การรัฐประหารโกเบงเหลง หรือที่รู้จักกันในชื่อ การรัฐประหารเจิ้งฉื่อ เป็นเหตุการณ์สำคัญในราชวงศ์เว่ยช่วงสามก๊ก ซึ่งเกิดขึ้นหลังการสถาปนาราชวงศ์วุยไม่นาน เหตุการณ์นี้มีต้นตอมาจากการแย่งชิงอำนาจระหว่างโจซองแม่ทัพใหญ่กับสุมาอี้ผู้เป็นผู้สำเร็จราชการ ในที่สุดสุมาอี้ได้ฉวยโอกาสเมื่อโจซองและพระเจ้าโจฮองไปประกอบพิธีสักการะที่สุสานเกาผิงหลิงเพื่อก่อรัฐประหาร ยึดครองนครหลวง และกวาดล้างตระกูลโจซองจนสิ้นซาก นับจากนั้นตระกูลสุมามีอำนาจเบ็ดเสร็จ ส่วนจักรพรรดิราชวงศ์โจกลายเป็นหุ่นเชิดของตระกูลสุมา เหตุการณ์นี้เป็นพื้นฐานสำคัญนำไปสู่การยึดอำนาจราชวงศ์วุยโดยตระกูลสุมาในเวลาต่อมา และการสถาปนาราชวงศ์จิ้นในที่สุด

ต้นเหตุ  

พระเจ้าโจยอย (曹叡) แห่งราชวงศ์เว่ยสวรรคตในปีจิ่งชูที่ 3 (ค.ศ. 239) โดยมีพระราชโองการให้โจฮองพระราชโอรสวัยเพียง 8 พรรษาขึ้นครองราชย์แทน พร้อมมอบหมายให้โจซอง (曹爽) แม่ทัพใหญ่ และสุมาอี้ (司马懿) ผู้บัญชาการทหารสูงสุด เป็นผู้สำเร็จราชการช่วยบริหารราชการ โจซองซึ่งเป็นบุตรของโจจิ๋น ในช่วงแรกได้ปฏิบัติต่อสุมาอี้ด้วยความเคารพดุจบิดา เนื่องจากอายุและบารมีที่เหนือกว่า ไม่กล้าตัดสินใจใดๆ โดยลำพัง อย่างไรก็ตาม โฮอั๋น (何晏) และคณะได้ยุยงให้โจซอง "อย่ามอบอำนาจให้ผู้อื่น" ทำให้โจซองเริ่มกุมอำนาจเบ็ดเสร็จ โดยแต่งตั้งคนใกล้ชิดอย่างโฮอั๋น เต็งเหยียง (鄧颺) หลีซิน (李勝) ปิดห้วน (畢軌) และเตงปิด (丁謐) เข้าครอบงำอำนาจ ขณะเดียวกันก็กีดกันสุมาอี้ พร้อมทั้งเลื่อนตำแหน่งสุมาอี้เป็นไท่ฝู่ (太傅) เพื่อถอดถอนอำนาจทางทหาร จากนั้นยังแต่งตั้งน้องชายคือโจอี้ (曹羲) และโจหุ้น (曹訓) เป็นผู้บัญชาการกองกำลังรักษาการณ์และแม่ทัพองครักษ์ ส่งผลให้กลุ่มโจซองควบคุมกองทัพในราชสำนักได้อย่างเบ็ดเสร็จ นับแต่นั้น โจซองและคณะก็กุมอำนาจบริหารราชการแผ่นดิน ใช้อำนาจตามอำเภอใจ แม้กระทั่งนำนางในของพระเจ้าโจยอยมาเป็นนักร้องนักเต้น และลอบใช้เครื่องยศของจักรพรรดิ ส่วนสุมาอี้ผู้ร่วมสำเร็จราชการกลับถูกทำให้หมดอิทธิพล

ต่อมา โจซองแต่งตั้งแฮเฮาเหียน (夏侯玄) เป็นแม่ทัพภาคตะวันตก ขณะที่ตำแหน่งผู้บัญชาการกองกำลังรักษาพระองค์ถูกโอนให้สุมา師 (司马师) ลูกชายของสุมาอี้ดูแล ในเดือน 8 ปีเจิ้งฉื่อที่ 6 (ค.ศ. 245) โจซองพยายามยุบกองพลจงหลุ่ย (中壘) และจงเจียน (中堅) เพื่อโอนกำลังพลมาเสริมความแข็งแกร่งให้กองทัพของโจหยี ฝ่ายสุมาอี้คัดค้านโดยอ้างว่าเป็นระบบเดิมตั้งแต่สมัยจักรพรรดิก่อนหน้า แต่ไม่เป็นผล  

สุมาอี้ที่ถูกกีดกันจากการตัดสินใจนโยบายสำคัญ เลือกถอยหนีด้วยการอ้างเจ็บป่วยและลาออกในปีเจิ้งฉื่อที่ 8 (ค.ศ. 247) เพื่อรอจังหวะสะสมกำลัง ครั้นถึงปีต่อมา เมื่อหลีซินจะเดินทางไปรับตำแหน่งเจ้าเมืองที่จิงโจว (荊州) และมาเยี่ยมลา สุมาอี้ได้แสร้งทำอาการเจ็บหนัก[2] ทำให้โจซองคลายความระมัดระวัง ในทางลับ สุมาอี้กับสุมาสูกลับเตรียมการก่อรัฐประหาร โดยสุมาสูถึงขั้นฝึกทหารลับจำนวน 3,000 นายเพื่อปฏิบัติการครั้งนี้

**กระบวนการเกิดเหตุ**  

ในวันที่ 6 เดือน 1 ปีเจิ้งฉื่อที่ 10 (5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 249) พระเจ้าโจฮองเสด็จไปสักการะสุสานโกเบงเหลง โดยมีโจซอง พี่น้องตระกูลโจ และคณะผู้ใกล้ชิดตามเสด็จทั้งหมด สุมาอี้พร้อมด้วยสุมาสูและทหารลับ 3,000 นาย รวบรวมกำลังที่ประตูสุมาห์ภายในพระราชวัง แล้วเคลื่อนทัพไปยังคลังอาวุธ ระหว่างทางผ่านหน้าบ้านของโจซอง หยันชื่อ (严世) นายทหารภายใต้สังกัดโจซองปีนขึ้นหอคอยและเตรียมยิงเกาทัณฑ์ใส่สุมาอี้ ทว่าซุนเชียน (孙谦) คนรับใช้ของโจซองดึงข้อศอกของหยันชื่อไว้พร้อมกล่าวว่า "เรื่องของโลกยังไม่อาจรู้ได้!" ทำให้หยันชื่อไม่สามารถโจมตีได้  

หลังจากสุมาอี้ยึดคลังอาวุธได้แล้ว ก็อาศัยพระราชโองการของพระพันปีหลวงกัว (郭太后) ปิดประตูเมืองลั่วหยาง และนำทัพยึดสะพานลอยน้ำลั่วสุ่ย (洛水浮橋) ต่อมาได้แต่งตั้งโกหยิว (高柔) ให้ทำหน้าที่แม่ทัพใหญ่ชั่วคราว เพื่อยึดอำนาจทหารของโจซอง พร้อมทั้งเสนอให้ฮวนห้อม (桓範) ดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการกองกำลังรักษาพระองค์ แต่หวนฟ่านปฏิเสธตามคำแนะนำของบุตรชาย จึงเปลี่ยนมาแต่งตั้งอองก๋วน (王觀) แทน  

เมื่อควบคุมสถานการณ์ในเมืองได้แล้ว สุมาอี้ส่งคนนำฎีกาขึ้นถวายพระเจ้าโจฮอง อ้างว่าประกาศตามพระราชโองการของพระพันปีหลวงให้ปลดโจซองพี่น้องออกจากตำแหน่ง ฎีกาถูกส่งถึงมือโจซองก่อน ทำให้เขาตกใจจนไม่รู้จะทำอย่างไร และไม่กล้านำฎีกาไปถวายพระเจ้าโจฮอง โจซองนำขบวนรถม้าจอดพักทางใต้แม่น้ำอี้ สั่งให้ทหารฟันไม้ทำเป็นป้อมปราการ และระดมทหารหลายพันคนป้องกันตัว  

สุมาอี้สั่งให้ส่งเต๊นท์และเครื่องเสวยไปยังที่ประทับชั่วคราวของจักรพรรดิ พร้อมกล่าวกับสุมาหู (司马孚) ว่า "พระจักรพรรดิอยู่นอกเมืองไม่ควรต้องนอนกลางดิน" ด้านฮวนห้อม ผู้ตรวจการแผ่นดินใหญ่ หลังทราบข่าวรัฐประหารก็ไม่ฟังคำทัดทานของลูกน้อง ออกไปหาโจซองพร้อมกับลู่จือ (魯芝) ซินเป (辛敞) และเอียวจ๋ง (楊綜) เพื่อชักชวนให้โจซองย้ายไปสู้ที่เมืองซูชาง (许昌) แล้วใช้พระบรมราชานุภาพเรียกระดมพลต้านสุมาอี้ แต่โจซองยังลังเล ไม่ตัดสินใจ แม้ฮวนห้อมจะไปโน้มน้าวโจอี้ก็ไม่เป็นผล  

สุมาอี้ส่งเค้าอิ๋น (許允) ต้านท่าน (陳泰) อินต้ายบก (尹大目) ไปเกลี้ยกล่อมโจซองยอมแพ้ พร้อมสาบานต่อแม่น้ำลั่ว (洛水) ว่าจะรักษาชีวิตและฐานันดรศักดิ์ให้หากโจซองยอมมอบอำนาจ หลังตรึกตรองทั้งคืน โจซองตัดสินใจยอมแพ้ ด้วยคิดว่ายังสามารถเป็นขุนนางใหญ่มีชีวิตสุขสบาย แม้จะสูญเสียอำนาจ เขาจึงทูลขอพระเจ้าโจฮองปลดตัวเองและสารภาพผิดต่อสุมาอี้ หลังพ้นตำแหน่ง โจซองพี่น้องกลับคฤหาสน์และถูกสุมาอี้เฝ้าติดตามอย่างใกล้ชิด  

วันที่ 10 เดือน 1 (9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 249) เตียวต๋อง (張當) ขันทีผู้ใกล้ชิดโจซองถูกจับกุมเนื่องจากลักลอบส่งนางในให้โจซอง ภายใต้การทรมานสอบสวน เขาให้การว่าโจซองกับโฮอั๋นวางแผนกบฏในเดือน 3 ทำให้โจซองและคณะถูกจับกุม สุมาอี้ให้โฮอั๋นร่วมไต่สวนคดี โดยโฮอั๋นคิดว่าตนจะรอด จึงสอบสวนอย่างแข็งขัน รายงานว่าพบ 7 ตระกูลรวมถึงเตงปิดและเต็งเหยียงมีส่วนร่วม แต่สุมาอี้แย้งว่ายังขาดอีก 1 ตระกูล เมื่อโฮอั๋นถามว่าใช่ตนหรือไม่ สุมาอี้ตอบรับและสั่งจับกุมทันที  

ด้านฮวนห้อมถูกฟ้องข้อหายุยงปลุกปั่น เนื่องจากเคยกล่าวหาสุมาอี้คิดกบฏ โดยมีสือฟาน (司蕃) เป็นพยาน เขาถูกตัดสินว่ามีความผิดฐานฟ้องเท็จ และรับโทษประหารตามกฎหมาย "กล่าวโทษผู้อื่นอย่างไรให้รับโทษเช่นนั้น" ทั้งโจซอง คณะ และฮวนห้อม ถูกประหารพร้อมกับกวาดล้างสามชั่วอายุคน ภายหลังมีการแต่งตั้งโจซี (曹熙) หลานตระกูลโจจิ๋ย (曹真) เป็นขุนนางระดับหฺวัง พร้อมที่ดิน 300 ครัวเรือน เพื่อสืบทอดการเซ่นไหว้โจจิ๋น

https://zh.m.wikipedia.org/wiki/%E9%AB%98%E5%B9%B3%E9%99%B5%E4%B9%8B%E5%8F%98?fbclid=IwY2xjawKHyVRleHRuA2FlbQIxMQABHjl_wyhd_2jl6cBM-A92b6V2yNY-ih0m8OJShTdoEfYd_wneumYayaoQsSTS_aem_NSJYIfqMVIUOf4S_D9ik-A