สังคมไทย

"ไม่มีเหตุผลที่จะต้องช่วยมนุษย์ มนุษย์ทำลายโลกตลอดเวลา"

=ก็อตซิลล่า(Ghidorah the three headed monster ฉายปี 1964)

*เพิ่มบาปของคนไทยเข้าไปในอีก1ข้อในโพสต์ฉบับปรับปรุงนี้

สังคมไทยก็ไม่แตกต่างอะไรไปจากสังคมโง่ๆในหนังที่ตัวร้ายชนะเรื่องsaw เหมือนกับแอปเปิ้ลเน่าที่น่ารังเกียจ เต็มไปด้วยแก๊สพิษแห่งความวิบัติ แก๊สพิษแห่งหายนะ แก๊สพิษแห่งการทำลาย ไม่ได้ทำลายชีวิตสัตว์พืชจุลินทรีย์ชนิดใด ไม่แม้กระทั่งทำลายธรรมชาติแต่ทำลายตัวเอง ทำลายตัวพวกมึงเองนั่นแหละ ญี่ปุ่นโดนระเบิดเคลียร์เปื้อนรังสีถึงสองครั้ง ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเทคโนโลยี ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเศรษฐกิจ ไม่ต้องพูดถึง"ปัจจัยสี่" ไม่ต้องพูดถึง"ของกิน" ไม่ต้องพูดถึง"ของใช้" (ว่าแต่กูจะแบ่งคำว่า"ของกินของใช้"ออกจากกันทำไม? ทำไมไม่พิมพ์เป็นคำเดียวกัน?) เอาแค่ "ความคิด" "ตรรกะ" "ระบบประมวลผล" ญี่ปุ่นเจริญกว่าไทยเหมือนไทยเป็นร่องลึกสมุทรมาเรียนาส่วนญี่ปุ่นเป็นสถานีอวกาศนานาชาติ(นับเฉพาะภาพรวมของญี่ปุ่นที่ดุจดั่งสาวงามนางไซซีแห่งยุคชุนชิว ความชั่วร้ายในมุมมืดที่เป็นเพียงแค่"เศษส่วน"ของญี่ปุ่นไม่นับ) หรือเพราะว่าชนชาติไทยเราเป็นชนชาติไม่คิดมาก อยู่ไปวันๆ หาเช้ากินค่ำ พอเศรษฐกิจคะมำก็ด่าแหลก ตั้งแต่รัฐบาลยันเพื่อนบ้าน ด่ากราดไปทั่วยกเว้นตนเอง? ทำเป็นตัวเองดีหนักหนาทั้งที่ตัวเองชั่วช้ากว่าคนอื่น รอรัฐบาลสังคมนิยม(สังคมนิยม=ไม่มีใครมีสิทธิ์ในทรัพย์สินใดๆเลยแต่ทุกอย่างเป็นของรัฐบาล)ถูกกำจัดอำนาจถอนรากถอนโคนตั้งแต่ตัวเบี้ยยันผู้กุมอำนาจสูงสุดผู้เป็นบอสใหญ่จนสิ้นมลายสูญดุจโดนล้างด้วยไฟบรรลัยกัลป์ของพระศิวะเสียก่อนเถิด แล้วรอพระผู้มาโปรดมาดูแลประเทศนี้เสียก่อนเถอะ รอให้ภาษีถูกจนเหมือนโลกนี้ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าภาษี รอให้การศึกษาไทยห้องเรียนหนึ่งห้องผลิตอัลเบิร์ตไอน์สไตน์ได้ยี่สิบคนโรงเรียนหนึ่งแห่งผลิตอัลเบิร์ตไอน์สไตน์ได้ห้าพันคนโรงเรียนทั่วทั่งพื้นที่เทพีแห่งปฐพีไกอาผลิตอัลเบิร์ตไอน์สไตน์ครองโลกนี้ได้ รอให้ประเทศไทยไม่มีภาวะเงินฝืนเงินเฟ้อเงินขาดดุลเงินเกินดุล รอให้เงินบาทไทยมีค่ามากที่สุดในโลกแทนที่จะเป็นสามสิบบาทเท่ากับหนึ่งดอลลาร์กลายเป็นสองล้านล้านดอลลาร์เท่ากับหนึ่งบาทไทยแทน เจริญซะขนาดนั้นแต่พวกมึงทุกคนยังเหมือนเดิมมันจะต่างไปจากยุคนี้ที่รัฐบาลเผด็จการสมบูรณ์ยึดครองแผ่นดินมั๊ย? สามัคคีคล้อยตามเห็นพ้องต้องกันเพียงแค่ชั่วคราวแล้วก็แตกแยกเหมือนเดิมเหมือนประวัติศาสตร์จีน สุดท้ายแล้วพวกมึงทุกคนก็ไม่ได้แตกต่างไปจาก"ไวรัส"ชั่วร้ายพอกันหรืออาจจะ"ชั่วร้ายน่ารังเกียจน่ากลัวยิ่งกว่าไวรัส"เสียอีก ยึดความคิดตนเป็นใหญ่ ใครเถียงก็ไม่ได้ เหมือนเอาแต่ใจ เคร่งเครียดชอบหยิบโน่นนี่นั่นมาคิดแล้วก็นึกอะไรไม่ออกเลยตีโพยตีพายเหมือนเด็กๆ ใครขัดใจมีเคืองหรือตอบโต้แรงๆเหมือนเด็กโดนแย่งของเล่น ก่อนอื่นก็ขอกล่าวโทษ "บาปในคนไทย"ก่อนแล้วกัน  ราคะ (ละติน: luxuria ลุกซุริอา; อังกฤษ: lust)

การคิดในทางเสื่อม ความต้องการเป็นที่สนใจจากผู้อื่น ความต้องการความเร้าใจ หมกมุ่นทางเพศที่มากจนเกินไป หรือที่ผิดมนุษย์ปกติ ความใคร่ที่เกิดขึ้นในทางทุจริต เช่น การมีเพศสัมพันธ์กับสัตว์ กับพ่อแม่หรือลูกหลานตัวเอง การข่มขืน การมีชู้ ตะกละ=การสนองความต้องการโดยไม่ยั้งคิด มุ่งร้ายเอาของคนอื่น บริโภคสิ่งต่างๆจนขาดการไตร่ตรอง บริโภคจนมากเกินไป มากจนเกินความจำเป็น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อาหาร รวมถึงการบริโภคสิ่งๆ ต่างๆ โดยไม่คำนึงสนใจ หรือเห็นใจคนอื่น กินเร็วเกินไป กินแพงเกินไป กินมากเกินไป กินอย่างกระตือรือร้นเกินไป กินอย่างประณีตเกินไป กินอย่างแรงกล้าเกินไป โลภ=ความทะเยอทะยานอันแรงกล้าในการให้ได้มาซึ่งทรัพย์สินและอำนาจ โดยไม่คำนึงถึงแนวทางหรือคุณธรรมในการได้มาซึ่งสิ่งเหล่านั้น โดยไม่แบ่งปันหรือช่วยเหลือผู้อื่น และสามอันสุดท้ายอันดับที่หนึ่งแห่งบาปของคนไทยทั้งมวล(มีสามอันครองอันดับร่วมกัน) อัตตา/โทสะ=ต้องการเป็นผู้ที่มีความสำคัญและอำนาจเหนือผู้อื่นการที่รักตนเองมากจนเกินไป หลงในอำนาจและรูปลักษณ์ของตัวเองความโกรธเคืองและพยาบาทที่ขาดความเหมาะสม การทนรับสภาพในบางสิ่งบางอย่างไม่ได้คนที่มีความโอหังจะสนใจเฉพาะตนเองเท่านั้น ไม่สนใจว่าผู้อื่นจะเป็นเช่นไร กับข้อสุดท้าย "เกียจคร้าน= ความไม่สนใจใยดีต่อการเปลี่ยนแปลง ต่อสิ่งรอบข้าง ใช้เวลาอย่างไร้ค่า ความไม่ต้องการที่จะทำอะไร โดยปล่อยให้ผู้อื่นเป็นผู้ทำงานหนักเพื่อตนเองเท่านั้น การปล่อยปละละเลยต่อหน้าที่ของตน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการละเลยที่จะทำดีรวมถึงการละเลยที่จะเคารพต่อพระเจ้าด้วย ผู้ที่เกียจคร้านจะอยู่เฉยๆ รักษาสภาพความเป็นอยู่ของตนเองในภาวะเดิมตลอดเวลา ไม่ทำอะไรมาก แต่ก็ไม่ใช้อะไรมากเช่นกัน แค่ยืนเฉยๆก็พบบาปทุกข้อที่กล่าวมานี้จนหมดสิ้น เต็มไปด้วยคนน่ารังเกียจ ทุกสิ่งทุกอย่างรวมไปถึงชีวิตคนตั้งแต่ชีวิตเด็กเล็กยันชีวิตลูกแมวเป็นของไร้ค่ายกเว้นตัวเองกับเงินสิ่งของของตัวเองที่มีค่ามิอาจประมาณได้ที่ต้องสู้ตายเพียงเพื่อมัน เพื่ออะไรกัน? ทำตัวไร้สาระ สนุกสนานไปกับโต๊ะจีน แม้แต่ชีวิตของลูกแมวก็ถูกทิ้งขว้าง กินแอลกอฮอล์สำมะเลเทเมา วิจารณ์วิพากษ์ติเตียนตำหนินินทาซุบซิบ แส่ยุ่งเสือกเรื่องคนอื่น ชอบสิ่งที่ดูดีทั้งๆที่คิดไปเอง ไม่เชื่อความจริงแต่เชื่อมายากลภาพลวงตา เห็นอะไรก็ตัดสินแล้ววิจารณ์วิพากษ์เตียนติตำหนินินทาซุบซิบ ไม่ชอบเรื่องจริงจังชอบเสือกเรื่องขี้ประติ๋ว มักง่าย เห็นแก่ตัว คนอื่นไม่พูดอะไร คนอื่นไม่ทำอะไร "พอไม่พูดก็พูดว่า'เป็นไบ้ไง'" ด่าเขาแล้วก็โดนเขาใช้กฎหมายข้อหมิ่นประมาทมาเล่นงานโดนค่าเสียหายกันคนละล้าน รักษาภาพผู้ช่วยเหลือมนุษยชาติแบบเดียวกับเล่าปี่แต่ก็ไปช่วยรัฐบาลสังคมนิยม ยุคสงครามเย็นสู้รบกับพวกคอมมิวนิสต์(คอมมิวนิสต์เป็นสาขาหนึ่งของสังคมนิยม)แต่ยุคปัจจุบันรัฐบาลกลับฮุบกลืนยึดครองทุกสิ่งทุกอย่างของประชาชน ไอ้พวกอยู่เบื้องหลังรัฐบาลนี้ก็น่ารังเกียจเดียดฉันท์ฆ่าคนได้ไม่ลังเลไม่น่าให้มีเงินใช้แม้แต่ยี่สิบห้าสตางค์ไม่น่าให้มีเครื่องบินใช้ไม่น่าให้มีรถใช้น่าเอาเสื้อผ้าหรูๆพวกนั้นไปเผาทิ้งด้วยซ้ำ ในหนังสือเรียนเขียนไว้ซะดิบดีว่าป่าสงวนมีไว้เพื่อรักษาป่าไม้กับสัตว์ป่าให้ไม่สูญพันธุ์ให้คงอยู่สืบไปแต่เข้าไปฆ่าเสือดำ?ตัดไม้สักเอาไปขายด้วยการกระทำที่ผิดกฎหมาย? อุตส่าห์ดังได้เป็นนักร้องอุตส่าห์มีค่ายเพลงเป็นของตัวเองก็โกงค่าตัว ด่ารัฐบาลกันสนุกแต่กูรู้นะว่าสองส่วนห้าของจำนวนคนที่ด่ารัฐบาลมีคนที่ชั่วช้าสามานย์ยิ่งกว่ารัฐบาลห้าพันล้านเท่ารวมอยู่ด้วยอย่าด่ารัฐบาลถ้าตัวเองยังชั่วช้ายิ่งกว่ารัฐบาลห้าพันล้านเท่าหยุดด่ารัฐบาลถ้าตัวเองยังชั่วร้ายกว่ารัฐบาลห้าพันล้านเท่าเลิกด่ารัฐบาลถ้าตัวเองสามานย์ยิ่งกว่ารัฐบาลห้าพันล้านเท่า เลิกด่ารัฐบาลแล้วด่าพวกมึงเองให้ได้ก่อนเลิกโทษรัฐบาลแล้วโทษพวกมึงเองให้ได้ก่อนถ้าพวกมึงยังคงสามานย์ชั่วช้าชั่วร้ายยิ่งกว่ารัฐบาลห้าพันล้านเท่า ต่อให้คนที่ไร้ซึ่งความต้องการทุกอย่างให้แก่ตัวเองแม้กระทั่งอากาศจะหายใจให้ตัวเองแล้งมอบทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกมึงทุกคนต้องการให้ดูแลพวกมึงทุกคน แต่พวกมึงทุกคนยังคงชั้นต่ำสถุลไร้สกุลรุนชาติเลวทรามต่ำช้าสามานย์ชั่วร้ายชั่วช้า ถามหน่อยมันจะแตกต่างไปจากกลียุคยุคนี้ที่เรียกว่ายุครัฐบาลมืดเรืองอำนาจหรือ? พวกมึงเองเป็นแบบนี้ไม่แตกต่างไปจากรัฐบาลแต่ก็ยังจะโทษรัฐบาลอย่างเดียวแต่ไม่เคยโทษตัวเอง ตัวพวกมึงเองทำตัวเหมือนรัฐบาลแล้วกูถามหน่อยประเทศไทยมันจะพัฒนามั๊ย? รัฐบาลโกงกินเอารัดเอาเปรียบยึดทุกอย่างไปเป็นของตัวเองประชาชนมักง่ายเห็นแก่ตัวสามานย์ชั่วร้ายชั่วช้าเอาแต่ใจตัวเองกินแอลกอฮอล์สำมะเลเทเมาติเตียนตำหนิวิจารณ์วิพากษ์นินทาซุบซิบเสือกเรื่องคนอื่น กูถามหน่อยชนชั้นล่างสุดของประเทศเป็นแบบนี้กันทั้งหมดแล้วมึงยังหวังพึ่งรัฐบาลอยู่อีกเหรอ?มึงยังหวังว่าจะมีคนดีมาดูแลประเทศและประชาชนอีกเหรอ?มึงยังหวังว่าถ้าเปลี่ยนรัฐบาลแล้วจะมีคนดีช่วยชาติดูแลประเทศและประชาชนทำให้ภาษีถูกมีแต่คนรวยทั่วแผ่นดินไร้ซึ่งคดีอาชญากรรมคดีอาชญากรรม=0ได้อีกหรือ? ไอ้พวกผู้ใหญ่บ้าน กำนัน อบต. นายอำเภอ อบจ. ทหารทุกตำแหน่งตั้งแต่ตำแหน่งทหารเลวยันตำแหน่งแม่ทัพ รัฐมนตรีทุกกรมทบวงกระทรวง รองนายกรัฐมนตรี นายกรัฐมนตรี มังกรห้าเล็บ(ที่อยู่เหนือพวกนี้นี่อีกที)พวกมึงทุกคนลืมกันไปหมดแล้วใช่มั๊ยว่าก่อนที่พวกมึงจะมีชื่อเรียกด้วยชื่อตำแหน่งนั่นพวกมึงทุกคนเคยเป็นประชาชนมาก่อนบรรพบุรุษพวกมึงเคยเป็นประชาชนเป็นชาวบ้านกากเดนมาก่อน?กูอยู่เท่ากับมึงมึงไม่ได้สูงไปกว่ากูกูไม่ได้อยู่ใต้เท้ามึงและมึงไม่ได้อยู่เหนือหัวกู มึงคิดว่ามึงเป็นผู้สร้างโลกใบนี้หรือ?มึงคิดว่ากูต้องจงรักภักดีต่อมึงตลอดเวลาหรือ?มึงคิดว่ากูต้องทำทุกอย่างให้มึงทำตามที่มึงบอกทำตามที่มึงพูดทำตามที่มึงสั่งทุกอย่างหรือ? ทำไมมึงถึงอยู่เหนือนัก? ทำไมมึงถึงเอารัดเอาเปรียบประชาชน? ทำไมมึงถึงเอาทุกอย่างไปจากประชาชน? ทำไมมึงถึงฆ่าประชาชน? อะไรนะ? ตอนเป็นประชาชนเคยลำบากมาก่อน? อ้อเหรอ ก็เลยพยายามยึดทุกอย่างที่มึงอยากได้ทั้งๆที่ประชาชนคนอื่นก็อยากได้สิ่งที่มึงยึดไปเหมือนกันเนี่ยนะ? น่ารังเกียจ ประวัติศาสตร์ก็น่ารังเกียจ สงครามโลกนี่บอกจังว่าฮิตเลอร์ชั่ว เออ ฮิตเลอร์ชั่ว ใช่ ฆ่าล้างเผ่าพันธ์ชาวยิว ทำลายล้างชีวิตคนไปมากมาย ใช่ ฮิตเลอร์ชั่ว ญี่ปุ่นฆ่าข่มขืนชาวจีนผู้บริสุทธิ์ อันนี้ก็ชั่ว แต่อเมริกาไม่ใช่คนชั่วเหรอวะ? ไอ้อินทรีหัวขาวตัวน้ำตาลนี่มีดีอะไร? มีดีแค่ประเทศใหญ่กว่า มีดีแค่ประชากรเยอะ มีดีแค่เทคโนโลยีขั้นสูงที่เหนือชั้น เป็นชาติอภิมหาอำนาจ แต่กูถามหน่อยเถอะถ้ามึงไม่มีเทคโนโลยีอะไรซักอย่างมึงจะชนะซุนจื่อ+ซุนปิน+หานซิ่น+กาเซี่ยง+กุยแก+โจโฉ+สุมาอี้ผนึกกำลังทำงานด้วยกันมั๊ย?อเมริกาจะชนะมั๊ย? มีดีแต่ใช้เทคโนโลยีเอาชนะคนอื่น มีแต่ใช้ความรู้ทางวิทยาศาสตร์เอาชนะคนอื่น ไอ้ขี้โกง เป็นได้แค่ไอ้ขี้ขลาดตาขาว เป็นได้แค่หมาลอบกัดที่น่ารังเกียจ แม่งไม่กล้าไปสู้กับลิโป้แบบตัวต่อตัว1ต่อ1เลยด้วยซ้ำมั้ง โปรโมทตัวเองงว่าเป็นฮีโร่ พิทักษ์ผู้บริสุทธิ์ในโลกนี้ ส่งทหารไปตะวันออกกลาง มึงพูดความจริงกี่เปอร์เซ็นต์? กูเชื่อมึงได้มากน้อยแค่ไหนว่ามึงพูดความจริงกี่เปอร์เซ็นต์? มึงแน่ใจหรือว่ามึงปฏิบัติการทางทหารเพื่อช่วยเพื่อนร่วมโลกช่วยผู้บริสุทธิ์ช่วยผู้เดือดร้อนไม่ได้เอารัดเอาเปรียบพวกนั้น?ไม่ได้แย่งยึดทุกสิ่งทุกอย่างจากพวกนั้น? ไม่ได้ทำให้พวกนั้นเดือดร้อน? แน่ใจหรือ? กูจะแน่ใจได้แล้วหรือ? เรื่องในโรงเรียนบอกเลยกูไม่เคยคิดเลยว่านั่นคือการเรียนรู้ที่แท้จริง กูไม่เคยคิดเลยแม้แต่ครั้งเดียว สำหรับกูมันก็แค่การเดินทางไปที่ใหญ่ๆฟังคนแก่พูดพร้อมกับทำการบ้านที่โคตรยาก ทำไม่เสร็จหรือทำไม่ได้หรือถ้าไม่ส่งก็โดนลงโทษสารพัด กลับบ้านแบบโง่ๆ แล้วก็ต้องไปสอบทั้งๆที่กูจำอะไรแทบไม่ได้ ทั้งๆที่กูไม่ชอบอ่านหนังสือก่อนสอบ(และบอกเลยตั้งแต่ป.1ยันกศน.กูอ่านหนังสือก่อนสอบแค่เล่มละ2-3หน้าเท่านั้นแล้วก็เลิก เล่นเกม) เด็กแกล้งกันทุกชั้นเรียนทุกชั้นห้องกูก็เคยโดนและกูก็เคยเห็นเด็กคนอื่นโดนแกล้งด้วย เหยียดเพศทางเลือก แล้วก็เป็นแบบนี้ทุกรุ่น สู้ก็ไม่ได้เดี๋ยวฟ้องพ่อแม่ปู่ย่าตายายพี่ชายพี่สาวญาติกัลญาณมิตรผู้ปกครอง ครูเรียกขึ้นห้องปกครอง แล้วก็มีเรื่องเพิ่มกับพวกผู้ปกครองมึง แล้วก็มีเรื่องเพิ่มกับครู แต่ถามหน่อยเด็กมันเลิกแกล้งกันมั๊ย? พวกผู้ปกครองมึงนี่ยังกับเทพารักษ์ของมึงเลยนะ เด็กคนอื่นทำอะไรลูกมึงไม่ได้ แต่ลูกมึงทำอะไรกับเด็กคนอื่นก็ได้ พวกมึงทั้งหมดก็น่ารังเกียจเหมือนกันแหละ แด่คนที่ชอบแกล้งคนอื่นกูขอบอกเลยว่าถ้ามึงถูกฆ่าตายกูจะไม่เสียน้ำตาให้มึงกูจะไม่เสียใจให้มึงกูจะไม่สงสารมึง เพราะกูสังเวชมึง ผู้ปกครองของพวกมึงครอบครัวของพวกมึงถ้าสูญเสียมึงกูก็จะไม่สงสารผู้ปกครองของมึงกูก็จะไม่สงสารครอบครัวของมึง เพราะกูสังเวชผู้ปกครองของมึง เพราะกูสังเวชครอบครัวของมึง อย่างที่บอกคนอื่นทำอะไรลูกพวกมึงไม่ได้ แต่ลูกพวกมึงทำอะไรกับใครก็ได้ น่าสังเวช พวกมึงก็น่ารังเกียจ พวกมึงทุกคนนั่นแหละ เด็กแกล้งกันตลอดเวลาก็ไม่ได้แก้ปัญหาถาวรมีดีแต่แก้ปัญหาชั่วคราวแล้วทุกอย่างก็เหมือนเดิม เป็นจ่าเฉยเหรอ? คนที่โดนแกล้งจะทำอะไรก็ไม่ได้เหมือนคนที่โดนแกล้งเป็นคนชั่ว พวกมึงไม่มีดีอะไรซักอย่าง การลงโทษก็เหมือนกัน มีแต่ความรุนแรง ใช้สารสสารวัตถุสิ่งของฟาดตี ทุบตบดี ด่า กูถามจริงๆเถอะว่ามึงลงโทษไปทำไม? มึงลงโทษไปเพื่ออะไร? กูถามหน่อยเถอะการลงโทษมันสร้างคนดีได้เหรอวะ? หรือเป็นการสร้างความโกรธแค้นในความมืด? แล้วทำให้พวกมึงโดนสงครามละเลงเลือดล้างแค้นในภายหลัง? เห็นแก่ตัว กูอยากได้อะไรกูต้องได้ กูใช้ใครให้ทำอะไร ต้องทำให้กู คนไทยเป็นคนที่เห็นแก่ตัวที่สุดในโลก ไม่มีใครเทียบเทียมได้ นี่ก็มีเหตุผลมากพอให้กูฆ่าพวกมึงทุกคนเหมือนกัน

การออกกำลังกายด้วยวิธีอื่นๆเช่นยิงปืนขี่ม้าหรือเดินนั้นเป็นปัญหาสำหรับคนเหล่านี้เพราะเป็นการเกินความสามารถของเขา[{("'และที่สำคัญก็คือถ้าใครออกไปเดินเล่นคราวละครึ่งไมล์ก็จะถูกหาว่าเป็นบ้า'")}]ทั้งๆที่เขามีอย่างอื่นที่จะทำได้ดีกว่าเช่นพายเรือในระยะทางที่เท่าๆกันแล้วนั่งสบายๆอยู่ในเรือ

                                                                                   เฟรริค อาเธอร์ นีล(Narrative of a Residence in Siam)

แหม คนไทยนี่น่ารังเกียจมาตั้งแต่ยุคโบราณ อย่างที่บอกว่าคนไทยเป็นคนขี้เสือก ชอบสาระแน ชอบสอดรู้สอดเห็นไปทั่ว ทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้ด่ากราดใส่คนอื่นโดยที่ไม่เคยด่าตัวเอง วันๆเอาแต่เสือกเรื่องชาวบ้าน วันๆเอาแต่นินทาชาวบ้าน วันๆเอาแต่วิจารณ์ชาวบ้าน วันๆเอาแต่วิพากษ์ชาวบ้าน วันๆเอาแต่นินทาชาวบ้าน วันๆเอาแต่ซุบซิบชาวบ้าน นึกถึง1ใน3บาปหนักสุดของคนไทยข้อ "เกียจคร้าน" ไว้ไอ้โง่ วันๆไม่ทำอะไร คนไทยล้วนแต่ขี้เกียจ ถ้าเงินไม่ใช่ปัจจัยที่5ของชีวิตคนไทยไม่ทำงานอะไรกันหรอก กูอยากจะฆ่าคนไทยให้หมดทั้งประเทศด้วยซ้ำ เพราะฆ่าไปก็เหมือนไม่ได้ ฆ่าไปก็เหมือนพยายามฆ่าศพ ประเทศเป็นประเดียวในโลกที่คนข้างชาติเป็นศพ กูไม่เคยมองว่าประเทศนี้มีคนเป็นอยู่เลย มีแต่ศพเต็มไปหมด คนไทยขี้เกียจสันหลังยาว แล้วก็นินทาชาวบ้านเขาไปทั่ว คนไทยทุกคนล้วนแต่มองว่าคนที่นอนทั้งวันไม่ทำอะไรเลยเป็นคนปกติ คนที่ทำทุกอย่างเต็มที่เป็นคนบ้า ความคิดชั่วช้าชั่วร้ายแบบนี้มีน้ำหนักมากพอให้กูฆ่าพวกมึงได้แล้วหรือยัง? ถ้าไม่มีระบบเงินตราคนไทยทุกคนก็ไม่ทำงานกันหรอก คนไทยทุกคนเอาแต่นอนอย่างเดียว การประท้วงรัฐบาลทุกยุคทุกสมัยเป็นหลักฐานยืนยันชั้นดีว่าคนไทยขี้เกียจ คนไทยขี้เกียจสันหลังยาว คนไทยสามานย์ชั่วร้ายชั่วช้า งอมืองอตีน ปล่อยให้รัฐบาลทำอย่างเดียวตัวเองไม่ทำ เลิกประท้วงรัฐบาลถ้าพวกมึงทุกคนยังเป็นแบบนี้อยู่ เลิกด่ารัฐบาลถ้าพวกมึงทุกคนยังเป็นแบบนี้อยู่ เลิกไล่รัฐบาลถ้าพวกมึงทุกคนยังเป็นแบบนี้อยู่ เลิกเปลี่ยนแปลงรัฐบาลถ้าพวกมึงทุกคนยังเป็นแบบนี้อยู่ เลิกไปม็อบถ้าพวกมึงทุกคนยังเป็นแบบนี้อยู่ เลิกต่อต้านรัฐบาลถ้าพวกมึงทุกคนยังเป็นแบบนี้อยู่ เลิกต้านรัฐบาลถ้าพวกมึงทุกคนยังเป็นแบบนี้อยู่ เลิกไปม็อบต่อต้านรัฐบาลถ้าพวกมึงทุกคนยังเป็นแบบนี้อยู่ เลิกไปม็อบต้านรัฐบาลถ้าพวกมึงยังเป็นแบบนี้อยู่ หรือถ้าไม่ต่อต้านรัฐบาลและเข้าร่วมรัฐบาลพวกมึงทุกคนควรสำเหนียกตัวเองได้แล้วนะว่าพวกมึงถูกเกลียดมากขนาดไหน ต่อให้พวกมึงทุกคนเป็นกลาง พวกมึงทุกคนก็โดนกูเกลียด กูจะล้างแค้นพวกมึงทุกคนให้ดูเป็นขวัญตาเอง เอาแต่บ่นว่าNew Normalมันไม่ปกติ แล้วสิ่งที่พวกมึงทุกคนทำก่อนหน้าโควิดจะมามันปกติมากมั้ง เอาแต่พูดว่า"มึงมันผิดปกติ"แล้วพวกมึงทุกคนปกติมากมั้ง ตอนแรกกูว่าจะสั่งสอนพวกมึง ตอนนี้กูเปลี่ยนใจแล้ว สั่งสอนไปก็โง่มากกว่าเดิมมีแต่เข้าข้างตัวเอง เหมือนกับสั่งสอนเด็กที่แกล้งเด็กอื่นสั่งสอนไปก็มีแต่จะแกล้งหนักขึ้นมากกว่าสั่งสอนไปก็มีแต่โกรธแค้น   พอมึงทำผิด มึงก็โทษรัฐบาล

พอมึงทำผิด มึงก็โทษพ่อ

พอมึงมำผิด มึงก็โทษแม่

พอมึงทำผิด มึงก็โทษเมียน้อย

พอมึงทำผิด มึงก็โทษเพื่อน

พอมึงทำผิด มึงก็โทษลูก

มึงไม่โทษตัวเองเลย

มึงเป็นควยอะไร? มึงเป็นเหี้ยอะไร? แหม่ แต่ก็ดี เพราะมีผลพลอยได้ที่กูจะได้ล้างแค้นคนที่แกล้งกูด้วยตั้งแต่เพื่อนสมัยประถมยันเพื่อนสมัยมัธยม ในเมื่อมึงเป็นขยะกูก็จะเอามึงไปทิ้งเอง กูขอประกาศเจตนารมณ์ล้างแค้นนับแต่นี้เป็นต้นไป

ปล.กูไม่ได้เก่งอะไรหรอกนะ สัตว์อัญมณีกูยังแพ้เด็คบลูอายส์ไวท์ดราก้อนเลย 

(ส่วนในรูปคือตอนกูแพ้เด็คsalamangreat)

 You must buy and collect coal dust sawdust grain, flour, starch, sugar, powdered milk, cocoa, coffee, pollen to make dust explosives then you must explode all of all types of all industries and enterprises and all of government offices and all banknotes printing houses and all militaries offices and all militaries camps and all militaries buildings and all militaries industries and as time passed you will increasingly do this action.

 ฉันเคยมั่นใจว่าฉันเขียนเรื่องสั้นได้และเก่งด้วยแต่พอได้ทำจริงฉันถึงได้รู้ว่าฉันทำไม่ได้และไม่เก่งเลยและไม่มีความสามารถเลยฉันไม่ได้ฉลาดไม่ได้เก่งอะไรและไม่มีความสามารถเลยแม้แต่0.01%และฉันทำไม่ได้ฉันเป็นแค่คนโง่และไร้ความสามารถที่มั่นใจในตัวเองมากเกินไปคนหนึ่ง

ฉันไม่มีจินตนาการ

เรื่องสั้นของฉันไม่มีจุดเด่นอะไรเลย

ฉันไม่เชื่อว่าฉันมีจินตนาการที่สนุกสนาน

ฉันไม่เชื่อว่าฉันมีจินตนาการ

เรื่องสั้นของฉันมันไม่ได้เข้มข้นขนาดนั้น

เรื่องสั้นของฉันมันไม่ได้เข้มข้น

เรื่องสั้นของฉันมันไม่ได้สนุกขนาดนั้น

เรื่องสั้นของฉันมันไม่สนุก

จินตนาการของฉันมันไม่สนุกขนาดนั้น

จินตนาการของฉันมันไม่สนุก

จินตนาการของฉันมันไม่สนุกมันไม่สนานขนาดนั้น

จินตนาการของฉันมันไม่สนุกมันไม่สนาน

จินตนาการของฉันมันไม่สนุกสนานขนาดนั้น

จินตนาการของฉันมันไม่สนุกสนาน

ต่อให้ฉันเชื่อคำวิจารณ์ของนักวิจารณ์ให้ตายยังไง ต่อให้ฉันใช้คำวิจารณ์ของนักวิจารณ์ให้ตายยังไง เรื่องสั้นของฉันก็ไม่โดดเด่นขึ้นมาได้หรอก เรื่องสั้นของฉันไม่เด่นขึ้นมาได้หรอก

เรื่องสั้นของฉันไม่โดดเด่นขึ้นมาได้หรอก เรื่องสั้น

ของฉันไม่เด่นขึ้นมาได้หรอก

ให้ตายยังไงเรื่องสั้นของฉันไม่โดดเด่นขึ้นมาได้หรอก ให้ตายยังไงเรื่องสั้นของฉันไม่เด่นขึ้นมาได้หรอก

เรื่องสั้นของฉันไม่มีคุณค่า

เรื่องสั้นของฉันไม่เคยส่งต่อคุณค่าให้ผู้อ่าน

เรื่องสั้นของฉันไม่ได้ทำหน้าที่สำเร็จลุล่วงด้วยตัวมันเองเลยแม้แต่น้อย

เรื่องสั้นของฉันมันเพ้อฝัน

เรื่องสั้นของฉันมันเพ้อเจ้อ

เรื่องสั้นของฉันมันไร้สาระ

เรื่องสั้นของฉันไม่เคยสำเร็จ

เรื่องสั้นของฉันมันห่วยแตก

ฉันเกลียดเรื่องสั้นของฉันเอง

ฉันเกลียดตัวฉันเอง

โลลิฮิริวตัวน้อยนี้เป็นแต่ออทิสติกเข้าสังคมไม่ได้หยิ่งเย่อทะนงถือตัวตนอวดรู้อวดฉลาดอวดสามารถอวดดีคิดว่าตัวฉลาดที่สุดในโลกคนอื่นทั้งโลกโง่กว่าแต่ไม่แท้ที่จริงกลับโง่ไร้สามารถโง่ต่ำตมออกแบบแปลนสถาปัตยกรรมไม่เป็นทำกังหันน้ำกระดูกงูไม่เป็นไม่เคยนึกถึงชลประทานรังเกียจไม่ทำเกียจคร้านจะทำเกษตรกรรมไม่สามารถต้มเกลือไม่สามารถทำไร่ทำนาเลี้ยงหม่อนเลี้ยงไหมม้วนไหมทอผ้าไม่สามารถปลูกพืชเลี้ยงสัตว์ไม่ระดมความคิดไม่ให้คำแนะนำไม่ยอมรับความผิดไม่ยอมรับความผิดไม่ยอมรับโทษจะรับแต่รางวัลไม่อาจเทียบเคียงฮกหลงมังกรหลับจูกัดเหลียงขงเบ้งไม่อาจทำให้ใครยอมรับใช้จวบจนสิ้นชีวิตไม่มีมังกรหลับข้างกายทำตรงข้ามคำจูล่งจะเอาแต่ทรัพย์สินเป็นของตนปรากฏอารมณ์จนทุกคนรับรู้มีแต่โกรธโกรธเอาโกรธเอาเต็มไปด้วยความโกรธความโกรธรุนแรงโกรธไม่อ่อนน้อมไม่ถ่อมตนไม่เคารพน้ำใจไม่เมตตาไม่ปกป้องใดไม่เคยปกป้องใดไม่คิดปกป้องใดไม่เคยคิดปกป้องใดมิอาจเทียบเคียงเล่าปี่มิเคยสู้จระเข้มิใช่วีรบุรุษไม่เข้าใจพิชัยสงครามไม่เข้าใจซุนจื่อมิเคยทัดทานใครมิเคยรวมทัพพันธมิตรมิเคยไล่ตามตีกังฉันมิเคยปกปักผู้ใดไม่เฉียบแหลมไม่ตื่นตัวไม่ทรงพลังไม่กล้าหาญมิใช่วีรบุรุษมิใช่ผู้พิเศษไม่เข้มงวดไร้ปัญญาด้านการเมืองไร้ปัญญาด้านพิชัยสงครามไร้ปัญญาด้านกลยุทธ์ไร้ปัญญาด้านยุทธวิธีไร้ปัญญาด้านยุทธศิลป์มิใช่หนอนหนังสือไร้ปัญญาด้านวรรณกรรมโบราณกลางวันไม่อาจอ่านไม่อาจอธิบายไม่อาจเข้าใจยุทธศิลป์กลางคืนไม่อ่านไม่อาจสู้ไม่อาจดาบไม่อาจธนูไม่ประหยัดไม่มัธยัสถ์ติดหรูติดหราไร้ปัญญาไร้แผนมิอาจเข้าใจซุนจื่อมิอาจใช้ซุนจื่อใช้ซุนจื่อไม่เป็นไม่อาจเทียบเคียงโจโฉไม่ฉลาดไม่มีเหตุผลไม่เด็ดขาดไม่เป็นวีรบุรุษไม่เป็นหมาป่าไม่เคยยับยั้งผู้ใดไม่เคยสร้างปกปักพิทักษ์ความปลอดภัยไม่เคยชนะใดไม่สามารถทำไร่นาไม่สามารถถลุงเหล็กไม่เคยคิดขุดคลองไม่เคยคิดสร้างค่ายทหารไม่เคยคิดชลประทานน้ำไม่เก่งใช้ทหารไม่เปลี่ยนแปลงไม่เคยเปลี่ยนแปลงไม่เคยปรับปรุงตัวเองไม่เคยคิดปรับปรุงตัวเองไม่อาจเทียบเคียงสุมาอี้ไม่อาจรวมเล็กไม่อาจรวมใหญ่ไม่เคยจัดสรรการขึ้นต่อไม่จัดระเบียบไม่เคยคิดจัดระเบียบเป็นคนไม่มีระเบียบไม่เคยดูแลเรือกไม่เคยดูแลนาไม่เคยดูแลไร่ไม่เคยดูแลสวนไม่อาจจัดสรรกำลังคนบำเหน็จบำนาญรางวัลโทษค่าปรับสินไหมมิอาจทำให้ใครขึ้นเป็นอธิราชมิอาจเทียบเคียงกวนจงไม่รับฟังใครไม่อาจเปิดโปงตัวร้ายไม่อาจค้ำจุนผู้ใดไม่เคยปรับปรุงมิอาจตัดใดมิอาจพิชิตใดมิอาจช่วยใดมิอาจขึ้นเป็นอธิราชมิอาจเทียบเคียงจิ้นเหวินกงวรรณกรรมประดิษฐ์อักษรรูปวาดบทกวีไม่อาจวางชั้นจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางชั้นเดียวกันกับจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางคู่จูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางข้างจูกัดเหลียงไม่อาจวางเคียงจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางเคียงข้างจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางเคียงคู่จูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางร่วมจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางด้วยจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจเลยข้าพเจ้าโลลิฮิริวตัวน้อยนี้เต็มไปด้วยอัตตาสูงเต็มไปด้วยริษยาเต็มไปด้วยเกียจคร้านเต็มไปด้วยโทสะเต็มไปด้วยราคะเต็มไปด้วยโลภเต็มไปด้วยตะกละเต็มไปด้วยอวดดีเต็มไปด้วยอวดรู้เต็มไปด้วยอวดฉลาดเต็มไปด้วยโง่เต็มไปด้วยเขลาเต็มไปด้วยมั่นใจในตัวสูงเต็มไปด้วยดูถูกผู้อื่นเต็มไปด้วยไม่รับฟังใครเต็มไปด้วยคิดว่าความคิดของคนอื่นคือความคิดของคนโง่เต็มไปด้วยคิดว่าความคิดของคนอื่นคือความโง่เต็มไปด้วยคิดว่าความคิดของคนอื่นคือโง่เต็มไปด้วยคิดว่าคนอื่นโง่ที่สุดในโลกเต็มไปด้วยคิดว่าคนอื่นโง่เต็มไปด้วยคิดว่าคนอื่นคือคนโง่เต็มไปด้วยคิดว่าคนอื่นคือโง่เต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองเต็มไปด้วยฉลาดเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองฉลาดที่สุดในโลกเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองคือคนฉลาดเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองคือยอดคนฉลาดเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองฉลาดเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองฉลาดกว่าอัลเบิร์ตไอน์สไตน์ไอแซคนิวตันกาลิเลโอกาลิเลอีโยฮันเคปเลอร์นิโคลัสโคเปอร์นิคัสอาร์คีมีดีสนิโคล่าเทสล่าเลโอนาร์โด้ดาวินชี่สแตนลีย์คูบริกจูกัดเหลียงวิลเลี่ยมเช็กสเปียร์สุนทรภู่หนึ่งพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าพันล้านเท่าเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองอัจฉริยะกว่าอัลเบิร์ตไอน์สไตน์ไอแซคนิวตันกาลิเลโอกาลิเลอีโยฮันเคปเลอร์นิโคลัสโคเปอร์นิคัสอาร์คีมีดีสนิโคล่าเทสล่าเลโอนาร์โด้ดาวินชี่สแตนลีย์คูบริกจูกัดเหลียงวิลเลี่ยมเช็กสเปียร์สุนทรภู่หนึ่งพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าพันล้านเท่าเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองคืออัจฉริยะเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองอัจฉริยะโลลิฮิริวตัวน้อยนี้มิใช่ผู้ที่ดีมิใช่คนที่ดีมิใช่ผู้ชายที่ดีมิใช่ชายที่ดีมิใช่ลูกที่ดีมิใช่นักเรียนที่ดีมิใช่แฟนที่ดีมิใช่คู่ครองที่ดีมิใช่สามีที่ดีมิใช่พ่อที่ดีมิใช่เด็กที่ดีมิใช่วัยรุ่นมิใช่ผู้ใหญ่ทีดีมิใช่ข้าราชการที่ดีมิใช่ผู้ตามที่ดีมิใช่หัวหน้าที่ดีมิใช่ผู้นำที่ดีมิใช่ผู้ปฏิบัติที่ดีมิใช่ผู้ทำที่ดีมิใช่ที่ดีโลลิฮิริวตัวน้อยนี้ผูกเชือกรองเท้าไม่เป็นผูกถุงไม่เป็นซักผ้าไม่เป็นล้างจานไม่เป็นหวีผมไม่เป็นกางมุ้งไม่เป็นผูกมุ้งไม่เป็นใส่ที่นอนไม่เป็นใส่หมอนข้างไม่เป็นรัดหนังไม่เป็นผูกเงื่อนไม่เป็นไม่รู้ระบบราชการไม่รู้ว่าต้องทำยังไงเลือกตั้งไม่เป็นเข้าสังคมไม่เป็นพูดคุยไม่เป็นรักใครไม่เป็นจีบใครไม่เป็นโรแมนติกไม่เป็นเขียนหนังสือไม่เป็นเขียนนิยายไม่เป็นเขียนเรื่องสั้นไม่เป็นเขียนไม่เคยเว้นวรรคเขียนไม่เคยย่อหน้าผูกเชือกไม่เป็นทำกับข้าวไม่เป็นหั่นผักไม่เป็นสับเนื้อไม่เป็นไม่เป็นโล้ไม่เป็นพายผูกเชือกกางเกงไม่เป็นใส่เชือกกางเกงไม่เป็นผูกเชือกไม่เป็นผูกเปลไม่เป็นตามคนไม่ทันคนอื่นพูดอะไรก็ฟังไม่เข้าใจใดๆเรียนไม่เป็นเนียนแย่เรียนกากสอบตกซ้ำชั้นเรียนไม่จบและเป็นคนเรียนไม่จบใช้ไม้ถูพื้นไม่เป็นใช้ไม้กวาดทางมะพร้าวถูพื้นไม่เป็นกวาดบ้านไม่เป็นไม่รดน้ำต้นไม้ไม่ถางหญ้าพูดไม่เป็นไม่มีปากเด็กพูดไม่รู้เรื่องกลัวดอกพิกุลร่วงเด็กนิสัยเสียนิสัยไม่ดีเด็กสันดานไม่ดีเด็กสันดานเสียสันดานเด็กสันดานไม่เอาอะไรเลยซักอย่างไม่ฝึกอะไรเลยไม่ฝึกเอาแต่ใจเจ้าอารมณ์ตะแบงมิอาจเขียนภาษาไทยได้ดังสุนทรภู่มิอาจเขียนภาษาอังกฤษได้ดังเช็กสเปียร์หารู้ญี่ปุ่นไม่หารู้จีนไม่มิอาจทำหนังได้ดังสแตนลีย์คูบริกมิอาจดนตรีดังบีโทเฟนมิอาจคณิตดังไอแซคนิวตันมิอาจศิลปะดังเลโอนาร์โดดาวินชี่มิอาจนักแสดงดังฮามาดะทัตสึโอมิมิอาจผู้ชายดังฮามาดะทัตสึโอมิมิอาจทำให้บิดามารดาพี่ชายปู่ย่าตายายป้าน้าอาสกุลวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงภูมิใจได้ไม่เป็นที่อับอายของสกุลวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงหาเป็นเชื้อสายที่เป็นประโยชน์แด่บิดามารดาพี่ชายปู่ย่าตายายป้าน้าอาสกุลวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงได้ไม่มิอาจเป็นที่ภาคภูุมิของบิดามารดาพี่ชายปู่ย่าตายายป้าน้าอาสกุลวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงได้ไม่ได้ไม่มิอาจแบกรับภาระของบิดามารดาพี่ชายปู่ย่าตายายป้าน้าอาสกุลวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงได้ไม่มิอาจรับผิดชอบบิดามารดาวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงได้ไม่มิอาจมีครอบครัวได้ไม่มิอาจมีคู่ครองได้ไม่มิอาจมีบุตรได้ไม่มิอาจสู้ตาแลปู่แลพี่เจมส์ที่อยู่บนสวรรค์ได้ไม่มิอาจสู้หน้าวิญญาณปู่ตาแลพี่เจมส์ที่ตายขึ้นสวรรค์ไปแล้วได้ไม่ไม่เป็นทำใดใดไม่ได้เรื่องทำอะไรไม่ได้เรื่องไม่ได้เรื่องทำอะไรไม่เป็นไม่อะไรเลยหลงตัวเองเป็นแต่ด่าอ้าปากก็มีแต่คำด่าน่ารังเกียจน่ารังเกียจไร้ความอดทนหามีความอดทนแต่อย่างใดไม่โลลิฮิริวตัวน้อยนี้เป็นแต่อัตตาสูงเป็นแต่อวดฉลาดเป็นแต่อวดรู้เป็นแต่มั่นใจในตัวเองมากเกินไปแต่แท้ที่จริงแล้วไร้ฉลาดไร้ปัญญาไร้ความสามารถในทุกด้านในสิ้นเชิงในใดใดในใดมิอาจเป็นคนได้ไม่นี้เป็นจดหมายฉบับแรกของโลลิฮิริวตัวน้อยนี้โลลิฮิริวตัวน้อยนี้จะเขียนจดหมายฉบับสุดท้ายในวันที่โลลิฮิริวตัวน้อยนี้ต้องจากลา

 ฉันเคยมั่นใจว่าฉันเขียนเรื่องสั้นได้และเก่งด้วยแต่พอได้ทำจริงฉันถึงได้รู้ว่าฉันทำไม่ได้และไม่เก่งเลยและไม่มีความสามารถเลยฉันไม่ได้ฉลาดไม่ได้เก่งอะไรและไม่มีความสามารถเลยแม้แต่0.01%และฉันทำไม่ได้ฉันเป็นแค่คนโง่และไร้ความสามารถที่มั่นใจในตัวเองมากเกินไปคนหนึ่ง

ฉันไม่มีจินตนาการ

เรื่องสั้นของฉันไม่มีจุดเด่นอะไรเลย

ฉันไม่เชื่อว่าฉันมีจินตนาการที่สนุกสนาน

ฉันไม่เชื่อว่าฉันมีจินตนาการ

เรื่องสั้นของฉันมันไม่ได้เข้มข้นขนาดนั้น

เรื่องสั้นของฉันมันไม่ได้เข้มข้น

เรื่องสั้นของฉันมันไม่ได้สนุกขนาดนั้น

เรื่องสั้นของฉันมันไม่สนุก

จินตนาการของฉันมันไม่สนุกขนาดนั้น

จินตนาการของฉันมันไม่สนุก

จินตนาการของฉันมันไม่สนุกมันไม่สนานขนาดนั้น

จินตนาการของฉันมันไม่สนุกมันไม่สนาน

จินตนาการของฉันมันไม่สนุกสนานขนาดนั้น

จินตนาการของฉันมันไม่สนุกสนาน

ต่อให้ฉันเชื่อคำวิจารณ์ของนักวิจารณ์ให้ตายยังไง ต่อให้ฉันใช้คำวิจารณ์ของนักวิจารณ์ให้ตายยังไง เรื่องสั้นของฉันก็ไม่โดดเด่นขึ้นมาได้หรอก เรื่องสั้นของฉันไม่เด่นขึ้นมาได้หรอก

เรื่องสั้นของฉันไม่โดดเด่นขึ้นมาได้หรอก เรื่องสั้น

ของฉันไม่เด่นขึ้นมาได้หรอก

ให้ตายยังไงเรื่องสั้นของฉันไม่โดดเด่นขึ้นมาได้หรอก ให้ตายยังไงเรื่องสั้นของฉันไม่เด่นขึ้นมาได้หรอก

เรื่องสั้นของฉันไม่มีคุณค่า

เรื่องสั้นของฉันไม่เคยส่งต่อคุณค่าให้ผู้อ่าน

เรื่องสั้นของฉันไม่ได้ทำหน้าที่สำเร็จลุล่วงด้วยตัวมันเองเลยแม้แต่น้อย

เรื่องสั้นของฉันมันเพ้อฝัน

เรื่องสั้นของฉันมันเพ้อเจ้อ

เรื่องสั้นของฉันมันไร้สาระ

เรื่องสั้นของฉันไม่เคยสำเร็จ

เรื่องสั้นของฉันมันห่วยแตก

ฉันเกลียดเรื่องสั้นของฉันเอง

ฉันเกลียดตัวฉันเอง

โลลิฮิริวตัวน้อยนี้เป็นแต่ออทิสติกเข้าสังคมไม่ได้หยิ่งเย่อทะนงถือตัวตนอวดรู้อวดฉลาดอวดสามารถอวดดีคิดว่าตัวฉลาดที่สุดในโลกคนอื่นทั้งโลกโง่กว่าแต่ไม่แท้ที่จริงกลับโง่ไร้สามารถโง่ต่ำตมออกแบบแปลนสถาปัตยกรรมไม่เป็นทำกังหันน้ำกระดูกงูไม่เป็นไม่เคยนึกถึงชลประทานรังเกียจไม่ทำเกียจคร้านจะทำเกษตรกรรมไม่สามารถต้มเกลือไม่สามารถทำไร่ทำนาเลี้ยงหม่อนเลี้ยงไหมม้วนไหมทอผ้าไม่สามารถปลูกพืชเลี้ยงสัตว์ไม่ระดมความคิดไม่ให้คำแนะนำไม่ยอมรับความผิดไม่ยอมรับความผิดไม่ยอมรับโทษจะรับแต่รางวัลไม่อาจเทียบเคียงฮกหลงมังกรหลับจูกัดเหลียงขงเบ้งไม่อาจทำให้ใครยอมรับใช้จวบจนสิ้นชีวิตไม่มีมังกรหลับข้างกายทำตรงข้ามคำจูล่งจะเอาแต่ทรัพย์สินเป็นของตนปรากฏอารมณ์จนทุกคนรับรู้มีแต่โกรธโกรธเอาโกรธเอาเต็มไปด้วยความโกรธความโกรธรุนแรงโกรธไม่อ่อนน้อมไม่ถ่อมตนไม่เคารพน้ำใจไม่เมตตาไม่ปกป้องใดไม่เคยปกป้องใดไม่คิดปกป้องใดไม่เคยคิดปกป้องใดมิอาจเทียบเคียงเล่าปี่มิเคยสู้จระเข้มิใช่วีรบุรุษไม่เข้าใจพิชัยสงครามไม่เข้าใจซุนจื่อมิเคยทัดทานใครมิเคยรวมทัพพันธมิตรมิเคยไล่ตามตีกังฉันมิเคยปกปักผู้ใดไม่เฉียบแหลมไม่ตื่นตัวไม่ทรงพลังไม่กล้าหาญมิใช่วีรบุรุษมิใช่ผู้พิเศษไม่เข้มงวดไร้ปัญญาด้านการเมืองไร้ปัญญาด้านพิชัยสงครามไร้ปัญญาด้านกลยุทธ์ไร้ปัญญาด้านยุทธวิธีไร้ปัญญาด้านยุทธศิลป์มิใช่หนอนหนังสือไร้ปัญญาด้านวรรณกรรมโบราณกลางวันไม่อาจอ่านไม่อาจอธิบายไม่อาจเข้าใจยุทธศิลป์กลางคืนไม่อ่านไม่อาจสู้ไม่อาจดาบไม่อาจธนูไม่ประหยัดไม่มัธยัสถ์ติดหรูติดหราไร้ปัญญาไร้แผนมิอาจเข้าใจซุนจื่อมิอาจใช้ซุนจื่อใช้ซุนจื่อไม่เป็นไม่อาจเทียบเคียงโจโฉไม่ฉลาดไม่มีเหตุผลไม่เด็ดขาดไม่เป็นวีรบุรุษไม่เป็นหมาป่าไม่เคยยับยั้งผู้ใดไม่เคยสร้างปกปักพิทักษ์ความปลอดภัยไม่เคยชนะใดไม่สามารถทำไร่นาไม่สามารถถลุงเหล็กไม่เคยคิดขุดคลองไม่เคยคิดสร้างค่ายทหารไม่เคยคิดชลประทานน้ำไม่เก่งใช้ทหารไม่เปลี่ยนแปลงไม่เคยเปลี่ยนแปลงไม่เคยปรับปรุงตัวเองไม่เคยคิดปรับปรุงตัวเองไม่อาจเทียบเคียงสุมาอี้ไม่อาจรวมเล็กไม่อาจรวมใหญ่ไม่เคยจัดสรรการขึ้นต่อไม่จัดระเบียบไม่เคยคิดจัดระเบียบเป็นคนไม่มีระเบียบไม่เคยดูแลเรือกไม่เคยดูแลนาไม่เคยดูแลไร่ไม่เคยดูแลสวนไม่อาจจัดสรรกำลังคนบำเหน็จบำนาญรางวัลโทษค่าปรับสินไหมมิอาจทำให้ใครขึ้นเป็นอธิราชมิอาจเทียบเคียงกวนจงไม่รับฟังใครไม่อาจเปิดโปงตัวร้ายไม่อาจค้ำจุนผู้ใดไม่เคยปรับปรุงมิอาจตัดใดมิอาจพิชิตใดมิอาจช่วยใดมิอาจขึ้นเป็นอธิราชมิอาจเทียบเคียงจิ้นเหวินกงวรรณกรรมประดิษฐ์อักษรรูปวาดบทกวีไม่อาจวางชั้นจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางชั้นเดียวกันกับจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางคู่จูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางข้างจูกัดเหลียงไม่อาจวางเคียงจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางเคียงข้างจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางเคียงคู่จูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางร่วมจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางด้วยจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจเลยข้าพเจ้าโลลิฮิริวตัวน้อยนี้เต็มไปด้วยอัตตาสูงเต็มไปด้วยริษยาเต็มไปด้วยเกียจคร้านเต็มไปด้วยโทสะเต็มไปด้วยราคะเต็มไปด้วยโลภเต็มไปด้วยตะกละเต็มไปด้วยอวดดีเต็มไปด้วยอวดรู้เต็มไปด้วยอวดฉลาดเต็มไปด้วยโง่เต็มไปด้วยเขลาเต็มไปด้วยมั่นใจในตัวสูงเต็มไปด้วยดูถูกผู้อื่นเต็มไปด้วยไม่รับฟังใครเต็มไปด้วยคิดว่าความคิดของคนอื่นคือความคิดของคนโง่เต็มไปด้วยคิดว่าความคิดของคนอื่นคือความโง่เต็มไปด้วยคิดว่าความคิดของคนอื่นคือโง่เต็มไปด้วยคิดว่าคนอื่นโง่ที่สุดในโลกเต็มไปด้วยคิดว่าคนอื่นโง่เต็มไปด้วยคิดว่าคนอื่นคือคนโง่เต็มไปด้วยคิดว่าคนอื่นคือโง่เต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองเต็มไปด้วยฉลาดเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองฉลาดที่สุดในโลกเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองคือคนฉลาดเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองคือยอดคนฉลาดเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองฉลาดเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองฉลาดกว่าอัลเบิร์ตไอน์สไตน์ไอแซคนิวตันกาลิเลโอกาลิเลอีโยฮันเคปเลอร์นิโคลัสโคเปอร์นิคัสอาร์คีมีดีสนิโคล่าเทสล่าเลโอนาร์โด้ดาวินชี่สแตนลีย์คูบริกจูกัดเหลียงวิลเลี่ยมเช็กสเปียร์สุนทรภู่หนึ่งพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าพันล้านเท่าเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองอัจฉริยะกว่าอัลเบิร์ตไอน์สไตน์ไอแซคนิวตันกาลิเลโอกาลิเลอีโยฮันเคปเลอร์นิโคลัสโคเปอร์นิคัสอาร์คีมีดีสนิโคล่าเทสล่าเลโอนาร์โด้ดาวินชี่สแตนลีย์คูบริกจูกัดเหลียงวิลเลี่ยมเช็กสเปียร์สุนทรภู่หนึ่งพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าพันล้านเท่าเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองคืออัจฉริยะเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองอัจฉริยะโลลิฮิริวตัวน้อยนี้มิใช่ผู้ที่ดีมิใช่คนที่ดีมิใช่ผู้ชายที่ดีมิใช่ชายที่ดีมิใช่ลูกที่ดีมิใช่นักเรียนที่ดีมิใช่แฟนที่ดีมิใช่คู่ครองที่ดีมิใช่สามีที่ดีมิใช่พ่อที่ดีมิใช่เด็กที่ดีมิใช่วัยรุ่นมิใช่ผู้ใหญ่ทีดีมิใช่ข้าราชการที่ดีมิใช่ผู้ตามที่ดีมิใช่หัวหน้าที่ดีมิใช่ผู้นำที่ดีมิใช่ผู้ปฏิบัติที่ดีมิใช่ผู้ทำที่ดีมิใช่ที่ดีโลลิฮิริวตัวน้อยนี้ผูกเชือกรองเท้าไม่เป็นผูกถุงไม่เป็นซักผ้าไม่เป็นล้างจานไม่เป็นหวีผมไม่เป็นกางมุ้งไม่เป็นผูกมุ้งไม่เป็นใส่ที่นอนไม่เป็นใส่หมอนข้างไม่เป็นรัดหนังไม่เป็นผูกเงื่อนไม่เป็นไม่รู้ระบบราชการไม่รู้ว่าต้องทำยังไงเลือกตั้งไม่เป็นเข้าสังคมไม่เป็นพูดคุยไม่เป็นรักใครไม่เป็นจีบใครไม่เป็นโรแมนติกไม่เป็นเขียนหนังสือไม่เป็นเขียนนิยายไม่เป็นเขียนเรื่องสั้นไม่เป็นเขียนไม่เคยเว้นวรรคเขียนไม่เคยย่อหน้าผูกเชือกไม่เป็นทำกับข้าวไม่เป็นหั่นผักไม่เป็นสับเนื้อไม่เป็นไม่เป็นโล้ไม่เป็นพายผูกเชือกกางเกงไม่เป็นใส่เชือกกางเกงไม่เป็นผูกเชือกไม่เป็นผูกเปลไม่เป็นตามคนไม่ทันคนอื่นพูดอะไรก็ฟังไม่เข้าใจใดๆเรียนไม่เป็นเนียนแย่เรียนกากสอบตกซ้ำชั้นเรียนไม่จบและเป็นคนเรียนไม่จบใช้ไม้ถูพื้นไม่เป็นใช้ไม้กวาดทางมะพร้าวถูพื้นไม่เป็นกวาดบ้านไม่เป็นไม่รดน้ำต้นไม้ไม่ถางหญ้าพูดไม่เป็นไม่มีปากเด็กพูดไม่รู้เรื่องกลัวดอกพิกุลร่วงเด็กนิสัยเสียนิสัยไม่ดีเด็กสันดานไม่ดีเด็กสันดานเสียสันดานเด็กสันดานไม่เอาอะไรเลยซักอย่างไม่ฝึกอะไรเลยไม่ฝึกเอาแต่ใจเจ้าอารมณ์ตะแบงมิอาจเขียนภาษาไทยได้ดังสุนทรภู่มิอาจเขียนภาษาอังกฤษได้ดังเช็กสเปียร์หารู้ญี่ปุ่นไม่หารู้จีนไม่มิอาจทำหนังได้ดังสแตนลีย์คูบริกมิอาจดนตรีดังบีโทเฟนมิอาจคณิตดังไอแซคนิวตันมิอาจศิลปะดังเลโอนาร์โดดาวินชี่มิอาจนักแสดงดังฮามาดะทัตสึโอมิมิอาจผู้ชายดังฮามาดะทัตสึโอมิมิอาจทำให้บิดามารดาพี่ชายปู่ย่าตายายป้าน้าอาสกุลวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงภูมิใจได้ไม่เป็นที่อับอายของสกุลวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงหาเป็นเชื้อสายที่เป็นประโยชน์แด่บิดามารดาพี่ชายปู่ย่าตายายป้าน้าอาสกุลวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงได้ไม่มิอาจเป็นที่ภาคภูุมิของบิดามารดาพี่ชายปู่ย่าตายายป้าน้าอาสกุลวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงได้ไม่ได้ไม่มิอาจแบกรับภาระของบิดามารดาพี่ชายปู่ย่าตายายป้าน้าอาสกุลวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงได้ไม่มิอาจรับผิดชอบบิดามารดาวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงได้ไม่มิอาจมีครอบครัวได้ไม่มิอาจมีคู่ครองได้ไม่มิอาจมีบุตรได้ไม่มิอาจสู้ตาแลปู่แลพี่เจมส์ที่อยู่บนสวรรค์ได้ไม่มิอาจสู้หน้าวิญญาณปู่ตาแลพี่เจมส์ที่ตายขึ้นสวรรค์ไปแล้วได้ไม่ไม่เป็นทำใดใดไม่ได้เรื่องทำอะไรไม่ได้เรื่องไม่ได้เรื่องทำอะไรไม่เป็นไม่อะไรเลยหลงตัวเองเป็นแต่ด่าอ้าปากก็มีแต่คำด่าน่ารังเกียจน่ารังเกียจไร้ความอดทนหามีความอดทนแต่อย่างใดไม่โลลิฮิริวตัวน้อยนี้เป็นแต่อัตตาสูงเป็นแต่อวดฉลาดเป็นแต่อวดรู้เป็นแต่มั่นใจในตัวเองมากเกินไปแต่แท้ที่จริงแล้วไร้ฉลาดไร้ปัญญาไร้ความสามารถในทุกด้านในสิ้นเชิงในใดใดในใดมิอาจเป็นคนได้ไม่นี้เป็นจดหมายฉบับแรกของโลลิฮิริวตัวน้อยนี้โลลิฮิริวตัวน้อยนี้จะเขียนจดหมายฉบับสุดท้ายในวันที่โลลิฮิริวตัวน้อยนี้ต้องจากลา

 ฉันเคยมั่นใจว่าฉันเขียนเรื่องสั้นได้และเก่งด้วยแต่พอได้ทำจริงฉันถึงได้รู้ว่าฉันทำไม่ได้และไม่เก่งเลยและไม่มีความสามารถเลยฉันไม่ได้ฉลาดไม่ได้เก่งอะไรและไม่มีความสามารถเลยแม้แต่0.01%และฉันทำไม่ได้ฉันเป็นแค่คนโง่และไร้ความสามารถที่มั่นใจในตัวเองมากเกินไปคนหนึ่ง

ฉันไม่มีจินตนาการ

เรื่องสั้นของฉันไม่มีจุดเด่นอะไรเลย

ฉันไม่เชื่อว่าฉันมีจินตนาการที่สนุกสนาน

ฉันไม่เชื่อว่าฉันมีจินตนาการ

เรื่องสั้นของฉันมันไม่ได้เข้มข้นขนาดนั้น

เรื่องสั้นของฉันมันไม่ได้เข้มข้น

เรื่องสั้นของฉันมันไม่ได้สนุกขนาดนั้น

เรื่องสั้นของฉันมันไม่สนุก

จินตนาการของฉันมันไม่สนุกขนาดนั้น

จินตนาการของฉันมันไม่สนุก

จินตนาการของฉันมันไม่สนุกมันไม่สนานขนาดนั้น

จินตนาการของฉันมันไม่สนุกมันไม่สนาน

จินตนาการของฉันมันไม่สนุกสนานขนาดนั้น

จินตนาการของฉันมันไม่สนุกสนาน

ต่อให้ฉันเชื่อคำวิจารณ์ของนักวิจารณ์ให้ตายยังไง ต่อให้ฉันใช้คำวิจารณ์ของนักวิจารณ์ให้ตายยังไง เรื่องสั้นของฉันก็ไม่โดดเด่นขึ้นมาได้หรอก เรื่องสั้นของฉันไม่เด่นขึ้นมาได้หรอก

เรื่องสั้นของฉันไม่โดดเด่นขึ้นมาได้หรอก เรื่องสั้น

ของฉันไม่เด่นขึ้นมาได้หรอก

ให้ตายยังไงเรื่องสั้นของฉันไม่โดดเด่นขึ้นมาได้หรอก ให้ตายยังไงเรื่องสั้นของฉันไม่เด่นขึ้นมาได้หรอก

เรื่องสั้นของฉันไม่มีคุณค่า

เรื่องสั้นของฉันไม่เคยส่งต่อคุณค่าให้ผู้อ่าน

เรื่องสั้นของฉันไม่ได้ทำหน้าที่สำเร็จลุล่วงด้วยตัวมันเองเลยแม้แต่น้อย

เรื่องสั้นของฉันมันเพ้อฝัน

เรื่องสั้นของฉันมันเพ้อเจ้อ

เรื่องสั้นของฉันมันไร้สาระ

เรื่องสั้นของฉันไม่เคยสำเร็จ

เรื่องสั้นของฉันมันห่วยแตก

ฉันเกลียดเรื่องสั้นของฉันเอง

ฉันเกลียดตัวฉันเอง

โลลิฮิริวตัวน้อยนี้เป็นแต่ออทิสติกเข้าสังคมไม่ได้หยิ่งเย่อทะนงถือตัวตนอวดรู้อวดฉลาดอวดสามารถอวดดีคิดว่าตัวฉลาดที่สุดในโลกคนอื่นทั้งโลกโง่กว่าแต่ไม่แท้ที่จริงกลับโง่ไร้สามารถโง่ต่ำตมออกแบบแปลนสถาปัตยกรรมไม่เป็นทำกังหันน้ำกระดูกงูไม่เป็นไม่เคยนึกถึงชลประทานรังเกียจไม่ทำเกียจคร้านจะทำเกษตรกรรมไม่สามารถต้มเกลือไม่สามารถทำไร่ทำนาเลี้ยงหม่อนเลี้ยงไหมม้วนไหมทอผ้าไม่สามารถปลูกพืชเลี้ยงสัตว์ไม่ระดมความคิดไม่ให้คำแนะนำไม่ยอมรับความผิดไม่ยอมรับความผิดไม่ยอมรับโทษจะรับแต่รางวัลไม่อาจเทียบเคียงฮกหลงมังกรหลับจูกัดเหลียงขงเบ้งไม่อาจทำให้ใครยอมรับใช้จวบจนสิ้นชีวิตไม่มีมังกรหลับข้างกายทำตรงข้ามคำจูล่งจะเอาแต่ทรัพย์สินเป็นของตนปรากฏอารมณ์จนทุกคนรับรู้มีแต่โกรธโกรธเอาโกรธเอาเต็มไปด้วยความโกรธความโกรธรุนแรงโกรธไม่อ่อนน้อมไม่ถ่อมตนไม่เคารพน้ำใจไม่เมตตาไม่ปกป้องใดไม่เคยปกป้องใดไม่คิดปกป้องใดไม่เคยคิดปกป้องใดมิอาจเทียบเคียงเล่าปี่มิเคยสู้จระเข้มิใช่วีรบุรุษไม่เข้าใจพิชัยสงครามไม่เข้าใจซุนจื่อมิเคยทัดทานใครมิเคยรวมทัพพันธมิตรมิเคยไล่ตามตีกังฉันมิเคยปกปักผู้ใดไม่เฉียบแหลมไม่ตื่นตัวไม่ทรงพลังไม่กล้าหาญมิใช่วีรบุรุษมิใช่ผู้พิเศษไม่เข้มงวดไร้ปัญญาด้านการเมืองไร้ปัญญาด้านพิชัยสงครามไร้ปัญญาด้านกลยุทธ์ไร้ปัญญาด้านยุทธวิธีไร้ปัญญาด้านยุทธศิลป์มิใช่หนอนหนังสือไร้ปัญญาด้านวรรณกรรมโบราณกลางวันไม่อาจอ่านไม่อาจอธิบายไม่อาจเข้าใจยุทธศิลป์กลางคืนไม่อ่านไม่อาจสู้ไม่อาจดาบไม่อาจธนูไม่ประหยัดไม่มัธยัสถ์ติดหรูติดหราไร้ปัญญาไร้แผนมิอาจเข้าใจซุนจื่อมิอาจใช้ซุนจื่อใช้ซุนจื่อไม่เป็นไม่อาจเทียบเคียงโจโฉไม่ฉลาดไม่มีเหตุผลไม่เด็ดขาดไม่เป็นวีรบุรุษไม่เป็นหมาป่าไม่เคยยับยั้งผู้ใดไม่เคยสร้างปกปักพิทักษ์ความปลอดภัยไม่เคยชนะใดไม่สามารถทำไร่นาไม่สามารถถลุงเหล็กไม่เคยคิดขุดคลองไม่เคยคิดสร้างค่ายทหารไม่เคยคิดชลประทานน้ำไม่เก่งใช้ทหารไม่เปลี่ยนแปลงไม่เคยเปลี่ยนแปลงไม่เคยปรับปรุงตัวเองไม่เคยคิดปรับปรุงตัวเองไม่อาจเทียบเคียงสุมาอี้ไม่อาจรวมเล็กไม่อาจรวมใหญ่ไม่เคยจัดสรรการขึ้นต่อไม่จัดระเบียบไม่เคยคิดจัดระเบียบเป็นคนไม่มีระเบียบไม่เคยดูแลเรือกไม่เคยดูแลนาไม่เคยดูแลไร่ไม่เคยดูแลสวนไม่อาจจัดสรรกำลังคนบำเหน็จบำนาญรางวัลโทษค่าปรับสินไหมมิอาจทำให้ใครขึ้นเป็นอธิราชมิอาจเทียบเคียงกวนจงไม่รับฟังใครไม่อาจเปิดโปงตัวร้ายไม่อาจค้ำจุนผู้ใดไม่เคยปรับปรุงมิอาจตัดใดมิอาจพิชิตใดมิอาจช่วยใดมิอาจขึ้นเป็นอธิราชมิอาจเทียบเคียงจิ้นเหวินกงวรรณกรรมประดิษฐ์อักษรรูปวาดบทกวีไม่อาจวางชั้นจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางชั้นเดียวกันกับจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางคู่จูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางข้างจูกัดเหลียงไม่อาจวางเคียงจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางเคียงข้างจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางเคียงคู่จูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางร่วมจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางด้วยจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจเลยข้าพเจ้าโลลิฮิริวตัวน้อยนี้เต็มไปด้วยอัตตาสูงเต็มไปด้วยริษยาเต็มไปด้วยเกียจคร้านเต็มไปด้วยโทสะเต็มไปด้วยราคะเต็มไปด้วยโลภเต็มไปด้วยตะกละเต็มไปด้วยอวดดีเต็มไปด้วยอวดรู้เต็มไปด้วยอวดฉลาดเต็มไปด้วยโง่เต็มไปด้วยเขลาเต็มไปด้วยมั่นใจในตัวสูงเต็มไปด้วยดูถูกผู้อื่นเต็มไปด้วยไม่รับฟังใครเต็มไปด้วยคิดว่าความคิดของคนอื่นคือความคิดของคนโง่เต็มไปด้วยคิดว่าความคิดของคนอื่นคือความโง่เต็มไปด้วยคิดว่าความคิดของคนอื่นคือโง่เต็มไปด้วยคิดว่าคนอื่นโง่ที่สุดในโลกเต็มไปด้วยคิดว่าคนอื่นโง่เต็มไปด้วยคิดว่าคนอื่นคือคนโง่เต็มไปด้วยคิดว่าคนอื่นคือโง่เต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองเต็มไปด้วยฉลาดเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองฉลาดที่สุดในโลกเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองคือคนฉลาดเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองคือยอดคนฉลาดเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองฉลาดเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองฉลาดกว่าอัลเบิร์ตไอน์สไตน์ไอแซคนิวตันกาลิเลโอกาลิเลอีโยฮันเคปเลอร์นิโคลัสโคเปอร์นิคัสอาร์คีมีดีสนิโคล่าเทสล่าเลโอนาร์โด้ดาวินชี่สแตนลีย์คูบริกจูกัดเหลียงวิลเลี่ยมเช็กสเปียร์สุนทรภู่หนึ่งพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าพันล้านเท่าเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองอัจฉริยะกว่าอัลเบิร์ตไอน์สไตน์ไอแซคนิวตันกาลิเลโอกาลิเลอีโยฮันเคปเลอร์นิโคลัสโคเปอร์นิคัสอาร์คีมีดีสนิโคล่าเทสล่าเลโอนาร์โด้ดาวินชี่สแตนลีย์คูบริกจูกัดเหลียงวิลเลี่ยมเช็กสเปียร์สุนทรภู่หนึ่งพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าพันล้านเท่าเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองคืออัจฉริยะเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองอัจฉริยะโลลิฮิริวตัวน้อยนี้มิใช่ผู้ที่ดีมิใช่คนที่ดีมิใช่ผู้ชายที่ดีมิใช่ชายที่ดีมิใช่ลูกที่ดีมิใช่นักเรียนที่ดีมิใช่แฟนที่ดีมิใช่คู่ครองที่ดีมิใช่สามีที่ดีมิใช่พ่อที่ดีมิใช่เด็กที่ดีมิใช่วัยรุ่นมิใช่ผู้ใหญ่ทีดีมิใช่ข้าราชการที่ดีมิใช่ผู้ตามที่ดีมิใช่หัวหน้าที่ดีมิใช่ผู้นำที่ดีมิใช่ผู้ปฏิบัติที่ดีมิใช่ผู้ทำที่ดีมิใช่ที่ดีโลลิฮิริวตัวน้อยนี้ผูกเชือกรองเท้าไม่เป็นผูกถุงไม่เป็นซักผ้าไม่เป็นล้างจานไม่เป็นหวีผมไม่เป็นกางมุ้งไม่เป็นผูกมุ้งไม่เป็นใส่ที่นอนไม่เป็นใส่หมอนข้างไม่เป็นรัดหนังไม่เป็นผูกเงื่อนไม่เป็นไม่รู้ระบบราชการไม่รู้ว่าต้องทำยังไงเลือกตั้งไม่เป็นเข้าสังคมไม่เป็นพูดคุยไม่เป็นรักใครไม่เป็นจีบใครไม่เป็นโรแมนติกไม่เป็นเขียนหนังสือไม่เป็นเขียนนิยายไม่เป็นเขียนเรื่องสั้นไม่เป็นเขียนไม่เคยเว้นวรรคเขียนไม่เคยย่อหน้าผูกเชือกไม่เป็นทำกับข้าวไม่เป็นหั่นผักไม่เป็นสับเนื้อไม่เป็นไม่เป็นโล้ไม่เป็นพายผูกเชือกกางเกงไม่เป็นใส่เชือกกางเกงไม่เป็นผูกเชือกไม่เป็นผูกเปลไม่เป็นตามคนไม่ทันคนอื่นพูดอะไรก็ฟังไม่เข้าใจใดๆเรียนไม่เป็นเนียนแย่เรียนกากสอบตกซ้ำชั้นเรียนไม่จบและเป็นคนเรียนไม่จบใช้ไม้ถูพื้นไม่เป็นใช้ไม้กวาดทางมะพร้าวถูพื้นไม่เป็นกวาดบ้านไม่เป็นไม่รดน้ำต้นไม้ไม่ถางหญ้าพูดไม่เป็นไม่มีปากเด็กพูดไม่รู้เรื่องกลัวดอกพิกุลร่วงเด็กนิสัยเสียนิสัยไม่ดีเด็กสันดานไม่ดีเด็กสันดานเสียสันดานเด็กสันดานไม่เอาอะไรเลยซักอย่างไม่ฝึกอะไรเลยไม่ฝึกเอาแต่ใจเจ้าอารมณ์ตะแบงมิอาจเขียนภาษาไทยได้ดังสุนทรภู่มิอาจเขียนภาษาอังกฤษได้ดังเช็กสเปียร์หารู้ญี่ปุ่นไม่หารู้จีนไม่มิอาจทำหนังได้ดังสแตนลีย์คูบริกมิอาจดนตรีดังบีโทเฟนมิอาจคณิตดังไอแซคนิวตันมิอาจศิลปะดังเลโอนาร์โดดาวินชี่มิอาจนักแสดงดังฮามาดะทัตสึโอมิมิอาจผู้ชายดังฮามาดะทัตสึโอมิมิอาจทำให้บิดามารดาพี่ชายปู่ย่าตายายป้าน้าอาสกุลวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงภูมิใจได้ไม่เป็นที่อับอายของสกุลวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงหาเป็นเชื้อสายที่เป็นประโยชน์แด่บิดามารดาพี่ชายปู่ย่าตายายป้าน้าอาสกุลวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงได้ไม่มิอาจเป็นที่ภาคภูุมิของบิดามารดาพี่ชายปู่ย่าตายายป้าน้าอาสกุลวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงได้ไม่ได้ไม่มิอาจแบกรับภาระของบิดามารดาพี่ชายปู่ย่าตายายป้าน้าอาสกุลวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงได้ไม่มิอาจรับผิดชอบบิดามารดาวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงได้ไม่มิอาจมีครอบครัวได้ไม่มิอาจมีคู่ครองได้ไม่มิอาจมีบุตรได้ไม่มิอาจสู้ตาแลปู่แลพี่เจมส์ที่อยู่บนสวรรค์ได้ไม่มิอาจสู้หน้าวิญญาณปู่ตาแลพี่เจมส์ที่ตายขึ้นสวรรค์ไปแล้วได้ไม่ไม่เป็นทำใดใดไม่ได้เรื่องทำอะไรไม่ได้เรื่องไม่ได้เรื่องทำอะไรไม่เป็นไม่อะไรเลยหลงตัวเองเป็นแต่ด่าอ้าปากก็มีแต่คำด่าน่ารังเกียจน่ารังเกียจไร้ความอดทนหามีความอดทนแต่อย่างใดไม่โลลิฮิริวตัวน้อยนี้เป็นแต่อัตตาสูงเป็นแต่อวดฉลาดเป็นแต่อวดรู้เป็นแต่มั่นใจในตัวเองมากเกินไปแต่แท้ที่จริงแล้วไร้ฉลาดไร้ปัญญาไร้ความสามารถในทุกด้านในสิ้นเชิงในใดใดในใดมิอาจเป็นคนได้ไม่นี้เป็นจดหมายฉบับแรกของโลลิฮิริวตัวน้อยนี้โลลิฮิริวตัวน้อยนี้จะเขียนจดหมายฉบับสุดท้ายในวันที่โลลิฮิริวตัวน้อยนี้ต้องจากลา

 ฉันเคยมั่นใจว่าฉันเขียนเรื่องสั้นได้และเก่งด้วยแต่พอได้ทำจริงฉันถึงได้รู้ว่าฉันทำไม่ได้และไม่เก่งเลยและไม่มีความสามารถเลยฉันไม่ได้ฉลาดไม่ได้เก่งอะไรและไม่มีความสามารถเลยแม้แต่0.01%และฉันทำไม่ได้ฉันเป็นแค่คนโง่และไร้ความสามารถที่มั่นใจในตัวเองมากเกินไปคนหนึ่ง

ฉันไม่มีจินตนาการ

เรื่องสั้นของฉันไม่มีจุดเด่นอะไรเลย

ฉันไม่เชื่อว่าฉันมีจินตนาการที่สนุกสนาน

ฉันไม่เชื่อว่าฉันมีจินตนาการ

เรื่องสั้นของฉันมันไม่ได้เข้มข้นขนาดนั้น

เรื่องสั้นของฉันมันไม่ได้เข้มข้น

เรื่องสั้นของฉันมันไม่ได้สนุกขนาดนั้น

เรื่องสั้นของฉันมันไม่สนุก

จินตนาการของฉันมันไม่สนุกขนาดนั้น

จินตนาการของฉันมันไม่สนุก

จินตนาการของฉันมันไม่สนุกมันไม่สนานขนาดนั้น

จินตนาการของฉันมันไม่สนุกมันไม่สนาน

จินตนาการของฉันมันไม่สนุกสนานขนาดนั้น

จินตนาการของฉันมันไม่สนุกสนาน

ต่อให้ฉันเชื่อคำวิจารณ์ของนักวิจารณ์ให้ตายยังไง ต่อให้ฉันใช้คำวิจารณ์ของนักวิจารณ์ให้ตายยังไง เรื่องสั้นของฉันก็ไม่โดดเด่นขึ้นมาได้หรอก เรื่องสั้นของฉันไม่เด่นขึ้นมาได้หรอก

เรื่องสั้นของฉันไม่โดดเด่นขึ้นมาได้หรอก เรื่องสั้น

ของฉันไม่เด่นขึ้นมาได้หรอก

ให้ตายยังไงเรื่องสั้นของฉันไม่โดดเด่นขึ้นมาได้หรอก ให้ตายยังไงเรื่องสั้นของฉันไม่เด่นขึ้นมาได้หรอก

เรื่องสั้นของฉันไม่มีคุณค่า

เรื่องสั้นของฉันไม่เคยส่งต่อคุณค่าให้ผู้อ่าน

เรื่องสั้นของฉันไม่ได้ทำหน้าที่สำเร็จลุล่วงด้วยตัวมันเองเลยแม้แต่น้อย

เรื่องสั้นของฉันมันเพ้อฝัน

เรื่องสั้นของฉันมันเพ้อเจ้อ

เรื่องสั้นของฉันมันไร้สาระ

เรื่องสั้นของฉันไม่เคยสำเร็จ

เรื่องสั้นของฉันมันห่วยแตก

ฉันเกลียดเรื่องสั้นของฉันเอง

ฉันเกลียดตัวฉันเอง

โลลิฮิริวตัวน้อยนี้เป็นแต่ออทิสติกเข้าสังคมไม่ได้หยิ่งเย่อทะนงถือตัวตนอวดรู้อวดฉลาดอวดสามารถอวดดีคิดว่าตัวฉลาดที่สุดในโลกคนอื่นทั้งโลกโง่กว่าแต่ไม่แท้ที่จริงกลับโง่ไร้สามารถโง่ต่ำตมออกแบบแปลนสถาปัตยกรรมไม่เป็นทำกังหันน้ำกระดูกงูไม่เป็นไม่เคยนึกถึงชลประทานรังเกียจไม่ทำเกียจคร้านจะทำเกษตรกรรมไม่สามารถต้มเกลือไม่สามารถทำไร่ทำนาเลี้ยงหม่อนเลี้ยงไหมม้วนไหมทอผ้าไม่สามารถปลูกพืชเลี้ยงสัตว์ไม่ระดมความคิดไม่ให้คำแนะนำไม่ยอมรับความผิดไม่ยอมรับความผิดไม่ยอมรับโทษจะรับแต่รางวัลไม่อาจเทียบเคียงฮกหลงมังกรหลับจูกัดเหลียงขงเบ้งไม่อาจทำให้ใครยอมรับใช้จวบจนสิ้นชีวิตไม่มีมังกรหลับข้างกายทำตรงข้ามคำจูล่งจะเอาแต่ทรัพย์สินเป็นของตนปรากฏอารมณ์จนทุกคนรับรู้มีแต่โกรธโกรธเอาโกรธเอาเต็มไปด้วยความโกรธความโกรธรุนแรงโกรธไม่อ่อนน้อมไม่ถ่อมตนไม่เคารพน้ำใจไม่เมตตาไม่ปกป้องใดไม่เคยปกป้องใดไม่คิดปกป้องใดไม่เคยคิดปกป้องใดมิอาจเทียบเคียงเล่าปี่มิเคยสู้จระเข้มิใช่วีรบุรุษไม่เข้าใจพิชัยสงครามไม่เข้าใจซุนจื่อมิเคยทัดทานใครมิเคยรวมทัพพันธมิตรมิเคยไล่ตามตีกังฉันมิเคยปกปักผู้ใดไม่เฉียบแหลมไม่ตื่นตัวไม่ทรงพลังไม่กล้าหาญมิใช่วีรบุรุษมิใช่ผู้พิเศษไม่เข้มงวดไร้ปัญญาด้านการเมืองไร้ปัญญาด้านพิชัยสงครามไร้ปัญญาด้านกลยุทธ์ไร้ปัญญาด้านยุทธวิธีไร้ปัญญาด้านยุทธศิลป์มิใช่หนอนหนังสือไร้ปัญญาด้านวรรณกรรมโบราณกลางวันไม่อาจอ่านไม่อาจอธิบายไม่อาจเข้าใจยุทธศิลป์กลางคืนไม่อ่านไม่อาจสู้ไม่อาจดาบไม่อาจธนูไม่ประหยัดไม่มัธยัสถ์ติดหรูติดหราไร้ปัญญาไร้แผนมิอาจเข้าใจซุนจื่อมิอาจใช้ซุนจื่อใช้ซุนจื่อไม่เป็นไม่อาจเทียบเคียงโจโฉไม่ฉลาดไม่มีเหตุผลไม่เด็ดขาดไม่เป็นวีรบุรุษไม่เป็นหมาป่าไม่เคยยับยั้งผู้ใดไม่เคยสร้างปกปักพิทักษ์ความปลอดภัยไม่เคยชนะใดไม่สามารถทำไร่นาไม่สามารถถลุงเหล็กไม่เคยคิดขุดคลองไม่เคยคิดสร้างค่ายทหารไม่เคยคิดชลประทานน้ำไม่เก่งใช้ทหารไม่เปลี่ยนแปลงไม่เคยเปลี่ยนแปลงไม่เคยปรับปรุงตัวเองไม่เคยคิดปรับปรุงตัวเองไม่อาจเทียบเคียงสุมาอี้ไม่อาจรวมเล็กไม่อาจรวมใหญ่ไม่เคยจัดสรรการขึ้นต่อไม่จัดระเบียบไม่เคยคิดจัดระเบียบเป็นคนไม่มีระเบียบไม่เคยดูแลเรือกไม่เคยดูแลนาไม่เคยดูแลไร่ไม่เคยดูแลสวนไม่อาจจัดสรรกำลังคนบำเหน็จบำนาญรางวัลโทษค่าปรับสินไหมมิอาจทำให้ใครขึ้นเป็นอธิราชมิอาจเทียบเคียงกวนจงไม่รับฟังใครไม่อาจเปิดโปงตัวร้ายไม่อาจค้ำจุนผู้ใดไม่เคยปรับปรุงมิอาจตัดใดมิอาจพิชิตใดมิอาจช่วยใดมิอาจขึ้นเป็นอธิราชมิอาจเทียบเคียงจิ้นเหวินกงวรรณกรรมประดิษฐ์อักษรรูปวาดบทกวีไม่อาจวางชั้นจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางชั้นเดียวกันกับจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางคู่จูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางข้างจูกัดเหลียงไม่อาจวางเคียงจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางเคียงข้างจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางเคียงคู่จูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางร่วมจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจวางด้วยจูกัดเหลียงโจโฉไม่อาจเลยข้าพเจ้าโลลิฮิริวตัวน้อยนี้เต็มไปด้วยอัตตาสูงเต็มไปด้วยริษยาเต็มไปด้วยเกียจคร้านเต็มไปด้วยโทสะเต็มไปด้วยราคะเต็มไปด้วยโลภเต็มไปด้วยตะกละเต็มไปด้วยอวดดีเต็มไปด้วยอวดรู้เต็มไปด้วยอวดฉลาดเต็มไปด้วยโง่เต็มไปด้วยเขลาเต็มไปด้วยมั่นใจในตัวสูงเต็มไปด้วยดูถูกผู้อื่นเต็มไปด้วยไม่รับฟังใครเต็มไปด้วยคิดว่าความคิดของคนอื่นคือความคิดของคนโง่เต็มไปด้วยคิดว่าความคิดของคนอื่นคือความโง่เต็มไปด้วยคิดว่าความคิดของคนอื่นคือโง่เต็มไปด้วยคิดว่าคนอื่นโง่ที่สุดในโลกเต็มไปด้วยคิดว่าคนอื่นโง่เต็มไปด้วยคิดว่าคนอื่นคือคนโง่เต็มไปด้วยคิดว่าคนอื่นคือโง่เต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองเต็มไปด้วยฉลาดเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองฉลาดที่สุดในโลกเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองคือคนฉลาดเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองคือยอดคนฉลาดเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองฉลาดเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองฉลาดกว่าอัลเบิร์ตไอน์สไตน์ไอแซคนิวตันกาลิเลโอกาลิเลอีโยฮันเคปเลอร์นิโคลัสโคเปอร์นิคัสอาร์คีมีดีสนิโคล่าเทสล่าเลโอนาร์โด้ดาวินชี่สแตนลีย์คูบริกจูกัดเหลียงวิลเลี่ยมเช็กสเปียร์สุนทรภู่หนึ่งพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าพันล้านเท่าเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองอัจฉริยะกว่าอัลเบิร์ตไอน์สไตน์ไอแซคนิวตันกาลิเลโอกาลิเลอีโยฮันเคปเลอร์นิโคลัสโคเปอร์นิคัสอาร์คีมีดีสนิโคล่าเทสล่าเลโอนาร์โด้ดาวินชี่สแตนลีย์คูบริกจูกัดเหลียงวิลเลี่ยมเช็กสเปียร์สุนทรภู่หนึ่งพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าพันล้านเท่าเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองคืออัจฉริยะเต็มไปด้วยคิดว่าตัวเองอัจฉริยะโลลิฮิริวตัวน้อยนี้มิใช่ผู้ที่ดีมิใช่คนที่ดีมิใช่ผู้ชายที่ดีมิใช่ชายที่ดีมิใช่ลูกที่ดีมิใช่นักเรียนที่ดีมิใช่แฟนที่ดีมิใช่คู่ครองที่ดีมิใช่สามีที่ดีมิใช่พ่อที่ดีมิใช่เด็กที่ดีมิใช่วัยรุ่นมิใช่ผู้ใหญ่ทีดีมิใช่ข้าราชการที่ดีมิใช่ผู้ตามที่ดีมิใช่หัวหน้าที่ดีมิใช่ผู้นำที่ดีมิใช่ผู้ปฏิบัติที่ดีมิใช่ผู้ทำที่ดีมิใช่ที่ดีโลลิฮิริวตัวน้อยนี้ผูกเชือกรองเท้าไม่เป็นผูกถุงไม่เป็นซักผ้าไม่เป็นล้างจานไม่เป็นหวีผมไม่เป็นกางมุ้งไม่เป็นผูกมุ้งไม่เป็นใส่ที่นอนไม่เป็นใส่หมอนข้างไม่เป็นรัดหนังไม่เป็นผูกเงื่อนไม่เป็นไม่รู้ระบบราชการไม่รู้ว่าต้องทำยังไงเลือกตั้งไม่เป็นเข้าสังคมไม่เป็นพูดคุยไม่เป็นรักใครไม่เป็นจีบใครไม่เป็นโรแมนติกไม่เป็นเขียนหนังสือไม่เป็นเขียนนิยายไม่เป็นเขียนเรื่องสั้นไม่เป็นเขียนไม่เคยเว้นวรรคเขียนไม่เคยย่อหน้าผูกเชือกไม่เป็นทำกับข้าวไม่เป็นหั่นผักไม่เป็นสับเนื้อไม่เป็นไม่เป็นโล้ไม่เป็นพายผูกเชือกกางเกงไม่เป็นใส่เชือกกางเกงไม่เป็นผูกเชือกไม่เป็นผูกเปลไม่เป็นตามคนไม่ทันคนอื่นพูดอะไรก็ฟังไม่เข้าใจใดๆเรียนไม่เป็นเนียนแย่เรียนกากสอบตกซ้ำชั้นเรียนไม่จบและเป็นคนเรียนไม่จบใช้ไม้ถูพื้นไม่เป็นใช้ไม้กวาดทางมะพร้าวถูพื้นไม่เป็นกวาดบ้านไม่เป็นไม่รดน้ำต้นไม้ไม่ถางหญ้าพูดไม่เป็นไม่มีปากเด็กพูดไม่รู้เรื่องกลัวดอกพิกุลร่วงเด็กนิสัยเสียนิสัยไม่ดีเด็กสันดานไม่ดีเด็กสันดานเสียสันดานเด็กสันดานไม่เอาอะไรเลยซักอย่างไม่ฝึกอะไรเลยไม่ฝึกเอาแต่ใจเจ้าอารมณ์ตะแบงมิอาจเขียนภาษาไทยได้ดังสุนทรภู่มิอาจเขียนภาษาอังกฤษได้ดังเช็กสเปียร์หารู้ญี่ปุ่นไม่หารู้จีนไม่มิอาจทำหนังได้ดังสแตนลีย์คูบริกมิอาจดนตรีดังบีโทเฟนมิอาจคณิตดังไอแซคนิวตันมิอาจศิลปะดังเลโอนาร์โดดาวินชี่มิอาจนักแสดงดังฮามาดะทัตสึโอมิมิอาจผู้ชายดังฮามาดะทัตสึโอมิมิอาจทำให้บิดามารดาพี่ชายปู่ย่าตายายป้าน้าอาสกุลวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงภูมิใจได้ไม่เป็นที่อับอายของสกุลวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงหาเป็นเชื้อสายที่เป็นประโยชน์แด่บิดามารดาพี่ชายปู่ย่าตายายป้าน้าอาสกุลวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงได้ไม่มิอาจเป็นที่ภาคภูุมิของบิดามารดาพี่ชายปู่ย่าตายายป้าน้าอาสกุลวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงได้ไม่ได้ไม่มิอาจแบกรับภาระของบิดามารดาพี่ชายปู่ย่าตายายป้าน้าอาสกุลวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงได้ไม่มิอาจรับผิดชอบบิดามารดาวงษ์วงษาคณาญาติตระกูลโคตรทั้งปวงได้ไม่มิอาจมีครอบครัวได้ไม่มิอาจมีคู่ครองได้ไม่มิอาจมีบุตรได้ไม่มิอาจสู้ตาแลปู่แลพี่เจมส์ที่อยู่บนสวรรค์ได้ไม่มิอาจสู้หน้าวิญญาณปู่ตาแลพี่เจมส์ที่ตายขึ้นสวรรค์ไปแล้วได้ไม่ไม่เป็นทำใดใดไม่ได้เรื่องทำอะไรไม่ได้เรื่องไม่ได้เรื่องทำอะไรไม่เป็นไม่อะไรเลยหลงตัวเองเป็นแต่ด่าอ้าปากก็มีแต่คำด่าน่ารังเกียจน่ารังเกียจไร้ความอดทนหามีความอดทนแต่อย่างใดไม่โลลิฮิริวตัวน้อยนี้เป็นแต่อัตตาสูงเป็นแต่อวดฉลาดเป็นแต่อวดรู้เป็นแต่มั่นใจในตัวเองมากเกินไปแต่แท้ที่จริงแล้วไร้ฉลาดไร้ปัญญาไร้ความสามารถในทุกด้านในสิ้นเชิงในใดใดในใดมิอาจเป็นคนได้ไม่นี้เป็นจดหมายฉบับแรกของโลลิฮิริวตัวน้อยนี้โลลิฮิริวตัวน้อยนี้จะเขียนจดหมายฉบับสุดท้ายในวันที่โลลิฮิริวตัวน้อยนี้ต้องจากลา

 การขจัดด้านมืดของตัวเองของมนุษย์นั้นเป็นไปไม่ได้เพราะเทพเองก็ทำไม่ได้เช่นกันเทพบางองค์เห็นแก่ตัวกว่านักการเมืองยุคปัจจุบันหากศึกษาตำนานเทพมาอย่างถ่องแท้ย่อมไม่ต่อต้านคำกล่าวนี้และเห็นด้วยและด้านมืดก็ไม่ได้แย่ไปหมดทุกอย่างได้ในขณะเดียวกันหากปกปิดด้านมืดไว้ย่อมไม่ใช่สิ่งดีเช่นกันหากโลกนี้มีแต่กลางวันอย่างเดียวไม่มีกลางคืนเราคงอยู่กันอย่างทุกข์ยากทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ที่อยู่ตรงข้ามกันล้วนให้กำเนิดซึ่งกันและกันต่อให่เราเป็นคนดีแค่ไหนเราก็จะให้กำเนิดคนชั่วขึ้นมาอยู่ดีและขณะเดียวกันคนชั่วก็ให้กำเนิดคนดีขึ้นมาได้เช่นกันหากอยากหาเนื้อคู่คู่แท้การปกปิดด้านมืดหรือพยายามขจัดด้านมืดไปหากด้านมืดเกิดปะทุด้วยความโกรธแค้นหรือโดยไม่ตั้งใจเขาก็จากไปอยู่ดีนั่นไม่ใช่การหาเนื้อคู่คู่แท้ไม่ใช่แผนระยะยาวคนที่ทนด้านมืดของเราไม่ได้ย่อมไม่ใช่เนื้อคู่คู่แท้ดังนั้นจงเปิดเผยธาตุแท้ของเราตลอดเวลาเปิดเผยด้านมืดทุกอย่างของเราคนที่ทนธาตุแท้ของเราได้คนที่ทนด้านมืดของเราได้ไม่ว่าเราจะเป็นอย่างไรไม่เกลียดดุด่าว่าทุบตีไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ไม่ต่อต้านเราไม่ขัดขวางเราไม่ว่าเราย่อมเป็นเนื้อคู่คู่แท้ของเราแม้จะทำให้คนรอบตัวหายไปหลายคนแต่ก็ได้เนื้อคู่คู่แท้ของเราถาวรกว่า

 กลยุทธ์ที่ผมชอบที่สุดและผมยึดถือเป็นหลักในการใช้ชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้: "แสร้งทำบอแต่ไม่บ้า" บรรพชนได้กล่าวไว้ว่า: การแสร้งทำเป็นไม่รู้ทั้งที่รู้จริง การแสร้งทำเป็นไม่กระทำทั้งที่ทำไม่ได้ บางครั้งอาจนำไปสู่ความสำเร็จ เช่นเดียวกับที่ซือหม่าอี้แกล้งป่วยเพื่อหลอกโจซ่วง และที่หญิงหม้ายร้องขอชีวิตทหารเก่าของจ๊กก๊ก นั่นคือเหตุผลที่ทำให้ประสบความสำเร็จ

แต่เกียงอุย (姜维) บุกจงหยวนถึงเก้าครั้ง ทั้งที่รู้ดีว่าเป็นไปไม่ได้แต่กลับดื้อรั้นจะทำ จึงดูเหมือนคนโง่ และนั่นนำไปสู่ความพ่ายแพ้

ตำราพิชัยสงครามกล่าวว่า: “ผู้ที่เชี่ยวชาญการรบ ชัยชนะของเขาไม่อวดอ้างสติปัญญา และไม่โอ้อวดความกล้าหาญ” เมื่อสถานการณ์ยังไม่ถึงเวลาเผยกลยุทธ์ การตั้งมั่นอย่างเงียบสงบเหมือนคนโง่ย่อมดีกว่า หากแสร้งทำเป็นบ้าคลั่ง ไม่เพียงแต่เผยให้เห็นกลอุบาย แต่ยังอาจเคลื่อนไหวอย่างสับสนและทำให้เกิดความระแวงสงสัยโดยรอบ ดังนั้น ผู้ที่แสร้งโง่จะชนะ แต่ผู้ที่แสร้งบ้าจะพ่ายแพ้

มีผู้กล่าวว่า: “การแสร้งโง่สามารถใช้ต่อศัตรูและใช้ในการสงครามได้”

ในสมัยราชวงศ์ซ่ง (宋) ทางตอนใต้เชื่อเรื่องภูติผี เมื่อดีชิง (狄青) ออกศึกต่อต้านหนองจื้อเกา (脓智高) กองทัพเคลื่อนจากทางใต้ของเมืองกุ้ยหลิน (桂林) ดีชิงจึงแสร้งทำพิธีขอพร กล่าวว่า “อย่าให้ผลแพ้ชนะขึ้นอยู่กับสิ่งใด” แล้วนำเหรียญหนึ่งร้อยเหรียญติดตัว พร้อมกล่าวกับเทพเจ้า “หากข้าชนะศึกนี้ ข้าจะโยนเหรียญทั้งหมดนี้ให้หน้าขึ้น”

ผู้ติดตามพากันทัดทาน “หากผลไม่เป็นไปตามต้องการ เกรงว่าทหารจะเสียขวัญ” แต่ดีชิงไม่ฟัง ขณะที่ทุกคนต่างจ้องมอง เขาโยนเหรียญขึ้นและเหรียญทั้งหมดหงายหน้าขึ้น ทหารทั้งกองทัพโห่ร้องกึกก้องไปทั่วป่าเขา ดีชิงก็พลอยยินดี เขาหันไปสั่งให้นำตะปูหนึ่งร้อยตัวมา ตอกลงพื้นตามตำแหน่งเหรียญที่ตกอย่างหลวมๆ แล้วใช้ผ้ามัสลินคลุมไว้พร้อมปิดผนึกด้วยตนเอง

ดีชิงกล่าวว่า “เมื่อข้ากลับจากชัยชนะ จะเปิดพิธีขอบคุณเทพเจ้าและเก็บเหรียญเหล่านี้”

เมื่อสงครามจบลงตามที่คาด ดีชิงกลับไปเปิดผ้าออก เหล่าขุนนางที่ร่วมพิธีต่างอธิษฐานและดูเหรียญเหล่านั้น ปรากฏว่า เหรียญทั้งหมดมีสองหน้า

ในการใช้กลยุทธ์ทางการเมือง นี่คือศาสตร์แห่ง “การอำพรางตน” เมื่อสถานการณ์ไม่เอื้ออำนวยต่อเรา ควรแสร้งทำเป็นโง่หรือไร้ความสามารถ สร้างภาพลักษณ์ว่าไม่มีความทะเยอทะยาน ปกปิดความสามารถและความใฝ่ฝันทางการเมือง เพื่อไม่ให้ศัตรูทางการเมืองเกิดความระแวง และรอคอยโอกาสที่เหมาะสมในการบรรลุเป้าหมายของตน

เรื่องราวของ “โจโฉกับเล่าปี่ สนทนาเรื่องวีรบุรุษขณะดื่มสุรากับต้นเหมย” ในยุคสามก๊ก เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนของกลยุทธ์นี้

เล่าปี่มีความฝันที่จะครองแผ่นดินมานานแล้ว แต่ในขณะนั้นกำลังอ่อนแอเกินกว่าจะต่อกรกับโจโฉได้ อีกทั้งยังอยู่ภายใต้การควบคุมของโจโฉ เล่าปี่จึงแสร้งทำเป็นใช้ชีวิตเรียบง่าย ดื่มเหล้า ปลูกผัก ไม่สนใจการเมืองหรือสถานการณ์บ้านเมือง

วันหนึ่งโจโฉเชิญเล่าปี่มาดื่มเหล้า ระหว่างสนทนา โจโฉถามเล่าปี่ว่า “ใครคือวีรบุรุษของแผ่นดินนี้”

เล่าปี่เอ่ยชื่อบุคคลสำคัญหลายคน แต่โจโฉปฏิเสธทั้งหมด ทันใดนั้นโจโฉกล่าวว่า “วีรบุรุษของแผ่นดิน มีเพียงข้ากับท่านเท่านั้น!”

คำพูดนี้ทำให้เล่าปี่ตกใจจนตะเกียบหล่นจากมือ เพราะหวั่นเกรงว่าโจโฉจะล่วงรู้ถึงความทะเยอทะยานทางการเมืองของตน โชคดีที่ในขณะนั้นมีเสียงฟ้าร้องดังสนั่น เล่าปี่รีบแก้ตัวว่า “ข้าตกใจเพราะเสียงฟ้าร้อง”

โจโฉเห็นดังนั้นก็หัวเราะเสียงดัง คิดว่าเล่าปี่เป็นคนขี้ขลาด แม้แต่เสียงฟ้าร้องยังกลัว จึงไม่ระแวงและคลายความสงสัยในตัวเล่าปี่

ต่อมา เล่าปี่สามารถหลุดพ้นจากการควบคุมของโจโฉ และในที่สุดก็สร้างชื่อในหน้าประวัติศาสตร์จีนได้สำเร็จ

 ปลายราชวงศ์ฉิน ภายในเผ่าซยงหนูเกิดความเปลี่ยนแปลงทางการเมือง ผู้คนไร้ความมั่นใจ ชนชาติที่อยู่ใกล้เคียงอย่างตงหูซึ่งทรงอำนาจ ฉวยโอกาสนี้รีดไถซยงหนู ตงหูมีเจตนาท้าทาย โดยเรียกร้องให้ซยงหนูมอบม้าพันลี้ ซึ่งเป็นสมบัติของชาติ แม่ทัพซยงหนูต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าตงหูรังแกกันเกินไป สมบัติของชาติไม่อาจยกให้ได้โดยง่าย

ชานยวีมั่วทุนแห่งเผ่าซยงหนูกลับตัดสินใจว่า “ให้พวกเขาไปเถอะ! อย่าให้เราต้องผิดใจกับเพื่อนบ้านเพียงเพราะม้าตัวเดียวเลย” เหล่าแม่ทัพซยงหนูต่างไม่พอใจ แต่มั่วทุนกลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตงหูเห็นว่าซยงหนูอ่อนแอและรังแกได้ จึงได้ร้องขอให้มั่วทุนส่งภรรยานางหนึ่งให้ด้วย เหล่าแม่ทัพต่างโกรธแค้นที่ตงหูได้คืบจะเอาศอก แต่มั่วทุนกล่าวว่า “ให้พวกเขาไปเถอะ อย่าให้เราต้องผิดใจกับเพื่อนบ้านเพียงเพราะผู้หญิงคนเดียวเลย!”

ตงหูได้รับผลประโยชน์โดยไม่ต้องลงแรง และคิดว่าซยงหนูอ่อนแอ ไม่สามารถต่อกรได้ จึงไม่เห็นซยงหนูอยู่ในสายตาเลย แต่นั่นคือสิ่งที่มั่วทุนต้องการ ไม่นานนัก ตงหูมองเห็นที่ราบอันกว้างใหญ่บริเวณชายแดนระหว่างซยงหนูกับตงหู ซึ่งเป็นดินแดนของซยงหนู ตงหูจึงส่งทูตไปขอให้ซยงหนูมอบที่ดินผืนนั้นให้

เหล่าแม่ทัพซยงหนูคิดว่ามั่วทุนคงต้องยอมอีก เพราะที่ราบแห่งนั้นก็ไร้ผู้คนอาศัย คงต้องยกให้พวกตงหู แต่ใครจะคาดคิดว่าครั้งนี้มั่วทุนกลับกล่าวว่า “ที่ราบพันลี้ แม้จะไร้ผู้คน แต่ก็ยังเป็นแผ่นดินของซยงหนู จะยกให้ใครง่ายๆ ได้อย่างไร?” จากนั้น เขาสั่งระดมกองทัพและบุกโจมตีตงหูทันที

เหล่าทหารซยงหนูที่อดทนต่อการถูกรังแกมาอย่างยาวนาน ต่างฮึกเหิมและพากันต่อสู้อย่างไม่เกรงกลัว ตงหูไม่เคยคาดคิดว่ามั่วทุน ผู้ที่ดูเหมือนโง่เขลา จะตัดสินใจยกทัพบุกโจมตีพวกตนอย่างกะทันหัน ทำให้พวกตงหูไม่ทันตั้งตัว เมื่อถูกโจมตีอย่างรวดเร็ว พวกตงหูจึงไม่อาจต้านทานได้

ผลของสงครามครั้งนี้คือ ตงหูถูกทำลาย กษัตริย์แห่งตงหูถูกสังหารในสนามรบท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย

ในสมัยสามก๊ก เมื่อจักรพรรดิเว่ยมิ่งแห่งแคว้นว魏สวรรคต โจฟางผู้สืบราชบัลลังก์มีอายุเพียงแปดขวบ การบริหารราชการแผ่นดินจึงอยู่ในความดูแลร่วมกันระหว่างไท่อี่ซือหม่าอี้และแม่ทัพใหญ่โจซ่วง โจซ่วงซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์มีฐานะสูงส่ง เย่อหยิ่งและอหังการ์ ไม่ยอมให้สกุลซือหม่า ซึ่งมิใช่เชื้อพระวงศ์ มาแบ่งปันอำนาจ

เขาใช้กลอุบายเลื่อนตำแหน่งอย่างเปิดเผย แต่แอบลดอำนาจอย่างลับๆ เพื่อปลดอำนาจควบคุมกองทัพของซือหม่าอี้

ซือหม่าอี้เคยสร้างผลงานทางการศึกอันยิ่งใหญ่ แต่บัดนี้กลับถูกลดอำนาจ ทำให้ในใจเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง ทว่าเมื่อเห็นว่าโจซ่วงกำลังมีอำนาจและอิทธิพลอย่างมาก เกรงว่าหากเผชิญหน้าตรงๆ อาจไม่สามารถเอาชนะได้

ดังนั้น ซือหม่าอี้จึงแสร้งอ้างว่าป่วยและไม่เข้าร่วมประชุมราชการอีก โจซ่วงย่อมดีใจอย่างยิ่ง แต่ในใจเขาก็รู้ดีว่าซือหม่าอี้คือคู่แข่งเพียงคนเดียวที่อาจคุกคามอำนาจของเขาได้

วันหนึ่ง โจซ่วงส่งคนสนิทชื่อหลี่เซิ่งไปสืบข่าวความเป็นไปของตระกูลซือหม่าเพื่อตรวจสอบว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร

แท้จริงแล้ว ซือหม่าอี้ล่วงรู้ถึงความคิดของโจซ่วงและได้เตรียมการไว้ล่วงหน้า หลี่เซิ่งถูกพาไปยังห้องนอนของซือหม่าอี้ ภาพที่เห็นคือซือหม่าอี้มีสีหน้าป่วยหนัก ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง นอนอยู่บนเตียงโดยมีนางกำนัลสองคนคอยดูแล

หลี่เซิ่งกล่าวว่า “ไม่ได้มาเยี่ยมนาน ไม่รู้เลยว่าท่านป่วยหนักถึงเพียงนี้ ตอนนี้ข้าได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าเมืองจิงโจว จึงมาเยี่ยมและกล่าวอำลา”

ซือหม่าอี้แกล้งทำเป็นฟังผิด ตอบว่า “ปิงโจวเป็นดินแดนชายแดนที่สำคัญ ต้องดูแลการป้องกันให้ดี”

หลี่เซิ่งรีบแก้ว่า “จิงโจว ไม่ใช่ปิงโจว”

แต่ซือหม่าอี้ยังคงแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ ขณะนั้นนางกำนัลสองคนป้อนยาให้เขา ซือหม่าอี้กลืนลงอย่างยากลำบาก น้ำยาหยดไหลออกจากปาก เขาทำท่าทีอ่อนแรงกล่าวว่า “ข้าใกล้จะตายเต็มทีแล้ว หลังจากข้าตายไป ขอให้ท่านช่วยบอกแม่ทัพใหญ่ว่า ขอให้เขาดูแลลูกๆ ของข้าด้วย”

หลี่เซิ่งกลับไปรายงานโจซ่วง เมื่อได้ฟัง โจซ่วงก็ดีใจอย่างยิ่ง กล่าวด้วยความลำพองว่า “ขอแค่ตาแก่คนนี้ตาย ข้าก็ไม่ต้องกังวลอะไรอีกแล้ว”

ไม่นานต่อมา ในวันที่ 15 กุมภาพันธ์ ปี ค.ศ. 249 ฮ่องเต้โจฟางจะเสด็จไปกวาดสุสานบรรพบุรุษทางตอนเหนือของเมืองจี้หยาง โจซ่วงพร้อมกับพี่น้องสามคนและคนสนิท ได้อารักขาขบวนเสด็จออกเดินทาง

เมื่อซือหม่าอี้ได้ยินข่าวนี้ เขาเห็นว่าโอกาสมาถึงแล้ว จึงรีบระดมเหล่าผู้ติดตามและเรียกอดีตลูกน้องมารวมตัวกันอย่างรวดเร็ว เข้ายึดค่ายทหารของตระกูลโจ จากนั้นก็เข้าวังเพื่อกดดันไทเฮา โดยกล่าวถึงความผิดมากมายของโจซ่วงและเรียกร้องให้ปลดคนทรยศผู้นี้ ไทเฮาไม่มีทางเลือกจึงต้องยอมรับ

ซือหม่าอี้ยังส่งคนเข้ายึดคลังอาวุธ

เมื่อโจซ่วงทราบข่าวและรีบกลับเมือง ก็พบว่าสถานการณ์ไม่อาจแก้ไขได้แล้ว ซือหม่าอี้กล่าวหาโจซ่วงว่าก่อกบฏ และสั่งประหารโจซ่วงพร้อมครอบครัว ในที่สุดซือหม่าอี้ก็รวบอำนาจไว้ได้ทั้งหมด อำนาจของตระกูลโจในรัฐเว่ยจึงเหลือเพียงในนามเท่านั้น

กลยุทธ์นี้เมื่อใช้ในการทหาร หมายถึง แม้เราจะมีความแข็งแกร่งและอำนาจอย่างมาก แต่จงแสร้งทำเป็นไม่เผยความสามารถ ทำให้ศัตรูมองว่าเราอ่อนแอและง่ายต่อการเอาชนะ เพื่อทำให้ศัตรูประมาทและหลงตัวเอง จากนั้นจึงรอโอกาสเหมาะสมในการโจมตีศัตรูอย่างไม่ทันตั้งตัว

ให้ chatgptแปลจาก

https://web.archive.org/web/20060822020254/http://www.njmuseum.com/zh/book/zzbj/shanshiniu/36ji27.html

 ปลายราชวงศ์ฉิน ภายในเผ่าซยงหนูเกิดความเปลี่ยนแปลงทางการเมือง ผู้คนไร้ความมั่นใจ ชนชาติที่อยู่ใกล้เคียงอย่างตงหูซึ่งทรงอำนาจ ฉวยโอกาสนี้รีดไถซยงหนู ตงหูมีเจตนาท้าทาย โดยเรียกร้องให้ซยงหนูมอบม้าพันลี้ ซึ่งเป็นสมบัติของชาติ แม่ทัพซยงหนูต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าตงหูรังแกกันเกินไป สมบัติของชาติไม่อาจยกให้ได้โดยง่าย

ชานยวีมั่วทุนแห่งเผ่าซยงหนูกลับตัดสินใจว่า “ให้พวกเขาไปเถอะ! อย่าให้เราต้องผิดใจกับเพื่อนบ้านเพียงเพราะม้าตัวเดียวเลย” เหล่าแม่ทัพซยงหนูต่างไม่พอใจ แต่มั่วทุนกลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตงหูเห็นว่าซยงหนูอ่อนแอและรังแกได้ จึงได้ร้องขอให้มั่วทุนส่งภรรยานางหนึ่งให้ด้วย เหล่าแม่ทัพต่างโกรธแค้นที่ตงหูได้คืบจะเอาศอก แต่มั่วทุนกล่าวว่า “ให้พวกเขาไปเถอะ อย่าให้เราต้องผิดใจกับเพื่อนบ้านเพียงเพราะผู้หญิงคนเดียวเลย!”

ตงหูได้รับผลประโยชน์โดยไม่ต้องลงแรง และคิดว่าซยงหนูอ่อนแอ ไม่สามารถต่อกรได้ จึงไม่เห็นซยงหนูอยู่ในสายตาเลย แต่นั่นคือสิ่งที่มั่วทุนต้องการ ไม่นานนัก ตงหูมองเห็นที่ราบอันกว้างใหญ่บริเวณชายแดนระหว่างซยงหนูกับตงหู ซึ่งเป็นดินแดนของซยงหนู ตงหูจึงส่งทูตไปขอให้ซยงหนูมอบที่ดินผืนนั้นให้

เหล่าแม่ทัพซยงหนูคิดว่ามั่วทุนคงต้องยอมอีก เพราะที่ราบแห่งนั้นก็ไร้ผู้คนอาศัย คงต้องยกให้พวกตงหู แต่ใครจะคาดคิดว่าครั้งนี้มั่วทุนกลับกล่าวว่า “ที่ราบพันลี้ แม้จะไร้ผู้คน แต่ก็ยังเป็นแผ่นดินของซยงหนู จะยกให้ใครง่ายๆ ได้อย่างไร?” จากนั้น เขาสั่งระดมกองทัพและบุกโจมตีตงหูทันที

เหล่าทหารซยงหนูที่อดทนต่อการถูกรังแกมาอย่างยาวนาน ต่างฮึกเหิมและพากันต่อสู้อย่างไม่เกรงกลัว ตงหูไม่เคยคาดคิดว่ามั่วทุน ผู้ที่ดูเหมือนโง่เขลา จะตัดสินใจยกทัพบุกโจมตีพวกตนอย่างกะทันหัน ทำให้พวกตงหูไม่ทันตั้งตัว เมื่อถูกโจมตีอย่างรวดเร็ว พวกตงหูจึงไม่อาจต้านทานได้

ผลของสงครามครั้งนี้คือ ตงหูถูกทำลาย กษัตริย์แห่งตงหูถูกสังหารในสนามรบท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย