รู้วิธีออกไปจากที่นี่ใช่ไหมล่ะ? ที่นี่ก็คือมิติที่4 มิติแห่งกาลเวลา ที่นี่คือที่ที่กำหนดชะตากรรมและความเป็นไปของทุกสิ่ง เป็นที่ที่กำหนดและบันทึกความเป็นไปของอดีต ปัจจุบัน อนาคต ทุกอย่างถูกกำหนดไว้ใน อาคาชิ รีคอร์ด ใครก็ตามที่แก้อาคาชิ รีคอร์ด ขัดต่อกฎของจักรวาล ดังนั้นทุกคนต้องทำตามที่อาคาชิ รีคอร์ดบันทึกเอาไว้อย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง และเรื่องที่มนุษย์กวาดล้างโนเนเลี่ยนเป็นเรื่องจริง โนเนเลี่ยนเป็นชาวโลกโดยชอบธรรม จอห์นนี่ แกเป็นมนุษย์ต่างดาว วัตสันเป็นสายเลือดของโนเนเลี่ยน"
"วัตสันเป็นโนเนเลี่ยน? วัตสันก็ไม่ได้หัวแหลมนี่ ไม่ได้หมายถึงโง่นะวัตสัน"
"วัตสันน่ะมีสายเลือดโนเนเลี่ยนอยู่ในตัว โนเนเลี่ยนโดนกวาดล้าง แต่ไม่ได้บอกว่าโนเนเลี่ยนสูญพันธุ์นะ มีโนเนเลี่ยนเหลือรอดและอยู่กินกับมนุษย์ แต่ไม่มีใครรับรู้ โนเนเลี่ยนกับมนุษย์มีลูกด้วยกัน วัตสันก็คือโนเนเลี่ยนที่เหลืออยู่จากการที่มนุษย์มีลูกกับโนเนเลี่ยนยังไงล่ะ"
"จะบอกว่าวัตสันเป็นมนุษย์เชื้อสายโนเนเลี่ยนเหรอ?"
"ใช่...."
จอห์นนี่เดินเข้าไปต่อยหน้ามนุษย์ต่างดาว เตะมนุษย์ต่างดาวล้มลงบนพื้นทราย แล้วจอห์นนี่ก็ขึ้นคร่อมต่อยหัวมนุษย์ต่างดาวอย่างหนัก
มนุษย์ต่างดาวจึงว่า "ฉันยังพูดไม่จบ ฉันบอกไปแล้วว่าอาคาชิ รีคอร์ด กำหนดความเป็นไปในอดีต ปัจจุบัน อนาคต วัตสันถูกกำหนดให้รู้ตัวตนที่แท้จริงของตัวเธอเอง ส่วนแก จอห์นนี่ แกถูกกำหนดให้ตัดสินชะตากรรมของมนุษย์ทั้งโลก"
จอห์นนี่ตอบว่า "แกบอกเองว่าเป็นมนุษย์ต่างดาวผู้รุกราน แกบอกเองว่าคนที่แก้อาคาชิ รีคอร์ด ขัดต่อกฎของจักรวาล หมายความว่า ใคร ๆ ก็แก้อาคาชิ รีคอร์ดได้ใช่ไหมล่ะ?"
"ฮ้า จงดู!" งูยักษ์แปดหัวแปดหางก็ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง แล้วมนุษย์ต่างดาวจึงว่า "เพื่อนแกบอกว่า สิ่งมีชีวิตในตำนานมีอยู่จริง แบ่งเป็นพวกที่มาจากอวกาศกับพวกที่เป็นสิ่งมีชีวิตบนโลก เพื่อนแกพูดถูก ยามาตะ โนะ โอโรจิ นั่นน่ะ เป็นสิ่งมีชีวิตจากอวกาศ ดูนั่น!" มนุษย์ต่างดาวชี้ไปที่ท้องฟ้า
สิ่งมีชีวิตนกอินทรีหัวสิงโตก็ปรากฏโบยบินอยู่บนท้องฟ้า
"นั่นคือสัตว์เลี้ยงของโนเนเลี่ยน"
ทันใดนั้นมังกรทองก็ออกมาจากเมืองร้าง แล้วมังกรทองจึงว่ากับจอห์นนี่ว่า "ถึงจะเป็นผู้รุกราน แต่สิ่งที่มนุษย์ต่างดาวจากกาแล็กซีแอนโดรเมดาผู้นั้นพูดเป็นความจริงทุกประการ"
"มนุษย์ต่างดาวจากกาแล็กซีแอนโดรเมดาผู้นั้นหาได้โกหกแต่อย่างใดไม่ เจ้าถูกอาคาชิ รีคอร์ดกำหนดให้เป็นกุมชะตากรรมของมนุษย์ทั้งโลก เจ้าจะเป็นผู้กำหนดว่าเผ่าพันธุ์มนุษย์ว่าจะอยู่ต่อหรือจะสูญพันธุ์ และวัตสัน ถูกอาคาชิ รีคอร์ดกำหนดให้มาพบเจ้าตั้งแต่แรก พวกเจ้าถูกอาคาชิ รีคอร์ดกำหนดให้ใครคนหนึ่งต้องตาย หากเจ้ากำหนดชะตากรรมให้เผ่าพันธุ์มนุษย์อยู่รอด วัตสันจะถูกเจ้าฆ่าตาย หากไม่ วัตสันถูกอาคาชิ รีคอร์ดกำหนดให้ฆ่าเจ้าตาย"
แล้วก็มีแท่งหินขนาดใหญ่สีดำโผล่ขึ้นมาจากพื้นทราย มังกรทองจึงว่า "นั่นแหละคืออาคาชิ รีคอร์ด หากเจ้าสัมผัสเจ้าจะรู้ทุกสิ่งที่อาคาชิ รีคอร์ดกำหนดไว้" จอห์นนี่ได้ฟังดังนั้นก็เดินไปที่แท่งหินสีดำนั้น จอห์นนี่ใช้มือแตะแท่งหินสีดำนั้น แล้วจอห์นนี่ก็เห็นภาพ จอห์นนี่ใช้ปืนยิงนักสืบหญิงวัตสันตาย มนุษย์พัฒนาเทคโนโลยีจนถึงขนาดสร้างสถานีรถไฟอวกาศได้ จากนั้น ภาพที่จอห์นนี่เห็นก็เปลี่ยนไปเป็นจอห์นนี่ถูกนักสืบหญิงวัตสันใช้ปืนยิงตาย ตึกระฟ้าทั้งหมดของมนุษย์ถูกไฟครอก ครั้นจอห์นนี่เห็นภาพทั้งหมดนั้นแล้วก็เอามือออกจากแท่งหินสีดำ จากนั้นมนุษย์ต่างดาวก็โยนปืนพกให้จอห์นนี่กับนักสืบหญิงวัตสันคนละกระบอก แล้วมนุษย์ต่างดาวนั้นจึงว่า "เห็นแล้วใช่ไหมล่ะ? คนหนึ่งต้องตายเพื่อตัดสินชะตากรรมของทั้งเผ่าพันธุ์"
นักสืบหญิงวัตสันหยิบปืนพกที่อยู่หน้าตนขึ้นมาเล็งไปที่จอห์นนี่ มนุษย์ต่างดาวจึงว่า "เห็นแล้วใช่ไหมล่ะ จอห์นนี่? วัตสัน เธอต้องตัดสินชะตากรรมของเผ่าพันธุ์โนเนเลี่ยนของเธอ มนุษย์จะรอดหรือจะสูญพันธุ์แล้วโนเนเลี่ยนจะกลับมาครองโลกต่อ?"
นักสืบหญิงวัตสันจึงว่า "ต่อให้ฉันเป็นโนเนเลี่ยน ต่อให้มนุษย์เป็นมนุษย์ต่างดาว ต่อให้จอห์นนี่เป็นมนุษย์ต่างดาว ฉันจะไม่ฆ่าจอห์นนี่ ฉันจะเป็นคู่หูของจอห์นนี่ตลอดไป" แล้วนักสืบหญิงวัตสันก็ทิ้งปืนลงกับพื้น
จอห์นนี่หยิบปืนพกบนพื้นที่อยู่หน้าตนขึ้นมา แล้วจอห์นนี่ก็ใช้ปืนพกยิงแท่งหินสีดำจนกระสุนหมด แท่งหินสีดำที่ถูกยิงกระจุยก็แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ แล้วจอห์นนี่จึงว่า "ผู้เฝ้าดูวิวัฒนาการ บอกเองไม่ใช่เหรอว่า ไม่มีหน้าที่ตัดสินชะตากรรมกับโชคชะตาของดาวเคราะห์ ผู้ที่ครองดาวเคราะห์ดวงนั้นจะเป็นผู้ตัดสินเอง ฉันขอตัดสินชะตากรรมและโชคชะตาของตัวฉันเอง ไม่ใช่ให้อาคาชิ รีคอร์ดมากำหนดให้ ถ้าชะตากรรมและโชคชะตามีจริง ฉันจะทำลายมันทิ้งเอง ฉันจะขอกำหนดชะตากรรมและโชคชะตาของฉันเอง คนที่ประสบความสำเร็จไม่ใช่คนฉลาดไม่ใช่คนเก่งแต่เป็นแค่คนที่โชคดีเหรอ บอกไปแล้วถ้าชะตากรรมและโชคชะตามีจริง ฉันจะทำลายมันทิ้งเอง ฉันไม่ต้องการให้โชคชะตามีจริง จะโชคดีหรือโชคร้าย ฉันจะสร้างมันขึ้นมาเอง! ไม่ใช่ให้มันกำหนดให้"
มนุษย์ต่างดาวก็ใช้ปืนประหลาดยิงกระสุนแสงสีน้ำเงินไปที่หน้าท้องของนักสืบหญิงวัตสันจนเลือดพุ่งดังน้ำพุแล้วล้มลง
"วัตสัน!!!!"
จอห์นนี่กระโดดหยิบปืนพกที่นักสืบหญิงวัตสันทิ้งไว้ยิงอกมนุษย์ต่างดาวจนล้มลง จอห์นนี่ทิ้งปืนพกลงกับพื้น แล้วจอห์นนี่ก็วิ่งไปหานักสืบหญิงวัตสัน นักสืบหญิงวัตสันก็ถามจอห์นนี่ว่า "จอห์นนี่อยากเป็นคู่หูกับเราตลอดไปไหม?" จอห์นนี่ก็ว่า "วัตสันอยากเป็นคู่หูกับผมตลอดไปไหมล่ะ? ทำไมวัตสันถึงเป็นคู่หูผมล่ะ? ป่านนี้ผมยังไม่รู้เลย" นักสืบหญิงวัตสันจึงตอบว่า "ตอนนี้เราเป็นเพื่อนกันแล้วไม่ใช่เหรอ? ช่างมันเถอะน่า เราดีใจนะ ที่ได้เป็นคู่หูกับจอห์นนี่ เพราะงี้ไง เราถึงได้ถามว่าจอห์นนี่อยากเป็นคู่หูกับเราตลอดไปไหม เพราะเราอยากเป็นคู่หูกับจอห์นนี่ตลอดไป" จอห์นนี่จึงว่า "จอห์นนี่เป็นคู่หูของวัตสันตลอดไป ประโยคนี้ถูกต้องกว่า จอห์นนี่เป็นคู่หูของวัตสันชั่วนิรันดร์" นักสืบหญิงวัตสันก็ยกมือซ้ายขึ้นมา จอห์นนี่ก็ใช้มือซ้ายของตนจับมือซ้ายของนักสืบหญิงวัตสันไว้ นักสืบหญิงวัตสันจึงว่า "วัตสันเป็นคู่หูของจอห์นนี่ชั่วนิรันดร์"
จอห์นนี่ก็ว่า "ผมจะปล่อยให้วัตสันตายได้ยังไงกันล่ะ" แล้วจอห์นนี่ก็ปลดกระดุมเสื้อตรงหน้าท้องของนักสืบหญิงวัตสันนั้นออก ก็ให้เห็นแผลทะลุขนาดใหญ่นองไปด้วยเลือด แล้วจอห์นนี่ก็หันไปถามมังกรทองว่า "ผู้เฝ้าดูวิวัฒนาการ รู้วิธีออกจากมิติที่สี่หรือเปล่า?" มังกรทองตอบว่า "รู้ ประตูมิติที่ใช้เข้าออกมิติที่สี่อยู่ด้านซ้ายมือเจ้า" จอห์นนี่ก็อุ้มนักสืบหญิงวัตสันวิ่งไปตามทางที่มังกรทองบอก แล้วจอห์นนี่ก็วิ่งทะลุประตูมิตินั้นไปแล้วก็มาอยู่ภายในของบ้านของนักสืบหญิงวัตสัน แล้วจอห์นนี่ก็หาผ้าผืนใหญ่มาผืนหนึ่ง เอาน้ำแข็งหลายก้อนออกมาจากตู้เย็นใส่ลงผ้านั้นแล้วใช้ผ้านั้นห่อน้ำแข็งไว้ แล้วเอาผ้าห่อน้ำแข็งนั้นไปประคบที่แผลหน้าท้องของนักสืบหญิงวัตสันไว้ แล้วจอห์นนี่ก็วิ่งไปหาแผนที่บอกเส้นทางไปโรงพยาบาล ครั้นจอห์นนี่เจอแผนที่แล้วก็ใช้ปากคาบแผนที่นั้นไว้ แล้ววิ่งมาหานักสืบหญิงวัตสันที่ประคบน้ำแข็งไว้ แล้วจอห์นนี่ก็อุ้มนักสืบหญิงวัตสันแล้ววิ่งจะไปโรงพยาบาล
แล้วทุกสิ่งก็หายไปอย่างกระทันหัน กลับเข้าสู่ทะเลทรายของมิติที่สี่อีกครั้ง แล้วมนุษย์ต่างดาวหน้าตาเหมือนเกราะนักรบโรมันผู้นั้น ก็ลุกขึ้นมาจากพื้นแล้วว่า "ที่พวกแกเข้ามาในมิติที่สี่ก็เพราะฉัน เราจะลากแกเข้ามาในมิติที่สี่อีกกี่ครั้งก็ได้" จอห์นนี่ได้ฟังดังนั้นก็หันหลังกลับจะไปผ่านประตูมิติ ประตูมิติก็หายไป แล้วมนุษย์ต่างดาวก็บอกว่า "เราทำลายประตูมิติหรือสร้างประตูมิติขึ้นมาใหม่ตอนไหนก็ได้ เราทำลายประตูมิติไปแล้ว ถ้าแกอยากให้วัตสันรอดตาย นี่คือยาที่รักษาได้ทุกอย่าง" มนุษย์ต่างดาวชูมือขวาที่ถือกล่องใสใส่ยาเม็ดสีแดงไว้หลายเม็ด จอห์นนี่ก็หันไปหามังกรทอง "ผู้เฝ้าดูวิวัฒนาการ" มังกรทองก็ตอบจอห์นนี่ว่า "มนุษย์ต่างดาวจากกาแล็กซีแอนโดรเมดาพูดความจริง หากเจ้าให้ยานั้นแก่วัตสัน แผลของวัตสันจะหายเป็นปลิดทิ้ง วัตสันจักรอดตาย" จอห์นนี่ก็วางวัตสันลงกับพื้นแล้ววิ่งเข้าไปหามนุษย์ต่างดาวนั้น มนุษย์ต่างดาวนั้นก็ใช้ปืนประหลาดยิงกระสุนแสงสีน้ำเงินยิงขาซ้ายของจอห์นนี่จนทะลุ จอห์นนี่ก็วิ่งด้วยขาขวาข้างเดียว มนุษย์ต่างดาวก็ใช้ปืนประหลาดยิงกระสุนแสงสีน้ำเงินโดนขาขวาจอห์นนี่ทะลุ จอห์นนี่ก็ใช้แขนทั้งสองข้างช่วยคลายเข้าไปหามนุษย์ต่างดาวจับข้อเท้ามนุษย์ต่างดาวจนมนุษย์ต่างดาวล้มลง จอห์นนี่ก็ต่อยข้อมือมนุษย์ต่างดาวนั้น จนมนุษย์ต่างดาวนั้นปล่อยปืนประหลาดหลุดออกจากมือ จอห์นนี่ก็หยิบปืนประหลาดนั้นมา งูยักษ์แปดหัวแปดหางก็เลื้อยเข้ามาหาจอห์นนี่ แล้วงูยักษ์ก็ใช้หัวทั้งแปดฟาดจอห์นนี่จนกระเด็นลอยไป จอห์นนี่ก็คลานไปหามนุษย์ต่างดาวนั้น ครั้นใกล้ถึงมนุษย์ต่างดาว จอห์นนี่ก็ใช้มือขวายิงปืนประหลาดยิงหัวทั้งแปดของงูยักษ์ที่อยู่ใกล้นั้น จนงูยักษ์นั้นทั้งแปดหัวขาดตาย แล้วจอห์นนี่ก็คลานไปถึงมนุษย์ต่างดาว จอห์นนี่ก็ใช้ปืนประหลาดยิงกระสุนแสงสีน้ำเงินใส่คอมนุษย์ต่างดาว มนุษย์ต่างดาวนั้นล้มลง แล้วจอห์นนี่ก็คลานจะไปเอายาในกล่องใสของมนุษย์ต่างดาวนั้น มนุษย์ต่างดาวนั้นใช้แรงเฮือกสุดท้ายหยิบปืนพกที่จอห์นนี่ทิ้งไว้ยิงแขนซ้ายจอห์นนี่ จอห์นนี่ก็ใช้แขนขวาข้างเดียวช่วยดันตัวเองเข้าไป มนุษย์ต่างดาวเล็งปืนพกไปที่แขนขวาของจอห์นนี่ จอห์นนี่เล็งปืนประหลาดไปที่หัวของมนุษย์ต่างดาว จอห์นนี่กับมนุษย์ต่างดาวยิงปืนพร้อมกัน จอห์นนี่โดนยิงแขนขวาทะลุ ส่วนมนุษย์ต่างดาวนั้นโดนกระสุนแสงสีน้ำเงินทะลุหัวจนนอนตายกับพื้น
จอห์นนี่นั้น ขาซ้ายใช้ไม่ได้ ขาขวาใช้ไม่ได้ แขนซ้ายใช้ไม่ได้ แขนขวาใช้ไม่ได้ ก็ใช้ตัวเลื้อยไปดังงู ถึงมือขวาศพมนุษย์ต่างดาวที่ถือกล่องยาไว้ จอห์นนี่ก็ใช้ปากคาบกล่องยานั้น แล้วก็ใช้ตัวเลื้อยไปดังงูไปหานักสืบหญิงวัตสันที่นอนอยู่บนพื้น ครั้นจอห์นนี่เลื้อยถึงตัวนักสืบหญิงวัตสันแล้ว จอห์นนี่ก็ใช้ปากเปิดกล่องยานั้น แล้วใช้ปากคาบเม็ดยาสีแดงขึ้นมาเม็ดหนึ่ง แล้วป้อนยาเม็ดสีแดงนั้นให้นักสืบหญิงวัตสันด้วยปาก ยาเม็ดสีแดงเข้าปากนักสืบหญิงวัตสันไป มังกรทองถามจอห์นนี่ว่า "ยานั้นรักษาได้ทุกอย่าง หากเจ้ากิน เจ้าก็จักหาย แขนขาจะใช้ได้ดังเดิม เจ้าจะไม่กินก่อนหรือ?" จอห์นนี่ก็ตอบว่า "ถ้าวัตสันไม่หาย ผมก็จะไม่กินยา" แม้ยาสีแดงจะเข้าปากนักสืบหญิงวัตสันไปแล้ว ก็หามีอันใดเกิดขึ้น วัตสันยังคงนอนนิ่ง จอห์นนี่ก็ใช้ข้างหัวปั๊มหัวใจนักสืบหญิงวัตสันซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนจอห์นนี่นั้นเหงื่อออกไปทั้งตัว ครั้นแล้วจอห์นนี่ก็ใช้ปากผายปอดนักสืบหญิงวัตสัน แต่นักสืบหญิงวัตสันก็ไม่ฟื้นขึ้นมา จอห์นนี่ใช้หูตนแนบจมูกนักสืบหญิงวัตสัน ไม่มีเสียงหายใจ จอห์นนี่สัมผัสลมหายใจของนักสืบหญิงวัตสันไม่ได้ ครั้นจอห์นนี่ใช้หูแนบหัวใจของนักสืบหญิงวัตสัน หัวใจของนักสืบหญิงวัตสันไม่เต้น
มังกรทองเห็นดังนั้นจึงพูดว่า "ยานั้นรักษาทุกอย่างได้จริง แต่มิอาจฟื้นคืนคนที่ตายไปแล้วได้" พูดดังนั้นแล้วมังกรทองก็บินลับหายไป
จอห์นนี่ยังคงแนบกับหัวใจของนักสืบหญิงวัตสัน แล้วจอห์นนี่ก็พูดว่า "วัตสันเป็นคู่หูของจอห์นนี่ชั่วนิรันดร์" จอห์นนี่จึงหลับตา ท่ามกลางทะเลทรายที่ฟ้าใสของมิติที่สี่ ที่ลมพัดแรงดังชายทะเลยามเช้า แล้วจอห์นนี่ก็ตายตามนักสืบหญิงวัตสันไปทั้งที่นอนแนบหัวใจของนักสืบหญิงวัตสันนั้น ท่ามกลางสายลมอันอ่อนโยน "
ครั้นจบเรื่องเล่ารอบกองไฟที่นพพรเล่ามาดังนี้แล้ว ทุกคนรอบกองไฟก็เงียบไป มิได้พูดกระไรต่อ
โหยถามนพพรว่า "จบแล้วเหรอ?" นพพรก็ตอบว่า "เออ จบแล้ว ตัวเอกตายแล้ว จะให้มีภาคสองต่อเหรอ?"
จบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น